ภายในห้องรับรองด้านข้าง เสิ่นชิงซูลุกขึ้นยืนทันที ดวงตาทั้งสองข้างจ้องเขม็งไปที่เสี่ยวเนี่ยนอันในจอภาพ“เป็นไปได้ยังไง...” เวินจิ่งซีก็ตกใจเช่นกัน “เสี่ยวเนี่ยนอันเหรอ!”ดวงตาของเสิ่นชิงซูแดงก่ำ เธอมองเสี่ยวเนี่ยนอันที่อยู่ในอ้อมแขนของป้าอวิ๋น ในหัวก็พลันปรากฏภาพตอนที่เจอเสี่ยวเนี่ยนอันครั้งแรกขึ้นมาตอนนั้นเธอก็รู้สึกว่าเสี่ยวเนี่ยนอันมีความรู้สึกคุ้นเคยอย่างบอกไม่ถูกไม่จำเป็นต้องไปพิสูจน์อะไรอีกแล้วในตอนนี้เสิ่นชิงซูแน่ใจแล้วว่าเสี่ยวเนี่ยนอันคือลูกของเธอ!น้ำตาไหลพราก เสิ่นชิงซูหันหลังกลับและกำลังจะวิ่งไปที่ห้องนั่งเล่นเธอจะไปหาลูกชายของเธอ...“คุณเสิ่นคะ” เลขาสาวรั้งเสิ่นชิงซูเอาไว้ “ตอนนี้คุณยังไปไม่ได้นะคะ”เสิ่นชิงซูขมวดคิ้วมองเลขาสาวเวินจิ่งซีลุกขึ้นเดินไปข้างกายเสิ่นชิงซู แล้วปลอบด้วยเสียงที่เบาลง “อย่าเพิ่งรีบร้อน ดูไปก่อนว่าเฟิงอวิ๋นเฉียนต้องการจะทำอะไรกันแน่”แม้ว่าเสิ่นชิงซูจะใจร้อน แต่เธอก็รู้ว่านี่คือถิ่นของเฟิงอวิ๋นเฉียน ตราบใดที่เฟิงอวิ๋นเฉียนไม่ยอมเปิดปาก การที่เธออยากจะพาลูกชายกลับไปก็คงไม่ใช่เรื่องง่ายขนาดนั้นเสิ่นชิงซูข่มความรู้สึกร้อนรนของตัวเองเอ
Read more