All Chapters of THE BILLIONAIRE'S JOBLESS WIFE: Chapter 151 - Chapter 160

Lunes ngayon kaya hindi nakapagtataka na narito sya upang magkape. He was standing in front of the glass display case, his eyes scanning the rows of freshly baked bread and pastries like he had all the time in the world. Katulad ng nakasanayan, nakasuot sya ng pormal na suit, na talagang nagsasabi na hindi sya taga-rito. Ang ganoong ka-eleganteng kasuotan ay hindi karaniwang makikita na suot ng mga tao dito. Katulad ko, simpleng maong na nagmukhang luma dahil sa paulit-ulit na paglaba nito, at puting tshirt, na tinaguriang uniporme namin dito sa bakeshop. He was overdressed for a small-town. He exuded that cold, polished aura, like he had just stepped out of some high-rise office in the city and accidentally wandered into our little bakery. "May napili ka na po ba?" Hindi na ako nakatiis at napatanong na ako. Natagalan kasi ako sa pagpili nya. E, may naghihintay pa sa aking trabaho sa likod. Si Elise naman kasi, pinili pang makipag-date kaysa sa trabaho nya. Sya kasi ang c

Dinadakma ng malamig na hangin ang aking mukha habang naglalakad ako papunta sa bakeshop. Tahimik ang paligid, tanging ilang ilaw sa kalye ang kumikislap habang nananatiling madilim ang langit. Mag-aalas singko pa lang ng umaga. Ganitong oras ako pumapasok. Bahagya kong pinilig ang aking ulo upang mag-inat. Ramdam ko ang pananakit ng aking tuhod at balikat, dulot ng puyat at pagod na natamo sa raket ko kagabi. Pinigilan kong huwag mapahikab sa daan. Marahan ko pang sinampal ang nanlalamig kong pisngi upang tuluyan nang magising ang diwa. Bitin na bitin ang tulog ko. Mag-aalas dose na nang nakauwi ako. Gusto ko pa sanang matulog ng matagal pero hindi naman pwede dahil nga may trabaho pa ako. Ang simpleng pag-mi-makeup sana sa isang batang babae ay napunta sa pagiging baby sitter. The little girl needed more help than I expected. Sa huli, inalalayan ko siya sa backstage. Ako na ang nag-asikaso sa mga isinuot niya sa pageant, sa kanyang buhok, at maging ang pagpapakalma sa kanya mu

Hindi agad ako nakapagsalita, dahilan ng paghawak nya ulit sa batok. "Sabayan mo na lang ako magkape." Since when did he care about having company? Hindi naman kami gano'n ka-close para ayain akong sabayan siya. "...Hindi ko kasi mauubos 'to," he said, gesturing to the ridiculous amount of bread. "Sayang kung itatapon lang pagkatapos." Mariin ko syang tinitigan. Ang mga kantyaw sa akin ng mga kasamahan ko nitong nakaraan ay parang bumulong sa tainga ko. Hindi kaya... "Sasabayan mo lang ako. Wala akong intensyon na kahit ano," mabilis nyang segunda. Siguro napansin ang pagdududa sa mukha ko. Sa huli ay napabuntong hininga ako. Wala pa naman alas syete. Hindi rin naman masama. Isa pa, hindi pa ako nakakapag-almusal. And honestly, a cup of coffee sounded really good right now. "Sige," pagsuko ko. Tinulak ko ang upuan sa harap niya at naupo roon. Pero napatayo ulit ako nang mapagtantong kailangan kong kumuha ng sariling tasa. Sa halip na kumuha ng kape mula sa lumang coffee mac

"Himala! Kompleto tayo ngayon," pag-iiba ko ng usapan. That, thankfully, distracted them. Napunta ang atensyon ng lahat kay Elise. Sya kasi ang laging wala rito. Paano, e, laging may date. Palagi rin bakante ang cashier. "Basta, Elise, 'yung puso, ha?" si Mia, ang tagalinis ng lamesa't kagamitan dito. "Huwag mo sya gawing mundo. Balanse lang dapat." Umismid naman si Elise. "Ba't sa'kin napunta ang usapan?" napatingin sya sa akin. "Si Alina ang star ngayon, ah." Sabay-sabay silang apat na napalingon sa akin. Ngumisi si Linda at handa na sanang kumantyaw ulit kaso hindi natuloy dahil tumunog ang munting bell sa counter. Lumabas si Elise para bentahan ang customer. Pagkatapos nun, naging abala na kaming lahat dahil dinumog na ang shop ng mamimili. Ganito na ang nangyayari sa amin kapag ganitong oras. Walang upo-upo dahil sa dami ng customer. Saka lang uunti ang bumibili pagsapit ng alas nuwebe. Pero ganoon pa rin, abala kami sa paggawa ng bagong stock ng tinapay. For a while,

Nilipat ko lahat ang pinamili sa binili kong malaking supot. Nang matapos ay buong lakas ko itong binuhat gamit ang isa kong kamay. Narinig ko ang pagsipol ng lalaki sa aking likuran pero hindi ko na iyon pinansin. I just smiled faintly and turned toward the door. It wasn't the first time someone underestimated me because of my frame. I might be on the thinner side, but I wasn't weak. I'd been running errands like this long enough to handle it. Dala ang mabigat na pinamili, tumigil ako sa paborito kong kainan. The smell of grilled meat and simmering stews filled the air as I approached. Nawala na sa tamang wisyo ang aking tyan. Gutom na talaga ako. "Finally!" hingang malalim ko. Nilapag ko sa tabi ang dala at naupo sa laging pwesto, malapit sa labasan. A woman in her forties, wearing a floral apron and a friendly smile, stepped out from behind the counter. Si Nanay Sita, ang may-ari nito. "Alina!" nakangiti nyang lapit sa akin. "Kare-kare na naman ba?" Ngumiti ako at nag-thum