“ข้าไม่กล้าหรอก”หลี่เอ้อร์หนิวลุกขึ้นยืนอย่างโซซัดโซเซ เตรียมจะจากไปอย่างเงียบ ๆฉางไป๋ซานเดินไปตรงหน้าฉินหมิงแล้วพูดด้วยเสียงต่ำว่า“ท่านอ๋อง หลี่เอ้อร์หนิวไม่ใช่คนดี เดิมทีก็เป็นแค่อันธพาล หากกลับไปแล้วใช้เล่ห์เหลี่ยมอีก เกรงว่าจะกระทบกับเรื่องใหญ่ของเราได้”หากพูดถึงการถอนรากถอนโคน ฉินหมิงไม่เคยทำให้ใครผิดหวังเขาพยักหน้าเล็กน้อย แล้วสั่งฉางไป๋ซานว่า“อืม จัดคนสองสามคนไปจับตาดูเขาไว้”เมื่อเรื่องราวจบลง ซ่งติ้งเซิงก็เดินเข้าไปในฝูงชนแล้วพูดเสียงดังว่า“ทุกคนอย่ามุงกันอยู่เลย! กลับไปเก็บข้าวของ แล้วเตรียมตัวปฏิบัติตามนโยบายใหม่ของโรงทอผ้า หาที่ทำงานใกล้ ๆ บ้านของตัวเองเสีย!”“ไปกันเถอะ ไปกันเถอะ...”ฝูงชนค่อย ๆ สลายตัวไป แต่ซ่งเถี่ยจู้ที่ก่อนหน้านี้มีเรื่องกับหลี่เอ้อร์หนิวกลับยังไม่จากไปจริง ๆ แล้วเขาก็มีรูปร่างแข็งแรงกำยำ ปกติก็ทำตัวเป็นนักเลงอันธพาลแต่เมื่ออยู่ต่อหน้าหลี่เอ้อร์หนิว ก็ยังด้อยกว่าเล็กน้อยเมื่อวานถูกซ้อมจนไม่มีแรงสู้ ทำให้เขารู้สึกเสียหน้ามาก“ทำไมเจ้ายังไม่ไปอีก?”ฉินหมิงเพิ่งสั่งให้ฉางไป๋ซานออกไปทำธุระ พอหันกลับมา เขากับซ่งติ้งเซิงก็เห็นซ่งเถี่ยจ
Baca selengkapnya