เจียงหร่านนอนหลับบนเครื่องบิน ทั้งหลับลึกและหลับสนิทเธอยังฝันว่า ตัวเองกลายเป็นเด็กตัวเล็ก ๆ เดินไปพร้อมกับพ่อแม่ เธอถูกรักและทะนุถนอมเหมือนเจ้าหญิง เป็นฝันที่งดงามจนเธอไม่อยากตื่นขึ้นมาตอนที่ลืมตา เธอก็ยังล่องลอยอยู่ในความสุขแห่งภวังค์ฝันสวรรค์รับรู้ถึงความเสียใจของเธอ จึงใช้ความฝันมาชดเชยให้หรือเปล่า?แต่ฝันก็ยังเป็นแค่ฝัน อีกอย่างก็เป็นฝันที่ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงความจริงได้ตอนที่เจียงหร่านลงจากเครื่องบินก็เป็นเวลาเช้าตรู่พอดี อากาศอบอวลด้วยไอเย็นชื้นแสนสบาย สมกับเป็นเมืองที่น่าอยู่ที่สุด ทำให้รู้สึกสบายไปทั้งตัวเธอยืนเงียบ ๆ อยู่ครู่หนึ่ง เงยหน้ามองท้องฟ้าพลางสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ เพื่อให้ตัวเองหายจากอาการเมื่อยล้าที่นั่งเป็นเวลานาน ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ออกมากดเปิดเครื่องสายที่ไม่ได้รับกับข้อความมากมายเด้งขึ้นมาไม่หยุด เบอร์ที่เหนือความคาดหมายที่สุดไม่ใช่เฮ่อเฉินโจว แต่เป็นเบอร์ของอันหรง[เจียงหร่าน กลับมากินข้าวที่บ้าน!][เจียงหร่าน โทรกลับมาหาแม่เดี๋ยวนี้!][เจียงหร่าน มีแม่คอยช่วย เธอไม่ต้องกลัวอะไรทั้งนั้น][เจียงหร่าน เธอไม่อยากกลับมาก็ไม่เป็นไร แต่เธอต้องบอกแม่ว่าเธ
อ่านเพิ่มเติม
เข้าสู่ระบบ
