Semua Bab คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ: Bab 131 - Bab 140

“ซืออวี่!”โจวอวี๋ชูดึงฟู่ซืออวี่ไว้ “ลูกไปไม่ได้นะ”ฟู่ซืออวี่ขมวดคิ้ว “ทำไมล่ะครับ?”“เพราะว่าพ่อลูกยังไม่รู้”“งั้นผมจะไปบอกพ่อ ให้พ่อไปถามแม่ชิงซู!”ฟู่ซืออวี่ร้องหึด้วยความโมโห กล่าวว่า “พ่อบอกว่าชีวิตนี้จะมีผมเป็นลูกแค่คนเดียว ถ้าพ่อรู้ว่าแม่ชิงซูมีลูกใหม่ พ่อต้องบอกให้แม่ชิงซูเอาเด็กนั่นออกแน่!”แววตาโจวอวี๋ชูปรากฏความร้อนรน แต่เธอมองไปที่ซืออวี่ที่ยังเด็กแล้ว ก็สงบลงในไม่ช้า“ซืออวี่ ลูกอย่าตื่นตระหนกไป” โจวอวี๋ชูดึงฟู่ซืออวี่เข้ามาแนบอกตัวเอง กอดเขาไว้ “แม่สุขภาพไม่ดี ก็ไม่รู้ว่าตัวแม่เองจะอยู่กับลูกไปได้อีกนานเท่าไร? ถ้าแม่ไม่อยู่แล้ว แม่ละเป็นห่วงจริง ๆ ว่าซืออวี่ของแม่จะทำยังไง?”โจวอวี๋ชูพูดแล้วเสียงก็สะอื้นฟู่ซืออวี่ตกใจคำพูดเหล่านี้ของโจวอวี๋ชู “แม่ แม่อย่าพูดแบบนี้สิครับ พ่อจะหาเงินมาเยอะ ๆ หาหมอที่ดีที่สุดมารักษาแม่แน่นอน…” “แม่รู้ แต่แม่เหนื่อยมากจริง ๆ”โจวอวี๋ชูหลับตาลง น้ำตาก็ร่วงลงมา “ซืออวี่ แม่ไม่รู้จริง ๆ ว่าจะทนต่อไปยังไง แต่แม่ก็เป็นห่วงลูกจริง ๆ ถ้าพ่อลูกกับแม่ชิงซูมีลูกใหม่ พวกเขาก็จะไม่รักลูกแบบตอนนี้อีกต่อไปแล้ว”“ไม่มีทาง…” ฟู่ซืออวี่ส่ายหั

เวินจิ่งซีออกมาจากลิฟต์ เกือบชนเข้ากับฟู่ซือเหยียนฟู่ซือเหยียนสีหน้าหม่นเศร้า ไม่แม้แต่จะมองเขา เดินผ่านเขาแล้วก้าวเข้าลิฟต์ไปเลยเวินจิ่งซีขมวดคิ้วและหันไปดู ประตูลิฟต์กำลังค่อย ๆ ปิดพอดี“รีบร้อนขนาดนี้เลยเหรอ? เกิดเรื่องกับโจวอวี๋ชูหรือไงเนี่ย?” เวินจิ่งซียักไหล่ หันตัวเดินเข้าสตูดิโอไปนำของไปวางที่ห้องบูรณะแล้ว เวินจิ่งซีก็ไปหาเสิ่นชิงซูที่ออฟฟิศเสิ่นชิงซูนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงาน ก้มหน้า มือข้างหนึ่งกุมขมับ สีหน้าดูไม่สู้ดีนักเวินจิ่งซีเดินเข้ามา งอนิ้วเคาะโต๊ะสองสามทีเสิ่นชิงซูชะงัก เงยหน้ามองเขาเวิ่นจิ่งซีถามเธอ “ฟู่ซือเหยียนมาทำอะไรอีก?”“เขาคิดว่าโพสต์แฉเมื่อคืนเป็นฝีมือฉัน”เวินจิ่งซีขมวดคิ้ว “โพสต์แฉอะไร?”เสิ่นชิงซูเล่าเรื่องให้เขาฟังคร่าว ๆเวินจิ่งซีฟังจบ ก็ของขึ้น “ฟู่ซือเหยียนนี่มันเก่งจนน่าหมั่นไส้จริง ๆ! แต่ว่าเรื่องโพสต์แฉ เป็นฝีมือฮีโร่นิรนามคนไหนกันแน่? เรื่องที่คุณแต่งงานกับฟู่ซือเหยียนลับ ๆ นี่คนที่รู้ก็มีไม่กี่คนนี่นา? ไม่ใช่ผม ไม่ใช่คุณ แล้วยังจะเป็นใครได้อีก?”“ฉันก็คิดไม่ออก” เสิ่นชิงซูหลับตาลง ถอนหายใจเฮือกหนึ่ง “แต่ตอนนี้ฟ้องไม่ได้ โพสต์แฉก็

“ฟู่ซือเหยียน?” ตำรวจชายข้าง ๆ ขมวดคิ้ว “คงไม่ใช่ฟู่ซือเหยียนคนนั้นที่เป็นผู้นำด้านกฎหมายหรอกใช่ไหม?”“จะเป็นไปได้ยังไง!” ตำรวจหญิงหัวเราะพลางโบกมือ “แฟนทนายฟู่คือโจวอวี๋ชู ราชินีภาพยนตร์ที่กำลังดังนะ พวกเขาเพิ่งเปิดตัวว่าคบกันเมื่อไม่นานนี้เอง น่าจะชื่อซ้ำกัน”“ก็ถูก” ตำรวจอีกคนกล่าวเสริม “ทนายฟู่ไม่ได้เป็นแค่นักกฎหมายชั้นนำเท่านั้น แต่ยังเป็นคุณชายใหญ่ตระกูลฟู่ด้วยอีกต่างหาก ถ้าเขามีลูกชายอายุเท่านี้ งั้นทั้งตระกูลฟู่ต้องเลี้ยงเหมือนไข่ในหินแน่ ๆ จะปล่อยให้เด็กหายไปได้ยังไงล่ะ! นี่มันไม่ใช่เรื่องไม่สมเหตุสมผลเหรอ!”ตำรวจหญิงมองฟู่ซืออวี่แล้วถามเบา ๆ “หนูจำเบอร์โทรของคุณพ่อคุณแม่ได้ไหม?”“ผมจำไม่ได้” ฟู่ซืออวี่ส่ายหัวไปมา กล่าวว่า “แต่ผมรู้ว่าที่ทำงานของแม่อยู่ที่ไหน!”......ฟู่ซือเหยียนโทรหาเสิ่นชิงซูสี่ห้าครั้งติด ๆ กัน เสิ่นชิงซูไม่ได้รับสายวัตถุโบราณสองชิ้นนั้นจะมาถึงวันนี้ ช่วงนี้เธอจะยุ่งมาก ไม่มีเวลา และไม่มีพลังสมองเหลือที่จะไปสนใจฟู่ซือเหยียนเมื่อไม่ให้ถูกรบกวน เธอจึงทิ้งโทรศัพท์ไว้ที่ออฟฟิศไปเลยแต่เธอเพิ่งเข้าห้องบูรณะ ลู่เสี่ยวหานก็มาเคาะประตู“พี่ชิงซู ข้างนอ

วินาทีที่นิตยสารถูกปาเข้ามา เสิ่นชิงซูสะดุ้งโหยง ลุกขึ้นยืนพร้อมเอามือกุมท้อง! ‘ปั้บ’ นิตยสารตกลงที่ข้างเท้าเสิ่นชิงซูเสิ่นชิงซูขมวดคิ้ว กวาดสายตาดูนิตยสารที่อยู่ที่พื้น เงยหน้าขึ้นมองไปที่ฟู่ซืออวี่“ฟู่ซืออวี่ นี่เธอทำอะไรเนี่ย?”เธอกุมท้องไว้ ยังตกใจไม่หาย!ถ้าเมื่อครู่เธอตอบสนองไม่ทัน นิตยสารเล่มนั้นก็จะกระแทกเข้าที่ท้องเธออย่างจัง!ฟู่ซืออวี่จ้องที่มือเสิ่นชิงซูที่กุมท้องไว้แน่น ความไม่สบายใจและอิจฉาอย่างรุนแรงพุ่งขึ้นมาในใจแม่…กำลังท้องจริง ๆ!“ฟู่ซืออวี่ เธอตอบฉันมาสิ!”ฟู่ซืออวี่ตั้งสติได้ เงยหน้าขึ้นมองเสิ่นชิงซูเสิ่นชิงซูหน้านิ่วคิ้วขมวด ความโกรธขึ้นในดวงตานั้นฟู่ซืออวี่เพิ่งเคยเห็นเป็นครั้งแรกแม่ไม่เคยมองเขาด้วยสายตาแบบนี้ นี่เป็นครั้งแรก!เพื่อลูกใหม่ แม่กลับตวาดเขา…ฟู่ซืออวี่แสบจมูกจะร้องไห้ขึ้นมา เม้มปากพยายามกลั้นความน้อยใจ พูดด้วยเสียงสะอื้น “แม่ครับ คือผมเห็นว่ามีแมลงที่ท้องแม่ ผมเลยอยากช่วยแม่ไล่มันไป…”เมื่อได้ยิน เสิ่นชิงซูก็ตะลึงแมลง?ในออฟฟิศนี่มีแมลงที่ไหนกัน…ฟู่ซืออวี่ก้มหน้า ร้องไห้สะอึกอื้นด้วยความน้อยใจขึ้นมา “แม่ครับ ผมขอโทษ ผมทำให้แ

ณ ห้องทำงานของแพทย์โจวชิงเจ๋อ ฟู่ซือเหยียน ฉินเยี่ยนเฉิงรวมทั้งจิตแพทย์เจ้าของไข้ของโจวอวี๋ชูล้วนอยู่ที่นั่นบรรยากาศตึงเครียด“จากที่เห็นตอนนี้ อาการทางจิตใจของคุณโจวรุนแรงมากแล้ว จากที่คุณชายฟู่อธิบาย ผมวินิจฉัยเบื้องต้นว่า คุณโจวมีอาการความจำสับสนจากปัจจัยด้านจิตใจ อาจมีส่วนเกี่ยวข้องกับโรคซึมเศร้า แล้วก็อาจเป็นผลกระทบจากเนื้องอกก้อนนั้นในสมองของเธอ”จิตแพทย์พูดพลางมองไปที่ฉินเยี่ยนเฉิง “หัวหน้าฉิน คุณเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านเนื้องอก คุณมีความเห็นว่ายังไงบ้างครับ?”ฉินเยี่ยนเฉิงกระแอมหนึ่งที “แม้ว่าผมจะเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านเนื้องอก แต่ว่าอาการป่วยของคุณโจวค่อนข้างซับซ้อน อีกทั้งผมไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญด้านสมอง จากสถานการณ์ตอนนี้ อาการความจำสับสนของคุณโจวเกิดจากอะไรกันแน่ พวกเราก็ยากที่จะสรุปออกมาได้”เมื่อได้ฟัง โจวชิงเจ๋อก็มองไปที่ฟู่ซือเหยียน“ตอนนี้คุณคิดจะทำยังไง?” เขาสีหน้าจริงจัง แฝงความแข็งกร้าวไม่น้อย “ตอนนี้เสี่ยวชูรับการกระทบกระเทือนทางจิตใจไม่ได้อีก ที่จริงผมกลับรู้สึกว่าความจำสับสนก็ไม่ถือว่าเป็นเรื่องแย่ ส่วนเนื้องอก…”โจวชิงเจ๋อขมวดคิ้ว “ไม่ว่าจะต้องทุ่มเทเท่าไร ผมก็จะ