Todos os capítulos de She Was My Wife, Never My Love—Until I Lost Her...: Capítulo 31 - Capítulo 40

BART Mahigpit ang hawak ko sa dalawang sobre. Pero ang tingin ko ay nasa pinto kung saan lumabas si Anessa. Gusto ko siyang pigilan. Gusto ko siyang kausapin, pero wala akong lakas ng loob. Pakiramdam ko, wala akong karapatan. Napatingin ako sa dalawang sobreng hawak ko. Ang gaan lang nito, pero pakiramdam ko ang bigat. Parang sumikip ang dibdib ko sa bigat ng mga salitang nakasulat roon. Mas matagal akong napatitig sa puting sobre—’yong binuksan ko kanina, ’yong iniabot ng mailman sa condo. Hindi ko man lang binigyan ng pansin. Akala ko isa lang ’yon sa mga summon ng project na palpak na naman. Initsa ko lang sa corner table at agad umalis. Ngayon, halos makuyumos ko na ang sobre. Paulit-ulit kong nahagod ang buhok ko, parang gusto kong bunutin lahat para lang maibsan ang bigat na nararamdaman. Hindi ko alam kung anong mas mabigat—ang laman ng sobre o ang katotohanang iniwan na ako ni Anessa. Magtatapos na ang lahat sa amin. Napangiti ako nang mapait. Dapat masaya ako. Kasi tam

Nakatitig lang ako sa loob ng condo unit namin. Ang tahimik. Wala ni isang galaw. Wala si Anessa. Wala ang presensya niya, wala ang magalang na boses niya sa tuwing tatawagin niya ako. Maging sa opisina, pareho ang pakiramdam ko. Buong araw akong matamlay. Ayaw ko man aminin, pero hinahanap ko siya. Napalingon ako sa dati niyang desk, at nang makita kong iba na ang nakaupo ro’n, napahawak ako sa noo. Hinagod ko ang buhok, saka madiing isinandal ang likod ko sa swivel chair.Paulit-ulit kong tinatanong sa sarili… Kailan nawala ang pagmamahal niya? Kailan pa siya nagsimulang magdesisyon na hiwalayan ako?“Damn it,” napamura ako habang napahilamos sa mukha.Bumalik ang mga alaala—lahat ng pasakit na ibinigay ko sa kanya. Hindi ko naman talaga gustong gawin iyon… pero ginawa ko. Nagpakatarantado ako dahil kay Kyline. Dahil ayaw kong masaktan ang babaing akala ko’y nagligtas sa akin noon. Pero hindi pala siya.Si Anessa pala.Malakas kong nahampas ang mesa. Naalala ko ang sinabi ni Mama An

“Bart!” singhal ni Anessa pero ang tingin na kay Jyrone na bumagsak sa sahig matapos ko siyang itulak.Nagulat ang lahat. May mga napasinghap, may mga napaatras. May nagbulungan.Si Anessa… nag-panic. “Jyrone!” mabilis siyang lumuhod sa tabi nito, hawak ang braso, at tinutulungang bumangon.Nahagod ko ang buhok ko. Kita ko kasi ang pag-aalala sa mga mata niya na para bang isang babasaging bagay si Jyrone.Hindi ako nakagalaw. Halos hindi ko kayaning makitang concern siya sa ibang lalaki. Parang hinihiwa ang puso ko. Ako dapat ’yon ‘e. Ako ang dapat pinahahalagahan niya, hindi ibang lalaki.“Jyrone… are you okay?” tanong niya. Hindi maalis ang tingin kay Jyrone na halatang hindi naman nasaktan—nagpapanggap lang.Pero ang sakit!Ganito rin ba ang naramdaman niya noon tuwing nakikita niya akong malapit kay Kyline?“Wala bang masakit sa’yo?” tanong niya kay Jyrone na nakatayo na, nagpagpag, at tinulungan naman ni Anessa.Maya maya ay hinarap ako—galit, matalim ang mga mata.“Why did you do

Napapikit ako habang nakasandal sa upuan ng sasakyan. Ang mga daliri ko, mahigpit na nakapulupot sa manibela na para bang iyon na lang ang nagpipigil para hindi ako tuluyang bumigay. Ramdam ko ang bigat ng bawat tibok ng puso ko—mabigat, magaspang, at masakit. Si Anessa, tahimik lang. Pero ramdam kong nakatitig siya sa akin. Naririnig ko rin ang marahas niyang paghinga. Napabuntong-hininga pa. Dumilat ako, saglit na tumutok sa mga sasakyang nasa harapan namin. Gusto kong maging malinaw muna, hindi lang ang mga mata ko, kundi pati utak kong parang sasabog na. Maya maya, bumuga ako ng malalim na buntong-hininga saka muling tumitig sa kanya. Mata niya, puno ng tanong na hindi ko alam kung paano sasagutin. “Sorry?” tanong niya. “Bakit ngayon lang, Bart?” Sumikip lalo ang dibdib ko. Mas natameme ako. Bakit nga ba? Dahil ba ngayon ko lang nare-realize kung gaano siya kahalaga? Kung gaano ko siya kamahal? Ngayon na ramdam ko na ang tunay na sakit ng pagkawala niya? Tumitig lang

Pagkatapos ng ilang linggong pagkalugmok, pinilit kong bumangon. Work. That was my only lifeline. Kung dati ay nagagawa ko pang umuwi ng maaga, ngayon lahat ng oras ko ay ginugugol ko sa trabaho. Papers, meetings, calls—lahat. Pero kahit gaano karami ang gawain, kahit gaano kabigat ang mga iniikot kong desisyon para sa kumpanya, isang pangalan pa rin ang paulit-ulit na sumisiksik sa utak ko.Anessa.Minsan, natutulala na lang ako, staring at her desk outside my office. At kapag nahuhuli ako ni Pilar na nakatitig, mabilis akong napapalingon, kunwaring abala sa laptop. Ayokong makita niyang lumulutang pa rin ako sa alaala ni Anessa.Napa-angat ang sulok ng labi ko. Ngayon kasi, mula rito sa loob ng opisina, nakita kong pumasok si Kyline. Ilang araw ko na siyang iniiwasan, pero determinado talaga itong makalapit sa akin. Pinandilatan pa niya si Pilar nang akmang pipigilan siya. Kita ko kung paano niya tinarayan ang secretary ko—at doon ko lang na-realize kung gaano ako naging bulag noon.