เสียงตบดังฉาดขัดจังหวะคำพูดของหลินเมี่ยวเธอกุมหน้า จ้องเจียงหร่านอย่างไม่อยากจะเชื่อ "เธอ...เธอกล้าตบฉันเหรอ?""มือลื่น" เจียงหร่านสะบัดข้อมือ "ถึงยังไงฉันก็ไม่มีพื้นเพ ไม่เข้าใจกฎเกณฑ์นี่""นังสารเลว!" จ้าวย่วนกรีดร้องพุ่งเข้ามาเจียงหร่านเบี่ยงตัวหลบ จ้าวย่วนหยุดไม่ทัน จึงชนถาดในมือพนักงานจนล้มคว่ำ เหล้าสาดใส่ตัวเธอ"กรี๊ด! ชุดของฉัน!" จ้าวย่วนกรีดร้องอย่างหมดสภาพความวุ่นวายทางนี้ดึงดูดผู้คนไม่น้อยให้เข้ามามุงดูจ้าวย่วนชี้ไปที่เจียงหร่านแล้วตะโกน "รปภ.! ไล่นังบ้านี่ออกไปสิ!"หลินเมี่ยวก็โมโหจนใบหน้าบิดเบี้ยวไม่ต่างกัน "เจียงหร่าน! เธอคิดว่าตัวเองยังเป็นคุณนายเฮ่ออยู่เหรอ? ก็แค่คนที่ถูกเล่นด้วยจนเบื่อแล้ว...""เกิดอะไรขึ้น?" เสียงผู้ชายทุ้มต่ำเสียงหนึ่งแทรกเข้ามาฝูงชนแยกออกโดยอัตโนมัติ กู้เฉิงเหยียนในชุดสูทสีดำเดินมา สายตากวาดมองไปมาระหว่างทั้งสามคนหลินเมี่ยวและจ้าวย่วนเงียบลงทันที สีหน้าซีดเผือดในวงสังคมชั้นสูง ใครบ้างจะไม่รู้ว่าแม้กู้เฉิงเหยียนจะเลิกกับเจียงหร่านแล้ว แต่เขาก็ยังเป็นหนึ่งในบุคคลที่ห้ามยั่วยุที่สุดในเมืองหลวง"ประ...ประธานกู้..." หลินเมี่ยวพูดติดอ่า
อ่านเพิ่มเติม
เข้าสู่ระบบ
