All Chapters of THE BILLIONAIRE'S JOBLESS WIFE: Chapter 141 - Chapter 150

The car finally pulled into the driveway of the mansion. Malapit lang ang mall dito kaya hindi nagtagal ang naging byahe ko pauwi. Dala ang ibang shopping bag, lumabas na ako sa kotse para pumasok sa loob ng mansyon. Excitement was overwhelming me. Ang isiping may Riel na naghihintay sa akin ay nagdudulot ng kakaibang kiliti sa puso ko. Dati naman hindi ganito ang mood ko kapag uuwi na. Siguro dahil ang araw na ito ay naiiba. Bukod sa naresolba agad ang problema ko kay David, magkikita rin kami ng mokong na iyon pagkatapos kong magtapat sa kanya noong umaga. Ilang oras lang kami hindi nagkita pero pakiramdam ko, sobrang na-miss ko sya. Pangiti-ngiti ako habang tinatahak ang lupa papunta sa pintuan, papasok sa loob. Kaso, natigilan ako nang malapit na ako. Kunting hakbang na lang talaga. "I already told you, I'm handling it! Just leave Alina alone!" It was Riel's voice that made me stop. Ang lakas ng boses nya. Ngayon ko lang sya narinig na sumigaw ng ganoon. Mabilis akong na

Unang ring pa lang ay sinagot na nya ang tawag. Halos hindi ako huminga nang marinig ko ang boses nya. Ang boses nya na laging nagbibigay sa akin ng ibang tuwa noon pa man. "Nakauwi na ba ang asawa ng bilyonaryo? Hmm?" I swallowed the lump in my throat, struggling to speak past the storm raging inside me. "Celine..." mamaos-maos ang boses ko. Sinubukan kong ikalma ang sarili. Lumunok ako ng paulit-ulit para bumalik sa dati ang aking boses. I forced myself to sound calm. I couldn't break, not yet. Not until I knew the truth. "May... may kumakalat na namang video ko." Bawat salita ko ay kabigatan ang dulot nito sa dibdib ko. Humigpit ang hawak ko sa cellphone nang marinig ko ang pagsinghap nya sa kabilang linya. I took a shallow breath and added, "At sa condo mo ang kuha." Biglang tumahimik ang kabilang linya. Tumingin ako kay Riel at wala sa sarili ko syang inilingan. Tahimik lang syang nakamasid sa bawat galaw ko. "Celine," tawag ko sa kaibigan nang hindi na sya nagsali

When I woke up, everything was quiet. Mabigat pa rin ang aking talukap. Bumangon ako at naupo sa kama. Sa isang saglit, hindi ko agad nakilala ang kwartong kinaroroonan. Madilim at ang tanging nagbibigay ng liwanag sa paligid ay ang lampshade, na nasa gilid lang ng kama. Kung hindi ko pa nalingunan si Riel sa tabi, na mahimbing na natutulog, hindi rerehistro sa utak ko na nasa kwarto pala ako. His face was relaxed in sleep, all the sharp edges softened into something almost peaceful. Nalingunan ko ang orasan sa tabi. Mag-aala una pa lang ng hatinggabi. Gaano ba ako katagal nakatulog? Humiga ulit ako at dinampot ang cellphone. Nakalatag lang ito sa tabi ng lampshade. The memory of earlier came crashing back all at once the moment I touched it. Napalunok ako. Akala ko, panaginip lang lahat ng nangyari. Nanumbalik ang bigat sa dibdib ko nang bumaba ang tingin ko sa hawak kong cellphone. With shaking fingers, I unlocked the screen. Umayos ako sa pagkakahiga at huminga ng malal

"What did I do wrong, ma'am?" Pinigilan kong hindi manginig ang boses. "Oo at peke kami nagsimula ng anak nyo, pero mahal po namin ang isa't isa. Mahirap ho ako pero hindi ko po matatanggap ang alok nyo." That made her brow raised. A faint, humorless smile curled on her lips. "Is that so?" pinilig nya ang ulo. "Because of your scandal, my son has become a laughingstock. Do you even realize how much damage you've caused? Unlike you, he has everything to lose. He has a reputation to protect. If you really care about him, you'd walk away without a second thought." Natigilan ako saglit. Ang kaninang kompiyansa sa sarili ay parang naglaho na lang na parang bula nang marinig ang sunod-sunod nyang sinabi. "You've dragged my son into your mess. You've turned him into the center of a scandal. And if you truly loved him," tumalim ang mata nyang nakatingin sa akin. "You wouldn't let him suffer because of you." Her words cut like glass. Alam ko naman iyon. Alam na alam ko na tama sya. Pero

Kumawala sa aking mata ang munting luha. Agad ko iyon pinalis at marahas na suminghap. Ang unfair lang sa part ni Riel na wala syang kaalam-alam sa nangyayari. Mas lalo lang naninikip ang dibdib ko kapag naiisip ko na gigising sya na wala na ako rito. Pero mas nadodoble ang sakit kapag ang mukha naman ng pamilya ko ang sumasagi sa utak ko. Tiningnan ko sa mata ang nanay ng lalaking maiiwan ko. Lumunok ako ng paulit-ulit bago sya gawaran ng isa pang ngiti. Sa pagkakataong ito, may sinseridad at walang halong kahit anong negatibong emosyon. Nginitian ko sya dahil kahit papaano, may mabuti akong magiging ala-ala sa kanya. "Please..." sandali akong yumuko para ihanda ang sarili sa huling pagkakataon. "Please tell your son that... it was nice meeting him." The words tasted bitter on my tongue, but they were the only ones I could manage. Ang dami ko pang gustong ipasabi, mga paalala para sa anak nya bago umalis, pero wala na akong natitirang lakas para ibuka pa ang bibig. Mabilis