เกมรักอุบายลวง : ประธานเฮ่อเลิกหึงคุณนายได้แล้ว의 모든 챕터: 챕터 11 - 챕터 20

“ผู้ช่วยเจียงให้ประธานกู้เริ่มพิธีแต่งงานไปก่อนเลยครับ!”เลขาเห็นสายตาของเขาแปลกไปเล็กน้อย แต่หลังจากได้ยินแบบนั้นกู้เฉิงเหยียนก็ถอนหายใจอย่างโล่งอกได้ยินแบบนี้เขาก็มั่นใจแล้วว่าเจียงหร่านอยู่ในงานแต่งนี้ เธอมาร่วมงานเขาสบายใจแล้วฉินเจิงลงจากรถ เธอรู้สึกใจคอไม่ค่อยดี เธอกลัวว่าวินาทีถัดไปกู้เฉิงเหยียนจะทิ้งเธอไว้แล้ววิ่งออกไปจากงานแต่งงานแต่งวันนี้จัดอย่างยิ่งใหญ่อลังการ หากเกิดอะไรผิดพลาดขึ้นมา เธอต้องขายหน้าหนักแน่ดังนั้นไม่ว่าอย่างไร เธอก็ต้องทำให้งานแต่งครั้งนี้จบลงอย่างสมบูรณ์แบบ ส่วนเรื่องหลังจากนั้นจะเป็นยังไงก็ค่อยว่ากันทีหลังแล้วกันเธอเรียกเพื่อนเจ้าสาว บอกให้อีกฝ่ายไปแจ้งพ่อแม่ของเธอว่าให้เร่งพิธีการต่างๆ ให้เร็วขึ้นสักหน่อยแต่ยังไม่ทันจะได้เร่งอะไร กู้เฉิงเหยียนก็สั่งให้คนเริ่มงานทันที พริบตาที่เสียงดนตรีดังขึ้น เสียงทุ้มไพเราะของพิธีกรก็ดังขึ้นพร้อมกัน ฉินเจิงถือช่อดอกไม้และก้าวเข้าไปหากู้เฉิงเหยียนอย่างช้าๆแต่สายตาของเขากลับไม่ได้โฟกัสที่เธอ เขากำลังมองหาเจียงหร่านอยู่ เขาอยากให้เธอเห็นช่วงเวลานี้ด้วยตาตัวเอง นี่คือคำอธิบายทั้งหมดที่เขามอบให้เธอ“ตอนนี้ขอ

แต่ไม่ว่าเธอจะคิดอะไรอยู่ เขาก็ต้องหาเจียงหร่านให้เจอ เขาจะอธิบายทุกอย่างให้เธอฟังและขอให้เธอรอเขาอีกหน่อยเธอยอมเข้าใจเขามาตลอด ดังนั้นเธอจะต้องให้อภัยเขาและไม่โกรธแน่นอน"กู้เฉิงเหยียน! คุณไม่มีทางหาเจียงหร่านเจอแล้ว" ฉินเจิงพูดกับเขาเบาๆ อีกครั้งกู้เฉิงเหยียนไม่สนใจ คิดว่าเธอแค่ต้องการเล่นตุกติกฉินเจิงเห็นเขาไม่เชื่อก็ยิ้มเล็กน้อย "เมื่อกี๊คุณไม่ได้ถามฉันเหรอว่าเห็นคนบนรถแต่งงานคันนั้นไหม? ฉันจะบอกคุณว่าฉันเห็นหน้าเธอแล้ว เจ้าสาวบนรถคันนั้นก็คือเจียงหร่าน ตอนนี้เธอเป็นภรรยาของเฮ่อเฉินโจวแล้ว เป็นคุณนายเฮ่อแล้ว"ร่างสูงใหญ่ของกู้เฉิงเหยียนสั่นสะเทือนอย่างแรง ดวงตาสีดำคมกริบจ้องมองใบหน้าของฉินเจิงอย่างไม่วางตา เสียง 'ขอให้มีความสุข' ที่ดังขึ้นเมื่อครู่นี้...ไม่แปลกใจเลยที่คุ้นเคย ไม่แปลกใจเลยที่ตอนนั้นเขาได้ยินเสียงของเจียงหร่านที่แท้ก็เป็นเธอจริงๆหัวใจของกู้เฉิงเหยียนพลันรู้สึกเหมือนคนที่กำลังห้อยโหนอยู่บนเถาวัลย์เส้นบางๆ ก่อนที่เชือกนั้นจะถูกตัดขาดและร่วงหล่นสู่เหวลึกนับหมื่นเมตรแต่ในวินาทีถัดมา เขาก็ส่ายหน้าอย่างแรงไม่!เป็นไปไม่ได้!ไม่จริง เจียงหร่านไม่มีทางทิ้

ใบหน้าอันสูงส่งของเฮ่อเฉินโจวไม่มีการเปลี่ยนแปลงทางอารมณ์แม้แต่น้อย ราวกับว่าการมาถึงของกู้เฉิงเหยียนไม่มีผลกระทบต่อเขาเลยแต่คำพูดของเขาทำให้เจียงหร่านเข้าใจชัดเจนว่าเขารู้เรื่องอดีตของเธอกับกู้เฉิงเหยียนเป็นอย่างดีสิ่งนี้ยิ่งทำให้เจียงหร่านสงสัยถึงจุดประสงค์ที่เขาแต่งงานกับเธอ"เฮ่อเฉินโจว คุณรู้ว่าฉันมีอดีต แต่ทำไมคุณถึงยังอยากแต่งงานกับฉันล่ะคะ?" เจียงหร่านไม่จมอยู่กับความสงสัยถ้าพวกเขาแค่ต่างฝ่ายต่างได้ประโยชน์ เธอก็ไม่มีภาระทางใจอะไรเลย แต่ถ้าเป็นอย่างอื่น เธอจะไม่ยอมให้ตัวเองกลายเป็นหมากหรือเครื่องมือที่ถูกใช้ประโยชน์"คุณอยากแต่งงาน ผมก็แค่อยากได้เจ้าสาวพอดี" เฮ่อเฉินโจวอธิบายด้วยเหตุผลที่ฟังไม่ขึ้นสุดๆเจียงหร่านมองสำรวจเขา อยากจะมองให้ทะลุจิตใจของผู้ชายคนนี้ แต่เฮ่อเฉินโจวก็เหมือนทะเลลึกที่ไม่มีก้นบึ้งเฮ่อเฉินโจวปัดผมตรงหน้าผากเบาๆ เสียงของเขาแผ่วเบาและเกียจคร้าน "ถ้าคุณอยากได้เหตุผลจริงๆ คิดเสียว่าผมเป็นฝ่ายวางแผนเพ่งเล็งคุณมานานแล้ว"คิดว่าเธอเป็นเด็กสามขวบหรือไง!เขาเพ่งเล็งเธอมานานแล้ว?เธอมีค่าอะไรให้เขาเพ่งเล็งกันล่ะ?ไม่ใช่ว่าเจียงหร่านดูถูกตัวเอง แต่เฮ่อ

"คุณกู้ ภรรยาของผมพูดชัดเจนแล้ว เชิญคุณออกไปได้แล้วครับ" เฮ่อเฉินโจวที่เงียบมาตลอดมองกู้เฉิงเหยียนที่จับมือเจียงหร่านอยู่ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชากู้เฉิงเหยียนมองกลับไปด้วยดวงตาสีแดงก่ำอย่างเย็นชา "เฮ่อเฉินโจวเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับนาย ปล่อยผู้หญิงของฉันซะ"เขาพูดพร้อมทำท่าจะดึงมือเฮ่อเฉินโจวออก แต่เจียงหร่านกลับขวางไว้ "กู้เฉิงเหยียน ตอนนี้เฮ่อเฉินโจวคือคนที่ฉันรัก คือคนที่ฉันจะใช้ชีวิตร่วมด้วยในอนาคต คุณห้ามแตะต้องเขา"สีหน้าของกู้เฉิงเหยียนซีดเผือด ครั้งหนึ่งเขาเคยทะเลาะกับคนอื่น เธอก็ปกป้องเขาแบบนี้ ตอนนั้นเธอก็เคยบอกว่าเขาเป็นคนของเธอ ไม่มีใครแตะต้องเขาได้ตอนนี้ คนที่เธอปกป้องไม่ใช่เขาอีกแล้วกู้เฉิงเหยียนรู้สึกเหมือนถูกโยนลงไปในมหาสมุทรที่เย็นยะเยือกจนเสียดแทงกระดูก ทุกเส้นประสาททุกเซลล์เจ็บปวดเหมือนถูกทิ่มแทง "หร่านหร่าน...""กู้เฉิงเหยียน คุณกลับไปเถอะ มีคนมากมายมองอยู่ คุณรักษาภาพพจน์ตัวเองไว้บ้างเถอะ" เจียงหร่านเตือนดวงตาของกู้เฉิงเหยียนที่เต็มไปด้วยเส้นเลือดฝอยสั่นไหว จากนั้นเขาก็หันไปมองพ่อแม่ของเฮ่อเฉินโจว "ท่านประธานเฮ่อ คุณนายเฮ่อ พวกคุณก็เห็นและรู้ว่าเจียงหร่าน

เจียงหร่านที่เหมือนถูกมีดแหลมคมกรีดหัวใจถึงกับลมหายใจสะดุด เธอดึงมือออกจากการกอบกุมของเฮ่อเฉินโจว หันหลังเดินเข้าไปหากู้เฉิงเหยียนแล้วเงื้อมือตบหน้าเขาเต็มแรงเธอมองเขาด้วยตัวสั่นเทิ้ม สายตาเต็มไปด้วยความสั่นไหว “กู้เฉิงเหยียน คุณมันไร้ยางอาย”กู้เฉิงเหยียนมองฝ่ามือของเธอที่เพิ่งจะตบหน้าเขาไป มันมีคราบเลือดเปื้อนอยู่ เขารู้ว่าการกระทำเช่นนี้หน้าด้านไร้ยางอายมาก แต่เขาหมดหนทางแล้ว นี่เป็นหนทางเดียวที่จะหยุดยั้งไม่ให้เธอแต่งงานกับเฮ่อเฉินโจวได้ขอแค่หยุดเธอเอาไว้ได้ เขาก็มีโอกาสคืนดีกับเธอเฮ่อเฉินโจวที่สีหน้าเรียบเฉยไม่เปลี่ยนแปลง นัยน์ตาดำขลับของเขาฉายเจตนาฆ่าฟันเด่นชัด บรรยากาศรอบข้างเหมือนมีพายุกำลังก่อตัว ผู้คนที่อยู่ในงานต่างพากันกลั้นหายใจเขาคือคุณชายตระกูลเฮ่อผู้สูงศักดิ์ ขนาดสุนัขเจ้าถิ่นเจอเขายังต้องเดินอ้อมหนีเลย วันนี้กลับต้องมาเสียหน้ากลางงานแต่งตัวเอง พวกเขาก็เพิ่งจะเคยพบเห็นครั้งแรกทุกคนคิดตรงกันว่าต่อให้เฮ่อเฉินโจวจะไม่ฆ่ากู้เฉิงเหยียนตาย ก็ต้องเล่นงานจนเขาโดนหามออกไปนั่นแหละ แต่กลับเห็นเขาเดินไปจับมือของเจียงหร่านอีกครั้ง ก่อนจะหยิบผ้าเช็ดหน้าราคาแพงตรงอกเสื้อมาเ