All Chapters of Signed to Marry My Ruthless Boss (SPG): Chapter 271 - Chapter 280

Maagang pumasok si Audrey sa kompanya, bitbit ang maliit na sling bag at ID. Tahimik siyang naglalakad papasok sa building nang marinig niyang may ilang empleyadong nag-uusap sa gilid, malapit sa elevator. Hindi niya man gustong makinig, malinaw pa rin sa tenga niya ang pinag-uusapan.“Grabe, ha. Siya ba ‘yung bagong software engineer? Ang bata masyado,” ani ng isang babae, naka-cross arms habang nakatingin kay Audrey.“Oo, kulang pa nga sa work experience daw ‘yan. Bakit kaya siya natanggap agad? May impluwensya kaya? O baka naman may nilapitan?” sagot naman ng isa, nakataas ang kilay.Hindi kumibo si Audrey. Pinili niyang maglakad nang deretso dahil alam niyang wala siyang mapapala sa pakikipagtalo. Pero ramdam niya ang sakit ng mga salitang iyon.Pagdating niya sa pantry, nagdesisyon siyang kumuha ng tubig bago pumasok sa workstation. Pero pagpasok niya, biglang humarang sa harap niya ang dalawang empleyado mula sa ibang department. Nakasimangot ang mga ito habang hawak ang tatlong

Pagkatapos nilang kumain sa mamahaling restaurant kasama ang pamilya ni Midnight, nagpasya ang binata na ihatid si Audrey pauwi dahil gabi na at alam niyang malayo ang tirahan nito. Tahimik silang dalawa habang nasa loob ng kotse. Nakatutok lang si Audrey sa labas ng bintana at hindi makatingin kay Midnight. Samantalang si Midnight ay pasulyap-sulyap sa kaniya, tila may nais itanong pero pinipigilan ang sarili. “Hindi ka komportable?” tanong ni Midnight habang hindi inaalis ang tingin sa daan. Napatingin si Audrey sandali at saka umiling. “Hindi naman po. Nahihiya lang ako sa nangyari kanina. Hindi ko po talaga ine-expect na ganoon ang trato ng pamilya ninyo. Mabait po sila.” “Natural lang iyon,” sagot ni Midnight. “Hindi kita dinala roon para ilagay sa awkward situation. Gusto lang nila makilala ang taong tumutulong sa kompanya ko. Hindi mo kailangan makaramdam ng kaba.” Tumango si Audrey ngunit hindi nagsalita. Hindi niya alam kung paano i-handle ang kabutihan na ipinakita ng pam

Paglabas ni Audrey sa opisina ni Midnight, pakiramdam niya ay mabigat pa rin ang dibdib niya dahil sa nangyari. Hindi niya alam kung paano haharap ulit sa ibang empleyado. Dahan-dahang naglakad si Audrey habang hawak ang paper bag ng bagong damit at gamot na ibinigay ng assistant ni Midnight. Ngunit hindi pa man siya nakakalayo sa hallway ay agad siyang napansin ng ilang empleyado na naghihintay malapit sa pintuan ng CEO’s office. Tahimik sila ngunit ramdam ni Audrey ang tingin nila sa kaniya. May ilan na nakataas ang kilay, may iba na nagbubulungan habang umiikot ang mata, at meron ding mga hindi maitago ang pagtataka kung bakit nanggaling siya mismo sa opisina ng CEO. Nahihiyang yumuko si Audrey at mas lalo pang binilisan ang paglakad. Hindi niya gustong tumingin sa kahit sino dahil baka hindi niya kayanin ang mga tanong at akusasyon. Pagdating niya sa department nila, sinalubong agad siya ng kaibigang si Kyla. Malakas ang hila nito sa braso niya. “Audrey! Diyos ko, girl! Ano bang

Nagising si Audrey na may malamig na towel sa noo, malambot na kutson, malinis na bedsheet, at nakasabit ang bagong labang robe. Napabalikwas siya ng bangon, nanlalaki ang mata. “Ha? Saan ako?” gulat niyang tanong habang umiikot ang paningin at hinahanap ang kilalang dingding ng apartment niya. Biglang may pumasok na tatlong maids. “Good morning, Ma’am Audrey. Huwag kayong mag-alala. Nandito kayo sa condominium na playlist nagamit ni Sir Midnight. Kami po ang assigned na mag-alaga sa inyo. May breakfast na po sa dining area.” Halos hindi maka-react si Audrey. “Condo? Alaga? Ako?” Napasinghap siyang hawak ang dibdib. “Bakit ako nandito? Paano ako nakarating dito? Nasan ang gamit ko?” Nagtinginan ang tatlong babae at magalang na ngumiti. “Nasa closet n’yo na po ang ilan sa gamit ninyo. Huwag po kayong mag-alala, Ma’am. Wala pong nasira. Lahat po ay inayos namin nang maayos.” Napamura si Audrey sa isip. Tumayo siya, nagbihis nang mabilis at hindi na nag-breakfast. Hindi siya mapak

Tumawag ang kabitbahay nila Audrey sa probinsiya isang hapon habang abala siya sa pag-aayos ng code na dapat niyang isumite bago matapos ang shift. Hindi niya agad nasagot ang tawag dahil nasa kalagitnaan siya ng pagsusuri ng error. Ngunit nang makita niya ang pangalan sa screen, agad nang kumabog ang dibdib niya. Pag swipe niya ng sagot, halos mabingi siya sa lakas ng boses ng kapitbahay. “Audrey! Hija, inaresto ang tiyahin mo! Nahuli ng mga pulis. May mga drogang nakita sa loob ng bahay at nagsusugal pa raw!” Napasinghap siya. “Ano? Tiya Letty? Sigurado ka ba, Ate Loring? Baka naman—” “Hija, totoo. Nasa presinto siya ngayon. Hindi ko alam kung anong gagawin. Pinuntahan na rin ng kapatid mo pero wala silang magawa.” Nanlamig ang kamay niya. Napatingin siya sa screen ng laptop na parang hindi na gumagalaw. “Paano si Mama? Si Allan? Si Alia? Wala bang nagbabantay sa kanila?” “Wala, hija. Naiwan silang tatlo. Ang mama mo nakahiga lang. Hindi makabangon.” Nalaglag ang balikat niya.