All Chapters of ขย้ำรักมาเฟีย: Chapter 11 - Chapter 20

พั่บๆ พั่บๆ พั่บ"อึก! คุณ ฉันไม่ไหวแล้วนะ" ฮันนี่ตวัดแขนขึ้นเกี่ยวลำคอหนาตั้งแต่ตอนที่ถูกอุ้มกระเตงออกมาจากห้องน้ำ แรงกระแทกกระทั้นส่งผลให้ร่างบางโยกคลอนอย่างหนักในตอนที่ถูกประคองลงบนเตียง คนที่ยังวุ่นวายอยู่กับหว่างขา และไม่ยอมปล่อยให้จุดเชื่อมต่อหลุดออกจากกันก็มุ่งทำในสิ่งที่ยังค้างคาอีกครั้งฝ่ามือใหญ่ขย้ำอย่างแรงที่ประทุมถัน ซุกใบหน้าลงพลางตวัดปลายลิ้นโลมเลียอย่างหนัก กระทั่งพอใจจึงผละจากปลายถัน ดันสองขาขึ้นสูงพลางตรึงไว้ด้วยมือเพียงเดียวกันก่อนจะขยับสะโพกอีกครั้ง ฝากฝังลำรัก ตอกตรึงความใหญ่โตเกินมาตรฐานเข้าหาผนังอ่อนนุ่มอย่างเอาเป็นเอาตายปึก! ปึก! ปึก! ปึก!"อื้อออ!" ช่วงล่างที่เจ็บแปล๊บผสานกับความหน่วงที่ท้องน้อยเมื่อหัวเห็ดแดงก่ำกระทั้นเข้ากับผนังมดลูกครั้งแล้วครั้งเล่าออสตินเชิดหน้าขึ้น ซูดปากคำรามอย่างพึงพอใจ มาเฟียหนุ่มถาโถมตัวตน เร่งจังหวะในห้วงสุดท้ายเมื่อกายสาวขมิบตอดรัดอย่างแรง สะโพกสอบกระทุ้งเข้าใส่อย่างหนัก สุดท้ายมาเฟียหนุ่มก็เลือกที่จะปลดปล่อยเสียงคำรามพร้อมกับการฝากฝังหลักฐานแห่งความสุขสมพวยพุ่งเข้าสู่กายสาวทุกหยาดหยด"อ๊าส์!""คะ คุณ" ฮันนี่ยกมือที่สั่นเทาขึ้นด

"...หิวข้าวหรือหิวนมกันแน่" "กูได้ยิน!" ออสตินหันขวับกลับมาตอบ อาชาถึงกับหน้าเสียรีบถอยหลังอย่างรวดเร็ว"ผมก็กำลังจะพานายไปกินข้าวอยู่นี่ไงครับ ให้ผมโทรสั่งอาหารให้เลยไหม พอนายไปถึงจะได้..." "ไม่อ่ะ กินร้านนั้นทุกวันมันน่าเบื่อจะตาย" แล้วใครวะที่บอกว่าเจอร้านที่ทำอาหารถูกปากแล้ว!อาชาขมวดคิ้วยุ่ง ถึงอย่างนั้นก็รีบวิ่งขึ้นไปประจำตำแหน่งพลขับ ไม่ลืมที่จะถามไถ่ถึงความต้องการของผู้เป็นนายอีกครั้ง"สรุปจะเปลี่ยนร้านใช่ไหมครับ" "มึงมีร้านไหนแนะนำ เกริ่นมา" มาเฟียหนุ่มพิงแผ่นหลังกับเบาะ ตวัดขายาวขึ้นไขว้ห้าง นิ้วยาวเหยียดเคาะบนท่อนขาแกร่งเป็นจังหวะ บ่งบอกว่าออสตินกำลังสนใจเรื่องร้านอาหาร ทั้งที่บางครั้งเขากลับปล่อยผ่านเหมือนไม่ใส่ใจ"ร้านอาหารที่นายทานประจำก็คือเด็ดสุดแล้วนะครับ หากจะหาร้านที่ใกล้เคียงกันก็ห่างจากนี้มากหน่อย ถ้าจะไปก็คงต้องใช้เวลา นายรอไหวไหมล่ะครับ""ไม่อ่ะ หาร้านแถวนี้ กูหิวแล้ว" ออสตินตัดบท เป็นจังหวะที่อาชาทิ้งสายตาออกไปเบื้องหน้า"ถ้าจะกินร้านแถวนี้ ก็คงต้องเป็นหน้ามหา'ลัย ที่คุณฮันนี่เรียน..." อาชาขับรถมาจอดเทียบที่ร้านอาหารตรงข้ามกับมหาวิทยาลัย มาเฟียหนุ่มกระชับ

"อื้ออ!" ฮันนี่ตัวสั่นเทิ้มเมื่อฝ่ามือหนาเลื่อนเข้ามาพลิกตัวของเธอให้คว่ำหน้าเข้ากับโซฟา มือบางที่กอบกุมโทรศัพท์มือถือสั่นระริก ใบหน้าสวยเชิดหน้าในขณะที่เอวคอดถูกรั้งให้ชันด้วยน้ำมือของอีกคน [ ฮันนี่! บอกพี่สิว่ามันเกิดอะไรขึ้น เธออยู่ที่ไหน เธออยู่กับไอ้เวรนั่นใช่ไหม! ] "เธอจะเปิดกล้องให้มันดูก็ได้นะ ฉันอนุญาต" "ละ เลว คุณมันเลว" [ มึงรู้ไว้เลยนะ มึงฟังเอาไว้ว่ากูจะเอาผู้หญิงของกูคืน ไม่วันนี้ก็วันหน้ากูจะเอาฮันนี่คืน! ] "ฉันควรเปิดกล้องให้มันเห็นตอนที่เธอโดนฉันกระแทกสินะมันถึงจะรู้ตัวว่ามันไม่มีสิทธิ์ได้เธอกลับไป" "อย่าทำอะไรบ้าๆ นะ" [ ต่อให้ฮันนี่จะเคยผ่านใครมากูก็ไม่สน กูจะเอาผู้หญิงของกูคืน! ] "หึ...!" ออสตินยกยิ้มอย่างไม่ใส่ใจ ฝ่ามือใหญ่ดันชุดในส่วนของช่วงล่างให้ขึ้นไปกองที่เอวคอด สอดนิ้วยาวเข้าไปเกี่ยวกางเกงในลายลูกไม้สีดำลงต่ำตามด้วยการสอดใส่แก่นกายใหญ่ที่ปราศจากเครื่องป้องกันเข้าไปในช่องทางรักจนสุดความยาวของมัน ปึก!! "อื้ออออ!" ฮันนี่กัดฟันแน่น ข่มความเจ็บปวดเมื่อจุดที่อ่อนโยนและบอบช้ำถูกรุกล้ำอย่างไร้ความปราณี ไร้หัวใจสิ้นดี! เธอขอภาวนาให้เขารักผู้หญิงสักคน

หลายวันต่อมา"...รอสักครู่นะคะ ไม่เกินห้านาทีค่ะ" เสียงของผู้เป็นแม่ที่ดังจากทางหน้าบ้านส่งผลให้ฮันนี่ที่พึ่งก้าวขาออกมาจากห้องนอนหันไปมองตามทิศทางของเสียงรอยยิ้มเล็กๆ ผุดขึ้นเมื่อเห็นลูกค้าที่ทั้งมานั่งรอและยืนรอ ขนาดเปิดร้านได้แค่ไม่กี่วันยังมีลูกค้าเข้ามาไม่ขาดสายอาชีพที่แม่รัก คงทำให้แม่มีความสุขไม่น้อยเลยเห็นแค่นั้น เธอที่พยายามทำทุกอย่างเพื่อให้แม่มีความสุขก็พลอยอิ่มใจตาม"ลูกค้าของเชฟร้านเล็กๆ แต่ฝีมือการทำอาหารคุณภาพระดับภัตตาคารเยอะแต่เช้าเลยนะคะ" "ฮันนี่ คำพูดคำจาของเรานี่นะกำลังจะทำแม่อายคนแล้วรู้ตัวหรือเปล่า" "ทำไมจะต้องอายด้วยล่ะคะ ก็แม่ของฮันนี่ฝีมือระดับเชฟของภัตตาคารจริงๆ นี่นา หนูกินได้ทุกวันไม่มีเบื่อเลยค่ะ วันนี้อยากกินแกงจืดเต้าหู้หมูสับ อยากกินผัดผักบุ้งไฟแดงด้วยค่ะ" "ขอกินฟรีนี่ไม่ได้นะ ต้องทำงานแลกข้าวนะคนสวย ไปเลย ไปเสิร์ฟอาหารช่วยแม่เดี๋ยวนี้เลย" คนตัวเล็กหลุดเสียงหัวเราะออกมาเบาๆ ถึงอย่างนั้นก็ยอมตอบรับกลับไปทันที"ไม่มีปัญหาเลยค่ะ เด็กเสิร์ฟพร้อมเริ่มงาน" ผู้เป็นแม่อมยิ้มพลางส่ายหน้าไปมาเบาๆฮันนี่เป็นคนที่น่ารักเสมอไม่ว่าจะตอนเด็กหรือตอนโต ลูกสาวคนนี้

"นายครับ" "เรื่องไร้สาระน่าอาชา" "แต่ว่า..." "ก็แค่ของเล่น ไม่ใช่ของจริง" ออสตินยืนยันหนักแน่นอาชาเหลือบตามองหญิงสาวอีกคนที่เพิ่งจะเดินผ่านไป ซาเฟียร์เลยได้โอกาสมองตาม"ผู้หญิงคนนั้น..." "ถ้าเธอยืนยันหนักแน่นว่าเธอไม่ได้เลือกผิด ต่อให้มีโอกาสเลือกอีกครั้งเธอก็ยังยืนยันว่าจะเลือกผู้ชายคนเดิม เราก็ไม่มีเรื่องอะไรที่ต้องคุยกันอีกแล้วซาเฟียร์" "จะไม่หักหลังเฮียซานย์ จะไม่ทำร้ายคนที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นเพื่อนรักกันใช่ไหมออสติน" "เธอกำลังคาดหวัง?""ฉันอยากสั่งแบบเด็ดขาดว่าห้ามนายยุ่งเกี่ยวกับครอบครัวของฉัน" "มาเป็นเมียเฮียก่อนสิ เธอถึงจะมีสิทธิ์สั่งเฮีย!" "เลว ผู้ชายอย่างนายมันสารเลวสิ้นดี!""หึ!" ออสตินแสยะยิ้มออกมาทันที คนอย่างเขาไม่จำเป็นต้องเก็บคำพูดที่โคตรไร้สาระมาใส่ใจเธอนัดเขามา เขาก็ยอมมาหา ไม่มีอะไรซับซ้อน สักนิดก็ไม่มี!อีกด้าน"ฮันนี่ นั่นมัน..." "ช่างเถอะ เขาจะทำอะไรมันก็เรื่องของเขา" ฮันนี่ปลดกระเป๋าสะพายข้างออกจากบ่า แต่โมจิไม่สามารถละสายตาออกจากอีกคนได้เลย"แบบนั้นได้ด้วยเหรอแก ตอนนี้แกกับเขา..." "ก็แค่คนที่มีพันธะสัญญาร่วมกัน" "แต่สิ่งที่เขาทำมันไม่ต่างจากสิ่งที่แฟ