Lahat ng Kabanata ng Secret Vow of the Ruthless Billionaire: Kabanata 41 - Kabanata 50

Tahimik ang buong paligid ng maliit na bayang tinutuluyan ni China. Isang tahimik na coastal town, malayo sa ingay ng lungsod at lalo na sa gulo ng nakaraan. Mula nang manganak siya, naging simple na lang ang bawat araw—gumigising sa umaga, nag-aalaga sa kanyang sanggol, at muling natututo kung paano mabuhay nang walang ibang iniisip kundi ang kasalukuyan. Ang sanggol—isang normal na bata—ay tila walang bahid ng mga alaalang minsang bumalot sa kanilang buhay. Malambing, madaling ngumiti, at bawat tawa nito’y tila sumisira sa mga pader na itinayo ni China sa kanyang puso. Ngunit sa bawat gabi, habang yakap niya ang kanyang anak, may mga gabing pinipigilan niyang umiyak. Dahil kahit anong pilit, hindi niya kayang burahin sa alaala ang lalaking minsang minahal niya nang buong pagkatao—si Gabriel. Hindi alam ni China… mula sa malayo, may pares ng matang matagal nang nagmamasid. Sumusunod. Lihim na nakabantay at gumagabay. Sa isang lumang bahay na nakatago sa gilid ng burol, nakatayo si

Mabigat ang langit nang araw na iyon. Makulimlim, tila may binabalak na unos. Ang hangin ay malamig, at may bahid ng panganib na hindi maipaliwanag ni China habang inaalalayan ang kanyang anak na naglalaro sa gilid ng maliit na parke sa tapat ng inuupahan niyang apartment. Sa kabila ng simpleng buhay, masaya na siya. Isang taon na rin ang nakalipas mula nang manganak siya sa normal na sanggol na walang bakas ng kakaibang kapangyarihan. Isang himala iyon para sa kanya—isang bagong simula. Ngunit may mga gabi pa ring parang may mata sa dilim na nakatingin sa kanya. Hindi niya alam na iyon ay si Gabriel, palaging nakamasid mula sa malayo, nakatago sa anino ng mga punong-kahoy o sa likod ng mga gusali, nakasubaybay sa bawat galaw niya. Hindi para guluhin siya, kundi para tiyakin na ligtas sila. Sa kabilang panig ng kalsada… Si Gabriel ay nakaupo sa loob ng kanyang itim na sasakyan, naka-sunglass kahit madilim ang ulap. Nakapako ang tingin niya kay China at sa bata, habang kumakapit ang

(China’s POV) Parang huminto ang oras nang magtagpo ang tingin nina Nathan at Gabriel. Magkaibang mundo—pero parehong matalim ang mga mata. “Pasensya na kung istorbo,” malamig na bati ni Nathan habang inilalapag ang white lilies sa mesa sa tabi ng kama ko. “Pero narinig kong kailangan ako ni China… bilang kaibigan.” Bahagyang sumimangot si Gabriel nakapamulsa, pero ramdam ang nanlalamig na enerhiya sa paligid. “Kaibigan?” aniya, puno ng pang-uuyam. “Kung kaibigan ka, bakit parang gusto mong agawin ang buhay na dapat akin?” Kumunot ang noo ko. “Gabriel, tama na—” Pero hindi siya nakinig. Lumapit siya kay Nathan, halos magtama ang kanilang dibdib sa tensyon. “Alam mo kung sino ako, hindi ba? Alam mo kung anong kaya kong gawin. Umalis ka habang maaga pa.” Imbes na umurong, ngumiti si Nathan—pero yung ngiting walang halong saya. “Oo, alam ko kung sino ka, Gabriel .Alam ko rin kung gaano karami ang sinira mo sa buhay ni China....Oh...mali, siya na pala ngayon si Maria, dahil sin

(Gabriel s POV) Hindi ko maiwasang balikan sa isip ang bawat sandali na kasama ko si China—mula sa tahimik na umaga sa bahay hanggang sa mga gabing kami lang ni China at ang katahimikan ng siyudad. Lahat ng iyon ay nagiging alaala ng isang bahay na unti-unti nang nawala. Ngunit hindi ako makapigil. Hindi ko kaya. Lumapit ako sa malaking mapa sa opisina. Naka-mark na lahat ng posisyon ni China sa nakalipas na mga linggo—mula sa supermarket kung saan siya nag-shift para sa part-time job, hanggang sa maliit na silid-aralan kung saan nagtuturo siya ng tutorial sa mga bata sa gabi. "Every move you make, Chin… I know," bulong ko sa sarili ko. Ang aking mga kamay ay nanginginig, hindi sa takot kundi sa matinding pagka-obsessed. Hindi ko maintindihan kung kailan naging ganito—ang simpleng pagmamahal ko ay naging isang tungkulin, isang plano, isang misyon. Tinawagan ko si Damien muli. “Damien, gusto kong magkaroon tayo ng sitwasyon na hindi niya maiiwasan. Kailangan siyang makaharap, kah

( Gabriel s POV ) Wala pag paksaya ng panahon sa aking systema. Minabuti kong priniotity ang pagsimula ng Imbestigasyon tungkol sa nangyaring leakage scandal sa kompanya. Tinawagan ko ang aking pinaka-maaasahang team—si Damien - ang aking aking head security at personal bodyguard at ang mga IT analysts. "Hanapin ninyo lahat ng sources ng leaks. Email, social media, press releases—lahat ng posibleng nagdulot ng public scandal kay China" utos ko. Tumango si Damien. "Yes, sir. We’ll start digging immediately." Habang sila ay abala sa teknolohiya at pag-track ng IP addresses, nakatitig ako sa litrato ni China—siya, simple lang, ngunit may liwanag sa mata na hindi kayang patayin ng kahit anong kasinungalingan o paninira. "Nobody touches her without facing me," bulyaw ko sa dilim ng opisina. Sinoguro ni Damien na e-hire ang mga pinaksmagagalung na IT experts sa pagtrace kung sino at kung saan nanggaling ang leakage ng mga confidential records ng kompanya at hindi nga inabot ng