Semua Bab Accidentally Yours, Mr. CEO!: Bab 111 - Bab 120

Umaapaw ang aking puso habang pinagmamasdan ang mag ama ko habang narito kami ngayon at magkakasama na tinatanaw ang papalubog na araw. Akala ko hindi na darating ang araw na ito, na magkakasama kami at mabubuo. Ang dami kasing nangyari at pagsubok na dumating sa amin. Mga pagsubok na akala ko ay hindi na namin malalagpasan. Ang daming hadlang sa aming pagmamahalan at mga tao na handa kaming sirain. Pero ang pagmamahalan pa rin namin ang nagwagi. Totoo nga ang kasabihan na kapag pareho kayong lumalaban ay walang imposible. Lumapit ako sa aking asawa at umabrasiyete sa braso nito, sinandal ko ang aking ulo sa matipunong bisig nito. Habang pinagmamasdan ko ang magandang araw na papalubog ay sa akin naman nakatitig ito. “Akala ko hindi na natin makikita ng magkasama ang sunset, mahal. Ang tagal mo kasing nawala eh.” “Never gonna happen, sweetheart. Lalaban ako hanggat kaya ko, sinabi ko naman sa’yo, hindi ako mawawalay sa inyo ng anak natin.” Madamdaming wika nito. “And also, ma

Sinulit namin nila Amber na kasama namin si mama. Kumuha kami ng maraming shells sa dalampasigan kasama na rin si Lorena. Aalis na kasi ang mga ito bukas. Gustuhin man nilang magtagal dito ay hindi pwede dahil may sari-sarili silang mga buhay sa siyudad. “Ate, tingnan mo!” Lumapit si Amber at pinakita sa kanya ang napaka Gandang shell na nakuha nito. Naghalo ang ibat ibang kulay nito. “Naalala mo noon nakakuha din si papa ng ganito? Tapos dalawa ang nakuha niya. Ang sabi niya tig isa tayo para pareho tayo magkaroon ng magandang buhay pagdating sa pag ibig balang araw. Sa tingin ko totoo yata ang sinabi ni papa.” Natawa kami ni mama. “Naniwala naman kayo sa papa niyo. Biro lang niya iyon.” “Ma, naman… totoo ‘yon. Tingnan mo si ate.” Maging ako ay napangiti ng maalala iyon. Hanggang ngayon ay malinaw ko pang naaalala ang araw na iyon at si papa. Isa iyon sa masayang alaala namin noong nabubuhay pa ito. Mahal na mahal kami ni papa. Ang kapakanan namin ang palaging iniisip nito.

Lumuwas kami para bisitahin si lola. Nang makita kami nito ay naluha ito ng mayakap ang anak namin. Walang duda na isa daw itong Blackwoodss dahil kamukhang-kamukhang ito ng daddy nito. “Salamat sa magandang regalo, iha. Wala na akong mahihiling pa, isa na lang, sana ay hipuin ng kabutihan ang puso ni Damien.” Malungkot na sabi nito. “Lola, sana nga po…” nasabi ko na lang rito. Bumuntonghininga kami ni Elijah. Alam namin na masakit para dito ang ginawa ni Damien. Kahit kami ay hindi akalain na magagawa niya ‘yon kay lola dahil lang sa shares ng kumpanya. Ito pala ang narinig kong pinagtatalunan nila noon. Gusto pala ni Damien ng walang kahati. Nagpakain ito sa kasakiman at nanakit ng kapwa. Hindi lang ‘yon, pati pala ang naming mag asawa aksidente ay kagagawan nito. Kasama sila ni Celine at magulang ng aking asaww ang tunay na may kagagawan kaya nagawa iyon nila Vale at Lovely. Nakakalungkot isipin na humantong kaming lahat sa ganito ng dahil sa away pag ibig at kayamanan.

Napamaang kami ni Elijah ng makita ang loob nilalamang supresa sa loob ng bahay na binigay ni Lola Divina. Narito kami ngayon sa Siargao upang bisitahin ang bahay na sinabi nito na para sa aming mag asawa. Nang makapasok kami sa loob ay hindi namin inasahan ang aming makikita. Bukod sa dokumento na nagsasaad na binibigay nito ang kalahati ng shares nito sa kumpanya sa aking asawa, halos mapuno rin ng gold bar ang lagpas kinseng vault roon. “Si lola talaga. Palagi niyang iniisip ang kapakanan ko noon pa.” Ngiting saad ni Elijah. “Ang dami, mahal…” manghang wika ko. Naalala ko noong hindi pa ako kinukuha ng mommy ni Elijah para itago, ang sabi ni lola kapag gusto namin mabuhay ng malayo sa kaguluhan ay magpunta lang daw kami dito. “Sa tingin ko sinandya ‘to ng lola mo. Siguro ayaw niyang maghirap tayo kapag tinakwil ka ng magulang mo. Ang sabi niya kasi sa akin noong huling bisitahin natin siya noong buntis pa ako, wag daw tayong mag alala dahil hindi niya tayo pababayaan.” “Tam

(Elijah pov)"Make sure na machecheck niyo ang area na 'to, at kayo naman ay dito. I'm sure na hindi nila mailalayo ang anak ko dahil nagsagawa agad ng checkpoint." "Yes, sir." sagot ng mga tauhan ko kasama ang mga pulis na kasama sa operasyon.Nagkaroon na ng malawakang search operation sa karatig lugar, kalat na ang mga kapulisan at aking mga tauhan. Pero sa kabila ng aming masusi na paghahanap ay hindi pa rin matagpuan ang aking anak. Walang araw na hindi umiiyak si Ava sa pag aalala. Kahit gusto kong umiyak ay hindi ko magawa. I want her to see me strong, ayokong makita nito na mahina ako dahil baka lalo itong panghinaan ng loob.Sa tuwing nakikita kong umiiyak ito ay parang dinudurog ang puso ko. Pumasok ako sa loob ng sasakyan ko para puntahan ang kabilang team na naghahanap sa aming anak. Ngunit bago ko mapaandar ang kotse ko, naramdaman ko ang mainit na likido na umagos sa pisngi ko."Damn!" tumingala ako at pinigilan ito, but I couldn't. Alalang-alala ako kay Eliot. Paano ku