Lahat ng Kabanata ng เกมรักอุบายลวง : ประธานเฮ่อเลิกหึงคุณนายได้แล้ว: Kabanata 31 - Kabanata 40

ตอนที่เจียงหร่านกับเฮ่อเฉินโจวเดินลงมาด้านล่าง ครอบครัวตระกูลเฮ่อก็อยู่กันพร้อมหน้าแล้วเมื่อวานมีแขกในงานเยอะมาก และคนส่วนใหญ่เจียงหร่านก็ไม่รู้จักด้วย วันนี้จึงมีการแนะนำตัวกันใหม่อีกครั้ง สายตาทุกคนเอาแต่จับจ้องเธอ ถ้าจะพูดให้เจาะจงหน่อยคือจ้องที่คอของเธอ ในที่สุดเธอก็เข้าใจแล้วว่าเฮ่อเฉินโจวกัดคอเธอทำไมเพื่อประกาศให้ทุกคนรับรู้ว่าเมื่อคืนนี้พวกเขารักกันดีและมีความสุขมากทุกคนในบ้านทานอาหารเช้ากันหมดแล้ว มีแค่เธอกับเฮ่อเฉินโจวเท่านั้นที่ยังไม่ได้กิน ซึ่งพวกเขาก็เก็บอาหารส่วนนั้นไว้ให้อาหารเช้ามื้อนี้จัดเต็มมาก อีกทั้งอาหารของเธอกับเฮ่อเฉินโจวยังแยกกันด้วย บนจานมีอาหารหลากหลายชนิดวางรวมกัน ตั้งแต่ของหวานไปจนถึงโจ๊กไข่ลวก เรียกได้ว่าครบครัน“คุณนายรอง นี่คือซุปของคุณค่ะ” มีเพียงอย่างเดียวที่แตกต่างจากอาหารของเฮ่อเฉินโจว คือเธอได้รับซุปชามหนึ่งจากแม่บ้านเจียงหร่านกำลังจะเอ่ยขอบคุณ เฮ่อเฉินโจวกลับเหลือบมองแล้วพูดว่า “จะรีบบำรุงไปไหน?”บำรุง?เจียงหร่านมองซุปที่อยู่ในชามตรงหน้า เหมือนเธอจะได้กลิ่นสมุนไพรบางอย่าง“ต้องบำรุงอยู่แล้วล่ะ แบบนี้ฉันจะได้อุ้มเหลนไวๆ หน่อยไง” คนที่พู

เฮ่อเฉินโจวกลับมาพร้อมหิ้วถุงบางอย่างในมือ เขาโยนถุงพวกนั้นไปไว้ที่เบาะหลังรถ เจียงหร่านไม่ทันได้มองว่าของในถุงคืออะไรเขากวาดตามองคอของเจียงหร่านแล้วเริ่มสตาร์ทรถ“ขอบคุณนะ!” ที่คอของเจียงหร่านมีผ้าพันคอสไตล์จีนผูกเอาไว้ มันเข้ากับชุดคลุมที่เธอสวมอยู่เป็นอย่างดี ที่สำคัญคือมันช่วยปกปิดรอยกัดที่เขาทิ้งไว้บนคอของเธอได้ด้วย“ในเมื่อผมลงมือทำไปแล้วก็ต้องเก็บกวาดให้เรียบร้อยสิ” เฮ่อเฉินโจวไม่ยอมรับแม้แต่คำขอบคุณของเธอไม่อยากได้ก็ไม่ต้องเอา ถึงอย่างไรมันก็เป็นความผิดของเขาอยู่แล้ว การที่เขาจะหาผ้าพันคอมาให้เธอก็เป็นเรื่องที่สมควรแล้วคนเรากลัวการปล่อยวางมากที่สุด เพราะเมื่อไหร่ที่คิดได้แล้ว ก็จะไม่สะทกสะท้านกับเรื่องอะไรทั้งนั้นทั้งสองคนเดินทางไปสถานพยาบาลโดยไม่พูดคุยกันตลอดทาง เมื่อรถจอดที่ด้านล่างสถานพยาบาลก็เห็นคุณยายที่กำลังยืนรออย่างใจจดใจจ่อเมื่อเห็นสายตาเฝ้ารอของคุณยาย เจียงหร่านก็รู้สึกขอบตาร้อนผ่าว ก่อนหน้านี้เธอไม่เข้าใจว่าทำไมผู้หญิงแต่งงานแล้วต้องร้องไห้ ตอนนี้เธอเข้าใจแล้วถึงพิธีแต่งงานจะเป็นเพียงสัญลักษณ์อย่างหนึ่ง แต่บางสิ่งบางอย่างในชีวิตมันเปลี่ยนไปจริงๆเจียงห

เจียงหร่านลมหายใจสะดุดเล็กน้อย เธอยังไม่ทันจะได้ตอบเขาสายโทรเข้าก็ถูกตัดอัตโนมัติ ก่อนมันจะดังขึ้นมาอีกรอบ คราวนี้เป็นสายจากหลัวเฉิง เลขาของกู้เฉิงเหยียนหลังจากลังเลอยู่สักพัก เจียงหร่านก็กดรับสายแล้วกรอกเสียงลงไป “เลขาหลัว...ฉันทำเอกสารส่งต่องานไว้เรียบร้อยแล้วค่ะ...คุณแน่ใจนะคะว่าหาไม่เจอ? ได้ค่ะ ฉันจะกลับไปหาเอง”ตอนที่วางสายโทรศัพท์ เจียงหร่านแหงนหน้าขึ้นมาก็เจอกับเฮ่อเฉินโจวพอดี ในมือของเขายังถือไพ่นกกระจอกอยู่ และทุกคนที่กำลังเล่นไพ่อยู่ก็ดูสนุกสนานกันดีไพ่หายไปอันหนึ่งก็ยังเล่นต่อได้เหรอ?เจียงหร่านคิดว่าน้ำเสียงของหลัวเฉิงในโทรศัพท์ดูร้อนใจมาก “คุณเฮ่อคะ ฉันต้องกลับไปที่บริษัทสักหน่อย”เฮ่อเฉินโจวปรายสายตาเย็นชามาทางเธอด้วยท่าทางไม่สนใจใยดี “เธอหางานใหม่ได้เร็วขนาดนี้เลยเหรอ?”เจียงหร่าน “......”เธอลาออกแล้ว เขารู้เรื่องนั้นดี เขาจะถามแบบนี้ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร เพียงแต่เจียงหร่านได้ยินแบบนั้นแล้วรู้สึกว่ามันแปลกๆเขาเป็นคนที่เดาใจยากอยู่แล้ว เจียงหร่านจึงไม่อยากจะต่อปากต่อคำกับเขา “ไม่ใช่ค่ะ ที่บริษัทเก่ามีปัญหาเรื่องการส่งมอบงานต่อนิดหน่อย ฉันต้องกลับไปจัดการให้เร

หลวนหลี เจียหร่านไม่ได้ยินชื่อนี้มานานมากจนแทบไม่คุ้นหูแล้วนานมากถึงขั้นที่พอได้ยินตอนนี้ก็แอบรู้สึกเหม่อลอยไปเลยเธอหันมองกู้เฉิงเหยียน การที่เขาพูดถึงหลวนหลีขึ้นมากะทันหันจะต้องมีความหมายแฝงอยู่แน่ คาดว่าคงจะเป็นเหตุผลที่เขาหลอกเธอมาในวันนี้ “คุณอยากจะพูดอะไรเหรอ?”กู้เฉิงเหยียนเห็นสีหน้าซีดเซียวของเธอก็พอจะรู้ว่าชื่อดังกล่าวสร้างความเจ็บปวดให้เธอ แต่เขาไม่มีทางเลือก เขาอยากจะรั้งเธอเอาไว้ แต่ขณะเดียวกันก็กลัวเธอจะเจ็บช้ำด้วย“เธอยังไม่ตาย ตอนนี้รักษาตัวอยู่ที่ต่างประเทศ” กู้เฉิงเหยียนพูดปลอบให้เธอสบายใจหลังจากฟู่เจาหยางเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นกับเธอในอดีตให้ฟัง เขาก็ตามสืบเรื่องราวทั้งหมดที่เธอต้องประสบพบเจอ เขาถึงได้รู้ว่าตอนนั้นที่เธอโดดเดี่ยวไม่มีใครคบหาด้วยไม่ใช่เพราะเธอเป็นคนหยิ่ง แต่เพราะเธอพบเจอเรื่องเลวร้ายที่มันยังตามหลอกหลอนเธอเป็นสิบปีเรื่องในตอนนั้นทำให้เธอต้องเจ็บปวดทุกข์ทนมากแค่ไหน เขาได้ทราบมันผ่านการค้นหาข่าวเก่าๆ แล้ว ของบางอย่างที่ถูกปิดตายไม่ใช่เพราะเธอลืมมันไปแล้ว แต่เพราะไม่กล้าไปยุ่งเกี่ยวกับมันอีกต่างหากล่ะนัยน์ตามืดมนของเจียงหร่านสว่างไสวขึ้นเล็กน้อย

“เฉิงเหยียน!”ฉินเจิงสวมหมวกคลุมหน้าแบบทันสมัย วันนี้เธอแต่งตัวด้วยชุดเซ็ตของแบรนด์ชาเนล ใบหน้ามีรอยยิ้มบางๆ ประดับอย่างเป็นมิตรถึงจะเห็นตำตาว่ากู้เฉิงเหยียนกำลังฉุดรั้งเจียงหร่านอยู่ แต่เธอก็ไม่แสดงอาการประหลาดใจสักนิด แถมยังหัวเราะคิกคักอีก “ฉันหาพาสปอร์ตของคุณเจอแล้วนะ ไม่ต้องรบกวนคุณเจียงหรอกค่ะ...ไม่สิ ตอนนี้ต้องเรียกว่าคุณนายเฮ่อแล้ว ตอนนี้เธอไม่ใช่ผู้ช่วยของคุณแล้วนะคะ”ฉินเจิงพูดแบบนั้นแล้วหันไปมองเฮ่อเฉินโจว “คุณเฮ่อกับภรรยาก็จะไปฮันนีมูนเหมือนกันเหรอคะ? บังเอิญจังเลย ฉันกับเฉิงเหยียนก็จะไปฮันนีมูนเหมือนกันค่ะ”มือของกู้เฉิงเหยียนที่บีบมือของเจียงหร่านอยู่คลายออกอย่างเงียบเชียบ เขาหันมองฉินเจิงด้วยสายตาที่ปราศจากความอ่อนโยน เธอคล้องแขนของกู้เฉิงเหยียนอย่างเป็นธรรมชาติ ท่าทางราวกับว่าเธอและกู้เฉิงเหยียนเป็นคู่รักที่หวานกันมาก “ฉันกับเฉิงเหยียนจะไปที่เซโดนากันค่ะ ไม่ทราบว่าคุณกู้กับคุณนายจะไปที่ไหนกันเหรอคะ?”ใบหน้าเย็นชาของกู้เฉิงเหยียนกระตุกเบาๆ หันมองฉินเจิงด้วยแววตาถมึงทึง เฮ่อเฉินโจวกำลังจะพาเจียงหร่านไปที่เซโดนาเหมือนกัน ตอนนี้ฉินเจิงคิดจะลากเขาไปที่นั่นด้วย เธอคิดจะ