All Chapters of THE BILLIONAIRE'S JOBLESS WIFE: Chapter 91 - Chapter 100

Pagkatapos ng huling engkwentro namin ni David, nagpasya akong huwag na muna lumabas ng mansyon. Iiwasan ko talagang mag-krus ulit ang mga landas namin. Kung kaya lang na habang-buhay na, gagawin ko. The thought of running into him again unsettled me, and I wasn't ready for another confrontation.Kahit nakailang text at tawag na si Celine sa akin, talagang pinanindigan ko na ang gusto ko. Hindi na muna talaga ako lalabas kahit anong mangyari. Kahit nagtatampo na sya dahil nakailang anyaya na ito sa akin. May time pa na nagagalit na sya sa tawag dahil pakiramdam nya ay pinagbabawalan ako ni Riel na lumabas, kahit hindi naman totoo.Hindi ko rin talaga gets ang isang 'yun. Sa lahat ng taong malapit sa akin, isa sya sa may alam tungkol sa nangyari noon sa amin ni David, at dapat sya ang unang makakaintindi sa akin. Kaso, iyon nga, namimilit pa rin na lumabas.For now, I felt safer staying indoors, where I had control over my surroundings.Isang linggo na ang nakalipas, at isang linggo n

Sa nagdaang mga araw, naging ganyan na sya. 'Yung tipong magiging sweet ang pananalita out of nowhere. Ako nama'y nasasanay na rin, pero may mga pagkakataon talaga na sumasagi sa isip ko na baka ginagawa nya lang ang lahat ng iyon dahil sa kontrata, o 'di kaya ay may iba pa syang dahilan, katulad ng baka nature na nya ang pagiging ganoon.Kahit ano pa man iyon, sigurado naman akong hindi dahil may pagtingin na nga sya sa akin. Katulad na rin ngayon. Pagkapasok namin sa mansion ay naging 'wife mode' agad ako sa kanya. Kinuha sa kanya ang hinubad nyang coat at nilagay sa basket ng mga labhan. Pagkatapos ay ang kanyang necktie, which I unknotted with practiced ease.Araw-araw ng ganyan. At naniniwala akong by nature talaga. Parang naging nature ko na rin. "Tsk. Take it slow." His amused voice made me glance up, only to find him smirking down at me.Sa kaiisip ko, imbes na tanggalin sa pagkakasabit ang kanyang necktie ay nahila ko pa iyon pataas, dahilan ng bahagyang pagkasakal ng kanya

Bago pa magbago ang isip ko ay kinuha ko na mula sa bulsa ang aking cellphone. I tapped his contact name, already half-prepared for the call to ring endlessly before going to voicemail.Hindi talaga ako nag-e-expect na masasagot nya, kaso unang ring pa lang ay nasagot na nya. "Free time?" His deep voice greeted me, straight to the point.Napangiti ako sa wala sa oras. "Oo. Ikaw?" Kagat-kagat ko ang aking labi, pinipigilan ang muling pagsilay ng isa pang ngiti."Yes, same here."Pinaningkitan ko sya kahit hindi naman nya nakikita. I highly doubted that. Riel Alcantara having free time in the middle of the day? That didn't sound right.May parte sa akin na gusto ko syang papuntahin dito kung talagang may oras sya ngayon. Para makita sya saglit. It was a stupid idea, of course.I only have a few minutes left before my class starts. I missed him. That much, I could admit to myself now. Ilang beses ko iyon tinanggi sa sarili, pero oo, miss ko na talaga sya. "Make friend with others, so

The café reeked of wealth. As expected from billionaire's exes. Warm, golden lighting reflected off the sleek marble floors. A faint, classical melody played in the background, blending with the hushed voices of its patrons, most of whom looked like they belonged to high society.Mahigpit ang pagkakahawak ko sa strap ng aking bag nang bumaba ako sa taxi. Celine was already waiting outside. Nang makita ako ay agad syang nagmartsa palapit sa akin. Bumuntong-hininga muna sya bago tinuro ang kinaroroonan ng dalawa. Sitting at a table near the window. Across from a woman. Klarong-klaro sa mata ko dahil glass wall ang estilo ng café. At klarong-klaro din sa akin na si Isabella nga ang kasama. Ang Isabella'ng matagal ng nawala. Ang Isabella'ng tinakasan ang sariling kasal at iniwan sa ere si Riel.Ano'ng ginagawa nya dito ngayon?My stomach twisted into a painful knot. Sapat lang ang layo nila sa amin para hindi marinig ang kung anuman ang pinag-uusapan nila. Riel was leaning slightly f

The silence inside the car was suffocating. Nanatili ang tingin ko sa aking hita. Mahigpit ang pagkakahawak sa tela ng aking suot. As of this moment, ramdam ko ang mapanuring tingin sa akin ni Riel, pero katulad ko, tahimik din sya. Nakapwesto na sa manibela ang kanyang kamay, ngunit hindi pa nya napapaandar ang kotse. Nakaupo lang sya sa tabi ko, pinagmamasdan ako.I should look at him. Acknowledge his presence. But I couldn't bring myself to. Instead, I focused on the way my hands fidgeted, my breath shallow and uneven. The air inside the car felt heavy, pressing down on my chest like a weight.Ngayon sa akin nag-sink in lahat ng nangyari. What now? Ano nang sunod kong gagawin?I swallowed. Should I say something? Or would that just make this worse?Dahan-dahan ko syang nilingon, peeking at him from the corner of my eye. Nakatingin pa rin sa akin ang mahal na prinsipe, kaso ang binibigay nyang ekspresyon sa akin ay hindi ko mabasa. Lagi naman. Mas lalo pang nangibabaw ang katahi