All Chapters of พลิกชะตานางร้ายลิขิตรัก: Chapter 91 - Chapter 100

คำพูดที่ปราศจากความเคารพของเหรินหมิงหลง ราวกับฟางเส้นสุดท้ายที่จุดชนวนความโกรธของหวงเชียนเล่อ“หุบปาก!” หวงเชียนเล่อตวาดเสียงดุดัน สีหน้าของเขาบิดเบี้ยวด้วยความโกรธที่พุ่งสูงขึ้นอย่างฉับพลันเขาลุกพรวดขึ้นยืน มืออีกข้างที่ว่างอยู่ทุบลงไปบน พนักแขนของเก้าอี้ที่นั่งอย่างรุนแรงจนพนักแขนไม้แกะสลักอย่างดีของเก้าอี้แตกออกเป็นเสี่ยงๆเหรินหมิงหลงตัวแข็งทื่อด้วยความตกใจ ไม่เข้าใจว่าตนเองพูดอะไรผิดไป บ่าวรับใช้คนอื่นๆ ที่อยู่ในโถงรับรองต่างก้มหน้าลงต่ำ และพากันถอยออกจากพื้นที่อย่างเงียบเชียบ ด้วยความเกรงกลัวไอสังหารที่แผ่ออกมาจากร่างของแม่ทัพฉีหลิงหูจวี๋ที่ช่วยพันแผลที่มือข้างที่เจ็บรีบกระซิบบอก “ท่านอย่าใจร้อน ค่อยๆ ถามรายละเอียดดีๆ ก่อน อย่าเพิ่งฆ่าคนเลย”หวงเชียนเล่อยังมีสติอยู่บ้าง เขาใช้ความพยายามอย่างยิ่งยวดในการควบคุมตนเอง เพื่อรวบรวมคำถามที่จำเป็นให้ได้ตามที่รองแม่ทัพหนุ่มแนะนำ“เจ้ากับนาง นัด... นัดดูตัวเมื่อไหร่” หวงเชียนเล่อถามเสียงต่ำ พยายามข่มเสียงของตนเองให้นิ่งที่สุด“อ

วันรุ่งขึ้นของเหตุการณ์ที่จวนแม่ทัพ หูจวี๋ปรากฏตัวในชุดบุรุษธรรมดาไม่สะดุดตา เขาเลือกชุดผ้าไหมสีน้ำตาลเข้มที่ทำให้กลืนไปกับบรรยากาศของชนชั้นพ่อค้าผู้มั่งคั่ง รองแม่ทัพหนุ่มยืนพิงกำแพงอิฐเก่าของอาคารฝั่งตรงข้ามร้านจื่อชิงวันนี้เป็นวันที่อากาศสดใสในยามสายของฤดูใบไม้ร่วง แสงแดดอ่อนๆ สาดส่องลงบนพื้นถนนหินกว้าง ทำให้ย่านการค้านี้คึกคักเป็นพิเศษ ร้านรวงในบริเวณนี้เต็มไปด้วยผ้าไหม เครื่องประดับ และของมีราคา หูจวี๋เฝ้ามองประตูร้านด้วยความอดทน แต่ภายในใจกลับเต็มไปด้วยความ ร้อนรนและกระสับกระส่ายเขารู้ดีว่ากัวรั่วชิงแทบจะไม่ได้ออกมาจากจวนชิงผิงโหวในช่วงที่ถูกจับตาดู แต่การค้ายังต้องดำเนินไป และนางทุ่มเทกับร้านนี้ไปมาก นางจะต้องส่งใครมาดูแลตรวจสอบร้านแนน่ๆ ซึ่งคนผู้นั้นน่าจะเป็นกัวลี่ลี่ เพราะนางคือสาวใช้คนสนิทที่คุณหนูกัวไว้วางใจที่สุด ปกตินางก็มักจะได้รับมอบหมายให้ออกมาซื้อข้าวของที่นอกจวน รวมถึงนำคำสั่งหรือข้อความไปแจ้งแก่ผู้ดูแลร้านเป็นครั้งคราวอยู่แล้ว หนนี้จึงไม่น่ามีอะไรเปลี่ยนแปลงหูจวี๋ยืนรออย่างใจจดใจจ่อ การที่ต้องทนยืนเฉยๆ ในย่านที่เต็มไปด้วยผู

กัวลี่ลี่กล่าวต่อ “นอกจากนี้ คุณหนูบอกว่านี่คือทางออกเดียว ที่จะไม่ทำให้ท่านโหวกับฮูหยินต้องหนักใจ และยังสามารถซื้อเวลาให้ท่านแม่ทัพได้ด้วย”หูจวี๋นิ่งอึ้งเมื่อได้ฟังเหตุผล ก็มองเห็นถึงความฉลาดและกลยุทธ์ในการรับมือของกัวรั่วชิงทันทีเขาสูดลมหายใจเข้าลึกอย่างช้าๆ ความตึงเครียดที่ครอบงำเขาทั้งวันนั้นคลายลง กลายเป็นความเข้าใจอย่างลึกซึ้ง กัวรั่วชิงไม่ได้หักหลังหวงเชียนเล่อ แต่นางกำลังส่งสัญญาณ พร้อมประวิงเวลา เพื่อเปิดทางให้เขาเข้ามาจัดการเรื่องนี้ก่อนที่จะสายเกินไปต่างหากสถานการณ์ได้เปลี่ยนไปแล้ว และท่านแม่ทัพของเขาไม่อาจจะใจเย็นได้อีกต่อไป“ข้ากระจ่างใจแล้ว” หูจวี๋ยิ้มบางๆกัวลี่ลี่ยิ้มตอบ นางเชื่อมั่นว่าพอได้ฟังความจากหูจวี๋ทั้งหมดแล้ว หวงเชียนเล่อคงจะรีบเคลื่อนไหว“ท่านรู้หรือไม่ว่าคุณหนูของข้า ห่วงชื่อเสียงของท่านแม่ทัพมากกว่าตัวเองเสียอีก” นางพูดขึ้นมาระหว่างกินบะหมี่ต่อ “คุณหนูบอกว่า หากความสัมพันธ์ของท่านทั้งสองต้องเปิดเผยในภาวะเร่งด่วนที่ไม่เหมาะสม คำครหาเก่าๆ อาจจะทำให้ชื่อเส

ทันทีที่หูจวี๋รายงานรายละเอียดทั้งหมดจบลงและจากไปแล้ว หวงเชียนเล่อก็ไม่ได้เร่งรีบทำสิ่งใดอีก แสงจันทร์ยามค่ำคืนสาดส่องเข้ามาในเรือนพัก ทิ้งเงาทอดดำบนพื้นหินอ่อน ความร้อนรนในใจของชายหนุ่มยังคงคุกรุ่น แต่เขาใช้ความสุขุมอดทนดึงรั้งมันไว้ ราวกับแม่ทัพผู้ควบคุมกองทัพไม่ให้วู่วามเข้าสู่สนามรบโดยไม่มีแผนการเขายืนพิงกรอบหน้าต่างอยู่เป็นนาน ดวงตาคมกริบมองไปยังดวงจันทร์เสี้ยวที่ลอยอยู่กลางนภา ดวงจันทร์ดวงเดียวกับที่กัวรั่วชิงกำลังมองอยู่จากอีกฟากหนึ่งของเมืองหลวง แสงของมันดูเดียวดายและนวลผ่อง‘แผนการเดิมที่วางไว้ไม่ทันการณ์เสียแล้ว...’เขายอมรับในความผิดพลาดของตนเอง เขาเชื่อมั่นว่าการผลักดันราชโองการเพิ่มกิตติคุณนั้นเป็นหมากตัวสำคัญ ที่จะช่วยปรับปรุงสถานะของหญิงม่ายเช่นนางให้ดีขึ้น ไม่น้อยหน้าสตรีอื่น และยังเป็นการ กรุยทางให้มารดาของเขาเองไม่มีเหตุผลใดต้องปฏิเสธนางเมื่อถึงเวลาที่เหมาะสม แต่เขาประเมินความรีบร้อนของชิงผิงโหวและฮูหยินต่ำไปความจริงที่ว่ากัวรั่วชิงต้องจำใจยอมรับการดูตัวเพื่อซื้อเวลาให้เขานั้น ทำให้หัวใจที่แข็งแกร่งของแม่ทัพผู้เกรียงไกรปวดหนึบอย่างบอกไม่ถูก แต่นางได้ทำในส่วนของนางแ

เช้าวันรุ่งขึ้นซึ่งเป็นวันที่กำหนดให้มีการดูตัวครั้งแรก รองแม่ทัพหูจวี๋ ก็ได้ควบม้าฝ่าความสว่างของอรุณรุ่งไปยังจวนติ้งอานโหว ตามคำสั่งร้อนที่ได้รับมาตั้งแต่เมื่อวานทันทีเมื่อไปถึง หูจวี๋ลงจากหลังม้าอย่างสง่างาม และแจ้งกับคนเฝ้าประตูด้วยน้ำเสียงหนักแน่นว่า ตนนำสารคำสั่งเร่งด่วนจากแม่ทัพฉีหลิงมาถึง และขอเข้าพบจงหลางเจี้ยงเหรินหมิงหลงเหล่าคนเฝ้าประตูต่างตกตะลึง เมื่อเห็นเครื่องแต่งกายและป้ายคำสั่งอย่างเป็นทางการ ผู้เป็นรองแม่ทัพถึงกับมาส่งสารด้วยตนเอง นี่จะต้องเป็นเรื่องสำคัญอย่างยิ่งยวด พวกเขาจึงไม่กล้าจะชักช้าแม้แต่ชั่วเค่อ รีบทำการต้อนรับขับสู้ และเชิญให้หูจวี๋เข้าไปรอในบริเวณเรือนรับรองแขกทันที พร้อมทั้งเร่งส่งคนไปแจ้งพ่อบ้านพ่อบ้านผู้ดูแลกิจการในจวน ตกใจไม่แพ้กันเมื่อทราบว่ารองแม่ทัพมาพร้อมกับคำสั่งด่วนทางทหาร จึงรีบรุดออกมาต้อนรับด้วยตนเองตามธรรมเนียม ก่อนจะเร่งให้บ่าวไพร่ไปตามเหรินหมิงหลงที่ให้มาที่เรือนรับรองโดยเร็วที่สุดเหรินหมิงหลงเพิ่งจะจัดการธุระส่วนตัวเสร็จ และแต่งกายอย่างภูมิฐานตามคำสั่งของฮูหยินผู้เป็นมารดา เพื่อเตรียมตัวไ