All Chapters of THE BILLIONAIRE'S JOBLESS WIFE: Chapter 121 - Chapter 130

The sky was blue as it should by the time I stepped out of the university gates. The exhaustion from the entire day pressed heavily on my shoulders as I hailed a taxi.Sinubukan ko na ang makakaya ko para makaiwas kay David. Still, nothing happened. Pumasok na ako sa loob ng taxi. Medyo maaga pa kaya hindi na ako nagpasundo sa driver. Mahigpit ang pagkakahawak ko sa aking bag habang ang tingin ay nasa labas. Ala una pa lang naman ng hapon. Gusto kong tumambay na muna kay Celine, pero ewan. Baka maka-recieve lang din ako sa kanya ng sermon kapag malaman nyang hindi ko pa nasosolusyunan ang sariling problema. That's the last thing I want for now. Itulog ko na lang 'to sa mansyon. Baka paggising ko, may ibang paraan ako maisip. Naii-stress na talaga ako. Walang sinabi ang problema ko sa school, sa kung anong pwedeng gawin ni David sa buhay ko. I squeezed my eyes shut, letting out a slow, shaky breath.Kita ko sa aking repleksyon sa salamin ng bintana ng taxi'ng ito kung gaano ako ka

I bit the inside of my cheek, willing myself not to react. Sunod na ginawa ni Riel ay pinakilala ako kay Penny bilang asawa nya, na marahang tinawanan ng babaeta.She leaned forward then rested her chin on her palm. "I know Alina," tugon nya sa pagpapakila sa akin ni Riel. Her voice was light but laced with something else.Sumiklab ang matinding kaba sa dibdib ko. Ito na ba 'yun? Sasabihin na ba nya? Marahas akong napalunok nang kunutan sya ng noo ni Riel, tila kuryuso at nagtatanong kung paano ako nakilala ng isang Penny. "You do?"Penny smiled at Riel. "Yeah. We were schoolmates in college."Mas lalong kumunot ang noo ng halimaw sa narinig. Binalingan nya ako na may pagtataka mata. His expression wasn't suspicious, but I could tell he was silently asking me if it was true.My throat tightened.Nasa akin ang mata ngayon ni Penny, tila naghihintay ng magiging sagot ko. Maging si David ay ganoon din. Napilitan akong tumango kay Riel. "Y-Yeah," I almost stammered, cursing myself fo

"Happy birthday, baby..."Bigla syang kumanta na talagang nagpagulat sa buong katawan ko."Happy birthday, baby..."Palapit sya nang palapit sa akin. Hanggang sa lumuhod na sya sa harap ko, at inalay ang cake na may sindi na ng kandila."Happy birthday, happy birthday... Happy birthday, baby..."Nakaluhod lang sya. May ngiti na abot hanggang tainga. Ang kaninang medyo magulo nyang buhok bago lumabas ay nasa ayos na ito. Halatang nagpapogi pa kahit sobrang pogi naman nya sa paningin ko, dati pa. Kung sa ibang pagkakataon, baka tinawanan ko na sya dahil sa pagiging corny na naman nya. Ngayon, hindi ko magawa.Bagkus, mas lalo akong napatakip sa bibig, hindi dahil sa gulat. Kung hindi dahil sa bagong emosyon sa puso ko na pumalit sa kaninang bagsak na nararamdaman. Mas lalong nanikip ang dibdib ko, pero sa pagkakataong ito, alam ko na sa ibang dahilan na ang dulot nito. Today is November 19.It's my birthday.With everything that had happened, I had completely forgotten.Marahan akong

Nakatitig lang ako sa kanya, kahit na noong tumahimik na sya at tapos ng kumain. Nakaalinsunod lang ang mata ko sa mga galaw nya. Nagsimula na rin syang magligpit sa mga pinagkainan namin.Sa pagkakataong ito, hindi ko na naiwasang magbigay ng katanungan kay Lord. What did I do in my past life to end up here, with a husband like him?Hindi nya ako pinapabayaan. Sya 'yung tipo ng asawa na paulit-ulit kong hihilingin sa buong buhay ko. Maging sa mga susunod ko pang buhay. Sa sobrang swerte ko sa kanya, at sa tuwa habang nakatitig sa kanya, parang pinipiga ang puso ko sa paulit-ulit na pagkakataon. Natatakot ako.Natatakot ako kapag naiisip ko na balang araw ay mawawala ang lahat ng meron kami ngayon. Ang mga simpleng ganito namin. Natatakot ako na balang araw, mag-isa na lang ako at nakatanaw sa kanya sa malayo. A question gnawed at the back of my mind.What would he do if he ever found out about my video?Would he be like those three? Mama, Scar, and Celine. The one who would be wil

Narinig ko ang munti nyang pagtawa kaya sinamaan ko sya ng tingin. "You love it." mas lalong lumawak ang pagkakangiti nya.Hindi ko na napigilang matawa. Umiling iling ako, pilit tinatago ang namumuong kilig. At dahil sya si Riel, alam kong pansin na pansin nya kahit ang pinakatinatago kong emosyon. He did notice, of course, kaya nga parang kumikislap na ang mata nyang nakatingin sa akin."See you later," aniya makalipas ang ilang minuto. Mukha akong tanga dito na nakatitig lang sa likuran nyang papalayo. Nilibot ko ang paningin sa paligid. Maaga pa kaya wala pa masyadong tao. Kung meron man, tuloy lang sila sa paglalakad papasok sa gate, hindi inaalintana ang presensya naming dalawa.Ang ulap ay kalmado rin. Mahalimuyak ang simoy ng hangin. Pakiramdam ko, ito na ang tamang pagkakataon."Riel!" tawag ko sa kanya bago pa sya lubusang makapasok sa kanyang kotse.Natigil sya sa pagbukas ng pintuan ng kotse. Tiningnan nya ako. Sumilay na naman ang ngisi sa kanyang labi, tila inaasahan