บททั้งหมดของ The Bossy Husband Meets His Fiery Wife: บทที่ 61 - บทที่ 64

Beatrice“I see,” nasambit ko. Natigil siya.Hinablot ko sa kanya ang lalagyan.Pinahiran ko ng ointment ang knuckles niya.“Good thing, I learned you have a fair share with women.”“Huh?” maang niyang tanong, dinin ko ang daliri ko sa kamay niya.Tinitigan niya ako hanggang sa naintindihan niya yata ang kinikilos ko, “Nagkoconclude ka,” sabi niyaMalakas kong sinara ang lalagyan. “Base sa mga sagot mo ang konklusyon ko,” magaspang kong sagot sa kanya dahil bigla akong napipikon talaga.Nagbabaga ang kalooban ko habang iniisip ko na may kasama siyang babae sa kwarto niyang iyon!Binalik ko sa kanya ang ointment tsaka ako tumayo.“Saan ka pupunta?”“Babalik na sa opisina.”“Hindi ka pa kumakain ng lunch.”“Sa cafeteria na ako–”Tumayo siya sa harapan ko.Kinunutan ko siya ng noo nang sumilay ang nanunutil niyang ngiti.“Nginingiti mo diyan,” inis kong sabi.Pero nagulat na lang ako ng linapit niya ang mukha niya sa akin at mabilis akong hinalikan.Umurong ako.“Lucien.”“Paano ako mak

Beatrice Gabi na nang lumabas kami ni Lucien sa kumpanya. Tahimik na sa paligid, pati mga ilaw sa hallway naka-dim na. Naririnig ko lang ‘yung tunog ng heels ko at ‘yung mga hakbang niya sa likod ko — steady, mabagal, na parang sinasadya niya talaga. “Hintayin mo na lang ako sa terminal,” sabi ko na hindi tumitingin sa kanya. “Ayoko.” Napahinto ako. “Ha? Bakit?” tanong ko habang lumilinga sa paligid, tsinetsek kung may tao. Napasinghap ako ng lumapit siya, halos maramdaman ko na ‘yung init ng hininga niya sa batok ko. “You should stop going there. Kung may makakita man sa atin sa kumpanya, then fine. Pagkakataon na natin iyon na sabihin na mag-asawa tayo.” Napalingon ako sa kanya, kunot-noo. “Lucien, huwag nga. Ongoing pa ‘yung application ko sa chief position ng legal department. Ayoko na may masabi sila.” Ang totoo’y, kinukulit na talaga niya ako kanina pa tungkol dito. “They won’t dare.” Ayan na naman ang salita niya. Hinarap ko siya, “Pinag-uusapan