All Chapters of ขย้ำรักมาเฟีย: Chapter 111 - Chapter 120

"...แองจี้ ฉันไม่ได้มั่นใจในสิ่งที่เขาพูดเลยสักนิด" นางแบบสาวกุมขมับ เขาเป็นหมอที่โคตรแปลกประหลาด แปลกมากที่สุดเท่าที่เคยเจอมา[ ใจเย็นๆ ก่อนนะหอม คือบอกตามตรงตอนแรกฉันก็รู้สึกกลัวเขามาก ระดับมาเฟียนะเว้ย เขาจะทำอะไรกับคนตัวเล็กๆ อย่างฉันก็ได้ แต่! สุดท้ายเขาก็แค่ทำให้ฉันกลัวจนยอมเปิดปากบอกทุกอย่างออกมาก็แค่นั้นเอง ] "แกนะแก ตกลงกันแล้วแท้ๆว่าเรื่องนี้จะเป็นความลับตลอดไป" [ ขอโทษได้ไหมอ่ะ นี่...แต่จะว่าไปแล้วฝ่ายนั้นก็มีสิทธิ์และสมควรที่จะทำแบบนี้นะเว้ย เราเข้าไปยุ่งกับเขาก่อน และสิ่งที่แกทำและฉันก็รู้เห็นด้วยมันเป็นเรื่องที่โคตรใหญ่ ใครเขาจะยอมปล่อยผ่านง่ายๆ วะ ] "เอาล่ะ ถ้าตอนนี้แกปลอดภัยดีแล้วสิ่งที่ฉันควรทำต่อจากนี้คืออะไร" นางแบบสาวสมองตันสุดๆ เป็นครั้งแรกที่เธอยืนเคว้ง ไม่รู้จะตัดสินใจทำอะไรก่อนดี[ ก็เขาบอกเองนี่ว่าจะยอมเป็นพ่อพันธุ์ให้ ไหนๆ มันก็เข้าทางเราอยู่แล้วแกก็เดินหน้าต่อไปให้สุดเลย ] "พูดบ้าๆ แล้วมันจะไม่รู้สึกแปลกๆ เหรอวะ ตั้งใจทำฉันท้องนี่นะ มันเป็นไปได้จริงๆ เหรอแองจี้" [ แกก็คงคิดว่าคนจะมีอะไรกันได้มันต้องใช้ความรักใช่ไหมล่ะ หรือที่เขาตามแกต้อยๆ แบบนี้มันเป็นเ

วันต่อมา"นี่เสื้อผ้าของคุณ เพื่อนของคุณเอามาฝากไว้ให้" กล้วยหอมปรายตามองชุดของตัวเองเล็กน้อย และตัดสินใจถามประเด็นที่มันสำคัญกว่า"คุณจะกลับไปเลยรึเปล่าคะ""วันนี้คุณมีถ่ายแบบต่อไม่ใช่เหรอ" "ฉันมีเก็บงานก่อนกลับนิดหน่อยค่ะ" "เพื่อนคุณมีงานต่อนี่ เห็นว่าต้องเดินทางกลับก่อน งั้นผมรอกลับพร้อมคุณดีไหม" ที่จริงแองจี้บอกกับเธอแล้วว่ามีงานด่วนจากลูกค้าที่เพื่อนของเธอเคารพและให้ความเกรงใจ จึงมีความจำเป็นที่จะปล่อยเธอไว้ที่นี่และให้ตามกลับไปทีหลังหลังจากที่จบงานไม่คิดว่าหมอซานย์จะรู้เรื่องนี้เหมือนกัน! "เมื่อคืนคุณพักผ่อนน้อย มาร์คหน้าคืนความชุ่มชื่นให้ผิวสักหน่อยไหม ผมเตรียมแผ่นมาร์คไว้ให้แล้ว" เพราะความนอนน้อยน่ะเหรอที่ทำให้เธอรู้สึกเบลออยู่ในตอนนี้ ไม่ใช่เป็นเพราะสิ่งที่เขาปฏิบัติต่อเธอรึไง"ผิวหน้าของคุณแพ้มะเขือเทศผมเลยเตรียมมาร์คของแตงกวาไว้ให้ อยากรับอาหารเช้าแทนนมร้อนไหม" คนตัวเล็กส่ายหน้าให้ตายเถอะ! ตอนนี้เธอเบลอเป็นบ้าเลย"ไม่เป็นไรค่ะ ทีมงานจะเตรียมอาหารไว้ให้ฉันอยู่แล้ว" หมอซานย์พยักหน้ารับอย่างไม่ใส่ใจ เขากำลังวุ่นวายเกี่ยวกับยาอะไรสักอย่างจากนั้นก็ยื่นมันมาให้เธอ"ผมอยากให

"ขอโทษที่ทำให้เข้าใจผิดนะครับ" หมอซานย์ยิ้มอบอุ่น ในขณะที่ใจของคนฟังอ่อนยวบนางแบบสาวรีบเบือนหน้าหนี มือเล็กสัมผัสเข้ากับก้อนเนื้อของอกทางด้านซ้ายที่มันกำลังสั่นไหว เต้นระรัวแรงราวกับจังหวะของเพลงสามช่าเจอนายแบบหล่อๆ มาก็มาก นักร้องงานดีก็หลายต่อหลายคน ไม่เคยมีใครดีต่อใจเท่ากับหมอคนนี้เลย"ผมไม่ให้คุณไปกับนายแบบคนนั้นหรอกนะ ฝนตั้งท่าจะตกแล้ว คุณทำงานเหนื่อย ผมว่าผู้ชายคนนั้นก็คงเหนื่อยไม่น้อยเลยเหมือนกัน ผมขับรถให้คุณนั่งมันปลอดภัยกว่ากันเยอะเลย" "ดิสเครดิตคนอื่นแบบนี้ก็ได้เหรอคะ" "ผมมีใบอนุญาตขับขี่ในวันเกิดที่อายุสิบแปดปีพอดีเป๊ะ ผมมีอาชีพรักษาคน ผมรู้ว่าชีวิตของคนทุกคนสำคัญมาก อยู่กับผมคุณปลอดภัยแน่นอนครับ" หากจะมองว่ากล้วยหอมกำลังหลงคารมหวานๆ ของคุณหมอรูปหล่อก็คงไม่ผิดอะไร ทำไมคำพูดของเขามันถึงได้น่าฟังขนาดนี้ เสมือนกับเขาเรียบเรียงคำพูดให้เปลี่ยนเป็นความอบอุ่นอ่อนโยนได้เป็นอย่างดี"ผมยอมให้คุณไปบอกเขาว่าเราจะกลับด้วยกัน ผมจะยืนมองอยู่ห่างๆ จะไม่ทำให้คุณรู้สึกลำบากใจเลย" "ฉันไว้ใจคุณได้จริงๆ เหรอคะ""ผมไม่ทำให้คุณผิดหวังแน่นอน" ดวงตากลมสวยจ้องมองใบหน้าหล่อเหลาของคนแปลกหน้าที่

ปึก! ปึก! ปึก! ปึก!"อะ! อ๊ะ! ลึก อ๊าส์! มันลึกเกินไปแล้วนะ""กอดคอผมไว้นะ ผมจะพาคุณขึ้นสวรรค์ทั้งที่เราสองคนเป็นแค่คนธรรมดาที่อยู่บนพื้นดินผืนเดียวกัน" นางแบบสาวซุกใบหน้าเข้าหาซอกคออุ่น แนบก้อนกลมกลึงอวบอัดเข้ากับแผงอกกว้างตั้งรับแรงกระแทกกระทั้นที่ตอกตรึงเข้าใส่ไม่ลดละ ให้ความรู้สึกทั้งจุกและเสียวไปในเวลาเดียวกัน"อ๊าส์! เสียวฉิบ ขอดูนมหน่อยได้ไหมครับ"เขาขออีกแล้ว! ฝ่ามือเล็กที่เกาะบ่ากว้างเกร็งขึ้นด้วยความตื่นเต้น ขนอ่อนลุกซู่ไปทั้งกายไม่ได้รู้สึกร้อน ไม่ได้รู้สึกหนาว แต่มันเป็นความรู้สึกดีๆ ที่ยากเกินกว่าจะบรรยายมันออกมาเป็นคำพูดประโยคยาวๆนางแบบสาวดันฝ่ามือทั้งสองข้างไว้กับอกกว้าง ดันตัวขึ้นเล็กน้อย อวดทรวงอกเปลือยเปล่าให้ปรากฏแก่สายตาของคนที่เอ่ยปากร้องขอออกมา"ซี๊ดส์! สวยฉิบ"ดวงตาคมกริบที่จ้องมอง นัยน์ตาหลุดความพอใจแทบจะกลืนกินเอวหมอกระเด้งสวนขึ้นจนเสียงเนื้อกระทบกันดังก้องรถหน้าอกใหญ่ที่กระเพื่อมอย่างแรงตามจังหวะของร่างกายที่โยกคลอนกระตุ้นกลีบปากร้อนให้เลื่อนเข้าไปครอบครองอย่างห้ามใจไม่ไหวลิ้นสากตวัดโลมเลียอย่างบ้าคลั่งก่อนจะครอบครองให้หายเข้ามาในปาก ดูดกระชากอย่างมูมมา

"ชุดไหนดีอ่ะ" ร่างแบบบางเคลื่อนไหวตัวเองไปมาที่หน้ากระจกจับชุดนั้นชุดนี้มาทาบบนลำตัว สีหน้าหลุดความไม่มั่นใจออกมาอย่างเก็บไม่มิด"แองจี้ แกว่าฉันควรใส่ชุดไหนดีอ่ะ" "เลิกถามปะ เพราะสุดท้ายไม่ว่าฉันจะเลือกชุดไหนให้แกแกก็ไม่โอเคอยู่ดี" "แกอย่าน้อยใจฉันแบบนี้สิ ช่วยฉันตัดสินใจหน่อยว่าฉันควรใส่ชุดไหนรอหมอซานย์" "ถือว่าหมอคนนั้นเป็นผู้ชายคนแรกเลยนะที่ทำให้คนอย่างแกเป็นแบบนี้อ่ะ เสียทรงเกินไปปะ" "ชุดนี้สวยปะ?" กล้วยหอมทาบชุดเซ็ทนิตติ้งสีเขียวใบตองอ่อนบนลำตัว เห็นชัดว่าสีของชุดช่วยขลับผิวให้ขาวออร่าชัดขึ้นมากกว่าเก่า ออกจะโดดเด่นและสะดุดตาด้วยซ้ำ"หรือฉันควรใส่ชุดนี้ดี?" คราวนี้เป็นเดรสผ้ากำมะหยี่สีชมพูอ่อน ทรงเดรสรัดรูปอวดเรือนร่างสมส่วนของคนที่ดูแลตัวเองมาเป็นอย่างดี"ถ้าใส่ชุดนี้ฉันก็จะดูหวานมากๆ เหมาะแก่การถูกดูแลและทะนุถนอมมากที่สุด แต่ถ้าเป็นชุดนี้ ฉันก็จะดูเซ็กซี่และเร้าใจ" กล้วยหอมเอื้อมมือมาคว้าชุดตัวใหม่คราวนี้เป็นเซ็ทนิตติ้งสีครีมสามชิ้น กางเกงสั้นเสมอหู เกาะอกรัดเปรี๊ยะ คงอวดหน้าอกตูมๆ ให้ดูโดดเด่น สวมทับด้วยสูทสีเดียวกัน ปกปิดช่วงหลังเล็กน้อย ทว่าด้านหน้าเซ็กซี่เกินต้าน"แอ