All Chapters of THE BILLIONAIRE'S JOBLESS WIFE: Chapter 71 - Chapter 80

Sa iritasyon ay napaupo ako sa kama at pinagsisipa ang kumot, dahilan ng pagkahulog nito sa sahig. Hindi pa ako nakontento't pinulot ko ulit 'yon at sinabunutan, iniisip na buhok iyon ni Riel at nararapat lang sa kaniya iyon. Nasa ganoong ayos ako nang bumukas ulit ang pintuan at pumasok ang mahal na prinsipe. Huli na nang tumalon ako sa kama at diretsong humiga para magpanggap ulit na tulog. Kahit alam kong nadatnan niya ako kanina ay tuloy pa rin ako sa arteng tulog-tulugan.He moved quietly to the side of the bed, and I could feel his presence beside me. Even though I wasn't looking at him, I knew he was there, waiting for something. For me to react. But I wasn't going to give him that satisfaction.Ugh, nakakahiya! Ano bang pumasok sa utak ko para gawin iyon sa kumot?"You should come downstairs. You're going to cook the adobo, right?"Adobo.Napadilat ako. Right, the plan! Paano ko nga ba iyon nakalimutan?Instead of getting up and doing what he said I would, I stayed where I wa

Sinimulan ko na igisa ang dapat igisa, pagkatapos ay naupo ako sa tabi niya habang hinihintay na kusa itong maluto. Saglit pa akong nagulat nang ayusin niya ang tumatakas kong buhok sa tainga, sunod na pinunasan ang kumawalang pawis sa aking noo. Nang maluto na ang adobo ay tinulungan naman niya akong ilipat iyon sa malinis na malaking bowl, at siya na rin ang nagkusang maglagay no'n sa hapag. Nang mailatag na namin sa hapag lahat, pinatikim ko muna sa kaniya ang adobo. "Not bad," he casually commented. Hindi ako nakontento sa sagot niya kaya muli ko na naman sa kaniya ito pinatikim."Really, it's good. It's almost as good as the one my grandmother used to make."Hindi ko naiwasang hindi siya ikutan ng mata. Halata naman kasing nang-aasar na naman."Don't just say it's good to flatter me," I hissed. "If it tastes bad, just say it."Sumeryoso ang kaniyang mukha. "Trust me, it's good. You should be proud."I nodded, satisfied with his answer. Paupo na kami para kumain, ngunit sabay k

Para akong sinasakal. Malalalim na hininga ang pinapakawalan ko habang tinatahak ang tahimik na daan sa kalsada. I didn't know where I was going. Gusto ko lang huminga at magpahangin. Lakad lang ako nang lakad na hindi inaalintana ang paligid. Ang bigat-bigat ng dibdib ko. Gusto kong umiyak, pero ayaw ng utak ko. Sobrang babaw lang nito kung iiyakan ko pa. Ang tanging nasa utak ko ay ang mga insultong natanggap mula sa taong ni hindi tumagal ng isang araw ang pagkakakilala sa akin. Ang dali-dali lang niya bitawan ang mga iyon sa akin. Ni hindi man lang inalam kung bakit ganito lang ako, na walang trabaho. Ang sakit din pala kapag may nagsabi sa'yo ng katotohanan, lalo na kung galing sa babaeng halos nasa kaniya na ang lahat. The cold night air wrapping around me like a cruel embrace. Niyakap ko ang sarili upang maibsan ang lamig, ngunit wala rin silbi. Tuloy lang ako sa paglalakad kahit nangangatog na ako sa sobrang lamig. My thoughts became blurred. A storm of insecurity and fru

Nahinto ako sa pag-iisip nang may kumatok sa pintuan. Nakahubad na ako at handa nang maligo kaya hindi ko pinagbuksan ang makikisabay na namang mokong.Nitong nakaraan, lagi na lang kami sabay maligo. Ayaw talaga magpaawat ng halimaw. Gusto pati sa banyo ay may mangyaring kababalaghan. Na-adik na. Bahala siya d'yan sa labas.I almost smirked, shaking my head as I started to sink my entire body into the warm water in the bathtub. I could feel his eyes on me even from behind the door. How possessive could one person be?Bahala talaga siya d'yan sa labas. Basta ako, magre-relax na muna dito. Ngayon ang uwi namin sa Pinas. Gusto pa sana magpa-extend ng halimaw ng another two weeks dito, kaso kinontra ko na. Ayaw pa pumayag kung hindi ko lang ipinangako na babalik na lang kami dito soon.Hindi ito ang inaakala kong magiging dulo ng trip to Japan namin. Pumunta kami dito para sa honeymoon namin, na parte lang ng pagpapanggap namin.Who would have thought that Riel could make even the most

We finally arrived at Riel's mansion after what felt like hours on the road. Habang papalapit kami sa gate ay siyang naririnig ko naman ang maiingay na mga tao sa loob.Oo nga pala't may pa-welcome party ang Alcantara sa amin. Mabuti na lang talaga at pinili kong mag-tube sa byahe. May silbi din ang pagtitiis ko ng lamig sa airport ng Japan kanina. Ngayon pa lang, ramdam ko na ang pagod. Pagod sa maraming bagay. Pagod sa dalawang byaheng sinakyan bago mapunta dito. When we stepped out of the car, the sight that greeted us was nothing short of grand. The mansion was buzzing with activity, guests walking around with drinks in hand, laughter and chatter filling the air. A live jazz band played softly in the corner, adding to the fancy atmosphere.Malamang, welcome party na gawa ng bilyonaryong pamilya. Ano pa ba'ng aasahan ko?Gusto kong dumiretso sa kwarto at magpahinga na lang, kaso alam ko rin na hindi pa muna puwede. Ang bastos ko naman kung gano'n. Naramdaman ko ang marahan na pa