All Chapters of ตำแหน่งองค์รัชทายาท ผมไม่เอาแล้ว: Chapter 281 - Chapter 290

“เหตุ...เหตุใดท่านถึงกล่าวเช่นนี้ล่ะเจ้าคะ?”ถูกฉินหมิงใช้มือใหญ่ออกแรงผลักไปยังมุม ว่านซูก็ค่อนข้างสับสนอลหม่านฉินหมิงที่ตรองทุกสิ่งทุกอย่างจนเข้าใจมาก่อนหน้านี้แล้ว จึงกล่าวอย่างนิ่ง ๆ ว่า“ก่อนหน้านี้ที่ข้าเคยพูดเรื่องหอสุรากับเจ้า ในตอนนั้นเจ้ามิได้บอกข้า แต่กลับสนับสนุนเป็นอย่างมาก”“ตอนนั้นเจ้าต้องการให้ข้าขัดแย้งกับตระกูลใหญ่เหล่านั้นใช่หรือไม่?”“และที่เพิ่งจะพูดออกมาตอนนี้ มันเป็นเพราะสำนึกดี หรือเพราะหวาดกลัวว่าข้าจะจับได้กันแน่?”ว่านซูในฐานะหัวหน้าหอการค้าหลิ่งหนาน ล้วนมิอาจเข้าถึงกิจการของตระกูลผู้มั่งมีในท้องถิ่นได้นางจึงต้องการฉินหมิงผู้แข็งแกร่งจากต่างถิ่นผู้นี้หากพวกเขาปะทะกันขึ้นมา หอการค้าหลิ่งหนานก็จะนั่งเก็บเกี่ยวผลประโยชน์อย่างเงียบ ๆนางส่งเสียงร้องอุ๊ย!ว่านซูหน้าแดงไปหมด แต่ก็ไม่ดิ้นรนฉินหมิงยกยิ้มมุมปากอย่างเหยียดหยาม กำลังจะกระทำก้าวร้าวบางอย่าง ทว่าจู่ ๆ ก็ได้ยินเสียงประตูดังแอ๊ด“โอ้ หอมจริง ๆ”ทันใดนั้น!คนทั้งสองก็แยกออกจากกันอย่างรวดเร็วราวกับถูกไฟดูด และแสร้างทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น“นี่คือสองตำรับอาหารใหม่ที่หม่อมฉันนำกลับมาจากหอส

เมื่อมาถึงโรงทอผ้า ฉินหมิงก็เห็นฟางชิงหย่วนที่ยืนอยู่หน้าประตูซึ่งดูเหมือนจะรออยู่นานแล้ว“มีจำนวนอยู่เท่าไรหรือ?”ฉินหมิงเอ่ยปากอย่างกระตือรือร้น ฟางชิงหย่วนจึงกล่าวว่า“ท่านอ๋อง ตอนนี้มีผ้าไหมอยู่เก้าหมื่นสามพันผืนแล้วขอรับ ราคาตลาดอยู่ที่แปดตำลึงต่อผืน หากขบวนการค้าหนานหยางรับซื้อปริมาณมากละก็ ราคาก็จะสูงขึ้นเล็กน้อย ซึ่งน่าจะอยู่ที่ราว ๆ เก้าตำลึงขอรับ”ราคานี้ ทำให้ฉินหมิงอดมิได้ที่จะพยักหน้าอย่างพึงพอใจ“ไปกันเถิด ไปที่อำเภออินซาน”เมื่อแน่ใจแล้ว ฉินหมิงจึงไม่รอช้า ในขณะที่ให้คนส่งสินค้าไปยังอำเภออินซาน ตนเองก็เตรียมที่จะเดินทางไปด้วยผ่านไปสองสามวัน พวกเขาก็เดินทางมาถึงนอกเมืองอำเภออินซานและอู๋สื่อจงก็ได้รออยู่ที่นี่แล้ว“ท่านก็คือใต้เท้าฟางใช่หรือไม่?”อู๋สื่อจงเคารพนบนอบต่อฟางชิงหย่วนเป็นอย่างยิ่ง หลังจากที่ก้าวเข้ามาคารวะต่อฉินหมิง เขาก็ทอดสายตาไปยังฟางชิงหย่วน“พวกเจ้ารู้จักกันหรือ?”ฉินหมิงชำเลืองมองฟางชิงหย่วนด้วยความประหลาดใจอีกฝ่ายส่ายหน้าเล็กน้อยอู๋สื่อจงจึงกล่าวอธิบายว่า“ก่อนหน้านี้ใต้เท้าฟางเคยช่วยพวกเราวางแผนพัฒนาอำเภออินซานในอนาคตของรับ โดยให้พวกเ

“เจ้าคือ?”ฉินหมิงมองด้วยความสงสัย และพบว่าชายผู้นี้มิคุ้นหน้าคุ้นตาเลย “ไป๋โม่แห่งแคว้นป้ายหั่ว เป็นต้นเหตุของสงครามใหญ่ในแค้วนหนานหยาง โดยกลืนกินแคว้นไปหลายแห่ง ตอนนี้มีอิทธิพลอย่างมาก คนของพวกเขาแต่ละคนบ้าระห่ำเป็นอย่างยิ่ง”ฉู่หวยซานแห่งแคว้นเทียนหมิง ในเวลานี้ได้เข้ามากระซิบอธิบายถึงตัวตนของอีกฝ่าย ไป๋โม่...ฉินหมิงหรี่ตาเล็กน้อย และนึกถึงเรื่องราวก่อนหน้านี้ที่อู๋สื่อจงเคยบอกกับเขา เกี่ยวกับสงครามใหญ่แห่งแคว้นหนานหยาง หลังจากไตร่ตรองเล็กน้อย ฉินหมิงก็กล่าวกับไป๋โม่ว่า “ไม่ว่าจะเป็นการลักลอบค้าหรือทำการค้า เจ้าก็สามารถคิดได้หมด แต่ข้าหวังว่าเรื่องนี้จะถูกปิดเป็นความลับ และทุกท่านล้วนมาเพื่อผลประโยชน์ทั้งสิ้น มิใช่หรือ?”ไป๋โม่เลิกคิ้วเรียวยาว และกล่าวด้วยความดูแคลน “หากมิใช่ว่าพวกเขาต้องการมาที่นี่ ขบวนเรือแคว้นป้ายหั่วของเรา คงมิเสียเวลา มาถึงหลิ่งหนานอันกันดารเช่นนี้หรอก!”“ไป๋โม่ เจ้ามิรู้หรือว่าเส้นทางขบวนการค้าหนานหยางเส้นนี้ใครเป็นผู้บุกเบิก? ยังกล้ามากล่าววาจาโอหังเช่นนี้อีกหรือ!”หูไห่เซิงแห่งแคว้นชื่อเทียนกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา ใบหน้าฉายแววโกรธจัด เหตุผ

“แคว้นป้ายหั่วเพื่อกลืนกินผืนแผ่นดินโดยรอบ ผ่านการทำสงครามหลายครั้งหลายครา ตอนนี้ประชาชนภายในแคว้นต่างก็บ่นกันระงม”จี้จุ่นที่อยู่ข้าง ๆ อธิบายสถานการณ์ของแคว้นป้ายหั่วให้ฉินหมิงฟัง“แล้วตอนนี้พวกเขามิใช่ขาดเงินขาดเสบียงหรอกหรือ?”ฉินหมิงเคยผ่านการสู้รบที่ชายแดนมา ในตอนนั้นเพียงแค่โจมตีกองกำลังสามหน่วยของหนานหมานจนล่าถอย ก็ทำให้พวกเขาได้รับความเสียหายอย่างมหาศาลแล้วเสียงและเงินได้ถูกจ่ายออกไปราวกับสายน้ำ โดยมิคำนึงถึงความสูญเสีย!คาดว่าทรัพยากรที่ใช้ไปของแคว้นป้ายหั่วนั้น คงจะมหาศาลเป็นอย่างยิ่ง“ใช่ขอรับ”จี้จุ่นพยักหน้าเล็กน้อย พวกเขาก็เคยเห็นสงครามของแคว้นป้ายหัวด้วยตาของตัวเองมาแล้ว“ตอนนี้พวกเขากำลังขาดเงินและเสบียงอย่างยิ่ง จึงมิมีทางเข้ามาใกล้ท่านได้โดยสิ้นเชิง”หูไห่เซิงและฉู่หวยซานเอ่ยปากอธิบาย แล้วก็สังเกตมองสีหน้าของฉินหมิงไปด้วย“เขาคิดว่า ข้ามิอาจให้เงินและเสบียงให้ตามที่แคว้นป้ายหั่วต้องการอย่างนั้นหรือ?”ฉินหมิงแสดงสีหน้าประหลาดใจเล็กน้อย“มิใช่เพียงเท่านี้หรอกขอรับ พวกเขายังต้องการอาวุธยุทโธปกรณ์ด้วย ตอนนี้แคว้นป้ายหั่วกำลังเกิดความวุ่นวาย หามีอาวุธ จึงจะสา

ผู้คนส่วนใหญ่ในเมืองหลินเจียงถูกจัดให้ไปยังนอกเมืองแล้ว เพื่อทำหน้าที่ขนส่งสินค้าของฉินหมิง ใบสั่งสินค้าใหม่จากสามแคว้นรวมถึงแคว้นชื่อเทียนถือเป็นเรื่องเร่งด่วนที่สุดพวกเขามิอาจอยู่ที่นี่นานเกินไปได้ เพราะเกรงว่าจะดึงดูดความสนใจของราชสำนักได้ง่าย ด้วยเหตุนี้ ฉินหมิงเพิ่งจะมาถึงก็รีบร้อนไปหาเฉาชวนทันที “จัดทำอาวุธยุทโธปกรณ์ และรวบรวมเสบียงให้พร้อม”หัวใจของเฉาชวนสั่นสะท้าน และคิดว่าฉินหมิงต้องการจะก่อกบฏ! เขาเงียบไม่ครู่หนึ่ง ราวกับต่อสู้กับความคิดในใจอยู่หลายรอบ จากนั้นเขาก็เงยหน้าขึ้น และกล่าวด้วยแววตามั่นคง “ท่านอ๋อง ต้องการเท่าไหร่ ท่านบอกมาได้เลยขอรับ!”“ไม่จำกัด มีเท่าไหร่ก็เอาหมด ข้าให้เวลาเจ้าครึ่งเดือน จัดทำอาวุธทั้งหมดและรวบรวมเสบียงอาหารเพื่อส่งไปยังอำเภออินซาน”“ส่งไปยังอำเภออินซาน...ท่านคิดจะทำการค้าหรือขอรับ?”“จะเป็นอันใดได้เล่า?”ฉินหมิงมีสีหน้าประหลาดใจ เมื่อได้ยินเช่นนี้ เฉาชวนก็โล่งราวกับหินก้อนใหญ่หล่นจากอก“กระหม่อมเข้าใจแล้วขอรับ”ไม่นาน โรงฝึกฝีมือก็ได้เริ่มดำเนินการอย่างเต็มที่แล้ว! ฉินหมิงกลับมาถึงหอสุราหลิ่งหนาน กิจการที่นี่รุ่งเรืองจนถ