บททั้งหมดของ เกมรักอุบายลวง : ประธานเฮ่อเลิกหึงคุณนายได้แล้ว: บทที่ 261 - บทที่ 270

"เปล่า!"เจียงหร่านยืนยันอย่างแน่นอน เธอเข้าใจความหมายที่เฮ่อเฉินโจวถามแบบนี้ "คุณคิดว่าเธอพุ่งเป้ามาแก้แค้นฉันเหรอ?"ดวงตาที่งดงามของเฮ่อเฉินโจวจ้องมองเจียงหร่าน "คุณคิดว่าคุณกับเธอจะมีความแค้นอะไรกันได้?""ถ้าจะมี ก็คงเป็นเพราะแม่ของฉันเคยมีความเกี่ยวพันกับผู้ชายของเธอ" เรื่องนี้ไม่ใช่ความลับอะไรแล้ว เจียงหร่านไม่จำเป็นต้องปิดบังเฮ่อเฉินโจวเช่นกันแต่แม่ของเธอไม่อยู่แล้วนะ!โม่จือหย่วนบอกว่าไต้จิ้งอวิ๋นทำแบบนี้เพียงเพราะอยากตามหาคนที่อยู่ในใจเขามาตลอด คำพูดนี้ฟังทีแรกก็ไม่มีอะไร ผู้หญิงทุกคนล้วนอิจฉาที่สามีซึ่งนอนร่วมเรียงเคียงหมอนกับตน ในใจกลับซ่อนคนอื่นไว้ ทว่าเมื่อใคร่ครวญแล้วก็รู้สึกว่านี่เป็นเพียงข้ออ้างเหลวไหลเท่านั้นโม่จือหย่วนกับไต้จิ้งอวิ๋นเป็นสามีภรรยากันมานานกว่ายี่สิบปี หลายปีมานี้เธอก็ยอมรับอย่างไม่เป็นทางการแล้ว ตอนนี้พอแก่จู่ ๆ ก็ตาสว่างขึ้นมาเหรอ?"ฉันก็อยากให้คุณช่วยเหมือนกัน" จู่ ๆ เจียงหร่านก็เอ่ยปากเฮ่อเฉินโจวเลิกคิ้วเล็กน้อย "หืม?""ฉันอยากสืบเรื่องราวในตอนนั้นของแม่ฉันสักหน่อย โดยเฉพาะเรื่องที่เกี่ยวข้องกับโม่จือหย่วน รวมถึงการเสียชีวิตของเธอในช่วงก่อ

กลางดึกเจียงหร่านหลับสนิท เฮ่อเฉินโจวออกจากห้องเงียบ ๆ กวาดตามองคนที่จินเล่อเทียนพามา "ฉันต้องการให้แม้แต่แมลงวันสักตัวก็บินเข้าไปไม่ได้""คุณเฮ่อวางใจได้ครับ!" บอดี้การ์ดทางซ้ายและขวารับประกันจินเล่อเทียนคล้องไหล่เขา "คนที่ฉันพามาก็ยังไม่วางใจเหรอ?""ก็เพราะวางใจเกินไปถึงได้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น" เฮ่อเฉินโจวไม่มีการหยอกล้อเหมือนตอนอยู่ต่อหน้าเจียงหร่านแล้ว"เรื่องนี้เป็นเพราะฉันจัดการไม่ดีเอง" จินเล่อเทียนก็รู้สึกเสียหน้ามากเมือนกันมีคนมาลงมือกับเพื่อนของเขาที่นี่ ก็ไม่ต่างกับการตบหน้าเขา"หาคนเจอแล้วใช่ไหม?" เฮ่อเฉินโจวเข้าไปนั่งในรถ ชุดลำลองสีดำทั้งตัวทำให้เขาราวกับจักรพรรดิแห่งค่ำคืนซึ่งโดดเดี่ยวเย็นชาและลึกลับ"สืบจากเครื่องเล่นเกมของเด็ก คนคนนั้นก็พูดถึงคนเบื้องหลังแล้ว" จินเล่อเทียนพูดถึงตรงนี้ก็หยุดไปเล็กน้อย "นายเดาสิว่าเป็นใคร?"เฮ่อเฉินโจวมองค่ำคืนที่ไร้ขอบเขต ในใจมีคำตอบแล้วจึงพูดว่า "ฉันอยากฟังว่าเขาจะอธิบายยังไง"โม่จือหย่วนเห็นแขกที่มากลางดึกก็เข้าใจทุกอย่าง แต่สีหน้าไม่มีความตื่นตระหนกแม้แต่น้อย "หาเจอเร็วขนาดนี้ ก็มีฝีมืออยู่บ้าง""อยากหยั่งเชิงฝีมือผมก็พุ

ทั้งสองคนสบสายตากัน ราวกับเข้าใจทุกอย่างแล้วต้องมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นแน่นอน ไม่งั้นคงไม่โทรมาพร้อมกันกลางดึกแบบนี้เพื่อไม่ให้รบกวนการรับสายของเจียงหร่าน เฮ่อเฉินโจวจึงเดินไปที่ระเบียง เจียงหร่านก็กดรับสาย "พี่สะใภ้..."ทางด้านระเบียง สีหน้าของเฮ่อเฉินโจวเคร่งขรึมขึ้นเรื่อย ๆ ตามคำพูดที่ได้ยินจากโทรศัพท์ จนแทบจะบดบังความมืดมิดนอกหน้าต่าง"เฮ่อรอง นายฟังอยู่ไหม?" ลู่เซียวพูดจบ ก็ไม่ได้ยินการตอบกลับใด ๆ จากเฮ่อเฉินโจว จึงอดไม่ได้ที่จะถามหนึ่งประโยค"อืม""รูปภาพและวิดีโอล้วนชัดเจนมาก ฉันส่งให้นายแล้ว ตอนนี้กระแสวิพากษ์วิจารณ์ในโลกออนไลน์ก็แพร่กระจายเร็วมาก น่าจะมีคนซื้อยอดเข้าชม เพราะอยากให้เรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่" ลู่เซียวพูดความคิดเห็นของตนออกมาเมื่อเฮ่อเฉินโจวได้ยินลู่เซียวพูดเรื่องนี้ก็มองเจียงหร่านผ่านกระจกบานใหญ่จรดพื้นตลอด สีหน้าของเธอไม่มีการเปลี่ยนแปลงอะไร แต่เขารู้ว่าเธอน่าจะรู้เรื่องนี้จากเฉิงเหวินซานแล้วเช่นกันความสงบของเธอทำให้เขารู้สึกเหลือเชื่อ ถึงขั้นสงสารอยู่บ้างวันนี้เธอน่าจะคาดการณ์ไว้แล้ว จึงสงบได้แบบนี้"อืมหมายถึงอะไร เฮ่อรองนายบอกมาหน่อยเถอะ จะจัดการยั

ตอนที่เฮ่อเฉินโจวเห็นหลวนหลี ตัวเธอเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ ปลายผมล้วนมีหยดน้ำ ผิวที่โผล่ออกมาข้างนอกมีรอยฟกช้ำหลายแห่งรูปลักษณ์แบบนั้นเห็นแล้วอดไม่ได้ที่จะสงสารจริง ๆลั่วผู่มองผู้ดูแล "ทำไมไม่พาเธอไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนล่ะ แบบนี้จะทำให้เป็นหวัดได้ง่าย เดิมทีภูมิคุ้มกันของเธอก็ต่ำอยู่แล้ว ถ้าป่วยจะทำยังไง?"ผู้ดูแลถูกซักไซ้ก็ก้มหน้าลง "คุณหลวนอยากมาเองค่ะ"หลวนหลีพยักหน้าทันที และส่ายศีรษะให้ลั่วผู่ เพื่อส่งสัญญาณว่าอย่าตำหนิคนอื่น"เช็ดเหงื่อให้เธอ แล้วค่อยคลุมชุดไว้" ลั่วผู่พูดจบก็สบกับสายตาที่แฝงความหมายของเฮ่อเฉินโจว แต่เขาไม่ได้อธิบายอะไรมากขึ้น เพียงพูดว่า "คุณเฮ่อ ผมไปทำงานก่อนนะครับ"ในห้องพักผ่อนหลวนหลีนั่งอยู่ที่นั่น คลุมผ้าออกกำลังกายไว้บนร่าง ดวงตาคู่นั้นมองเฮ่อเฉินโจวอย่างหวาดกลัวเฮ่อเฉินโจวก็ไม่ได้พูดอะไร ทั้งสองคนสบตากันเงียบ ๆ ในที่สุดหลวนหลีก็ก้มหน้าลง มองมือที่กำลังบิดชายเสื้อตัวเองอยู่"คุณไม่ต้องทำท่าทางอ่อนแอขนาดนี้หรอก" เฮ่อเฉินโจวพูดตรง ๆ ว่าเขาจะไม่เชื่อท่าทางเสแสร้งอ่อนแอน่าสงสารของเธอดวงตาของหลวนหลีชื้นขึ้นมาทันที ท่าทางราวกับถูกทำร้ายโดยสิ้นเชิง"เร

ไฟในห้องฉุกเฉินบาดตามากเจียงหร่านมองตาไม่กะพริบ เลือดที่ยายของเธอกระอักออกมา แดงสดขนาดนั้น...เธอไม่ได้เห็นเป็นครั้งแรก แต่ทุกครั้งคุณยายล้วนแอบเธอ ทว่าครั้งนี้คุณยายกลับกระอักออกมาต่อหน้าเธอ ต้องเป็นเพราะท่านอดทนไว้ไม่ไหวแน่ ๆไม่งั้นท่านคงไม่กระอักออกมา เพราะท่านไม่อยากให้เธอเป็นห่วงแต่ครั้งนี้...เจียงหร่านรู้มานานแล้วว่าชีวิตของคุณยายเข้าสู่การนับถอยหลัง และเตรียมใจไว้แล้ว แต่เมื่อวันนี้มาถึงจริง ๆ เธอถึงได้รู้ว่าตัวเองกลัวมากแค่ไหนบนไหล่รู้สึกแน่น เจียงหร่านเงยหน้าขึ้น เฮ่อเฉินโจวสบตากับเธอ "ไม่เป็นไร..."เขาพูดพร้อมกับกดศีรษะเธอไว้ที่หน้าอกตัวเอง น้ำเสียงทุ้มต่ำมีพลัง "จะต้องไม่เป็นไรแน่ ผมอยู่นี่แล้ว"เจียงหร่านไม่ขัดขืน พิงอยู่ที่หน้าอกเขาเบา ๆ ตอนนี้เสียงหัวใจที่เต้นของเขากลายเป็นพลังที่ค้ำจุนเธอไว้ประตูห้องฉุกเฉินเปิดออกอย่างรวดเร็ว หมอเดินออกมา"คุณหมอ..."ไม่รอให้พวกเขาถามคำพูดที่เหลือ หมอก็พูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึม "ขอโทษครับ พวกเราทำเต็มที่แล้ว อาการของคนไข้ไม่ดีมาก ๆ พวกคุณไปอยู่เป็นเพื่อนท่านเถอะครับ"ขาทั้งสองข้างของเจียงหร่านอ่อนแรงลงทันที เฮ่อเฉินโจวโอบเ