All Chapters of เกมรักอุบายลวง : ประธานเฮ่อเลิกหึงคุณนายได้แล้ว: Chapter 91 - Chapter 100

ตอนที่เจียงหร่านลงมาจากรถแท็กซี่ เธอก็เห็นว่าเจียวคังกำลังคุยโทรศัพท์อยู่ เขามัดผมหางม้าเส้นเล็กเท่านิ้วไว้ที่ท้ายทอย ต่างหูข้างซ้ายส่องประกายแวววาวภายใต้แสงสะท้อนจากกระจก จัดเป็นผู้ชายสายแฟชั่นเขาเห็นเจียงหร่านแล้ว จึงโบกมือเป็นสัญญาณให้เธอเข้าไปข้างในเจียวคังเป็นคนดังด้านข่าวฉาว สิบสายที่โทรเข้ามาเก้าสายครึ่งล้วนเป็นเรื่องที่บอกให้ใครฟังไม่ได้ ดังนั้นเจียงหร่านจึงไปร้านสะดวกซื้อข้างๆ เพื่อซื้อโซดาสองขวดก่อน รอจนเขาวางสายแล้วถึงเข้าไปความสัมพันธ์ของเจียงหร่านกับเขาเริ่มต้นจากผลประโยชน์ที่ต้องการข่าวฉาวบางอย่าง ต่อมาเจียวคังก็ถูกคนเล่นงานเพราะพยายามหาข่าวที่เธอต้องการเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นกับเจียวคังเป็นปกติอยู่แล้ว เจียงหร่านก็มองว่าเธอจ่ายเงินเพื่อซื้อข้อมูล เรื่องอื่นไม่ใช่หน้าที่ความรับผิดชอบของเธอ แต่ถึงอย่างนั้นตอนที่รู้เรื่องก็ยังขอให้กู้เฉิงเหยียนออกหน้าช่วยเหลือเจียวคังอยู่ดีเจียวคังคลุกคลีอยู่ในวงการนี้มานานมากแล้ว แต่นี่เป็นครั้งแรกที่มีคนยอมลงทุนช่วยเหลือเขาขนาดนี้ นับตั้งแต่นั้นมาเจียวคังก็เลยเรียกเจียงหร่านว่าพี่สาว จากนั้นพวกเขาก็นัดพบเจอเพื่อดื่มและพูดคุยกันเป็นครั้ง

“คุณไปทำคุณไสยใส่อีกแล้วใช่ไหม” เจียงหร่านพูดราวกับว่าเขาเป็นพ่อมดเฮ่อเฉินโจวเป็นแขกประจำของที่นี่ และก็เป็นแฮกเกอร์ของที่นี่ด้วย เขาหลอกล่อคนแก่คนเฒ่าที่นี่อยู่หลายครั้งเลยล่ะ แต่โชคดีที่เจตนาของเขาคือการทำให้พวกเขามีความสุขเขาใช้นิ้วกวักเรียกเจียงหร่าน เจียงหร่านไม่สนใจเขาสักนิด ทำท่าทางเหมือนจะสื่อว่าไม่อยากพูดก็ไม่ต้องพูด เขาจึงขยับเข้ามาใกล้เธอ “เพราะฉันบอกว่าจะแนะนำภรรยาให้เขาสักคน”เจียงหร่าน “...”“ฉันเพิ่งค้นพบว่าความรักมันไม่แบ่งแยกอายุจริงๆ แม้จะแปดสิบแล้วก็ไม่ได้เป็นอุปสรรคต่อการมีความรักเลย” คำพูดที่เต็มไปด้วยอารมณ์ร่วมของเฮ่อเฉินโจว ทำให้เจียงหร่านนึกถึงคลิปที่กำลังเป็นข่าวโด่งดังในช่วงนี้ หญิงชราคนหนึ่งที่เต้นแอโรบิกตามลานกว้างได้รับกำไลทองคำมากถึงร้อยกว่าวง ในระยะเวลายี่สิบปีที่เธอเต้นพอลองคิดดูแล้วคนแก่คนเฒ่าพวกนั้นก็แก่กันมากแล้ว ถึงจะมีใจแต่สังขารก็คงไม่ไหวอยู่ดี เจียงหร่านจึงเผลอพูดออกไปตามที่ใจคิดว่า “แปดสิบแล้วก็คงได้แค่คิดเท่านั้นแหละ”เฮ่อเฉินโจวขยับเข้ามาใกล้ “เพราะงั้นแหละ เรื่องบางอย่างต้องรีบทำตอนยังมีโอกาส”เจียงหร่านถึงเพิ่งจะรู้ตัวว่าตัวเองพูดอะไรออกไป

คฤหาสน์ตระกูลเฮ่อ!ห้องชุดขนาดใหญ่ที่อยู่ตรงข้ามกับห้องของเธอ!ตอนนี้ยังมามีบ้านพร้อมสวนหลังเล็กๆ อีกเฮ่อเฉินโจวคิดจะใช้บ้านพวกนี้กักขังเธอหรือไง?"เฮ่อเฉินโจวคุณลืมไปแล้วเหรอว่าเรามีเวลากันแค่สามเดือน ตอนนี้เหลือไม่ถึงสามเดือนแล้วด้วยซ้ำ" เจียงหร่านเตือนเฮ่อเฉินโจวที่ยังง่วงอยู่เอ่ยเสียงยานออกมา "ก็ยังเหลืออีกสองเดือนกับสิบสองวันไม่ใช่เหรอ?"จำนวนวันนี้เขาจำได้แม่นกว่าเธอเสียอีก"ในเมื่อคุณก็รู้ดีแล้วทำไมต้องทำแบบนี้ด้วยล่ะ?" บ้านหลังนี้ไม่ว่าจะการตกแต่งสวนหลังบ้าน หรือการตกแต่งภายในล้วนสร้างขึ้นตามความชอบของเธอทั้งสิ้นเฮ่อเฉินโจวรู้แม้กระทั่งไซส์เสื้อผ้าของเธอ ดังนั้นเจียงหร่านจึงไม่แปลกใจเลยที่เขาจะรู้ความชอบของเธอสิ่งที่เธอชอบคนอื่นอาจจะไม่ชอบ ในอนาคตเมื่อพวกเขาแยกทางกันที่นี่ก็ต้องเปลี่ยนเจ้าของ ถึงตอนนั้นต้องมาวุ่นวายเปลี่ยนแปลงอีกคงจะลำบากอีกทั้งท่าทีของเฮ่อเฉินโจวก็ทำให้เจียงหร่านรู้สึกไม่สบายใจอยู่บ้าง เธอกำลังคิดหาวิธีถอนตัวออกจากความผิดพลาดครั้งนี้โดยไม่เจ็บตัว แต่เขากลับวางแผนทีละขั้นเพื่อที่จะกักขังเธอไว้"ฉันชอบ" เป็นความเอาแต่ใจสมกับเป็นเฮ่อเฉินโจวเมื่อเขาอยากจะเอา

เจียงหร่านมองตามที่อันหรงชี้ไป ก็เห็นผู้หญิงคนที่ถูกกล่าวถึง เธอคือฉินเจิงเจียงหร่านถูกคำพูดของอันหรงทำให้หัวเราะออกมา ในใจก็รู้สึกอบอุ่นแม่สามีบ้านอื่นล้วนไม่พอใจกับอดีตของลูกสะใภ้ตัวเอง ถึงขั้นรังเกียจเดียดฉันท์ก็มี แต่พอมาเป็นอันหรงกลับไม่มีเรื่องแบบนี้เลย แถมยังเตือนให้เธอระวังภรรยาของแฟนเก่าอีกอันหรงดึงเจียงหร่านเบาๆ “ผู้หญิงคนนี้มาถึงนี่ได้สักพักแล้ว เธอพยายามหาแสงอยู่ตลอดเวลา”อันหรงแสดงออกทางสีหน้าอย่างชัดเจนว่าเธอไม่ชอบขี้หน้าฉินเจิงมากขนาดไหน“คุณแม่ หนูทราบค่ะ วางใจได้เลย” เจียงหร่านก็ขยิบตาให้เธออย่างขี้เล่นเช่นกัน“ถ้าใครกล้าทำอะไรเธอก็มาหาแม่ได้เลย แม่จะคอยหนุนหลังให้เอง” คำว่าแม่ที่อันหรงพูดออกมาแต่ละคำ ทำให้ช่องว่างในใจของเจียงหร่านถูกเติมเต็มขึ้นมาทันที“ไปเถอะ วันนี้ที่นี่มีของอร่อยหลายอย่างเลย” อันหรงเคยได้กินของดีๆ มาหมดแล้ว แต่ก็ยังพูดแบบนั้นเพื่อให้เจียงหร่านรู้สึกผ่อนคลายในชั่วพริบตานั้น เจียงหร่านอดคิดไม่ได้ว่าถ้าวันหนึ่งต้องแยกทางกับเฮ่อเฉินโจวไป เธอคงจะคิดถึงแม่สามีคนนี้แน่ๆเจียงหร่านรู้ว่าฉินเจิงสังเกตเห็นตัวเองนานแล้ว แต่เธอก็แกล้งทำเป็นมองไม่เห็น เดินต

ด้านหลังของเจียงหร่านคือโต๊ะขนมหวาน เธอหลบไม่พ้นและไม่สามารถฝืนหลบได้ ไม่งั้นจะเผลอทำโต๊ะคว่ำและกลายเป็นเรื่องน่าอับอายได้เธอถูกฉินเจิงโถมเข้าใส่ทั้งตัว อีกทั้งฉินเจิงยังร้องอุทานเสียงดัง ทำให้สายตาของคนในงานหันมาเพ่งเล็งพวกเธอทันทีถึงฉินเจิงจะไม่ได้ออกแรงกดทับเจียงหร่านมากนัก แต่เจียงหร่านก็เข้าใจว่าเธอใช้ไม่ได้ผลทั้งไม้อ่อนไม้แข็ง ตอนนี้ก็เลยคิดจะใช้เล่ห์กลแทน “ฉินเจิง เธอนี่มันหน้าด้านไร้ยางอายจริงๆ”“ช่วยไม่ได้ ใครใช้ให้เธอไม่ยอมร่วมมือล่ะ?” ถึงฉินเจิงจะถูกด่า แต่เธอก็ยังทำหน้าสะใจ“เจียงหร่านผลักเธอออก “เจ้ากรรมนายเวร”“เกิดเรื่องอะไรขึ้นงั้นเหรอ?” อันหรงตรงดิ่งเข้ามาหาเป็นคนแรกเจียงหร่านยังไม่ทันจะได้เอ่ยปาก ฉินเจิงก็นวดขมับของตัวเองพลางกลับมายืนตัวตรง “ขอโทษค่ะคุณนายเฮ่อ ฉันเกิดน้ำตาลในเลือดต่ำกะทันหัน โชคดีที่คุณนายเฮ่อช่วยพยุงฉันไว้”พอฉินเจิงอธิบายแบบนี้ พวกคนที่คิดจะเข้ามาชมเรื่องสนุกก็หมดอารมณ์ในทันที พวกเธอคิดว่าจะได้ชมละครพล็อตน้ำเน่า ‘เธอผลักฉัน ฉันไม่ได้ทำนะ’ เสียอีก“ขอบคุณนะเสี่ยวหร่าน” ฉินเจิงเบนสายตากลับมาแล้วหันไปขอบคุณเจียงหร่าน อีกทั้งยังเรียกเธออย่างสนิทสนม น