เคียงพยัคฆ์บุพเพรักข้ามภพ의 모든 챕터: 챕터 41 - 챕터 50

78 챕터

1 เดือนต่อมา

1 เดือนต่อมาแดดยามสายของต้นฤดูใบไม้ร่วงทอแสงอุ่นนวลลงบนผืนนาอันกว้างใหญ่ ลมพัดกรูโชยผ่านยอดรวงข้าวสีทองที่โน้มเอนระลอกแล้วระลอกเล่า คล้ายคลื่นทะเลแห่งความอุดมสมบูรณ์ที่กำลังเต้นระบำเพื่อต้อนรับฤดูเก็บเกี่ยวเด็ก ๆ ที่เมิ่งซีช่วยออกมาจากเหมือง ส่วนหนึ่งนางได้ส่งกลับคืนสู่ครอบครัวตามคำขอของเจ้าตัว ที่เหลือก็รับไว้เป็นคนงานในเรือน การก่อสร้างทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยตามกำหนด ทุกคนได้ที่พักที่เหมาะสมเสียงเคียวเกี่ยวข้าวดัง แคว่ก แคว่ก ไปทั่วท้องทุ่ง เหงื่อไหลซึมตามหน้าผากของชายหนุ่มหญิงสาวที่ก้มหน้าก้มตาทำงานอย่างขะมักเขม้น คนหนึ่งเกี่ยวข้าว คนหนึ่งมัดข้าว รวบเป็นฟ่อนแน่นหนาแล้ววางเรียงกันไว้เป็นกอง ใกล้ต้นไทรใหญ่ที่ทอดเงาเย็นให้พักยามเหนื่อยล้าเด็กหนุ่มวัยสิบห้าอย่างชิงไห่ถือเคียวประจำตำแหน่งด้านทิศตะวันออก เขาเดินเข้าหารวงข้าว สะบัดเคียวฉับ ๆ ด้วยความคล่องแคล่ว ท่ามกลางเสียงหัวเราะของหญิงชราคนหนึ่งที่ยืนผูกข้าวอยู่ไม่ไกล"เจ้าหนุ่มนั่นฟันรวงข้าวเร็วจนยิ่งกว่าลมพัดเสียอีก!" นางร้องแซวเสียงใส เด็ก ๆ ที่นั่งพักอยู่ใต้ต้นไม้พากันหัวเราะคิกไม่ไกลกันนัก กลุ่มคนงานจำนวนหนึ่งกำลังช่วยกันเก็บข้
last update최신 업데이트 : 2025-08-13
더 보기

ดวงใจของปีศาจ

ลมหนาวต้นฤดูพัดลอดชายผ้าม่านแพรบาง ส่งกลิ่นดินชื้นจากทิวเขาลูกไกล ๆ เข้ามาผสมกับกลิ่นน้ำเต้าหู้จาง ๆ ที่ลอยจากท้ายครัวของเรือนสกุลฉินที่ศาลาหน้าเรือน ซึ่งยกสูงจากพื้นคล้ายหอคอย จนสามารถมองเห็นแนวต้นท้อที่ผลิใบใหม่ริมรั้ว และอาณาเขตที่ดินบ้านพักคนงานทั้งหมดของเรือนสกุลฉิน เมิ่งซีวางจดหมายไว้บนตั่งก่อนหลุบตามองหน้าท้องกลมที่กำลังเคลื่อนไหวอย่างคึกคักใต้ชุดผ้าฝ้ายหนานุ่มของนาง"พวกเจ้ารู้หรือไม่ว่าท่านพ่อเป็นห่วงพวกเจ้ามาก นี่เขายังไม่รู้เลยนะว่าในท้องแม่มีพวกเจ้าถึงสองคน หากท่านพ่อของเจ้ารู้ต้องดีใจมากแน่ ๆ หรือแม่จะให้เขารู้ในวันคลอดดีนะ... ให้เขาตกใจเล่นสักหน่อย"เสียงนางนุ่มนวลราวลมหนาวต้นเดือนสิบ นางเอียงหน้าพูดกับลูกน้อยในท้องพร้อมลูบเบา ๆ อย่างทะนุถนอม เสียงหัวเราะเบา ๆ หลุดจากเรียวปากแดงเรื่อ เจือความสุขและความคะนึงหาในห้วงเวลาเดียวกันนับตั้งแต่ได้รับจดหมายฉบับนี้จากหย่งอันอ๋องเมื่อวาน เมิ่งซีก็เอาแต่นั่งอ่านซ้ำไปมา เนื้อความไม่ยาวนัก แต่ทุกถ้อยคำเต็มไปด้วยความห่วงใยและอ่อนโยน เกินกว่าชายที่มีสมญานามว่า 'จอมปีศาจ' ควรจะมี"ข้าได้ช่วยเหลือเด็ก ๆ จากเหมืองใหญ่ได้สำเร็จแล้ว ไม่มีใ
last update최신 업데이트 : 2025-08-13
더 보기

นับถอยหลัง รอวันพังพินาศ

เมืองฉางหรง เมืองหลวงแคว้นต้าเซิ่งหมอกบางคลอคลุมทั่วเมืองหลวงในยามเช้า ราวกับม่านหมอกต้องการซ่อนบางสิ่งไม่ให้คนทั้งแผ่นดินล่วงรู้ กลิ่นควันจากเตาเผาฟืนของเรือนราษฎรลอยอ้อยอิ่งปะปนกับกลิ่นเย็นเฉียบของฤดูหนาว เดือนสิบย่างเข้าสู่ช่วงปลาย เหล่าทหารยามบนกำแพงเมืองยังคงเดินลาดตระเวนด้วยดวงตาเฉียบคม แม้เช้าตรู่แต่ภายในใจกลับเต็มไปด้วยความตึงเครียดหน้าจวนเสนาบดีกู้ฉางเสียงฝีเท้าม้าหนักแน่นดังขึ้นพร้อมเสียงสะบัดผ้าคลุมทหาร แผ่นอกของเหล่าทหารชุดเกราะดำสะท้อนแสงอาทิตย์ยามเช้าแวบวับ ราวกับแผ่นเหล็กถูกหลอมจากเพลิงแค้นท่ามกลางความเงียบงันนั้นเอง คนส่งสารในชุดขาดรุ่งริ่งที่ถูกพันธนาการด้วยโซ่เหล็กหนาหนัก ก็ถูกลากจากหลังม้าโดยทหารสองนาย ใบหน้าของชายคนนั้นซีดขาว ร่างกายสั่นสะท้านไม่ใช่เพราะหนาวเย็นแต่เพราะความตายที่ใกล้เข้ามา"ผู้มาเป็นใคร รู้หรือไม่ว่าที่นี่คือจวนของมหาอัครเสนาบดี!" พ่อบ้านเฒ่ารีบออกมารับหน้าเมื่อได้รับแจ้งจากทหารยาม"ย่อมรู้! ข้ามาไม่ผิดที่แน่! แจ้งเสนาบดีกู้ฉาง ให้ออกมารับของเน่าคืนไปจากหย่งอันอ๋อง" เสียงของแม่ทัพหนุ่มเอ่ยขึ้นเรียบ ๆ แต่ดังชัดจนคนทั้งจวนสะดุ้งพ่อบ้านเฒ่าหน้าซ
last update최신 업데이트 : 2025-08-13
더 보기

ขบวนรถเกราะเหล็ก

1 เดือนกว่าต่อมาปลายยามอิ๋น (03.00-05.00 น .) เมื่อเงาร่างของเสี่ยวซือลับหายพ้นธรณีประตู เสียงฝีเท้าเบาลงจนกลืนไปกับลมหายใจแห่งราตรี เมิ่งซียืนนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่ดวงตาดำขลับจะหรี่ลงเล็กน้อย คล้ายกำลังประมวลผลแผนการล่วงหน้าอย่างเงียบเชียบ"อากาศเย็นลงแล้ว ไม่รู้ว่าป่านนี้ท่านพ่อของพวกเจ้าจะเป็นอย่างไรบ้าง"มือเรียวหยิบชุดกันหนาวชั้นในเนื้อผ้านุ่มลื่นแนบกาย สีดำสนิทตัดกับขอบสีเทาอ่อน เนื้อผ้าดูบางแต่เก็บความอบอุ่นราวกับไฟผ้าคลุมขนจิ้งจอกเงินปลายแขนปักลายอักษรโบราณ แฝงกลิ่นอายความสูงศักดิ์ยามต้องแสงจันทร์ รองเท้าหนังฟอกอย่างดีพื้นบุขนนิ่ม ใต้ฝ่าเท้าสลักตราระบบไว้เงียบ ๆถุงเท้าไหมอัดแน่นสองชั้นพร้อมแผ่นอุ่นเท้าชนิดพิเศษ ถุงอุ่นมือขนาดเล็ก หน้าตาธรรมดาแต่มีระบบควบคุมอุณหภูมิในตัวเมิ่งซีค่อย ๆ พับเสื้อผ้าเรียงลงในหีบอย่างมีระเบียบ เสื้อผ้าอยู่ช่องหนึ่ง รองเท้าอีกช่อง ถุงร้อนวางซ้อนเรียงเหมือนกล่องสมบัติ ดวงตาทอดมองแต่ละสิ่งด้วยแววตาเยียบเย็นแต่มั่นคงที่ลืมไม่ได้ก็คือชุดของนางหนึ่งชุดที่สามีขอมาในจดหมาย นางยังใจดีแถมชุดของทารกแรกเกิดให้อีกสองชุดไปให้เขา ให้เขาได้กอดหอมคลายความคิดถ
last update최신 업데이트 : 2025-08-14
더 보기

ปืนไฟ

หลังจากจัดการเรื่องต่าง ๆ เสร็จสิ้นแล้ว จ้าวอวี้ทอดสายตามองหีบไม้เงียบ ๆ มือทั้งสองข้างเปิดหีบออกดูอีกครั้ง เผยให้เห็นเสื้อผ้าและจดหมายหนึ่งฉบับเขายกเสื้อขึ้นมาพินิจทีละชิ้น มือหนาสัมผัสเนื้อผ้านุ่มลื่นอย่างเงียบงัน ชุดกันหนาวชั้นในเรียบสนิทแต่แข็งแรง พร้อมผ้าคลุมที่ปักอักษรโบราณอย่างประณีต ทุกชิ้นพับอย่างพิถีพิถัน สะท้อนความห่วงใยจากภรรยาที่ไม่ได้พบหน้ามานานกล่องรองเท้าถูกเปิดออก ในนั้นคือรองเท้าหนังฟอกชั้นดี บุขนนุ่มซ้อนชั้นกันความหนาว ถุงเท้าหนาแน่นสองชั้นพร้อมแผ่นอุ่นเท้า ถุงมือหนังที่อัดด้วยผ้ารักษาอุณหภูมิ ทุกอย่างจัดวางเป็นระเบียบงดงามในหีบราวกล่องสมบัติล้ำค่าจ้าวอวี้เปลี่ยนเสื้อผ้าทันที เสื้อแนบตัวเข้ากับสรีระราวกับถูกวัดขนาดมาอย่างแม่นยำ เขาสวมรองเท้าทาบลงกับพื้นรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นทันที นิ้วมือขยับเบา ๆ ในถุงมือเหมือนกำลังลองสัมผัสความรักที่ถ่ายทอดผ่านสิ่งของทว่า ในหีบยังมีอีกสองสิ่งที่เขาร้องขอ...ชุดของเมิ่งซีที่นางชอบสวมใส่หนึ่งชุด ถูกวางอยู่ถัดไปด้านล่าง มีกลิ่นอายความเป็นนางปะปนอยู่ในนั้น ปลายแขนเสื้อปักชื่อ “ซี” เล็ก ๆ ไว้ มันเป็นชุดที่เขาเคยร้องขอในจดหมายฉบับหนึ
last update최신 업데이트 : 2025-08-14
더 보기

แบบแปลนอาวุธใหม่

รุ่งเช้าในหมู่บ้านเถียนสุ่ย แสงแดดอ่อนเริ่มคลี่คลุมยอดไม้ เปลวอรุณลอดผ่านม่านไม้ไผ่บาง ๆ ที่ห้อยเรียงรายอยู่ข้างหน้าต่าง ลมหายใจของสายลมยามเช้าพัดกลิ่นหอมจาง ๆ เมิ่งซียืนอยู่ริมหน้าต่างเรือน นางสวมเสื้อคลุมผ้าแพรบุขนหนาสีฟ้าจาง ผมยาวมัดเป็นเปียหลวม ๆ รวบไว้ข้างหลัง ใบหน้าผุดผ่องไร้เครื่องแต่งเติม ดวงตาคู่งามทอดมองแสงตะวันอย่างเงียบงันเสียงฝีเท้าดังขึ้นเบา ๆ จากทางเดินไม้หน้าห้องโถงหลักของเรือน ก่อนจะมีเสียงขานเข้ามา"นายหญิง อาจารย์จินมาแล้วขอรับ"เมิ่งซีหันหลังกลับ ริมฝีปากนุ่มขยับเอ่ยเรียบ ๆ แต่เปี่ยมด้วยอำนาจ"เชิญเขาเข้ามา"ประตูไม้ถูกเปิดออกช้า ๆ จินอู่ก้าวเข้ามาในเรือน เขายังคงแต่งกายเรียบง่ายตามแบบช่างตีเหล็ก เสื้อผ้าติดเขม่าดำบางจุด แต่ดวงตาของเขาทอแววแน่วแน่และเคารพ เมิ่งซีพยักหน้าเชื้อเชิญให้เขานั่งลงตรงข้ามบนเบาะรองนั่งที่ปูไว้บนตั่งไม้"ที่โรงตีเหล็กเป็นอย่างไรบ้าง อาจารย์จิน?""เรียนนายหญิง ศิษย์ของบ่าวแต่ละคนต่างก็ตั้งใจเรียนรู้ขอรับ""ดี เช่นนั้นข้าขอถามเรื่องรถเกราะเหล็กที่ท่านกำลังสร้างให้ข้า"จินอู่ยกมือขึ้นคารวะเล็กน้อย สีหน้าของเขายิ้มบาง ๆ อย่างภาคภูมิ"ตอนนี้โค
last update최신 업데이트 : 2025-08-14
더 보기

การเดินทางวันที่สอง

วันเดินทาง...เสียงล้อเกวียนบดเบียดพื้นดินแข็งกร้าวเป็นจังหวะเนิบช้า ภายใต้ฟ้าสีครามซีดของยามอิ๋น (ยามอิ๋น 03.00-05.00 น.) อากาศหนาวเหน็บจนควันหายใจกลายเป็นไอขาวโพลน ลานหน้าโกดังกว้างใหญ่เต็มไปด้วยแรงงานที่กำลังง่วนอยู่กับการขนของและมัดเชือก ร่างกำยำของเหล่าคนงานแต่ละคนสวมเสื้อหนากันลม บ้างก็เอาผ้าขนสัตว์มาพันรอบคอราวกับคาดหวังว่าความอบอุ่นเพียงหย่อมเดียวจะช่วยต้านลมหนาวยามรุ่งสางได้จินอู่ยืนสงบนิ่งอยู่หน้ารถเกราะเหล็กคันหนึ่ง ดวงตาของเขากวาดมองแรงงานที่กำลังช่วยกันยกหีบไม้บรรจุอาวุธลงไปในช่องใต้ท้องรถ มุมปากของเขายกยิ้มจาง ๆ ด้วยความพึงพอใจ เขารู้ว่าแต่ละหีบนั้นถูกจัดเรียงไว้อย่างรัดกุม พื้นที่ไม่สูญเปล่าแม้แต่นิ้วเดียว ทุกอย่างคือผลลัพธ์จากการวางแผนล่วงหน้าและการควบคุมอย่างรอบคอบของเขาเอง"แน่นหนาดี ไม่โยกเยกเวลาวิ่งบนทางขรุขระ" จินอู่พึมพำ ก่อนจะพยักหน้าให้หัวหน้าคนงานคอยกำกับการยึดหีบอีกครั้งกระทั่ง... แสงอาทิตย์แรกของยามเหม่า (ยามเหม่า 05.00-07.00 น.) เริ่มทาทาบท้องฟ้า เมื่อทุกอย่างถูกบรรทุกเรียบร้อย เสียงม้าเหยาะย่างจึงดังขึ้นจากหน้าประตูเรือน รถม้าเกราะเหล็กสองคันจอดเรียงอยู
last update최신 업데이트 : 2025-08-14
더 보기

องค์ชายน้อยทั้งสอง

เสียงม้ากระทบพื้นดินดังเข้ามาใกล้ ก่อนจะมีเสียงเรียกดังแว่วจากด้านนอก "นายหญิงขอรับ ถึงเขตเมืองจิงอันแล้วขอรับ"เมิ่งซีผลักบานหน้าต่างออกเบา ๆ มองออกไปเห็นกำแพงเมืองสูงตระหง่านเหนือป้อมเฝ้ายาม พลางเอ่ยตอบด้วยเสียงนุ่มนวล "เช่นนั้นเราก็แยกไปที่จวน ส่วนขบวนสินค้าก็ให้ตรงไปที่ค่ายทหารได้เลย""ขอรับ!" เหวินลั่วตอบรับ ก่อนจะกระตุกบังเหียนควบม้ากลับไปยังหน้าขบวนเพื่อแจ้งคำสั่งแก่เซี่ยเหมินเมื่อได้คำสั่ง ขบวนก็เริ่มแยกตัวอย่างมีระบบ รถเกราะเหล็กของพระชายาและทหารองครักษ์มุ่งหน้าสู่จวนหย่งอันอ๋องทันทีที่ขบวนรถเกราะเหล็กใต้ธงหย่งอันอ๋องแล่นเข้าสู่ประตูเมืองจิงอัน ทหารในชุดเกราะเดินเรียงแถวขนาบข้าง ขบวนม้าท้ายแถวสะบัดหางอย่างเป็นระเบียบ ชาวเมืองที่เดินสัญจรต่างพากันหยุดยืนมอง บ้างก็ค้อมตัวทำความเคารพ บ้างก็เอ่ยคำต้อนรับเสียงแผ่วเบาแต่เปี่ยมด้วยศรัทธา"พระชายาเสด็จกลับมาแล้ว...""นั่นหรือท่านหญิงที่เคยให้ยาเด็กในตรอกตะวันออก...""ใช่ ข้าเห็นกับตา นางแจกขนมให้หลานข้าด้วยนะ..."ทุกสายตาต่างจับจ้องไปยังรถเกราะเหล็กคันหน้าสุด สีดำเข้มของแผ่นเหล็กชั้นนอกถูกขัดจนสะท้อนแสงเงาวาว หน้าต่างเจียรเรียบเ
last update최신 업데이트 : 2025-08-14
더 보기

ริมฝีปากเล็ก ๆ NC

หลังจากอาบน้ำชำระกาย จ้าวอวี้ก็มิได้ปล่อยให้เมิ่งซีต้องเช็ดผมเอง เขารับผ้าเนื้อดีมาคลี่คลุมศีรษะเล็กของนางอย่างเบามือ สองมือใหญ่ค่อย ๆ ซับน้ำออกจากเส้นไหมดำขลับอย่างทะนุถนอม เมิ่งซีนั่งอยู่บนขอบเตียง มองสามีด้วยสายตาหวานเชื่อม นางเห็นความเปลี่ยนแปลงในร่างกายของเขาอย่างชัดเจน แม้จะมีเสื้อคลุมเนื้อบางปกปิดอยู่ แต่แก่นกายที่แข็งขืนก็ยังคงแสดงตัวออกมาอย่างเด่นชัด ความต้องการในร่างกายของนางก็เริ่มก่อตัวขึ้นเช่นกัน แม้ครรภ์จะหนักหน่วง แต่ความปรารถนาในสามีก็มิเคยจางหาย มือเรียวจึงค่อย ๆ เอื้อมไปสัมผัสส่วนนั้นของเขาอย่างแผ่วเบา ความอุ่นร้อนที่แผ่ซ่านออกมาทำให้หัวใจนางเต้นระรัว"ท่านพี่...ท่านต้องการให้ข้าช่วยคลายความอึดอัดนี้หรือไม่" เสียงหวานเอ่ยกระซิบแผ่วเบา ในใจลึก ๆ นางปรารถนาที่จะได้ใกล้ชิดเขา แม้จะรู้ดีว่าการร่วมรักเยี่ยงเคยคงต้องงดเว้นเพื่อความปลอดภัยของบุตรในครรภ์ แต่การได้ปรนนิบัติสามีด้วยวิธีอื่นก็เป็นสิ่งที่นางยินดีที่จะทำจ้าวอวี้ชะงักมือที่กำลังเช็ดผมภรรยาลง มองนางด้วยแววตารักใคร่และห่วงใย "ไม่เป็นไรซีเอ๋อร์ อีกประเดี๋ยวมันก็จะสงบลงเอง เจ้าพักผ่อนเถิด" เขาพยายามสะกดกลั้นความ
last update최신 업데이트 : 2025-08-14
더 보기

ท่านพี่ลองดูนะเจ้าคะ

เช้าวันใหม่ ณ จวนหย่งอันอ๋อง แสงตะวันสีทองสาดส่องลงมากระทบหลังคาเรือนไม้ เมิ่งซีและจ้าวอวี้เดินเคียงคู่กันไปยังโกดังเก็บของขนาดใหญ่ภายในจวนที่ปกติแล้วจะใช้เก็บข้าวของเครื่องใช้ทั่วไป วันนี้นับเป็นวันที่พิเศษกว่าทุกวัน เพราะเมื่อคืนที่ผ่านมา เมิ่งซีได้ใช้ช่องทางพิเศษของตน แลกเปลี่ยนอาวุธล้ำสมัยจำนวนมหาศาลเข้ามาเก็บไว้ที่นี่เมื่อประตูโกดังถูกเปิดออก แสงสว่างจากภายนอกก็สาดส่องเข้าไปภายใน เผยให้เห็นภาพที่น่าตื่นตะลึง อาวุธนานาชนิด ถูกจัดวางเรียงรายอย่างเป็นระเบียบจนแน่นขนัด ทั้งสนับมือ สนับเท้า หน้าไม้เงาวิญญาณ แส้ดูดเหล็ก ธนูศรเมฆา หอกพยัคฆ์ ดาบพิฆาตศัตรู และที่เด่นสะดุดตาที่สุดคือ ปืนไฟ สีดำทะมึนทั้งแบบสั้นและแบบยาวจำนวนนับหมื่นกระบอก พร้อมหีบกระสุนดินดำที่วางซ้อนกันเป็นชั้นสูง จ้าวอวี้มองภาพตรงหน้าด้วยความตกตะลึง ดวงตาคมกริบเบิกกว้างอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตา"นี่... นี่มัน..." จ้าวอวี้พึมพำเสียงแผ่วเบา มองภรรยาด้วยความฉงนสนเท่ห์ระคนประหลาดใจ เมิ่งซีเพียงยิ้มบาง ๆ ตอบกลับด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความมั่นใจจ้าวอวี้เดินเข้าไปใกล้ หยิบปืนไฟแบบสั้นกระบอกหนึ่งขึ้นมาพิจารณา มันมีรูปทรงกะทัดร
last update최신 업데이트 : 2025-08-15
더 보기
이전
1
...
345678
앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.
DMCA.com Protection Status