“เสี่ยวจื่อ นี่มันเรื่องอะไรกัน เจ้าดู..เป็นห่วงซู่หรานมาก” จิ้งซานวิ่งมาถึงและถามเข้าเรื่องทันที คนอื่นมองไม่ออก แต่จิ้งซานที่เลี้ยงน้องมาตั้งแต่เด็ก หากยังมองไม่ออกอีกว่าน้องชายของเขาผิดปกติก็ไม่ควรเป็นพี่ชายแล้ว“พี่รอง ฝากดูแล อย่าให้นางออกไปนอกเมือง นางจะพาตัวเองไปตาย” “เจ้าไม่คิดจะบอกอะไรข้างั้นสินะ” จิ้งซานพูดจริงจัง“...ไม่ใช่ตอนนี้” เขาตอบได้เท่านั้น“ได้ ข้าจะคิดทบต้นทบดอกที่เจ้าไม่บอกอะไรข้าเลย” จิ้งซานขู่น้องชาย และวิ่งตามซินซินกับซู่หรานไปจิ้งจื่อจึงต้องเป็นคนอยู่จัดการเรื่องยุ่งที่นี่แทน เขาขอโทษทุกคนด้วยใบหน้านิ่งเฉย และให้รถม้าพาทุกคนกลับทันที แม้องค์หญิงหนิงเหอจะโมโหไม่พอใจ แต่เพียงจิ้งจื่อนิ่งเงียบ นางก็ได้แต่ต้องเงียบเช่นกันองค์หญิงได้รับอนุญาตให้ออกมาดูบึงใหญ่ได้ เพราะมีจิ้งจื่ออยู่ด้วย และองค์หญิงรู้ดีว่าจิ้งจื่อน่ากลัวเพียงใด เขาไม่พูดคือนางยังเอาแต่ใจได้ แต่หากเขาเงียบมากขึ้นคือสัญญาณให้นางต้องหยุดได้แล้วปกติจิ้งจื่อจะไม่โกรธองค์หญิงง่ายๆ นอกจากนางจะทำร้ายบ่าวไพร่จนบาดเจ็บ นางจึงเข้าใจว่าการที่นางบีบบังคับจนคุณหนูจวนหวังบาดเจ็บ ทำให้จิ้งจื่อโกรธ นางรู้ตัวว่า
Last Updated : 2025-07-10 Read more