All Chapters of มาเฟียจ้าวชีวิต: Chapter 81 - Chapter 90

“มันคงไม่ใช่เรื่องบังเอิญสินะ...ที่หนูกับพี่บลูได้เจอกัน”            “ไม่คะ!...มันเป็นเรื่องบังเอิญคะ”น้ำฟ้าปฎิเสธ หนูนายิ้มกับใบหน้านั้น            “จ๊ะ!...แล้วหนูโอเคมั้ย” หนูนาถามน้ำฟ้า เพราะเธอรู้จักบุตรชายของตัวเองดี เรื่องที่เขาเปลี่ยนผู้หญิงบ่อยและมากเพียงใด แต่นั้นเธอไม่อยากก้าวก่ายเพราะเป็นเรื่องส่วนตัวของลูก แต่ที่เธอมั่นใจอดัมไม่มีทางบังคับ      ผู้หญิงแน่นอน            “เอ่อ!...หนูุไม่เข้าใจว่าท่านหมายถึงอะไรคะ” หนูนาอดยิ้มกับคำถามของน้ำฟ้าไม่ได้ ถึงเธอจะดูเกร็งๆ แต่หนูนาก็ดูออกว่าผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่คนโง่ แต่ค่อนข้างเป็นคนที่ระมัดระวังคำพูด เธอจะคิดก่อนพูดเสมอต้องบอกว่าเธอได้รับการอบรมสั่งสอนมาเป็นอย่างดี แต่จากใครละ! เพราะหนูนาก็พอรู้ว่านายบวรนั้นเป็นอย่างไร ถึงเธอจะไม่อยากจะสนใจก็ตาม แต่บางอย่างเธอก็ต้องรู้ไว้บ้า

“นาย!” เจอาร์ที่ได้ยินเสียงของมิกิ ก็รีบเข้ามาห้ามอดัมที่อารมณ์ขุ่นมัวกำลังพุ่งสูงขึ้น อดัมปล่อยมือออกจากไหล่บางนั้น            “ขอโทษนะคะฉันขอตัว” น้ำฟ้าพูดแค่นั้นและเดินเลี่ยงกึ่งวิ่งเข้าห้องนอนของอดัมกับเธอไปทันทีที่เป็นอิสระ            “มิกิ...ขอโทษนะวันนี้คงไม่สะดวกแล้ว” อดัมหันมาพูดกับมิกิแค่นั้น และเดินตามน้ำฟ้าเข้าห้องไปทันที  มิกิได้แต่มองและส่ายหน้าไปมา             อดัมที่เข้ามาในห้องนอนแต่ทุกอย่างในห้องว่างเปล่า เขาเดินไปที่ห้องน้ำและเมื่อพยายามจะเปิดประตู....            “นาวา!...” อดัมเคาะประตูเรียก มั่นใจว่าเธออยู่ในห้องน้ำ น้ำฟ้ายกมือขึ้นมาปิดปากตัวเองทันทีเพื่อไม่ให้เสียงร้องไห้เล็ดรอดออกไปให้คนที่ยืนอยู่หน้าประตูต้องได้ยิน น้ำฟ้าหายใจเข้าออกยาวๆ และกลืนเส

“ทราบซิ!...คุณก็ถามแปลก...ถ้าเขาไม่รู้แล้วฉันจะมายืนตรงนี้ได้ยังไง?” การ์ดทำหน้าครุ่นคิดสักแป็บก็พยักหน้าเพราะจริงอย่างที่คนตรงหน้าพูด            “ขอโทษครับ!...ที่ทำให้เสียเวลา” การ์ดโค้งให้และหลีกทางไป น้ำฟ้าถอนหายใจอย่างโล่งอก และเดินออกจากประตูด้วยอากัปกริยาแบบธรรมชาติ  น้ำฟ้าหันซ้ายหันขวาเมื่อมายืนตรงหน้าถนนมือเล็กกำกระเป๋าเล็กที่สะพายออกมาแน่น เพราะถึงเธอจะเป็นผู้หญิงร่างบางที่ดูแล้วน่าจะอ่อนแอจากสายตาของคนนอก แต่เธอก็ไม่โง่ที่จะหนีออกมาแบบไม่มีเงินติดตัว เพราะเธอยืมเงินสดของอดัมที่เขาใส่ไว้ที่โต๊ะหัวเตียงสองหมื่นเหรียญ ที่ต้องใช้คำว่า ‘ยืม’ นั้นก็เธอเขียนโน๊ตทิ้งไว้ให้เขาแล้วนั้นเอง “นาวายืมเงินก้อนนี้ก่อนนะคะ”            น้ำฟ้าไม่รู้ตัวเลยว่าในขณะที่ตัวเองยืนมองหันซ้ายหันขวาอ่านป้ายว่าจะไปทางไหนดีนั้น กำลังมีสายตาของใครคนหนึ่งที่มองมาพร้อมกับรอยยิ้มที่ใครก็ไม่อาจเดาได้ ‘ช่างโชคดี’

“อดัม...คุณนาวาอยู่กับแกเหรอเปล่า?” อเล็กเซียร์ถามทันที่ที่ปลายสายตอบรับ “ใช่!เธอหายไป” อดัมตอบกลับทันที เพราะสิ่งที่เขาคิดไว้มันเริ่มที่จะเข้าข่ายความเป็นไปได้มากขึ้นเรื่อยๆ “นายดูภาพที่ฉันส่งไปตอนนี้เลย....” อเล็กเซียร์ เงียบรอสัญญาณตอบกลับ “ฉันจะบินไปทันที” อดัมตอบกลับ “ฉันส่งเครื่องบินไปรับแล้ว...แต่ฉันบอกนายก่อนว่าภาพนี้ไม่ได้มาจากคนของฉัน...มันเป็นกับดัก...” “ฉันรู้...แต่ยังไงฉันก็ต้องไป” “ฉันรู้...ฉันคอยแกอยู่” อเล็กเซียร์กดวางสาย และหลังจากนั้น อเล็กเซียร์ก็เรียกอิวานอฟมือขวาเข้ามา “ครับ...” อิวานอฟตอบรับหลังจากเข้ามารับคำสั่งจากเจ้านายตรงหน้า และขอตัวออกไปโดยทันที เพราะเขามีเวลายี่สิบสี่ชั่วโมงที่ไปจัดการ คำสั่งก่อนที่ท่านอดัมเพื่อนรักของเจ้านายจะมาถึงรัสเซีย “ได้โปรดอย่ากังวล...คิดเสียว่ามาเที่ยวพักผ่อนเถอะครับ” อังเดรเอ่ยออกมาอย่างสุภาพกับน้ำฟ้าที่นั่งอยู่อีกด้านของโต๊ะของเช้าแรกที่กรุงมอสโคว์ “คุณต้องการอะไรจากฉัน” น้ำฟ้าถามด้วยความรู้สึกที่ตรงกันข้ามที่คนต

น้ำฟ้าไกวชิงช้าสายตามองไกลออกไปฝั่งคลองโดยที่เธอไม่รู้ตัวเลยว่าตอนนี้มีนัยน์ตามรกตจับจ้องมองเธออยู่บริเวณพุ่มไม้ที่อดัมซ่อนตัว “คุณน้ำฟ้า...นายท่านให้มาเรียนแจ้งว่าท่านจะกลับค่ำๆ ค่ะ” น้ำฟ้าแหงนหน้าหันไปมองสาวใช้ที่อังเดรสั่งให้คอยดูแลเธอตั้งแต่เธอมาอยู่ที่นี่ น้ำฟ้าแค่พยักหน้ารับรู้ ทั้งที่ความจริงแล้วเธอไม่สนใจมันด้วยซ้ำ ว่าอังเดรจะอยู่หรือจะไป เมื่อเช้าที่โต๊ะอาหารเขาบอกกับเธอว่าเขามีธุระบางอย่างที่ต้องไปทำ และตอนนั้นเธอก็ทำเหมือนตอนนี้คือแค่พยักหน้ารับรู้ เธอไม่รู้เลยว่าทำไมจนถึงตอนนี้เธอถึงยังมีชีวิตอยู่ แล้วอยู่เพื่ออะไร “พี่บลู” น้ำฟ้าพึมพำปล่อยให้เสียงไปกับลมที่พัดผ่านมา สายตามองออกไปยังลำคลองด้านหน้า และน้ำตาเจ้ากรรมก็ค่อยๆ ไหลออกมาทุกครั้งเมื่อเธอได้อยู่ตามลำพัง ใช่! เธอคิดถึงคนที่เธอเอ่ยถึงเหลือเกิน ตอนนี้เขาจะทำอะไรอยู่นะ เขาจะเสียใจบ้างมั้ยที่ไม่มีเธออยู่ หรือไม่บางทีตอนนี้เขาอาจจะกำลังมีความสุขกับผู้หญิงที่เขารัก พอคิดมาถึงตอนนี้น้ำตาเจ้ากรรมก็ไหลออกมาอย่างกับเขื่อนแตก น้ำฟ้าถอนหายใจและเช็ดปาดน้ำตา คงมีสักวันที่หัวใจของเธอจะกลับมาเป