All Chapters of เกมรักอุบายลวง : ประธานเฮ่อเลิกหึงคุณนายได้แล้ว: Chapter 241 - Chapter 250

เจียงหร่านไม่ได้แยแสแม้แต่น้อย เดินออกมาด้านนอกทันทีจะให้หรือไม่ให้ก็แล้วแต่ เพราะเธอก็ไม่ได้ขวนขวายอยากจะได้ตั้งแต่แรกอยู่แล้ว แต่คิดจะเจาะเลือดของเธอมันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอกพ่อบ้านเห็นดังนั้นจึงรุดหน้าไปหนึ่งก้าว แต่ถูกโม่จือหย่วนส่ายหน้าปรามไว้เจียงหร่านเปิดประตูออกมาก็พลันเห็นฉินเจิง ใบหน้าของเธอซีดเผือดรอยนิ้วบนใบหน้าที่เคยถูกเธอตบยังคงปรากฏอยู่ สภาพแบบนี้ช่างน่าสงสารอย่างมากแต่ความสงสารนั้นดูน่าขันสิ้นดี เมื่อเธอส่งสายตาที่เปี่ยมความแค้นมาให้ เธอเกลียดชังเจียงหร่านสุดขีด ราวกับว่าช่วงเวลาที่เจียงหร่านอยู่ในห้องนั้นได้ทำผิดต่อเธออย่างร้ายแรงโม่จือหย่วนจะยกทรัพย์สินทั้งหมดให้เจียงหร่านได้ยังไงกัน เขามีเหตุผลอะไรถึงทำแบบนั้น?ในตอนนี้ฉินเจิงโกรธจนตัวสั่น คิดอย่างไรก็ไม่เข้าใจ และโมโหจนพูดอะไรไม่ออกแต่เธอจะพูดอะไรได้ล่ะ?ตอนที่อยู่ในห้องเจียงหร่านแสดงความจองหองขนาดไหน เธอได้ยินหมดแล้ว แต่โม่จือหย่วนกลับปล่อยเธอทำตามใจชอบไม่ว่าจะเป็นกู้เฉิงเหยียน เฮ่อเฉินโจวต่างก็ปล่อยให้เธอทำตามใจชอบทั้งนั้น ตอนนี้แม้กระทั่งชายแก่ที่เพิ่งเจอหน้ากันก็ยังทำเหมือนกันฉินเจิงไม่มีทางเข้าใจ

ทันทีที่เฮ่อเฉินโจวกล่าวจบ เขาก็ถูกเหยียบเท้าอย่างรุนแรงทันทีเขาถึงกับสูดหายใจเข้าลึก พร้อมกับบีบมือของเจียงหร่านแน่นขึ้นกว่าเดิมโจวฉือขับรถที่ถูกชนจนท้ายยุบออกไป ภาพนั้นช่างทำให้ผู้คนรู้สึกทั้งน่าโมโหและน่าขบขัน เฮ่อเฉินโจวรู้สึกพอใจในผลงานของตนเองเป็นอย่างมาก แตะตัวเจียงหร่านอย่างลำพองใจ พลางพูดจาเสียดสี “คนหน้าตาดี ต่อให้ขับรถพัง ๆ ก็ยังดูเท่ได้ใช่ไหม คุณนายเฮ่อ?”เจียงหร่าน “ทำไมคุณถึงได้หน้าไม่อายถึงขนาดนี้?!”“ก็ยังโอเค แต่ยังเป็นรองโจวฉืออยู่นิดหน่อย” เฮ่อเฉินโจวแย้มยิ้มที่หางตา แต่รอยยิ้มนั้นกลับเย็นชาและไร้ความรู้สึกเจียงหร่านรู้ดีว่าเขาหมายถึงอะไร “ในสายตาของคุณมีแต่เรื่องต่ำตมตลอดเลยหรือไง”“ก็ไม่เชิงนะ คุณนายเฮ่อของผมงดงามออกจะตายไป” คำพูดของเฮ่อเฉินโจวนี้แฝงความหมายอื่นอยู่“เฮ่อเฉินโจว ถ้าคุณอยากพูดอะไรก็พูดออกมาตรง ๆ ไม่ต้องพูดจาแดกดัน” แม้เจียงหร่านจะไม่มั่นใจว่าเขาจะมาคิดบัญชีกับเธอหรือไม่ แต่เรื่องครั้งนี้ เธอไม่ทำตามคำสั่งของเขาเลยแม้แต่น้อย ทำให้แผนการของเขาวุ่นวายไปหมด และทำให้เขาเจ็บตัวจริงๆเฮ่อเฉินโจวไม่โต้ตอบกับคำพูดของเธอ ดวงตาที่สุขุมสงบมองไปยังบ้า

เจียงหร่านพักที่เกสต์เฮาส์แห่งหนึ่ง ที่จริงตอนนี้เธอก็สามารถกลับได้แล้ว แต่เธอก็ยังไม่กลับที่นี่ดีมากจริง ๆ อากาศสดชื่นและชุ่มฉ่ำ อุณหภูมิก็กำลังพอดี ไม่ว่าจะมองไปทางไหนก็เห็นแต่ความเขียวชอุ่ม เป็นสถานที่ที่บำรุงสายตาและสุขภาพอย่างแท้จริง จนเธออยากจะปักหลักอยู่ที่นี่ตลอดไปนาน ๆ ที จะได้ออกมาสักครั้ง เธออยากดื่มด่ำก่อนอีกสักหน่อยแล้วค่อยกลับไปและเป็นปรับสภาพจิตใจตัวเองด้วยเช่นกันแน่นอนว่ายังมีอีกหนึ่งเหตุผล นั่นก็คือเธอมีลางสังหรณ์ว่าโม่จือหย่วนจะมาหาเธออีก ต่อให้ไม่ตามหา เขาคงไม่ปล่อยให้เธอโผล่มาแล้วหายตัวไปเฉย ๆยิ่งไปกว่านั้น เขายังได้บอกข้อมูลสำคัญอีกอย่าง นั่นคือภรรยาของเขาใช้สร้อยคอเส้นหนึ่งดึงดูดให้คนมากมายมาอ้างว่าเป็นสายเลือดของเขาเรื่องนี้จะต้องมีเหตุการณ์บางอย่างเกิดขึ้นอย่างแน่นอน ถ้าเธอไม่เข้ามายุ่งเกี่ยวก็คงไม่สนใจ แต่ในเมื่อเธอเข้ามาพัวพันแล้ว ก็เกรงว่าคงจะถอนตัวออกไปไม่ได้ง่าย ๆ แล้วดังนั้นเธอจึงอยู่ที่นี่ต่ออีกสองสามวันเพื่อเฝ้าดูสถานการณ์อย่างเงียบ ๆแต่แล้วในบ่ายวันนั้นก็มีคนมาหาเจียงหร่าน เพียงแต่คนที่มาหากลับกลายเป็นกู้เฉิงเหยียนเขาดูเหน็ดเหนื่อยอ่อนล้

ช่วงพลบค่ำเฮ่อเฉินโจวก้าวเดินอย่างสง่างาม พลางสำรวจลานเล็ก ๆ เบื้องหน้า ต้องยอมรับเลยว่าสภาพแวดล้อมดีมาก พอจะเทียบเคียงกับลานบ้านของเขาได้เลยทีเดียวแต่ถ้าจะให้พูดอย่างไม่อคติ ที่นี่ดีกว่าลานบ้านของเขาเสียอีกเพราะที่แห่งนี้มีทำเลที่ตั้งและสภาพแวดล้อมที่ดี เป็นสิ่งที่ลานบ้านของเขาไม่อาจเทียบได้“คุณเฮ่อ เชิญทางนี้ครับ! ” พ่อบ้านมีท่าทีที่สุภาพกับเขาอย่างมากแม้จะเป็นแบบนี้ แต่เฮ่อเฉินโจวก็ยังคงกล่าวด้วยเสียงเรียบนิ่ง “จะรีบอะไรนักหนา”พ่อบ้านชะลอฝีเท้าลง เฮ่อเฉินโจวก็เอ่ยขึ้นอย่างเนิบนาบ “เมื่อช่วงสายคุณไม่ได้เร่งภรรยาผมอย่างนี้ใช่ไหม?”“คุณฉินเป็นคนพาคุณนายเฮ่อเข้ามาครับ” พ่อบ้านพูดความจริง เพื่อบอกว่าเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับตน“อ้อ ก็ใช่... คุณเป็นคนปิดประตูไม่ให้ภรรยาผมเข้ามา” น้ำเสียงไม่ยี่หระของเฮ่อเฉินโจวทำให้สีหน้าพ่อบ้านแข็งค้างไปเล็กน้อยเขาหยุด โค้งคำนับเล็กน้อย “ผมแค่ทำตามคำสั่งเท่านั้นครับ”ชัดเจนอยู่แล้วว่าเป็นคำสั่งของใคร! เฮ่อเฉินโจวเหลือบมองเขา “คุณรูปร่างสูงใหญ่อายุปูนนี้แล้ว ไม่ควรรังแกผู้หญิง ถ้าเรื่องแพร่ออกไปคงดูไม่ดี”พ่อบ้าน “...ครับ คุณเฮ่อ”เฮ่อเฉิน

ตอนที่เจียงหร่านได้ยินเสียงกริ่งประตู เธอเพิ่งจะอาบน้ำเสร็จ เพราะเมื่อครู่เธอโทรสั่งอาหารดิลิเวอรีไปเธอคิดว่าอาหารมาส่งแล้ว จึงเดินไปเปิดประตูทั้ง ๆ ที่ ยังเช็ดผมอยู่เธอยังไม่ทันได้เห็นตัวคนก็ได้ยินเสียงถอนหายใจดังขึ้นมาก่อนฟังดูคุ้นหูเล็กน้อย เมื่อเธอเงยหน้าขึ้นก็เห็นเฮ่อเฉินโจวทันที เขามีสีหน้าสีหน้าดูรีบร้อนราวกับวิ่งหนีอะไรอย่างเอาเป็นเอาตายมาเจียงหร่านขมวดคิ้ว เตรียมจะปิดประตู เขายื่นมือมาขวางทันที “คุณนายเฮ่อ ไม่เชิญผมเข้าไปนั่งด้านในเหรอ?”“ไม่สะดวก” เจียงหร่านเดาไว้อยู่แล้วว่าเขาจะมา และคิดไว้แล้วว่าจะไม่เปิดประตูให้เขา แต่เพราะเรื่องสั่งอาหารดิลิเวอรีจึงไม่ทันได้ระวังตัวสายตาของเฮ่อเฉินโจวจับจ้องไปที่ชุดนอนผ้าไหมแท้ของเธอที่แนบไปกับส่วนเว้าส่วนโค้งของเรือนร่างเธอทั้งหมด แม้จะไม่ได้เปิดไหล่หรือโชว์ส่วนใดมากนัก แต่ก็ยังคงดึงดูดสายตาอยู่ดีถ้าเป็นใครคนอื่นก็คงไม่เหมาะไม่ควร ทว่าเขาคือสามีของเธอเมื่อนึกถึงคำเตือนเมื่อครู่ของโม่จือหย่วน แววตาของเขาก็ดูเคร่งเครียดขึ้น “เปิดประตูทันทีโดยที่ยังไม่ทันถามว่าเป็นใคร เจียงหร่านทำไมคุณถึงไม่ระมัดระวังตัวขนาดนี้ ถ้าบังเอิญเป็นพว