All Chapters of Accidentally Yours, Mr. CEO!: Chapter 71 - Chapter 80

Kahit kailan talaga ay peste sa buhay ko ang pinsan kong ‘yon. Pagkatapos pumirma ni Vale sa kontrata nila ni Damien at Celine ay umalis rin agad ang mga ito. Samantalang hindi naman mawala ang inis ko. Kaya pala kasama si Damien sa naglabas ng paninirang statement kay Ava dahil may masama itong intensyon, gusto nitong maghiwalay ang pinsan ko at ang asawa nito, nang sa gano’n ay mapasakanya ito. Dalawang blackwoodss na ang nabihag ni Ava, samantalang ako ay hindi man lang makabingwit ng mayaman at matinong mapapangasawa. Arghhh! Ano ba ang mayroon sa kanya na wala sa akin! “Hey. bakit parang ang init yata ng ulo mo?” tanong ni Vale ng makitang wala ako sa mood. “Mas malaki ang offer nila, hahatian kita kaya wag kang mag alala.” Hindi ako kumibo at nilaklak lang ang hawak kong lata ng beer. Hanggang ngayon ay nagngingitngit ako sa inggit sa pinsan ko. “Malaki ang isang bilyon, marami tayong mapag gagamitan ng pera, hon. This time nangangako ako na gagawin ko na ang best ko para

Umalis sandali si Elijah para mag utos sa maid na magluto ng dinner dahil dito na kami maggagabihan. Pero ilang minuto na ang lumipas ay wala parin ito kaya sumunod na ako. Sa kusina ay naabutan ko sila ni Damien na parehong madilim ang mukha at naglalaban ang tingin. “Mahal!” Nag aalalang nilapitan ko si Elijah ng makitang putok ang gilid ng labi nito. Paglingon ko kay Damien ay gano’n din ito. Mukhang nag away ang dalawa. Bumuntonghininga ako bago inakay si Elijah sa sala. Humingi ako ng bulak at betadine para linisin ang sugat nito. “Ang tanda niyo na para mag away, dito pa talaga kayo nagsuntukan sa bahay ni lola. Pwede ba na iwasan mo nalang siya sa sunod, mahal.” Sakitin na kasi si lola. Sigurado ako na masasaktan itong makita na hindi nagkakasundo ang mga apo niya. Oo hindi ko din gusto si Damien pero ayoko naman na lumaki pa ang hidwaan nila ng asawa ko. Magpinsan parin kasi sila kaya mas maganda na magkasundo silang dalawa. “Mahal,” untag ko kay Elijah. Hindi ito

(Elijah pov) I can’t help myself from smiling from time to time habang inaalala ang mga sinabi ng asawa ko kay Damien. Daig ko pa ang nanalo ng isanlibong sapak. Aksidente kasing narinig ko ang pinag uusapan ng mga ito ng umakyat ako para sunduin ito sa kwarto ni lola. Libo-libong saya ang hinatid ng mga sinabi ng aking asawa sa pinsan ko. Damn. Kinikilig ako. Ganado akong nagtrabaho ng buong araw. Hindi ako nakaramdam ng pagod. Isang magandang balita din ang dumating. Tumaas ng 5% ang sales ng kumpanya sa loob lamang ng dalawang linggo. Naalala ko ang sinabi ni lola. Swerte daw ang dala ng aking mag ina. I don’t believe in superstitious beliefs, mas nananiniwala ako sa skills at diskarte. Pero mukhang walang masama na maniwala sa kasabihan ng mga matatanda na swerte ang dala ng mga buntis. Oo sa simula naging kumplikado ang lahat sa amin ni Ava. But now it’s way better for us. Para kaming nabubuhay sa isang libro ng fairytale at kami ang bida. I silently laugh. Sumakto nam

“Sweetheart, nangako ako sayo na sasamahan kita sa tuwing check up mo, kaunting sakripisyo lang ito kumpara sa sakripisyo mong dalhin ang anak ko. Saka gusto kong marinig mismo ang sasabihin ng doktor, I want to make sure na healthy kayo ni baby.” Lumamlam ang matang niyakap ako nito. “Ang sweet talaga ng asawa ko. Thank you, mahal. Akala ko nakalimutan mo na ang pangako mo.” “Tsk. Never gonna happen, sweetheart. Pagdating sa inyo ng anak natin, never akong makakalimot. Come on, maghanda na tayo, mayamaya na ang appointment mo.” Sabay kaming naligo, para mapadali ay ako na ang nagpaligo dito. Mahina nitong pinapalo ang kamay ko sa tuwing gumagapang ito. Humalakhak ako. “Isa!” “Sorry, sweetheart. Na-dedemonyo ang palad ko sa tuwing hawak ang katawan mo. Kasalanan mo ito dahil masyado kang maganda.” “Hmp! Ewan ko sayo. Ang sabihin mo mahilig ka lang talaga!” Naalala ko noong unang buwan ng pagsasama namin, ihi lang ang pahinga nito sa akin. Madampi lang kasi ang balat

Nang pauwi na kami ay dumaan muna kami sa pinaka malapit na restaurant para maglunch. Gusto nito kumain ng Chinese dish kaya sa isang Chinese restaurant kami nananghalian. Habang kumakain ay hindi ko maiwasang ngumisi ng maalala kung paano ito magselos. Nang mahuli ako nito ay umirap ito. “Parang tuwang-tuwa ka pa.” Nakangusong wika nito. Kanina pa kasi ako ngisi nang ngisi from time to time. Well, who wouldn’t be? Masarap sa pakiramdam, hindi ko maitatanggi.“Kumain ka na lang, sweetheart. Wag mo na akong pansinin. Maliit na kaligayahan lang ito.”“Pero malaki para sa akin ang tungkol kay Mia—“ sinubuan ko ito ng lumpia bago pa nito matapos ang sasabihin. Mahirap na at baka topakin.Nawili akong panoorin ito habang kumakain. Naparami kasi ang kain nito ngayon, halatang nag enjoy sa lasa ng masarap na pagkain. Lately ay napapansin ko na mas lalo itong lumalakas kumain. Simula ng lumaki pa lalo ang tiyan nito ay lumaki din ang appetite nito. Lalo na kapag gusto nito ang pagkain. That