All Chapters of เกิดใหม่ครานี้ ข้าขอถีบอาจารย์ผู้ลำเอียงทิ้ง: Chapter 81 - Chapter 90

“หลังพลังวิญญาณของ ‘เป่ยโจว’ ทวีปทางเหนือและ’ หนานโจว’ ทวีปทางใต้สองทวีปถดถอย สำนักใหญ่ของทวีปทางเหนือและใต้ก็พากันอพยพมาที่ตงโจวเรามากขึ้นเรื่อย ๆ ครั้งนี้ที่เป็นฝ่ายออกตัวเข้าร่วมงานชุมนุมใหญ่ของสำนักเซียน ก็เพราะคิดอาศัยโอกาสจากงานชุมนุมของเหล่าสำนักเซียน มาจัดแบ่งทรัพยากรในการฝึกฝนใหม่อีกครั้ง”“ข้าได้ยินว่า งานประลองในครั้งนี้ใช้ระบบสะสมคะแนน ศิษย์ทุกคนที่ติดอันดับในการแข่งขัน จะสามารถสะสมคะแนนให้สำนักตนได้ เทียบกับระดับสร้างฐานปราณและหลอมแก่นปราณแล้ว คะแนนที่ระดับหลอมปราณจะได้รับมีน้อยมาก”พูดอีกอย่างก็คือ การแข่งขันของระดับหลอมปราณเป็นเพียงการต่อสู้กันเล็ก ๆ น้อย ๆ เท่านั้นจุดสำคัญยังคงอยู่ที่ระดับสร้างฐานปราณและระดับหลอมแก่นปราณจากที่เวินจิ่นจือรู้มา หลายสำนักได้เตรียม ‘ไพ่ตาย’ ไว้แล้ว โดยเฉพาะทางหนานโจวมีหลายสำนักที่มีวิชายุทธ์รูปแบบพิเศษ ศิษย์ในสำนักแค่ขั้นต้นก็อยู่ที่ระดับสร้างฐานปราณแล้ว ส่วนผู้ที่อยู่ในระดับสร้างฐานปราณขั้นสมบูรณ์แต่มีความสามารถเท่าระดับหลอมแก่นปราณก็มีไม่น้อยดังนั้น เพื่อไม่ให้สำนักกระบี่เสวียนเทียนขายหน้าในการประลองใหญ่ของเหล่าสำนักเซียนครั้งนี้

ใช่แล้ว ไม่ผิดแน่นางคิดว่าค่ายกลกระบี่แห่งนั้น เป็นผลงานศิษย์น้องหญิงร่วมสำนักของปรมาจารย์กระบี่ฉางยวน ‘ปรมาจารย์กระบี่เยวี่ยหวา’!กล่าวกันว่าวิชากระบี่ที่ปรมาจารย์กระบี่เยวี่ยหวาใช้ วิวัฒนาการมาจากวิชากระบี่เสวียนเทียนที่คิดค้นโดยปรมาจารย์อาวุโสชางหวน วิชากระบี่ของปรมาจารย์กระบี่ฉางยวน ก็พัฒนามาจากต้นตอเดียวกันทว่า ในชาติก่อนอวี้หลานชิงเคยเห็นปรมาจารย์กระบี่ฉางยวนและจี้ฝูเหยาฝึกกระบี่ วิชากระบี่ที่คนทั้งสองใช้แตกต่างกันอยู่บ้าง แต่ปราณกระบี่ที่ปรมาจารย์กระบี่ฉางยวนผนึกไว้บนกระบี่ของจี้ฝูเหยาพวกนั้น กลับเหมือนวิชากระบี่ที่จี้ฝูเหยาฝึกทุกประการนางคิดว่า บางทีสิ่งที่ปรมาจารย์กระบี่สอนให้จี้ฝูเหยาตั้งแต่แรก ก็คือวิชากระบี่ที่ปรมาจารย์กระบี่เยวี่ยหวาใช้แบบนี้ก็หาได้ง่ายแล้วสองวันนี้ อวี้หลานชิงได้กำหนดจุดเป้าหมายไว้แล้ว……เมื่อเขตอาคมที่ตนทิ้งไว้ถูกแตะต้องปรมาจารย์กระบี่ฉางยวนก็รับรู้ได้ในทันที“ท่านอาจารย์?”จี้ฝูเหยาที่กำลังแนบฝ่ามือกับเขาลืมตาขึ้นอย่างกะทันหัน นางที่กำลังถูกเขาใช้พลังวิญญาณชำระล้างเส้นลมปราณและชักนำการโคจรลมปราณตามเคล็ดวิชาใหม่ มองเขาด้วยความไม่เข้าใจเ

ตากลมหนาวอยู่ที่หลังเขากว่าครึ่งคืน กระทั่งบริเวณขอบฟ้าปรากฏแสงระเรื่อขึ้นมา เขาถึงกลับไปยังยอดเขาหลิงเซียวเงาร่างที่เดิมควรนั่งฝึกฝนอยู่บนเบาะรองนั่ง บัดนี้เอนกายอยู่บนตั้งเล็กที่หน้าประตูมือสองข้างเท้าคาง เอียงศีรษะเล็กน้อย เผยใบหน้าที่กำลังนิทราดวงหนึ่งออกมา ขาทั้งสองข้างที่งอขึ้นกับชายกระโปรงที่ห้อยอยู่ข้างเตียง ยิ่งทำให้นางดูตัวเล็กและบอบบางไปทั้งตัวแววตาของปรมาจารย์กระบี่ฉางยวนอ่อนโยนขึ้นในฉับพลันยื่นมือออกไปเสกผ้าห่มบางผืนหนึ่ง คลุมให้นางอย่างแผ่วเบาทว่าในยามนี้ เงาร่างบนเตียงได้ถูกปลุกให้ตื่นขึ้นมาแล้วในตอนแรก นางขดตัวสะดุ้งด้วยความตกใจ แต่หลังเห็นชัดว่าเป็นเขาก็ลอบถอนใจอย่างโล่งอก แก้มแดงขึ้นมาและเผยความเขินอายออกมาเล็กน้อยแทน“ฝูเหยาเห็นท่านอาจารย์ไม่กลับเสียที จึงเฝ้าอยู่ตรงนี้ด้วยความเป็นห่วง คิดว่าหากท่านอาจารย์กลับมาก็จะสามารถเห็นได้ทันทีเจ้าค่ะ”เมื่อเห็นแววตาที่ใสกระจ่างและเขินอายดุจลูกกวางน้อย หัวใจที่ถูกลมหนาวพัดจนแข็งกระด้าง ก็ค่อย ๆ อ่อนลงเมื่อคิดถึงความเบื่อหน่ายและการหลบเลี่ยงก่อนหน้า ก็บังเกิดความรู้สึกผิดขึ้นมา น้ำเสียงจึงอ่อนโยนขึ้นอีก “ครั้งหน้

ยืนอยู่ในตำแหน่งผู้อาวุโสสำนักชั้นในเช่นเดียวกัน มีศิษย์ยืนอยู่ด้วยด้านข้างเหมือนกันศิษย์อาจารย์ทั้งสองคู่ ดึงดูดสายตาของคนด้านล่างมามากมายผ่านไปสามเดือน คนจำนวนไม่น้อยลืมเรื่องเดิมพันในตอนนั้นไปแล้ว เมื่อเห็นพวกเขาปรากฏตัวขึ้นพร้อมกัน จึงนึกถึงเหตุการณ์ก่อนหน้าขึ้นมาได้เทียบกับก่อนหน้านั้น ต่างมีความคิดเห็นแตกต่างกันตอนนี้คนส่วนใหญ่ ล้วนไม่คิดว่าอวี้หลานชิงจะเอาชนะได้ข่าวที่สำนักใหญ่ของทางหนานโจวและเป่ยโจวก็มาเข้าร่วมงานชุมนุมใหญ่ของสำนักเซียนในครั้งนี้ ได้แพร่กระจายออกไปแล้ว ทุกคนจึงรู้ว่าการแข่งขันในงานชุมนุมของบรรดาสำนักเซียนครั้งนี้ จะต้องดุเดือดอย่างที่สุดเป็นแน่ระดับพลังยุทธ์ยิ่งสูง คิดจะได้อันดับที่ดีก็ยิ่งลำบากแม้อวี้หลานชิงจะมีพรสวรรค์สูงส่ง แต่หากเปรียบทั่วแดนบำเพ็ญเพียรแล้ว นางก็อาจมิใช่ผู้ที่มีความโดดเด่นที่สุด ยิ่งไปกว่านั้น ระยะเวลาที่นางเข้าสู่ระดับสร้างฐานปราณยังสั้นนัก แถมยังไม่มีอาจารย์ที่มีชื่อเสียงคอยชี้แนะอีกไม่เหมือนจี้ฝูเหยา ความก้าวหน้าในช่วงไม่กี่เดือนมานี้ของนางเป็นที่ประจักษ์ รวมกับการที่ผู้ฝึกตนระดับหลอมปราณยังคงมีร่างกายเหมือนปุถุชนคนธรรมดา

“ไม่สนใจผู้อื่น ชอบเอาชนะ อารมณ์ร้อน ได้ยินว่าก่อนหน้านี้ยังเคยทำร้ายคนที่หน้าหอคุมกฎด้วย"“ไม่แปลกที่ก่อนหน้านี้ท่านปรมาจารย์กระบี่จะไม่รับนางเป็นศิษย์ แล้วรับเพียงศิษย์น้องหญิงจี้เท่านั้น”“ชิ ก็เพราะแบบนี้นางถึงได้จงใจหาเรื่องศิษย์น้องหญิงจี้ล่ะสิ? แถมยังบอกว่า การชี้แนะของท่านปรมาจารย์กระบี่สู้ผู้อาวุโสเสิ่นไม่ได้ ช่างทำให้คนอยากหัวร่อจนฟันร่วงจริง ๆ ข้าว่านางเข้าตำรา ‘องุ่นเปรี้ยว’ ที่บอกว่าองุ่นเปรี้ยวเพราะตัวเองไม่ได้กิน ใส่ร้ายป้ายสีเพราะไม่อาจได้มาครอบครองมากกว่า”จี้ฝูเหยารอให้พวกเขาพูดจบ ค่อยคัดค้านด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลว่า “พวกท่านอย่าได้กล่าวเช่นนั้นอีกเลย อาจารย์อาอวี้มิใช่คนแบบนั้น”การโน้มน้าวแบบนี้มีแต่จะให้ผลลัพธ์ที่ตรงกันข้ามเท่านั้น “ศิษย์น้องหญิงจี้ นางถึงกับบังคับให้เจ้าขอโทษนางต่อหน้าทุกคนในสำนักแล้ว เหตุใดเจ้ายังพูดแทนนางอีกเล่า?”งานชุมนุมใหญ่ของสำนักเซียนในครั้งนี้ สำนักกระบี่เสวียนเทียนมีคนไปทั้งสิ้นร่วมพันเรือวิญญาณทั้งสองลำล้วนมีคนนั่งอยู่ไม่น้อยบรรดาศิษย์ของยอดเขาวั่งเฉิน ก็นั่งอยู่บริเวณมุมห้องโดยสารขนาดใหญ่ที่ชั้นหนึ่งของเรือวิญญาณเมื่อได้ยินเสีย