All Chapters of The Ravishing CEO: Burning For His Touch: Chapter 221 - Chapter 230

JokoNaisip ko na ang pinaka-praktikal na gawin ay pumunta sa mall—nandun na lahat ng kailangan ko. Kumbaga isang one-stop shop. Ang pinaka-ayaw ko pa naman ay ang maglibot para maghanap ng kung ano-ano lalo na ang regalo. Una akong dumiretso sa religious-items store dahil ‘yon ang kinahihiligan ng nanay ko sa ngayon. Mabilis lang iyon dahil may dadaanan pa ako–napagtanto kong ubos na ang condom ko sa kotse at ayokong maging isang klase ng tao na nagdadala ng mga sekswal na bagay sa loob ng tindahang relihiyoso. Gaya ng sabi ko, gago ako pero alam ko ang hangganan ko.Pagpasok ko, isang empleyado lang ang nandoon, kausap ang isa pang babae. Lumapit ako sa kanila habang nagte-text kay Hannah, ang sabi ko sa kanya may bibilhin akong maliit na regalo para sa kanya–isang set ng lingerie na gusto kong isuot niya para sa akin.Diretso ako sa saleswoman. Ayokong mag-aksaya ng oras. Pagkatapos niya akong tulungan, pwede na siyang bumalik sa pakikipagpalitan nila ng chika—o kung ano man an

Jackie“Ugh, sobrang sama ng loob ko na hindi ako makakasama sa birthday ni Lola Pilar,” sabi ko kay Mama habang nagla-lunch kami sa mall.“I know, dear. Pero matutuwa siya sa regalo mo at kailangan mong magtrabaho. Responsibilities always come first, Jacqueline,” sagot ni Mama na tinawag pa ako sa full name ko.Napakalakas ng loob ni Mama. Pinalaki niya akong mag-isa. Tama, isa siyang single mother. Hindi kailanman gusto ng tatay ko na maging isang responsableng ama at hindi na rin iyon ipinilit pa ng nanay ko. Siguro ay napagod na rin siya at mas minabuting palakihin na lang ako ng solo. Paminsan-minsan, bigla na lang siyang susulpot para sabihing gusto niya akong makita, pero mas mukhang ang dahilan talaga ng pagpapakita niya out of nowhere ay para makipag-away kay Mama kaysa totoong makita ako. Ugali na yata ng tatay ko ang bulabugin ang peace of mind ng nanay ko kahit na malinaw na wala ng balak ang nanay ko na kumuha ulit ng batong ipupukpok sa ulo niya.Kaya noong mag-eigh

Joko“Mr. Ventoza, tama na ‘yan for today.”Lagpas alas-siyete na ng Biyernes ng gabi bago tuluyang naawa si Diane at pinalaya ako. Over time, natutunan ko na rin na tanggapin at hindi siya kulitin. Mas payapa. Kaya nang siya na mismo ang mag-suggest na we had enough for the day, natuwa ako.“Ano? Pauuwiin mo ulit ako ng maaga?” tanong ko, nakangiti sa kanya.“Kung gusto mo, iiwanan kita ng trabaho na tatapusin mo—pero ako uuwi na. Mahaba ang linggong ‘to. Ang dami mong trabaho.”“Hindi, please, walang iiwan na task. Pagod na rin ako. Pero…gusto sana kitang pasalamatan.”“Oh, talaga?” Umirap muna bago ngumiti si Diane at sumandal sa upuan, parang pusang nakahuli ng daga.Tama lang ang gagawin ko, I am giving credit where credit is due at sa ngayon–kay Diane ‘yon. “Oo. Baka pagsisihan ko ‘to pero magiging honest ako…ibinalik mo ako sa realidad. Napabayaan ko ang kumpanya ko at ibinalik mo ako sa tamang direksyon. Salamat.”“Sabi ko naman sayo, kailangan mo ako!” Lalo pang lumaki

JokoWala na. Buong Linggo ko siyang iniisip—ang dyosa ko. Umabot pa ako sa puntong gusto ko nang pumunta sa boutique sa mall para lang makita siya, pero naisip kong hindi magandang lapitan siya habang nagtatrabaho. Napaka-unprofessional at galawang stalker.May biglang pumasok na ideya sa akin.Kanina, nag-lunch ako sa bahay ng kapatid ko at naikuwento niya kung paano siya niligawan ng asawa niya noong high school. Nagpapadala raw ito ng mga kung anu-anong cheesy, flirty notes kahit na hindi pa naman sila pormal na magkakakilala. Natatawa siya sa kalokohang iyon ng asawa niya pero at the same time ay kilig na kilig din ang loka at dahil daw doon binigyan niya ng chance ang brother-in-law ko na ngayon.Bakit hindi ko subukan ang ganoong taktika? Wala namang mawawala sa akin. Kung ang dating mga babae ko nga ay nabibilhan ko ng mga mamahaling kung ano-ano–ano lang naman ang notes, hindi ba?Magiging old-school ako—hihiramin ko ang estilo ng bayaw ko.Kinuha ko ang telepono ko at

JackieBuong linggo akong nakakatanggap ng maliliit na notes galing sa hot pero walang modo na lalaking ‘yon na nakabanggaan ko sa religious store noong nakaraan–usually nagsisimula bandang alas dos ng hapon. At iniisip ko pa talagang hindi ko na siya makikita ulit sa buong buhay ko.Well, it turns out na mali ako.Kung anu-anong indecent proposals na ang ginawa niya sa mga sulat niya, pero ni minsan hindi pa rin siya nagpapakita sa boutique. Lagi lang ang pamangkin niya ang nagdadala. Noong unang araw pa lang, medyo kinorner ko na ng bahagya ‘yung bata at umamin siya na utos daw iyon ng tito niya; pinakita pa niya ang picture nito. Doon ko nakumpirma na galing nga sa hottie ang mga notes.Si hottie, nililigawan ako.Gusto kong makita kung hanggang kailan siya magtatago at kung kailan siya magkakaroon ng lakas ng loob na pumasok sa boutique, pero inaamin ko—nag-e-enjoy ako sa mga notes niya. At si Zac? Sobrang adorable. Umabot pa sa puntong humihingi siya ng tips sa akin kung pa