Todos os capítulos de อ่านใจทรราช สนมปลาเค็มถล่มวังหลัง: Capítulo 371 - Capítulo 380

[อืม... เกี๊ยวผลึกแก้วอันนี้ก็ไม่เลวเหมือนกัน]เธอคีบเกี๊ยวที่ใสจนเห็นไส้ขึ้นมา ขณะกำลังจะเอาเข้าปากก็เห็นนางกำนัลถือเหยือกเหล้า เดินก้มหน้าผ่านด้านข้างตัวเธอไปอย่างรีบร้อนไม่รู้ว่าเพราะเหตุใด นางกำนัลผู้นั้นจึงสะดุด เหยือกเหล้าในมือพลันเอียง จนเหล้ากว่าครึ่งหกลงบนกระโปรงของเหอหลิงเหล้าเย็นเฉียบซึมผ่านและเปียกโชกชุดของเหอหลิง แล้วแนบติดอยู่บนผิวของเธอทันที“อ๊ะ!” เธอร้องออกมาสั้นๆ ด้วยความตกใจ “บ่าวสมควรตาย! บ่าวสมควรตายเพคะ!” นางกำนัลที่ก่อเรื่องรีบขอขมา “เท้าของบ่าวลื่น จึงล่วงเกินนายหญิงน้อย ขอนางหญิงน้อยโปรดไว้ชีวิตด้วย”เหอหลิงมองนางกำนัล จากนั้นก็มองเสื้อผ้าของตน สมองยังงุนงงอยู่บ้างส่วนนางกำนัลผู้นั้นก็เงยหน้าขึ้น แล้วเสนอวิธีการแก้ไข “เสื้อผ้าของนายหญิงน้อยเปียกไปหมดแล้ว เกรงว่าจะเป็นหวัดได้ บ่าวจะพานายหญิงน้อยไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ตำหนักด้านหลังเดี๋ยวนี้เพคะ”“เปลี่ยน เปลี่ยนเสื้อผ้าที่ตำหนักด้านหลัง?” เหอหลิงตะลึงไปครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดซ้ำโดยไม่รู้ตัว[สาดเหล้าใส่ แล้วพาไปเปลี่ยนเสื้อผ้า นี่... นี่มันเป็นการจัดฉากตามมาตรฐานเลยนี่][ละครที่สู้รบแย่งชิงในวังหลังแสดง

เสียงกระแทกไม่ดังนัก แต่กลับเป็นดั่งสายฟ้าผ่า ทำให้ทั่วทั้งตำหนักอันกว้างใหญ่เงียบกริบลงทันทีสีหน้าของฮั่วหลินราบเรียบดั่งสายน้ำ “ไทเฮาโปรดระวังคำพูดด้วยพ่ะย่ะค่ะ จวงเฟยสุภาพอ่อนโยน เปี่ยมด้วยคุณธรรม เป็นที่ถูกใจเรายิ่ง เรื่องทายาทย่อมมีลิขิตฟ้า จะกล่าวว่าวาสนาน้อยได้อย่างไร? เรื่องในตำหนักของเรา เราย่อมเป็นผู้ตัดสินใจ ไม่รบกวนให้ไทเฮาต้องมาเป็นกังวล”[คนของเรา นางมีสิทธิ์มาวิพากษ์วิจารณ์ด้วยหรือ?][วาสนาน้อย? เราว่าที่วาสนาน้อยเป็นผู้อื่นมากกว่า]สีหน้าของพระพันปีแดงเขียวสลับกัน ริมฝีปากสั่นระริก แต่กลับเอ่ยสิ่งใดไม่ออกแม้แต่คำเดียวนางไม่คาดคิดว่า เพื่อเจียงหวนแล้ว ฮั่วหลินจะไม่ไว้หน้านางต่อหน้าคนทั้งราชสำนักและเหล่าเชื้อพระวงศ์เช่นนี้ความเงียบสงัดปกคลุมไปทั่วตำหนัก ทุกคนล้วนกลั้นหายใจ ไม่กล้าแม้แต่จะหายใจแรงทันใดนั้นเอง หนานจวิ้นอ๋องฮั่วฉงที่นั่งอยู่ด้านล่าง ก็วางจอกสุราลงอย่างช้าๆ พลางยิ้มอย่างสง่างามขึ้นบนหน้า“ฝ่าบาท โปรดระงับโทสะเถิดพ่ะย่ะค่ะ” ฮั่วฉงโค้งคำนับเล็กน้อย น้ำเสียงอ่อนโยนราวพยายามเกลี้ยกล่อมให้ทุกอย่างราบรื่น“ไทเฮาทรงกังวลพระทัยเกินไป หวังให้ราชวงศ์จะมี

[ไม่มีหน้าต่าง! ไม่มีประตูบานอื่น!][อาวุธเหรอ... อ่างทองแดงนั่นหนักเกินไป! ฉันยกไม่ไหว!]ขณะที่เธอกำลังตื่นตระหนกนั่นเอง ความร้อนประหลาดสายหนึ่งก็พุ่งขึ้นมาจากท้องน้อยอย่างกะทันหันโดยไร้สัญญาณเตือนความร้อนนี้เกิดอย่างรวดเร็วผิดปกติ เพียงเสี้ยววินาทีก็คล้ายจะแผ่ซ่านไปทั่วร่างกายของเธอลมหายใจของเธอถี่ขึ้นทันที ผิวของที่เลอะเหล้ารู้สึกเหนียวเหนอะหนะขึ้นมาจนทนไม่ไหว[ร้อน ร้อนจัง! ไม่ถูก! ทำไมร้อนขนาดนี้? ความรู้สึกนี้มัน...][ระบบ! สแกน! รีบสแกนฉันเร็วเข้า!][คำเตือน! ตรวจพบยาปลุกเซ็กส์ความเข้มข้นสูงในกระแสเลือดของโฮสต์! เป็นชนิดที่มีฤทธิ์ร้ายแรง! และออกฤทธิ์อย่างรวดเร็ว!]สีหน้าของเหอหลิงซีดเผือด นี่ต้องการจะบีบเธอให้ตายเลยนี่!เธอดิ้นรน อยากพุ่งตัวไปที่ประตูแล้วร้องตะโกนออกมา แต่ทั่วร่างอ่อนปวกเปียกไร้เรี่ยวแรง อารมณ์ใคร่โหมกระหน่ำเข้ามาอย่างดุดัน เหมือนมีมดนับไม่ถ้วนกัดกินสติของเธอในเวลานั้นเอง รูกุญแจด้านนอกประตูก็มีเสียงหมุนเบาๆ ดังเข้ามาเอี๊ยด—ประตูที่ถูกลงกลอนบานนั้น ถูกคนผลักเปิดจากด้านนอกอย่างรุนแรงเงาร่างสูงใหญ่เงาหนึ่งปรากฏขึ้นที่หน้าประตู คนผู้นั้นแต่งกายอย

ดวงตาของเจียงหวนเย็นชาจนทำให้แช่แข็งคนได้ แต่ในสมองของนางกำลังถูกสถานการณ์อื่นระเบิดใส่[คำเตือน! ตรวจพบยาปลุกเซ็กส์เข้มข้นในร่างของโฮสต์เหอหลิง!][คลื่นสมองผิดปกติ! ขณะนี้หมดสติ 90% เปิดใช้งานโปรแกรมช่วยชีวิตแบบบังคับ! ดึงพลังงาน... คำเตือน! พลังงานสำรองไม่เพียงพอ!][ตี๊ด ตี๊ด ตี๊ด... ล้มเหลว! การเปิดใช้งานแบบบังคับล้มเหลว! เปิดใช้งานแผนฉุกเฉิน C!]เสียงเครื่องจักรที่ดูตื่นตระหนกดังก้องอยู่ในหัวเจียงหวนอย่างบ้าคลั่ง จนขมับของนางเต้นตุบๆ และตาลายไปหมด“หุบปาก!”เจียงหวนตะคอกเบาๆ อย่างอดไม่อยู่ทันใดนั้นโลกพลันเงียบเสียงลง เสียงกรีดร้องที่ดังโหวกเหวกนั่นก็เงียบลงทันทีราวกับมีใครมาบีบคอมันเหลือเพียงเสียงซ่าๆ คล้ายเสียงที่เกิดหลังไฟฟ้าลัดวงจร ดังก้องอยู่ในสมองของนางเล็กน้อยเจียงหวนไม่คิดจะปิดบัง เพียงแสร้งทำเป็นตรวจสอบอาการบาดเจ็บของเหอหลิง แล้วถือโอกาสอธิบายไปด้วยว่า“ความหมายของข้าคือ เรื่องนี้ให้พวกเจ้าปิดปากไว้ก่อน อย่าได้บอกผู้ใด”นางยังคงออกคำสั่งกับคนด้านข้างต่อไป “เสี่ยวเจา เจ้าจงไปสำนักหมอหลวงทันที ตามหมอหลวงมา แล้วบอกพวกเขาว่าเกิดสิ่งใดขึ้นที่นี่โดยเร็ว”“เพคะ พระส

ฮั่วหลินก้าวอย่างฉับไวไปที่ข้างกายของเจียงหวน สายตากวาดมองใบหน้าที่ค่อนข้างซีดเซียวและมือที่กำแน่นของนาง ดวงตาฉายแววสงสาร ก่อนแปรเปลี่ยนเป็นเพลิงพิโรธอันรุนแรงยิ่งกว่าเขายืนบังเจียงหวนไว้ด้านหลัง แล้วกวาดสายตาเย็นชาไปที่ไทเฮาและฮั่วถิง“จวงเฟยกล่าวได้ถูกต้อง อาการบาดเจ็บของหลิงผินน่าสงสัย ต้องตรวจสอบให้ดี หัวหน้าหมอหลวงอยู่ที่ใด?”“กระหม่อมอยู่นี่พ่ะย่ะค่ะ! กระหม่อมอยู่นี่พ่ะย่ะค่ะ!”หัวหน้าหมอหลวงที่ถูกเสี่ยวเจาเรียกตัวมาก่อนหน้า รีบล้มลุกคลุกคลานเข้ามาแล้วคุกเข่าผลุบลงทันที“รีบตรวจสอบอาการบาดเจ็บให้หลิงผินเดี๋ยวนี้ ดูว่าที่อยู่ในร่างกายนางที่แท้คือยาใดกันแน่ และแผลบนหน้าผากนั่นเกิดขึ้นได้อย่างไร หากกล้าปิดบังหรือผิดพลาดแม้แต่น้อย เราจะเอาโทษเจ้า!”“พ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมรับบัญชา! กระหม่อมจะทำอย่างสุดความสามารถแน่นอนพ่ะย่ะค่ะ!”หัวหน้าหมอหลวงตกใจจนขวัญกระเจิงไปหมด รีบคลานขึ้นมา แล้วนำเหอหลิงไปวางลงบนตั่งนุ่มด้วยความช่วยเหลือจากเสี่ยวเจาทันทีสีหน้าของฮั่วถิงเปลี่ยนเป็นไม่น่ามองอย่างรุนแรงทันที ดวงตาของเขากลิ้งไปมาไม่หยุดไทเฮาเม้มริมฝีปากแน่น จ้องหัวหน้าหมอหลวงเขม็ง โดยเห็นได้ช