"ไปอาบน้ำก่อนเถอะ" เฮ่อเฉินโจวชี้ไปที่ห้องนอน "ในตู้เสื้อผ้ามีเสื้อผ้าให้เปลี่ยน"สายน้ำอุ่นชำระล้างความเหนื่อยล้า เจียงหร่านยืนอยู่ใต้ฝักบัว ปล่อยให้น้ำไหลลงตามเส้นผมเธอนึกถึงรอยยิ้มเสแสร้งของไต้จิ้งอวิ๋นในวันนี้ นึกถึงความตื่นตระหนกในใจชั่วขณะที่อันหรงหายตัวไป และยิ่งนึกถึงความรู้สึกสั่นไหวที่อธิบายไม่ได้ในใจของตนเอง ตอนที่เฮ่อเฉินโจวพูดว่า ‘เราคือครอบครัวเดียวกัน’เมื่อเช็ดผมแห้งแล้วเดินออกจากห้องน้ำ เธอพบว่าเฮ่อเฉินโจวยืนอยู่บนระเบียงกำลังโทรศัพท์ลมยามค่ำพัดชายเสื้อเชิ้ตของเขา เผยให้เห็นส่วนโค้งของเอวที่ผอมเพรียวเสียงพูดของเขาเบามาก แต่เจียงหร่านก็ยังจับคำสำคัญได้หลายคำ ‘กล้องวงจรปิด’ กับ ‘คน’ และ ‘รับรองความปลอดภัย’เหมือนจะรู้สึกได้ถึงสายตาของเธอ เฮ่อเฉินโจวจึงวางสายอย่างรวดเร็วเมื่อเขาหันกลับมา เจียงหร่านก็ละสายตาออกไปแล้ว แสร้งทำเป็นกำลังจัดผ้าห่มบนโซฟา"พรุ่งนี้ลู่เซียวจะพาคนมาคอยสนับสนุนอยู่ด้านนอก" เฮ่อเฉินโจวเดินมาถึงตรงหน้าเธอ สายตาที่มองเธอเต็มไปด้วยความอ่อนโยน "คุณแค่ต้องตามผมไป อย่าทำอะไรเองโดยพลการ"เจียงหร่านเงยหน้ามองเขา "ฉันไม่ใช่ตุ๊กตากระเบื้องที่ต้องไ
อ่านเพิ่มเติม
เข้าสู่ระบบ
