บทที่ 79

โจวซือเหย่เป็นพวกเผด็จการ เขาไม่ได้กำลังปรึกษาเธอ แต่กำลังแจ้งให้เธอทราบ แล้วพาเธอกลับโรมแรมทันที

ทันทีที่ประตูเปิดออก เธอก็ถูกผลักเขาไปชิดติดกับกำแพง ก่อนที่จูบอันเร่าร้อนของเขาจะประทับลงไปที่หลังหูของเธออย่างถึงอกถึงใจ

โจวซือเหย่จับเธอหันกลับมา ยกสะโพกของเธอ แล้วอุ้มเธอขึ้น มือทั้งสองของเจียงซู่โอบกอดคอของเขาไว้โดยอัตโนมัติ

แสงไฟสลัวทำให้บรรยากาศภายในห้องยิ่งเย้ายวน อบอวลไปด้วยความคลุมเครือ

เจียงซู่ถูกโยนลงบนเตียง ท่าทางถอดเสื้อของโจวซือเหย่ค่อนข้างรีบร้อน

ทุกครั้งที่พวกเขามีอะไรกัน มันทำให้เจียงซู่รู้สึกว่าเขาชอบเธอ แต่ต่อให้ไม่ชอบเธอคนนี้ ก็ชอบในร่างกายของเธอ

หิวมาหลายวัน โจวซือเหย่มีความกระหายอย่างรุนแรง ราวกับว่าต้องการอยากจะกินเธอไปทั้งตัว

ต่างบ้านต่างเมือง ท่ามกลางสภาพแวดล้อมที่แปลกตา เจียงซู่ปล่อยใจไปตามความรู้สึกของตัวเอง และปล่อยตัวไปตามอารมณ์

จนลืมทุกสิ่งรอบตัวไป แม้เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ของเธอก็ยังถูกละเลยผ่านไป

เมื่อทุกอย่างจบลง เจียงซู่ก็เป็นเหมือนปลาตายที่นอนราบอยู่บนตียง นิ้วมือของเธอไม่มีแม้แต่แรงที่จะขยับได้อีก ขณะที่โจวซือเหย่แสดงออกถึงความพึงพอใจเป็นอย่างม