Semua Bab The Billionaire's Perfect Thief : Bab 81 - Bab 90

WARNING: This chapter contain matured and sensitive contents that's not suitable for young readers. Please read at your own risks.ANASTASIA “Auggh! Kirill!” ungol ko't wala sa sariling inabot na ang blonde na buhok ni Kirill para hawakan ito. Nakahawak siya sa dalawang binti ko na ngayon ay nakapatong na sa magkabilang balikat niya. Habang ang dila niya naman ay busy sa pakikipaglaro sa clitoris kong naninigas. Kinakagat-kagat niya pa ito, at dinidilaan naman ang hiwa ng maselang bahagi ng katawan ko. Nararamdaman at naririnig ko rin ang minsanan niyang pagsipsip sa katas kong nakakalat. At sa bawat paglapat 'non sa pagkababae ko ay halos mabaliw na ako sa kiliting ipinararamdam 'non sa akin. Kiliti na nakakanginig, at nakakawala sa huwisyo. Literal na dinadala ka sa lahat kahit sa simpleng pagkain lang ng pagkababae mo. I don't know if it's wierd, but maybe—this is normal. Sadyang hanggang ngayon ay hindi pa rin ako makapaniwala na ganito kasarap ang sex na kinababaliwan ng laha

ANASTASIA Parang nawalan ng pagpipigil si Kirill at agad niyang ipinuwesto ang katawan ko sa belt in na upuan. Iniupo niya ako habang nakabukaka ang mga binti ko. Hawak-hawak ko rin ang dalawa kong binti, para mabigyan siya ng mas maayos at mas magandang posisyon para sa pagpasok niya sa basang-basa kong pagkababae. Napaka-erotic ko sigurong tignan ngayon habang hawak-hawak ko ang mga binti ko. Kaya naman kinagat ko na lamang ang ibabang labi ko habang pinapanuod kong paanong dahan-dahan na pumapasok ang sandata ni Kirill sa makipot kong kweba. “O—Uhmm!” agad na ungol ko nang unti-unti ng pumasok sa loob ko ang kahabaan ni Kirill. Talagang napapikit ako dahil sa sarap na agad kong nadama ng ipasok niya 'yon sa loob ko. Idagdag pang init na init na ang katawan ko at parang sa simpleng pagpasok niya sa akin ay lalabasan na ako. Nakiliti kasi agad ang puson ko at talaga namang hindi ko na rin alam kung saang direksyon ko ipipilig ang ulo ko. “Ahh... shit, you're so tight,” ungol ni

ANASTASIA “Grabe! Lahat kami nagulat, para akong hihimatayin dahil hindi makapaniwala sa isang pasabog na balita!” naghi-historical na sambit ni Anya. May pahampas pa sa table si Silvia a.k.a. Miss Silvano. “Totoo! Si boss ba naman ang nagdesisyon na i-drop na ang pasabog 'eh. Aba'y makalaglag panga! Biruin mo 'yon?! Holy shit talaga!” Hindi ko maiwasang matawa dahil sa mukha nilang dalawa habang nagsasalita. Nakaupo ako sa isang upuan, habang sila naman ay nakatayo sa kabilang side ng lamesang nasa pagitan namin. Naka-crossed arm pa ako at hinahayaan lang silang mag-emote ko kung ano pa habang ako naman dito ay walang choice kundi ang pakinggan silang dalawa. Nakatanggap naman ako ng masamang tingin mula sa kanila. Nakanguso pa si Anya bago magsalita. “Bakit naman kasi 'di mo sinabi sa akin?” tanong niya. Tinaasan ko naman siya ng kilay. Parang ang sarap kasi nilang pagtripan ngayon. Parang konti na lang ay maiiyak na sila dahil sa inis. Sinigurado kong masungit ang ekspresyo

ANASTASIAMaayos akong nakaupo sa isang upuan na inilaan nila para sa akin. Nakangiti silang lahat, sumisimsim ng tsaa na diniliver nang kung sinong empleyado nila for sure. Pahaba ang lamesa na mayroon sa harapan namin. Tatlong lalaki sa kaliwang side, habang dalawang babae naman sa kabila. At ako? Andito lang naman ako sa dulo. Nagmistula akong pinuno nilang lima—dito ba naman kasi nila ako pinaupo! Malay ko ba kung anong gagawin ko dito, diba. Naghihintay ako na magtanong sila, pero wala. Gusto pa yata nila na ako mismo ang magsimula ng topic naming anim. Tumikhim na lamang ako. Wala kasing mangyayari kung pare-pareha kaming nakatunganga lang dito. Nang makuha ko ang atensyon nilang lahat ay peke akong ngumiti. “Is there any problem po? Mayroon po ba kayong concern about sa mga employees namin?” agad na tanong ko sa kanila. Nakangiti lang din naman sila sa akin. Pero of course, mga pekeng ngiti. Mga ngiti na mayroong hindi magandang binabalak sa likod. Nagsalita ang isa sa da

ANASTASIA “Tasia!” nagaalalang sigaw ni Silvia habang sinusubukan niyang kumawala. “No! W-Wag kang gagalaw, Silvia!” suway ko naman sa kaniya. Nakinig naman siya sa sinabi ko, kaya medyo naging kampante ako. De bale nang ako ang mapahamak, kesa sila ni Anya na wala namang kinalaman sa mga dahil kung bakit nangyayari ngayon 'to. Dahan-dahan na nila akong inatake. Gusto kong gamitin ang baril, pero masyado akong kabado kaya imbis na paputukin 'yon—ay binato ko na lang 'yon sa pinakamalapit sa akin. At hindi naman ako nagkamaling gawin 'yon dahil tinamaan siya. Mabilis akong tumakbo palayo sa kanila. Wala naman akong planong iwan sina Anya at Silvia. Pero kailangan ko munang hanapin si Kirill. Dahil siya lang ang naiisip kong makakatulong sa akin. “Kirill?! Letse ka, Kirill!” malakas na sigaw ko habang lumilinga-linga na sa paligid. “Where are you?! Na saan ka ngayong kailangan kita?!” malakas na sigaw ko na naman.Para na akong mababaliw dahil sa mga random na pangyayari. Gusto k