บททั้งหมดของ The Bossy Husband Meets His Fiery Wife: บทที่ 51 - บทที่ 60

BeatriceTumingin ako sa paligid bago ko siya kausapin. "Nasan sila Kio? Ba't ikaw ang nagmaneho ng sasakyan?" nananantiya kong tanong. "They left work early," sagot niya tsaka niya kinuha sa akin ang bitbit kong bag. Nagtagpo ang mga kilay ko sa inasta niya. Hindi ako nakapalag ng kunin niya rin ang kamay ko. Nagtimpi na lang ako at nagpatianod dahil kinokontrol ko na ang sarili ko na huwag ng makipagdiskusiyon sa kanya. Binuksan niya ang pinto ng shotgun seat, muntik na talaga akong mapatawa sa hangin. Pero inisang linya ko na lamang ang labi ko habang pumapasok na ako sa loob. Umikot siya at sumakay na rin sa sasakyan. Tumingin ako sa labas ng bintana. Hindi naman siya nagsalita at pinaandar na ang sasakyan. Nanatili akong nakabaling sa gilid habang binabagtas namin ang daan. "Mababali na ang leeg mo niyan, "puna niya. "Pake mo. "Narinig ko ang maikli niyang pagtawa kaya bumaling din ako sa kanya. At hindi ko na natiis, masamang tingin na ang pinukol ko sa kanya. "Ano n

Beatrice "Beatrice." Siniko ako ni Gary kaya napatingin ako sa kanya. Nanlaki ang mga mata niya sa akin kaya napatingin naman ako sa paligid ko. Napaayos ako ng upo nang bumalandra sa akin ang nagtatakang tingin ng mga kasamahan ko. Nasa conference room kami ng office namin at nagkakaroon kami ng meeting pero wala akong naintindihan dahil lumulutang sa alapaap ang utak ko. Sa kakaisip. Mas lalo lang akong naguluhan sa nangyaring dinner namin kagabi ni Lucien. At iyong pakiramdam na naiinis na ako sa sarili ko dahil may parte na gusto-gusto ko na siyang paniwalaan. Hindi ko na alam kung anong dapat kong gawin. Para akong nahahati na talaga sa dalawang panig— "Ate ko, kinakausap ka ni Sir Alfred," untag sa akin ni Gary. Tumingin ako kay Sir Alfred. "Yes sir?" "I'm aking you if you will join the application. " "Application, sir?" taka kong tanong. Narinig ko ang pagbuntong hininga ni Aika. "The HR opened the application for the chief position of our office. At tin

BeatriceTahimik ang opisina namin pagbalik ko galing sa HR Department. Sinenyasan ako nina Gary at Aika kung okay na ba iyong application ko. Tinaguan ko sila habang papunta ako sa cubicle ko.Ilang sandali lang ang lumipas, pinuntahan naman kami ni Sir Alfed.“Let’s meet in the conference room,”anunsyo niya.Tumalima naman kami. Nagsi-upuan kami sa harap ng mahabang mesa. Sigurado akong tungkol sa nangyari kanina ang pag-uusapan namin ngayon.Saglit na nagsalubong ang mga mata namin ni Ma’am Naomi, naging pormal ang tingin ko sa kanya habang siya ay nakatingin sa akin ng hindi kanais-nais.Umayos kami ng upo nang pumasok na loob si Sir Alfred at tumayo sa unahan ng mesa. Madali lang pakiusapan at hindi strikto si sir pero kapag siya na ang nagalit, wala ng makakapalag.“Hindi pa ako nakakaalis sa posisyon, binibigo niyo na ako,” hinampas ni Sir Alfred ang mesa.“Alam niyo ba na pinag-uusapan tayo ng lahat ng department dahil sa pag-aaway niyo.”Naiyuko ang ulo ko sa hiya. May punto

Beatrice“Kuya! Ate!” kaway ni Venice.“I told her not to catch attention,” wika ni Lucien at mabilis siyang naglakad palapit sa pinsan niya.Nang malapitan niya si Venice, piningot niya kaagad ang taenga nito.Now I realized, Lucien had his ways to take care of his cousins. Sa pinakita niya sa aking data noon, updated siya sa ganap ni Vivien habang sinusuportahan naman niya si Venice sa hilig nito.Umangat ang sulok ng labi ko. “Maalaga pala ang asawa ko–”Natampal ko ang bibig ko nang maisatinig ko ito.Beatrice! Kumalma ka, girl! Kanina ka pa!Inayos ko ang sarili ko at lumapit na ako sa kanila. Iginaya kami ni Venice na umupo sa mesa na nasa harap ng store niya.“Relax muna kayo diyan, ihahanda ko na ang meryenda niyo,” wika ni Venice tsaka siya bumalik sa counter niya. Hindi ko mapigilang ngumiti nang makita ko ang kislap sa mga mata niya habang hinahanda niya ang kakainin namin.Ilang sandali lang bumalik din siya, bitbit na ang meryenda namin. Natuwa naman ako ng makita ko ang

BeatriceBumibilis ang tibok ng puso ko sa bawat segundong lumilipas habang magkarugtong ang malalim na titig namin sa isa’t-isa.Parang libo-libong salita ang nasa mga mata niya—Umiwas siya ng tingin at tumikhim siya.“Pag-usapan na lang natin ang ibang bagay,” pag-iiba na niya sa usapan. “This is more important,” dagdag pa niya.Lumukot ang labi ko. Habang tumatagal, mas lalo lang akong naguguluhan sa kanya.He listens, he stays — yet he draws a line, like this marriage is nothing but a peaceful arrangement.But why is he acting like this? He looks jealous.Tumayo siya at tinungo na ang sofa. Bumuntong-hininga ako at sumunod na lang sa kanya.Umupo ako sa sofa na nasa kabila niya. Umurong siya at pininid ang sarili sa kabilang armrest ng kina-uupuan niya.Muntik na akong mapatawa sa hangin. Iba talaga magalit ang lalakeng ito.“Noah is not responding to my calls anymore,” wika niya.Naituon ko naman na ang pansin ko sa sinabi niya.“Nagriring pero hindi sinasagot. At nagtataka ak