All Chapters of Six Weeks After Midnight : Chapter 131 - Chapter 140

MAPAYAPA ang buong mansion habang nasa veranda si Damon, hawak ang tasa ng kape. Ang lamig ng hangin ay parang sumasalamin sa bigat ng huling gabi—ang tensyon sa pagitan nila nina Marcus at Cassandra, at ang titig ng kanyang ama na parang gusto na lang kalimutan ang lahat. Lumapit si Luna, suot ang light robe. “You barely slept,” bulong nito. Humigop siya ng kape bago tumingin sa asawa. “I’ve been thinking… We need a break. A real one. Malayo sa lahat ng ito.” Napakunot ang noo ni Luna. “Break?” “Yes.” Huminga siya nang malalim. “Switzerland. A family trip. You, me, Callyx… All of us. And I’ll invite Kate and Chase, too. We all need this.” Sandaling natahimik si Luna, saka ngumiti nang banayad. “That sounds… perfect.” --- Kinabukasan, naka-pack na ang lahat. Si Callyx, hyper na hyper, nakasuot ng dinosaur hoodie at may dalang maliit na backpack. “Daddy, is there a snow dinosaur?!” tanong niya habang excited na naglalakad papunta sa private jet. Damon chuckled, binuhat ang ana

MAINIT ang hangin ng Pilipinas nang bumukas ang sliding doors ng NAIA. Paglabas nila Damon at Luna kasama ang buong pamilya, ramdam agad ang bigat ng reality. Iba ang amoy ng hangin kumpara sa malamig na Alps—exhaust fumes, fried street food, at ingay ng mga taxi drivers na nag-aalok ng sakay.Hawak ni Damon si Callyx, habang si Luna ay nakapulupot sa braso niya. Sa gilid, si Nanay Rina at Manang Tess parehong abala sa pag-aayos ng mga carry-on bags, samantalang si Mariel ay alalay kay Callyx na ayaw bumitaw kay Captain Dino.“Welcome back to Manila,” biro ni Kate, sabay flip ng buhok habang inaabot kay Chase ang isang maleta. “And just like that, back to humidity.”Si Chase, seryosong mukha pero may bahid ng ngiti nang sumagot. “At least wala nang snow na tatama sa ulo mo.”“Excuse me,” balik ni Kate, rolling her eyes. “My hair survived Switzerland. Kaya kong i-survive ‘to.”Napailing si Damon, pero hindi maitago ang ngiti. Kahit may paparating na bagyo ng problema, magaan ang simula

TAHIMIK ang opisina ni Damon sa Blackwell Tower nang gabing iyon. Sa labas ng floor-to-ceiling windows, tanaw niya ang BGC skyline—punô ng ilaw mula sa mga gusali, trapiko sa kalsada na para bang kumikislap na mga alitaptap sa gabi. Sa mesa, nakakalat ang mga financial reports at contracts, ngunit ilang minuto na, nakatitig lang siya sa parehong linya. Hindi dahil sa pagod, kundi dahil sa bigat ng alam niyang paparating.Matapos ang eskandalong kinasangkutan nina Cassandra at Cobbey, at ang press conference na matagumpay niyang hinarap, pansamantalang gumaan ang loob ng Blackwell Empire. Pero alam ni Damon na hindi doon nagtatapos ang laban. Kung may isang bagay na tiyak, iyon ay ang hindi kailanman nagpapatalo si Marcus.Nagbukas ang pinto at pumasok si Velasco, ang private detective na matagal na niyang pinagkakatiwalaan. Tahimik itong naglakad papunta sa mesa, dala ang isang brown envelope.“Sir Damon,” bungad nito, mababa ang boses. “I’ve been monitoring Marcus closely, just as yo

MAINIT ang gabi sa Maynila. Sa loob ng Forbes Park mansion, tahimik na nakaupo si Damon sa veranda, hawak ang isang baso ng malamig na tubig. Sa di kalayuan, rinig niya ang tawa ni Callyx mula sa kwarto nito, kasama si Mariel na nagku-kuwento ng bedtime story. Sa tabi niya, si Luna, nakasuot ng simpleng satin pajamas, nakasandal sa balikat niya. Ang hangin mula sa hardin ay banayad, pero ramdam niya ang bigat sa dibdib.“Parang tahimik ngayon,” bulong ni Luna, halos pabulong.“Tahimik bago ang bagyo,” sagot ni Damon, mahigpit ang pagkakahawak sa baso.Luna lifted her head, tinitigan siya. “May nalaman ka na naman, ‘di ba?”He sighed, marahang itinabi ang baso. “Marcus is preparing his next move. Velasco and Chase confirmed it. He’s gathering evidence… or what looks like evidence. And this time, he’s aiming straight at us.”“Us?” tanong ni Luna, kinakabahan.“Gala Night,” malamig niyang sagot.Nanlaki ang mga mata ni Luna, at sandaling natigilan ang kanyang paghinga.“Seven years ago,”

TAHIMIK ang umaga sa Forbes Park mansion. Para bang sa unang pagkakataon matapos ang mahabang panahon, wala nang mabigat na ulap na nakabitin sa kanilang pamilya. Sa garden, maririnig ang tawa nina Callyx at Cobbey habang naglalaro ng habulan kasama si Mariel. Ang mga aso sa bahay ay abala rin sa pagtahol at pagtakbo sa paligid, at ang hangin mula sa mga puno ay banayad na dumadaloy papasok sa veranda.Si Luna, nakaupo sa veranda table, hawak ang tasa ng kape. Nakatingin siya sa mga bata, isang ngiti ang gumuhit sa kanyang labi. Parang lahat ng pinagdaanan nila — lahat ng sugat, lahat ng luha — ay nagbunga rin ng kapayapaan.“Good morning, love.” Dumating si Damon mula sa likod, suot ang simpleng white shirt at slacks. May hawak siyang iPad, halatang may nabasang business email, pero binaba rin niya iyon sa mesa para maupo sa tabi ni Luna.“Good morning,” sagot niya, sabay abot ng tasa ng kape sa asawa.Tahimik silang pareho, pinagmamasdan lang ang mga bata. Si Cobbey, kahit bago pa l