All Chapters of เกิดใหม่ครานี้ ข้าขอถีบอาจารย์ผู้ลำเอียงทิ้ง: Chapter 91 - Chapter 100

แม้ว่าเจ้าสำนักคนปัจจุบันอย่างอวิ๋นไห่จะเป็นคนช่างพูดและเรื่องมาก แต่ก็ทำอะไรสุขุมรอบคอบ ไม่มีทางทำเรื่องหุนหันพลันแล่นอย่างแน่นอนบัดนี้ดูไปแล้ว ชางหวนไม่ได้หลอกเขาจริง ๆ ด้วย“คอยดูเถิด อย่างมากสุดสองลมหายใจ สำนักอวี้ซวีก็ต้องหลีกทางแล้ว” เสิ่นหวยจั๋วหาวหนึ่งที ก่อนจะเก็บสายตาที่ทอดมองออกไปนอกหน้าต่างกลับคืนมาอวี้หลานชิงนับในใจเงียบ ๆ เป็นดังที่คาดไว้ ไม่นานเรือวิญญาณของสำนักอวี้ซวีก็ล่าถอยไปทางด้านข้างเรือนพักในเมืองหย่างเซียนของบรรดาสำนักใหญ่ล้วนสร้างอยู่บนเชิงเขาล้อมรอบเมือง เรือนพักของสำนักกระบี่เสวียนเทียนก็ตั้งอยู่ทางทิศตะวันออก มองแวบแรกก็มิได้แตกต่างจากอาคารบนยอดเขาหลักของสำนัก ดูน่าเกรงขามยิ่งนักตรงเชิงเขาเบื้องหน้าประตูยังมีกระบี่ยักษ์สูงเท่าสามคนตั้งตระหง่านอยู่หลังจากที่เรือวิญญาณร่อนลงสู่พื้น กระบี่พลันส่องแสงพร่างพรายขึ้นมา ก่อนจะเปิดใช้งานเขตอาคมที่ครอบคลุมเรือนพัก ประกาศชัดเจนให้ทุกคนในเมืองรู้ว่าสำนักกระบี่เสวียนเทียน พวกเขามาถึงแล้วเมื่อกลับถึงลานที่แยกไว้ให้ผู้อาวุโสโดยเฉพาะ เสิ่นหวยจั๋วก็โบกมือให้อวี้หลานชิงแล้วพูดว่า “อาจารย์จะพักผ่อนสักครู่ เจ้าก็อ

“ใช่แล้ว อยู่ข้างหน้า...”อวี้หลานชิงไม่รู้เลยว่าหลังจากที่แยกทางกัน ซือถูเหมี่ยวกับศิษย์น้องหญิงยังคงพูดถึงนางและก็ไม่รู้ว่าศิษย์น้องผู้นั้นที่อยู่ข้างกายซือถูเหมี่ยวก็คือ “ผู้เบิกเนตรสวรรค์” ที่เลื่องชื่อหลังงานชุมนุมใหญ่ของสำนักเซียนในชาติก่อนเมื่อบอกลาซือถูเหมี่ยวกับศิษย์น้องหญิงแล้ว นางก็มองไปยังแผงลอยก่อนหน้านั้นอีกครั้งเมื่อเห็นก้อนเหล็กดำสนิทยังคงวางทับอยู่ตรงมุมหนึ่งของแผงลอย นางก็อดโล่งใจไม่ได้ก้อนเหล็กดำสนิทนี้ก็คือเหล็กดาวเหมันต์อันเลื่องชื่อแต่เป็นเหล็กดาวเหมันต์ที่ผ่านการหลอมมาแล้วแม้จะไม่ค่อยงดงาม แต่ด้วยฝีมือของช่างตีเหล็ก ระดับความบริสุทธิ์และความแข็งแกร่งกลับเหนือกว่าก่อนหลอมมากนักในโลกแห่งการบำเพ็ญเพียร ช่างตีเหล็กเป็นตัวตนที่อยู่ต่ำกว่าช่างหลอมอาวุธขั้นหนึ่ง การหาช่างตีเหล็กมาหลอมแร่วิญญาณให้นาง ไม่จำเป็นต้องสิ้นเปลืองหินวิญญาณมากนักผู้ฝึกตนที่ขัดสนเงินทองบางคนก็จะให้ช่างตีเหล็กช่วยหลอมแร่วิญญาณที่ต้องใช้ก่อน แล้วค่อยไปหาช่างหลอมอาวุธให้ลงมืออีกทีแบบนี้อย่างน้อยก็ประหยัดหินวิญญาณได้สองถึงสามส่วน ทว่าช่างหลอมอาวุธไม่ยอมรับวิธีเช่นนี้มากขึ้นเรื่อย ๆ

เจ้าของแผลลอยกล่าวจบก็แอบเชยตามองปฏิกิริยาของอวี้หลานชิง จากนั้นก็เห็นนางทำสีหน้าเคร่งขรึม ไม่เอ่ยสักคำเดียวในใจอด “กระตุก” ขึ้นมาไม่ได้ผู้ฝึกตนหญิงผู้นี้คงไม่ให้เขาคืนหินวิญญาณหรอกนะ?ศิษย์ของสำนักใหญ่ ปกติแล้วจะไม่ยอมเสียหน้ากระมัง?แต่ว่าไม่มีเรื่องอะไรที่แน่นอน เขาตัดสินใจแล้วว่าหากผู้ฝึกตนหญิงตรงหน้าให้เขาคืนหินวิญญาณละก็ เขาจะเก็บแผงหนีไปทันที จากนั้นก็เปลี่ยนที่แล้วค่อยตั้งแผงใหม่ เจ้าของแผงลอยถึงค่อยเอ่ยปากพูดอย่างระมัดระวังว่า “สหายน้อย?” สิ่งที่อวี้หลานชิงคิดไม่ใช่เรื่องขอหินวิญญาณคืน “เมื่อครู่ท่านบอกว่าสมุนไพรวิญญาณที่ใช้ระงับพิษเพลิงชื่อว่าอะไรนะ?”“หญ้าเย็นกระจ่าง สมุนไพรวิญญาณชั้นสูง หนึ่งต้นสามารถระงับพิษเพลิงได้สามเดือน” ความคิดที่จะหนีไปของเจ้าของแผงลอยถูกโยนทิ้งไว้ที่ด้านหลังสมองทันที ก่อนจะถามด้วยแววตาที่แฝงไปด้วยความตื่นเต้นว่า “สหายน้อยถามถึงสมุนไพรนี้ แสดงว่า?”“ข้ามีอยู่ต้นหนึ่ง” อวี้หลานชิงก็เพิ่งนึกขึ้นได้เช่นกันว่ามีสมุนไพรวิญญาณเช่นนี้อยู่ในแหวนเก็บของของตนเป็นของที่ผู้อาวุโสจวีหยางจากสำนักมอบให้ในพิธีกราบอาจารย์ก่อนหน้านี้ สมุนไพรวิญญาณที่

อวี้หลานชิงไม่ได้สนใจสายตาของผู้คนรอบข้าง และไม่อยากอธิบายอะไร เดิมทีนางก็ไม่ได้คิดจะสังหารสัตว์วิญญาณตัวนี้เลย ในเมื่อจี้ฝูเหยายินดีเข้ามายุ่งเรื่องผู้อื่น ก็ปล่อยให้นางดูแลต่อไปก็พอ “ศิษย์หลานกล่าวมีเหตุผล เช่นนั้นหน้าที่สำคัญอย่างตามหาเจ้าของสัตว์วิญญาณตัวนี้ก็ยกให้ศิษย์หลานจัดการแล้วกัน” “แต่ว่าสัตว์วิญญาณตัวนี้มีนิสัยซุกซน ศิษย์หลานต้องคอยจับตาดูหน่อย อย่าให้มันทำร้ายผู้คนอีกเป็นอันขาด” อวี้หลานชิงพูดจบก็เก็บกระบี่ยาว เจ้าของแผงลอยที่อาศัยช่วงเวลาชุลมุนเก็บกล่องบรรจุหญ้าเย็นกระจ่างกลับคืนสู่อ้อมอกอีกครั้ง ก็ฉวยโอกาสที่จี้ฝูเหยาพูดเมื่อครู่นี้เก็บข้าวของบนแผงลอยจนเสร็จเรียบร้อยนานแล้วอวี้หลานชิงส่งสายตา เขาก็เดินตามหลังนางออกจากฝูงชนทันทีจิ้งจอกแดงเพลิงที่ก่อความวุ่นวายไปครึ่งถนนตัวนั้น เมื่อครู่กำลังทำตากลมสุกใสนิ่งอยู่กับที่ มองอวี้หลานชิงกับจี้ฝูเหยาเหมือนชมละครสนุก ๆ ก็ไม่ปานปากยังคงเคี้ยว “หนวดหัวไชเท้า” ที่มันโยนทิ้งไว้บนพื้นลวก ๆ ก่อนหน้านี้อย่างไม่เร่งรีบเมื่อเห็นอวี้หลานชิงและเจ้าของแผงลอยนำสมุนไพรวิญญาณที่มันหมายตาจากไป มันก็อดร้อนใจไม่ได้มันคายหนวดหัว

เวลานี้เอง ฉากที่อยู่ด้านนอกเสาค้ำฟ้าแทบจะเป็นภาพจำลองของโลกแห่งการบำเพ็ญเพียรทั้งหมด เมืองที่รองรับผู้คนได้หลายแสนคนแห่งนี้ ทุกคนในเมืองล้วนเฝ้าติดตามสถานการณ์ของทางเสาค้ำฟ้าตรงใจกลางเมือง ศิษย์สำนักใหญ่ที่นำโดยอาจารย์จากสำนัก ต่างก็ยืนอยู่บนอาวุธวิเศษเหาะเหินขนาดใหญ่ที่เปล่งแสงแวววาวของสำนักต่าง ๆ ส่วนลูกศิษย์ของสำนักขนาดกลางและขนาดเล็กก็ยืนอยู่บนพื้นดิน รออยู่รอบ ๆ เสาค้ำฟ้าอย่างเงียบเชียบถัดออกไปด้านนอก ยังมีผู้ฝึกตนอิสระนับไม่ถ้วนที่ไม่มีสิทธิ์เข้างานชุมนุมใหญ่ของสำนักเซียนกำลังชะเง้อคอมองสถานการณ์ในนี้ แววตาแฝงไปด้วยความชื่นชมและความหลงใหลใฝ่ฝันอย่างไม่มีที่สิ้นสุดก่อนที่หมอกจาง ๆ ที่ปกคลุมเสาค้ำฟ้าจะสลายหายไป สายตาของทุกคนล้วนจับจ้องไปยังบรรดาเจ้าสำนักและผู้อาวุโสของสำนักใหญ่ที่กำลังลอยอยู่กลางอากาศอัดฉีดพลังวิญญาณเข้าไปในเสาค้ำฟ้า ผู้ที่ยืนตระหง่านกลางอากาศปลดปล่อยพลังอันมหาศาลเหล่านี้ล้วนเป็นผู้ฝึกตนผู้ยิ่งใหญ่ที่มีชื่อเสียงโด่งดังในโลกแห่งการบำเพ็ญเพียร ส่วนมากก้าวเข้าสู่ระดับทารกวิญญาณช่วงปลายแล้ว ยังมีบางส่วนที่ครอบครองพลังของระดับเทพจุติด้วยผู้ทรงพลังที่มีคว