Semua Bab THE BILLIONAIRE'S JOBLESS WIFE: Bab 101 - Bab 110

Mabagal pa rin ang mga yabag ko paakyat. Napansin ko ang pagsabay nya sa akin kaya nagtataka ko syang nilingon. He was matching my every steps. Sinasadya nya talaga. Dahil dun ay hindi ko na naiwasang matawa. Ang awkward lang kasi sa haba ng kanyang mga biyas. It was... comforting, somehow. Before I realized it, I was smiling endlessly. Not a big one, just a small, fleeting curve of my lips. Sapat na para mapansin ng mahal na prinsipe kasi napatingin sya sa akin. Napangiti na rin tulad ko. "Do you feel better now?" Napakurap ako. Hindi ko inaasahan ang kanyang tanong. Is he talking about what happened earlier? About the park? "I'm fine," I said, keeping my tone light, as if nothing had happened. Nasa harap na kami ng pintuan nang lingunin nya ako tinaasan ng isang kilay. "No, you're not." Nag-iwas na lang ako ng tingin at nauna ng pumasok sa loob. Pinili kong umupo sa gilid ng kama. Mabilis naman syang nakasunod at tumabi sa akin. "You've been quiet the entir

Akala ko ay tatawanan ulit nya ako. Ngunit, natahimik ang diwa ko nang sumeryoso ang kanyang mukha, at parang may kung anong lumambot sa kanyang ekspresyon. Then, with a deep sigh, he reached for my hand again. Mas lalo akong natahimik, at nanigas na sa kinatatayuan nang dalhin nya ang aking kamay sa harap ng kanyang bibig. Hanggang sa halikan nya ito habang pikit ang kanyang mga mata. My irritation, my annoyance-gone. Just like that. Pakiramdam ko, lahat ng pulso sa aking katawan ay nag-uunahan na sa pagtibok. Lalo na ang aking puso. Ayaw na kumalma habang nakatingin ako sa kanya. Nasa kamay ko pa rin ang kanyang mga labi. "I'm sorry, love," he murmured, his voice quiet but firm. "That will be the last time. It won't happen again." Nag-iwas ako ng tingin sa kanya, attempting to hold on to my pride, but the small smile curling at my lips gave me away. Hawak pa rin nya ang isa kong kamay. At kahit hindi ako nakatingin, ramdam ko pa rin ang paninitig nya sa akin. Nakakainis lang

Mag-aalas dos na ng umaga pero ito pa rin ako. Gising na gising ang diwa. Sa kisame ang tingin ko, pilit hinahanap ang tuluyan nang naligaw at ayaw magpahanap kong antok. Gumalaw ako para mag-iba ng posisyon, pero natigilan ako nang paglingon ko sa katabi ay naabutan ko syang gising na gising din. "Gising ka pala?" Hindi sya sumagot. Instead, nakatitig lang sya sa akin. Akala ko nananaginip ng gising kasi talagang hindi kumukurap ang mokong. Pero nang winagayway ko naman ang kamay ko sa harap nya ay napakurap sya. "Kanina ka pa gising?" No answer again. Tatalikuran ko na sana sya ngunit hinuli nya ang aking siko, dahilan ng pagbaling ko sa kanya ulit. Without saying a word, he gently moved closer and wrapped me in a warm embrace. "You okay?" I asked, my voice barely above a whisper. Hindi ulit sya sumagot. Binaon na lang nya ang kanyang mukha sa aking leeg. Ako nama'y mas lalong nagising ang diwa dahil sa kakaibang kinikilos nya. I wasn't not used to him being like this. It

Sumasabay sya amin sa paglalakad. Magkatabi kami ni Riel, magkahawak-kamay pa rin. Si Aira naman ay nasa gilid lang din ni Riel. May sinasabi sya kay Riel tungkol sa trabaho ni mokong, na halos lahat ay hindi ko maintindihan. I tuned most of it out, only catching bits and pieces. Something about land acquisition and a school project. Apparently, Riel had her overseeing a property for development. So, ganito pala ang mundo ng isang ito? Properties over properties. Tunog expensive, oo. Hindi maka-relate ang tulad kong kung hindi lang nya naging asawa for convenience ay baka naging palaboy na sa kung saan-saan. Tumigil kami sa harap ng pintuan ng office ni Riel. Nagpasalamat na rin sya kay Aira dahil sa binigay nitong report. Bubuksan na sana ni Riel ang kanyang pintuan nang marespeto syang pigilan ni Aira. "Sir," she began, her tone measured, "There's someone waiting for you... inside." Tumingin pa 'yan sya sa akin saglit bago tuluyang tapusin ang sasabihin. Kung ako ay parang wa

Lumipas na ang isang oras at ganoon pa rin sila. Todo pilit si Isabella, habang ang isa naman ay todo tanggi. Halos lahat na ng pwedeng i-offer sa kanya ng babae ay nasabi na, kaso niyayabangan lang sya ni Riel, at sinasabing kaya naman nito triplehin ang offer. Ilang beses ng tinanggihan pero mukhang wala talagang plano na magpatalo si Isabella. Siguro, para sa kanya, tanging si Riel ang makakagawa ng gusto nitong mangyari. Hindi ko lang talaga ma-gets dahil ilang beses ng ipinaliwanag ni Riel na hindi nito kayang pumatay at lalong hindi nya kayang mag-utos na pumatay ng tao, pero itong si Isabella, nagpupumilit pa rin. Imbes na mainis ako, mas naaawa pa ako sa kanya. "Why are you so eager for that to happen?" si Riel. Mukhang naubusan na ata ng pasensya ang isang 'to. Tiningnan ko si Isabella at nakitang tumahimik ito. Ang kaninang napabitaw kong kamay kay Riel ay muling napakapit sa kanya. Hindi ko alam pero mas lalo akong naawa sa itsura ni Isabella sa pagtahimik nya nga