All Chapters of THE BILLIONAIRE'S JOBLESS WIFE: Chapter 131 - Chapter 140

Nataranta sya nang muli na naman ako naiyak. Umiling-iling ako, habang ang luha ay walang katapusang lumalabas sa mata ko. "Was it that bad? Should I just-damn it! I promised myself I wouldn't make you cry-" "Riel... baby," I cut him off, laughing through my tears. "It's not what you think." "Then why are you crying again?" he demanded, clearly frustrated with himself. Humiwalay ako sa kanya para hawakan ang magkabila nyang pisngi. Marahan ko rin hinaplos ito katulad ng ginawa nya sa akin kanina. Kumalma ang mukha nya at nakipagtitigan sa akin. "These..." mahina kong sabi. Pinalis ang luha na kumalat sa aking pisngi. "... are happy tears." Nakatitig lang sya sa akin. Mukhang pinoproseso pa ang sinabi ko. Sa wakas ay tuluyan ng kumalma ang katawan nya. "Tears of joy?" I nodded. Dahan-dahan syang napangiti. Sinakop ng mga kamay nya ang magkabila kong pisngi, saka ako hinalikan sa noo. "Good," bulong nya. Pinatong nya ang baba sa tuktok ng aking ulo. "Because that's the onl

My throat ran dry. Umakyat lahat ng kaba sa aking dibdib. Bago ko pa maabot at patayin ang tawag ay naunahan na ako ni Riel. Naiwan sa ere ang kamay kong dapat sana, e, dadampot sa cellphone. Nakatitig lang ako sa kanya. At ganoon din ang pagtitig nya sa hawak na nyang cellphone ko. Nakakunot ang noo nya. Pansin ko rin ang higpit ng paghawak nya doon. Hinintay na muna nyang matigil ang pag-ring nito bago ito bitawan at ibalik sa kung saan nya kinuha. Tahimik na sana syang babalik sa pagkakahiga nang tumunog na naman ito. Inis nyang dinampot ulit ito, at walang alin-langang d-in-ecline ang tawag. Pagkatapos ay padabog nyang binalik ang cellphone sa gilid ng ulo ko. Hindi agad sya nagsalita nang bumalik na naman sya sa pagkakahiga. Lihim akong napaigtad nang lingunin nya ako. Akala ko ay may sasabihin pa sya, ngunit dumaan ang ilang segundo at tahimik pa rin sya. Ilang saglit pa ay bumuntong-hininga sya. He shifted closer, then wrapped his arm securely around my waist. Nakayakap

Narinig ko ang malalim nyang pagbuntong-hininga. "Busy or planning to keep running from me?" Kumunot ang noo ko sa sinabi nya. "Nahiya nga lang ako kaya napatakbo ako kanina. Uuwi ako ng medyo... maaga, mamaya. May pupuntahan muna ako after my class," sabi ko. Hindi ko pa talaga nasasabi ang plano kong pagpunta sa Lancaster mamaya. Pag-uwi ko, saka ko na talaga lahat sasabihin. Walang labis, at walang kulang. Sana lang ay maintindihan nya at maniwala sya sa akin. "There better be," he shot back. Malumanay at kalmado na ang boses nya. "After what you just told me? It shouldn't just end with one kiss from you, then run after. Prepare yourself, love." This lover boy! Hindi pa sinabing mahal din ako, e. May pa-ganyan pa syang nalalaman. "Fine, fine..." pang-aasar ko, kunware napilitan, kahit sa loob ko ay excited na. "Bye na. Pasok na ako." "I'll see you later," he then sighed. Before I could tease him again, the call ended with a soft click. Napatitig ako sa sariling cellphone n

"H-how... How did you..." hindi makapaniwalang iling ko. "You-" I paused, swallowing the sudden lump in my throat. "You did that for me?" She rolled her eyes playfully. "Of course, gaga!" lumawak ang ngiti nya. "I'm your best friend. Did you really think I'd let some corporate jerk mess with you?" Kumawala ang mahinang tawa sa bibig ko. Hindi talaga ako nagkamali sa kanya. Typical Celine. Bold, no-nonsense, always looking out for me. "I... I don't even know what to say." "You don't have to say anything," segunda nya. Marahan nya akong hinawakan sa magkabilang balikat para iharap ako ng buong-buo sa kanya. "I know you," dugtong nya. "I knew you'd try to handle it alone, and honestly? Masyado ka ng maraming pinoproblema. Hayaan mong may tumulong sa'yo minsan. Ako. Let me take care of things sometimes, okay?" Napakagat ako sa labi. Walang pakundangan ko syang niyakap. Gusto kong umiyak sa sobrang galak, at tuwa sa ginawa nya. Kung pwede lang talaga na umiyak dito, ginawa ko na.

Nakasunod lang sya sa aking likuran. Papunta na sana kami sa counter para magbayad nang matigil ako at napatitig sa isang uri ng gloves. Riel always had cold hands. Lagi kong napapansin iyon sa tuwing inaabot niya ang baso ng tubig o kapag hindi sinasadyang magtagpo ang mga kamay namin. Napaisip ako kung malamigin lang ba talaga siyang tao o baka masyado lang stress sa buhay. Either way... leather gloves seemed like a practical gift. Isa pa, ayos na rin na isama 'to sa pinamili ko para sa kanya. Baka hindi na nya ako tantanan kakaasar kapag brief at boxer lang ang puro laman ng dala ko. Iyon na ang huli namin binili sa store na iyon. Paglabas namin sa mall, our arms were heavy with shopping bags. Sa sobrang dami ay nagpatulong na kami sa nakitang guard. Mabuti na lang at nagpatawag pa ito ng dalawang lalaki para buhatin lahat ng aming dala papunta sa kotse ni Celine. Nang masiguro namin na naipasok lahat sa kotse, bumalik din kami ni Celine sa loob ng mall para manood ng sine. It