All Chapters of She Was My Wife, Never My Love—Until I Lost Her...: Chapter 21 - Chapter 30

Naiwan ang lahat ng bulungan at mga nakatinging mata sa loob ng hotel ballroom. Ang tanging naririnig ko na lang ay ang mabilis na tunog ng takong ko sa marmol habang ginigiya ako ni Jyrone palabas. Sa puntong ‘to, wala na akong pakialam kung ano ang sasabihin ng mga taong naroon, maski si Bart, wala na akong pakialam sa kung ano ang iisipin niya. Ang gusto ko lang ngayon ay makaalis sa lugar na ‘to—makalayo sa kahihiyan, malayo kina Bart at Kyline. Paglabas namin ng hotel, saglit kaming naghintay sa kotse niya. Pero pansin ko ang panay niyang paglingon sa akin. Hindi nagtagal ay pumarada ang kotse niya at lumabas ang valet. Nagpasalamat si Jyrone, habang pinagbuksan niya ako ng pinto, saka maingat akong inalalayan papasok. Tahimik lang siya buong biyahe. Pero paminsan-minsang sumusulyap sa akin. “Jyrone, ibaba mo na lang ako...” Sumulyap ako sa kanya. “Alam kong mahalaga ang presensya mo sa party…” “Mas mahalaga ka…” singit niya sa pagsasalita ko. Natiim ko naman ang

“Mukhang kailangan na talaga nating bumatsi…” bulong ko kay Jenny sabay tapon ng papercup. Gano’n din ang ginawa ni Jenny. “Let’s go, Ness, mukhang manlalapa na ‘e… patay tayo kapag, hindi tayo sisibat…” ngiti niya. Nilingkis niya ang kamay niya sa braso ko.Ngiting-ngiti pa habang sinasalubong namin si Bart na salubong pa rin ang kilay. Tila sumisikip bigla ang pantry nang magharap na naman kaming tatlo. Kaya bago pa gumawa ng eksena si Kyline, iiwas na lang kami.At bago pa man kami magsalubong ni Bart, lumapit agad si Kyline. Lumingkis ang mga kamay sa braso ni Bart na para bang maagawan siya. “You shouldn’t have followed…” malambing ang pinatining niyang boses, may kasamang mapanuksong ngiti. Sabay hila kay Bart palabas sa pantry. Pero muli pang lumingon si Kyline sa akin, bago sila tuluyang lumabas.At si Bart, parang batang walang sariling isip na sumama sa kanya. Napangiti na lamang ako habang nakatingin sa kanila.“Ang sarap pag-untugin no’ng dalawa." Gigil na gigil si Jen

Paglapat ng labi ni Bart sa pisngi ko, tawang kinikilig ang agad sumunod. Tawa nina Mama at Mama Bettina, mga halakhak na puno ng kasiyahan, na para bang ang nakikita nila ay larawan ng isang perpektong mag-asawa.Hilaw akong ngumiti, saka ko iniwas ang pisngi ko kay Bart. Pero ang mga mata ko, matalim na nakatutok sa kanya. Hindi ko rin napigilan ang pagkibot ng labi ko. Kung hindi nga lang siguro nakamasid sila Mama, baka natampal ko na ang nguso niya.Lapastangang hayop!“Pasok na nga kayo, dito pa kayo naglambingan,” masayang aya ni Mama Bettina. Sabay kaming pumasok ni Bart. Hindi pa rin kasi niya ako binitiwan.Lumayo lang siya nang yumakap sa akin si Mama. “‘Ma, buti naman, napadalaw kayo.” Bumitiw ako kay Mama at niyapos ang baywang niya.Si Bart naman, tahimik na sumunod sa amin.“Miss na kita, Anak, kaya no’ng isang linggo pa ay sinabihan na namin si Bart na dadalaw kami.”Napalingon ako kay Bart. Na parang tuta na ang bait. Nakasunod sa amin. Nagpapa-cute, kamot-kamot ang ul

Alas-sais ng umaga na. Nakalatag na ang isang maleta sa harap ng aparador—ang maletang dala ko no’ng dumating ako rito. Maingat kong tiniklop ang mga damit ko, at nilagay ang ilang mahahalagang bagay na pagmamay-ari ko.Humugot ako ng malalim na hininga. Sabi ko nga kay Jenny, may kailangan pa akong tapusin, kaya hindi pa ako puwedeng umalis agad.Nang mapuno ko ang maleta, sinara ko iyon at inilagay sa dati nitong lagayan, sa tabi ng aparador. Lumabas ako ng kuwarto dala ang makapal na folder ng mga papeles.Sakto namang tumunog ang phone ko. Agad ko ‘yong sinagot.“Mrs. Divinagracia,” malumanay na bati ng boses sa kabilang linya. “I’ve read the case summary you sent. We can use the ground of psychological incapacity. Based on the details you shared—emotional detachment, refusal to fulfill marital obligations, and the secrecy of the marriage—this is valid.”Natahimik ako sandali, pinakikiramdaman ang mga salitang iyon. Psychological incapacity. Ang bigat ng tunog, pero iyon din ang p

Hindi na pinilit ni Jyrone ang tanong tungkol kay Bart at sa akin. Para bang pinili niyang hayaan akong magsalita nang kusa kaysa siya ang bubungkal sa sugat na tinatago ko.“Lagi mo lang tandaan na nandito ako. Handang intindihin ka, damayan, at tulungan sa lahat ng bagay. Gano’n kita kamahal…”Tahimik lang akong nakinig, parang nakabitin ang hininga, at sa huli, ako na mismo ang nag-aya. “Uwi na tayo. Gabi na.”Agad siyang tumayo. Ever the gentleman, inalalayan niya akong tumayo, hinawakan ang siko ko para igiya palabas ng restaurant hanggang sa parking. Pinagbuksan niya ako ng pinto ng kotse. Sumakay ako, wala pa ring imik, nakatanaw lang sa labas ng tinted window. Tulala.Hindi pa rin nawawala sa isip ko ang mga salitang narinig ko kanina mula sa kanya.Nalilito rin ako. Dapat ko na bang aminin ang totoo tungkol sa amin ni Bart? O itatago ko pa rin ang katotohanang ’yon sa kanya?Narinig ko ang pagbukas ng driver’s seat. Napalingon ako. Pumasok si Jyrone, may ngiti sa labi, na par