All Chapters of มรสุมรัก CEO ซาตาน: Chapter 11 - Chapter 20

แม้ว่าเซิ่นหรูซวงจะไม่ได้คาดหวังว่าซิงจือเหยียนจะเข้าข้างเธอแต่เมื่อเห็นซิงจือเหยียนเลือกจะยืนอยู่ข้างซิงฟานโหรวอย่างไม่ลังเล เธอก็รู้สึกหนาวเหน็บในใจอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้คิ้วของซิงจือเหยียนขมวดเล็กน้อย ดวงตาสีดำเรียวยาวจ้องมองเธออย่างเงียบ ๆขณะที่เซิ่นหรูซวงคิดว่าเขาคงจะไม่ยอมทำตามที่เธอขอ ซิงจือเหยียนก็หรี่ตาลงนิด ๆ และพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำว่า "ดูกล้องวงจรปิด"ซิงฟานโหรวร้องตะโกนแทบจะเสียงหลง "ไม่!"เซิ่นหรูซวงหัวเราะเยาะ "ทำไมถึงไม่ล่ะ? เธอกลัวอะไรอยู่เหรอ?"ใบหน้าของซิงฟานโหรวซีดเผือด เธอเม้มปากแน่น "ฉันไม่ได้กลัว"ซิงจือเหยียนปรายตามองซิงฟานโหรวเพียงแวบเดียว ซิงฝานโหรวก็หุบปากลงทันทีซิงจือเหยียนไม่ได้พูดอะไรอีก เขาส่งสายตาให้ผู้อำนวยการ แล้วนั่งลงบนโซฟา ไขว่ห้างอย่างสง่างาม มือทั้งสองข้างประสานกันวางบนเข่าเว่ยอวิ่นลู่เดินเข้าไปยืนข้างซิงจือเหยียน ก้มหน้าลงเผยให้เห็นลำคอที่ขาวเนียน ดวงตาของเธอดูอ่อนโยนและน่าหลงใหลซิงจือเหยียนหันหน้ามองเล็กน้อย เสียงทุ้มลึกดังออกมาอย่างสุภาพ "นั่งสิ"เว่ยอวิ่นลู่เม้มปากยิ้ม แล้วนั่งลงข้าง ๆ ซิงจือเหยียน แขนแนบชิดกัน ท่าทางดูสนิทสนม

เซิ่นหรูซวงไม่อยากจะโต้เถียงกับซิงจือเหยียนเรื่องการวางยาอีก เพราะไม่ว่าจะโต้เถียงกันไปมากี่รอบ สุดท้ายผลลัพธ์ก็จะเหมือนกับตอนนี้ซิงจือเหยียนจะเป็นเกราะป้องกันที่ดีที่สุดและแข็งแกร่งที่สุดของเว่ยอวิ่นลู่เซิ่นหรูซวงหันไปมองนอกหน้าต่างรถ "ฉันไม่ไปที่ของคุณค่ะ ถ้าไม่ให้ฉันลงตรงนี้ ก็ส่งฉันกลับบ้านตระกูลซิง"หลังจากนั้นไม่นาน ซิงจือเหยียนก็หัวเราะเยาะอย่างมีนัย "เธอเก่งขึ้นมากเลยนะ"เซิ่นหรูซวงหันกลับไปมองเขา ด้วยสีหน้าเรียบเฉย "แล้วคุณจะเลือกอะไร?"ซิงจือเหยียนจ้องมองเธออย่างเย็นชา เหมือนสัตว์ร้ายที่ซ่อนตัวอยู่ในความมืดริมฝีปากของเขาค่อย ๆ ยกยิ้มบาง ๆ แบบที่แทบจะมองไม่เห็น"ตอนนั้นเธอร้องไห้จะอยู่กับฉันแทบเป็นแทบตาย ตอนนี้กลับอยากกลับไป" ซิงจือเหยียนพูด "เซิ่นหรูซวง เรื่องราวไม่ได้เป็นอย่างที่เธอต้องการเสมอไปหรอกนะ""เซิ่นหรูซวง เธอไม่มีสิทธิ์เลือกอะไรทั้งนั้น"เซิ่นหรูซวงกัดฟันแน่น มองเขาอย่างไม่ยอมแพ้สุดท้าย เธอก็ถูกพาตัวกลับมาที่เพนท์เฮาส์หลังนั้นอยู่ดีเธอยืนกัดฟันอยู่ที่หน้าประตูเพนท์เฮาส์ ท่าทางของเธอแสดงถึงการต่อต้านอย่างเต็มที่เธอจำได้แม่น ว่านี่คือบ้านแต่งงานที่ซ

เสียงของเหยียนเหวินอินเผลอหลุดออกมาโดยไม่ทันตั้งตัว "ย้ายออกไป? ทำไม?"คุณปู่ซิงเลิกคิ้วอย่างสนใจ "ไม่ใช่ว่าอยู่กับจทิเหยียนก็ดีแล้วเหรอ ทำไมถึงคิดจะย้ายออกไปล่ะ?"เซิ่นหรูซวงบีบนิ้วมือเล็กน้อย "คุณปู่คะ ที่นี่อยู่ไกลจากโรงเรียนนิดหน่อย แล้วพี่จือเหยียนก็อยู่กับคุณหนูเว่ย หนูไม่อยากรบกวนพวกเขาก็เลยคิดว่าจะเช่าบ้านอยู่ใกล้โรงเรียนค่ะ""ได้ไหมคะ คุณปู่?"เซิ่นหรูซวงมั่นใจ 50% ว่าคุณปู่ซิงจะยอมรับข้อเสนอของเธอระหว่างเธอกับเว่ยอวิ่นลู่ คนที่เข้าข้างเว่ยอวิ่นลู่เสมอไม่ใช่แค่ซิงจือเหยียนคนเดียว แต่รวมถึงคุณปู่ซิงด้วยไม่อย่างนั้น คุณปู่ซิงก็คงไม่ให้เว่ยอวิ่นลู่ย้ายเข้ามาอยู่ด้วยตั้งแต่แรกเริ่ม คุณปู่ซิงก็พอใจกับหลานสะใภ้อย่างเว่ยอวิ่นลู่อย่างมากในชาติก่อน เขาก็เคยเตือนเธอว่าอย่าได้คิดว่ามีลูกสาวแล้วจะแต่งงานเข้ามาในตระกูลซิงง่าย ๆและก็เป็นไปตามคาด คุณปู่ซิงพูดเพียงแค่ว่า "หลานตัดสินใจได้เลย"ในที่สุด เซิ่นหรูซวงก็ถอนหายใจโล่งอกหลังอาหารเย็น เหยียนเหวินอินก็เดินมาหาเธอด้วยท่าทีที่เกรี้ยวกราด "แม่ไม่อนุญาตให้ลูกย้ายออกไป"เซิ่นหรูซวงก้มหน้าลงจัดกระเป๋า "ซิงจือเหยียนไล่หนูจากปา

กลุ่มชายฉกรรจ์ที่ส่งเสียงเอะอะอยู่ข้างหลังเซิ่นหรูซวง ก็หยุดการกระทำลงในทันทีเซิ่นหรูซวงเงยหน้าขึ้น ก็เห็นซิงฟานโหรวยืนยิ้มหวานอยู่ตรงหน้า ทั้งที่ควรจะยังอยู่ในโรงพยาบาล โบกโทรศัพท์มือถือในมือไปมา"เซิ่นหรูซวง เธอโทรหาพี่ชายฉันเหรอ น่าเสียดายที่พี่ชายฉันไม่มีเวลาสนใจเธอหรอก""พี่ชายฉัน กำลังดูดอกไม้ไฟกับพี่ลู่ลู่อยู่น่ะ"บนหน้าจอโทรศัพท์ของซิงฟานโหรวยังคงเล่นวิดีโออยู่ในวิดีโอนั้นเป็นภาพด้านหลังของซิงจือเหยียนและเว่ยอวิ่นลู่ ซิงจือเหยียนโอบไหล่ที่บอบบางและเปลือยเปล่าของเว่ยอวิ่นลู่ ทันใดนั้น บนท้องฟ้ายามค่ำคืนเบื้องหน้าก็มีดอกไม้ไฟระเบิดขึ้นอย่างงดงามในเวลาเดียวกัน เซิ่นหรูซวงก็เห็นว่าบนท้องฟ้าก็เต็มไปด้วยดอกไม้ไฟในขณะที่ดอกไม้ไฟร่วงลงมา เธอก็ได้ยินเสียงจากปลายสายในมือถือของเธอ"จือเหยียน ขอบคุณนะคะ ฉันมีความสุขมากเลย"เสียงของซิงจือเหยียนเจือด้วยความอ่อนโยนที่เซิ่นหรูซวงไม่เคยได้ยินมาก่อน "มีความสุขก็ดีแล้ว""จือเหยียน ฉันขอจูบคุณได้ไหมคะ?"เสียงปลายสายของซิงจือเหยียนก็เริ่มมีเสียงรบกวน แต่ก็ยังได้ยินคำว่า "ได้" ของซิงจือเหยียนอย่างชัดเจนเซิ่นหรูซวงหอบหายใจถี่ รู้สึกเ

ซิงจือเหยียนคว้ามือทั้งสองข้างของเธอไว้แล้วกดไว้เหนือศีรษะ ร่างกายที่แข็งแกร่งของเขาตรึงเธอไว้ ลมหายใจเข้าออกของเขาล้วนอบอวลไปด้วยความเย็นชา่ซิงจือเหยียนไม่ได้สนใจคำพูดของเธอ เขาก้มหน้าลง ใช้จมูกโด่งของเขาดมกลิ่นที่ซอกคอของเธอเหมือนหมาป่าที่กำลังหมายปักอาณาเขต มือข้างหนึ่งเลิกชายเสื้อของเธอขึ้น ก่อนจะใช้ฝ่ามือที่หยาบกร้านลูบไล้ตรงเอวเธออย่างถือวิสาสะร่างกายของเซิ่นหรูซวงสั่นเทาไปทั้งตัว "ซิงจือเหยียน อย่าแตะต้องฉัน"ว่ากันว่าสำหรับผู้ชาย เซ็กซ์กับความรักแยกกันได้เมื่อก่อน เซิ่นหรูซวงไม่เคยเชื่อคำพูดนั้นเลยในชาติที่แล้ว ตอนที่ซิงจือเหยียนระบายความใคร่ออกมาใส่ตัวเธอโดยไร้การยับยั้ง เธอเคยคิดว่านั่นคือความรักแต่ภายหลังจึงเข้าใจว่าแหวนเพชรบนนิ้วนางข้างซ้ายของเว่ยอวิ่นลู่ต่างหากคือความรัก งานแต่งงานที่ยิ่งใหญ่ของเว่ยอวิ่นลู่และซิงจือเหยียนต่างหากคือความรัก และการเลือกที่รักมักที่ชังที่ทุกคนต่างรู้กันของซิงจือเหยียนที่มีต่อเว่ยอวิ่นลู่คือความรักซิงจือเหยียนทำเป็นหูทวนลมและโน้มลงมาแล้วกัดลงไปบนซอกคอของเธออย่างแรงดวงตาเซิ่นหรูซวงเบิกโพลง "ออกไปนะ! อย่ามาแตะต้องฉัน!"ซิงจือเหยีย