MYZTERY HORO ::: EP.5

ไม่กี่นาทีต่อมา...

“พอแล้วค่ะพอๆ ส่งหนูตรงนี้นี่แหละเฮียคิน”

ฉันพูดออกไปพอเห็นว่ารถของเฮียแล่นออกมาได้ไกลจากสนามบินพอสมควร ห่างจากสายตาของพ่อกับแม่ที่เดินตามมาแอบดูเราจนฉันต้องทำเนียนโดดขึ้นรถเฮียเขามาด้วยเนี่ย

“ตรงนี้จอดไม่ได้ -_-”

“อ้าว แล้วนี่เฮียจะไปไหนอ่ะ?”

ฉันตั้งคำถามแล้วชะเง้อมองไปข้างหน้า เออแฮะ นอกจากจะจอดไม่ได้แล้วยังมีรถเยอะจนถนนแน่นเอี้ยดอีก

“นั่นดิจะไปไหน?”

“ง่ะ หนูถามเฮียก่อน เฮียก็ต้องตอบมาก่อนสิคะ”

“ก็ถามอยู่นี่ไงว่าจะไปไหน ตอบเซ่ -_-”

“เอ๊ะ ทำเป็นเข้ม นี่ตะคอกใส่หนูเลยหรอคะ!!”

เชอะ แค่นี้ต้องมาทำเสียงแข็งใส่ เดี๋ยวแม่ก็โดดกัดหูซะหรอก ยี๋... จะว่าไปก็ยังเปรี้ยวลิ้นอยู่เลยอะ ตาลุงบ้ากรอกของแบบนั้นเข้าปากมาได้ >_< 

“ใครตะคอก แค่ถามกลับมั้ย”

“อือๆ งั้น...หนูชื่อลิซ่านะ หรือจะเรียกว่าลิซก็ได้”

ฉันตอบส่งๆ แล้วยืดคอยืดตัวไปมองทาง แต่ก็เห็นได้แค่ท่อรถคันหน้าเท่านั้น เพราะรถเฮียคินที่ฉันนั่งมันเตี้ยม่อต้อ ผู้ชายเนี่ยน้อออ ทำไมชอบรถสปอร์ตที่ต่ำเตี้ยเรี่ยดิน แถมข้างในยังแคบทำเหมือนเป็นตัวเองเป็นหนูจี๊ดๆหลบอยู่ในท่อ

“ถามที่ไปรึป่าว ใครถามชื่อตอนไหน”

“เอ้า ก็ต้องบอกชื่อก่อนจะได้รู้จักกันไว้”

“ใครอยากรู้จัก -_-”

เนี่ย! ตั้งแต่เสียงแม่หมอ Myztery แว่วมา ฉันก็รู้สึกว่าเฮียคิระทำไรก็ขัดหูขัดตา สงสัยแม่หมอจะเปิดโลกให้เห็นความกาลกิณีที่แผ่ออกมาชัดๆแล้วอ่ะ =[]=!

“หนูนี่แหละอยากรู้จัก เฮียเป็นคนพื้นที่รึเปล่าคะ”

“ถามทำไม”

“เอ๊ะหรือว่าเป็นแค่นักท่องเที่ยวอ่ะ”

“ถามว่าถามทำไม”

โอ่ยยย จะอยากรู้อยากเห็นไปซะทุกเรื่องเลยรึไง สงบปากสงบคำแบบหนูบ้างเนี่ยเป็นมั้ยตาลุงกล้ามใหญ่ =_=^

“คือที่จริงหนูจะไปทำกิจกรรมมหาลัยที่เกาะอะไรไม่รู้ในจังหวัดนี้นี่แหละ แต่พอกำลังจะเปิดเข้าไปดูว่าที่ไหน ก็ดันมีคนใจยักษ์ใจมารมาเหยียบโทรศัพท์หนูพังซะได้ TT^TT”

พูดไปฉันก็ส่งสายตาอาฆาตจนตาถลนออกไป เชอะ! สามหมื่น สามหมื่นเรื่องจบ ค่ามือถือก็ไม่ได้ แถมยังสับขาพัลวันหนีพ่อกับแม่จนมาติดแหง่กอยู่นี่ไง

แกร๊ก!

“จะเอาเครื่องไหนก็หยิบไป”

แล้วพอฉันพูดจบเฮียคินก็เอื้อมมือมาเปิดลิ้นชักหน้ารถ ปรากฏโทรศัพท์มือถือรุ่นใหม่หลายค่าย

“โอ้โห =[]=! นี่อย่าบอกนะว่าเฮียเป็นลูกหลานเศรษฐี คนดีๆที่ไหนจะพกโทรศัพท์หลายเครื่องเหมือนค่ายมือถือเคลื่อนที่ได้”

ฉันมองโทรศัพท์ในลิ้นชักตรงหน้าและเลิกคิ้วงงๆออกไป แต่รุ่นนั้นก็ดีน้าได้ข่าวว่าเพิ่งออกใหม่ โอ๊ะ ระบบปฏิบัติการรุ่นโน้นก็น่าสนใจ หึ๊ย รุ่นนี้กล้องซูมได้ไกลมาก เลือกไม่ถูกเลยอ่ะว่าจะเอาเครื่องไหน

“ไม่เอา?”

พอเห็นฉันนิ่งไปเฮียคินก็ทำท่าจะเอื้อมมือมาปิดเก๊ะ แหมๆ เปิดมาอย่างเท่กะจะอวดเรา แล้วจะปิดหนีเพราะขี้งกล่ะสิ เรื่องไรจะยอมเล่า!

“เอาสิคะ อุ๊ย นี่อะระ.....”

หมับ! พรึ่บ!

พอเลือกมือถือขึ้นมาเครื่องหนึ่ง สายตาฉันก็ดันไปเห็นอะไรที่ดูน่าสนใจ เป็นวัสดุหนาๆ สีทึบๆ ทรงกระบอก แต่เฮียคินก็กระชากมือฉันที่กำลังจะหยิบมันออก แล้วกระแทกลิ้นชักปิดเข้าไปอย่างว่องไว

 “ดูซะ ว่าจะไปที่ไหน”

เฮียส่งสายตาดุๆออกมา สายตาแบบนี้จะว่าคล้ายก็คล้ายแฮะ แต่นึกไม่ออกว่าคล้ายอะไร สงสัยสายตาดุๆของผู้ชายจะคล้ายกันหมดเลยล่ะมั้ง คงเหมือนเฮียบีท เฮียโย เฮียพาย ว่าแต่...

“แนะๆ ถามว่าจะไปที่ไหน แปลว่ามีคนใจดีจะไปส่งหนูใช่มั้ย ^_^”

“ถ้าผ่านจะแวะให้”

เนี่ยน้า... วันก่อนแม่หมอบอกว่าคนอุปถัมป์เราจะมากับสีน้ำเงินหรือสีฟ้า ถ้าไม่นับรวมศาสตร์ลัคนาราศีสิงห์ที่เฮียแกตรงตามบุคลิกคนกวนใจน่ะ เฮียคินในเสื้อฮาวายชิลๆสีฟ้าก็เข้าข่ายเป็นผู้อุปถัมภ์ค้ำชูเราเลยนะ ^_^

“แล้วถ้าไม่ผ่านก็จะไปส่งอยู่ดีใช่มั้ยล่าาา”

“หึ ไม่ผ่านก็ทิ้งไว้กลางทาง ให้ต่อรถไป”

...อะจึ๋ย! -*- ผิดละ ผิดหมด เนี่ย! เฮียคิระคือตัวกาลกิณีชัดๆ เราไว้ใจพี่แกได้ไงอะ บ้าบอชะมัด =_=^

“สรุปได้ยังจะไปไหน?”

โถ พ่อหนุ่ม นี่เพิ่งจะจับมือถือแค่สองนาทีเห็นจะได้

“ยังสรุปไม่ได้หรอกค่ะ แอพที่จะเข้าไปดูได้ว่าเค้าไปที่ไหนกันมันต้องติดตั้งที่มหาลัยเท่านั้นอ่ะ”

ใช่...ลืมไปเลยอ่ะ Know More เป็น Community ภายใน ถึงจะเล่นนอก ม. ได้ แต่การลงทะเบียนและติดตั้งลงเครื่องน่ะ ต้องเข้าไปทำที่ตึก IST อย่างเดียวเลยไง ง่าาา แล้วจะทำไง อ๋อ!

“แต่ไม่เป็นไรเดี๋ยวหนูให้พี่สาวดูให้ หนูไลน์ไปแล้วล่ะค่ะแต่พี่สาวยังไม่ตอบเลยอ่ะ แหะๆ เฮียรอหน่อยได้มั้ย =_=^”

“งั้นเข้าไปติดตั้งที่มหาลัย” เฮียคินพูดออกมาสั้นๆ แต่....

“โห นั่นหลายร้อยโลอยู่นะคะ คือหนูเรียนที่ ม.เอกชนชื่อดังย่าน XXX นู่นค่ะ Treatise University มหาลัยของคนหน้าตาดี เคยเห็นมั้ยโฆษณาในทีวี คิกๆๆ”

ฉันพูดออกไปด้วยความภาคภูมิใจในสถาบันที่ถึงกับบินกลับมาเข้าเรียนที่นี่ตามเฮียพายอย่างที่รู้กัน แล้วเฮียคินก็พูดออกมาแบบงึมงำ

“Treatise?”

“ใช่ค่ะ รู้จักใช่มั้ยล่าาา นี่เฮียเรียนจบยัง ถ้ายังย้ายไปเรียนที่ ม. หนูสิ มีอะไรเจ๋งๆ น่าสนใจเพียบเลย”

“หึ...อย่าง Nightshade”

“ว๊าวววว เป็นแฟนคลับพวกเฮียๆด้วยหรอเนี่ย อะแฮ่ม ไม่อยากจะคุยว่าเฮียๆของหนูสองคนอยู่แก๊งค์นี้ด้วย คือเฮียพายกับเฮียโยนั่นเองงง ^_^ แล้วหนูยังมีพี่ชายเป็นมือกลองง้องแง้งชื่อเฮียบีทอีกคน ส่วนคนต่อมาก็คือเฮียคิระนี่ไง เย่ๆ!”

“ไปนับญาติด้วยตอนไหน -_-?”

อะจึ๋ย!!! โดนไปอีกดอก! ตาลุงคนนี้นี่ชอบกวนใจอยู่ร่ำไป คุยไปคุยมาชักจะเริ่มหมั่นไส้

“หืม...อะไรกันล่ะคะ ที่ให้ติดรถมาด้วยนี่ไม่ได้มองว่าหนูเป็นน้องสาวที่แสนน่ารักหรอกหรอฮะ -*-”

“ก็โดดขึ้นมาเองป่ะ -_-” <<< หน้าเอือมรอบที่ล้าน

“เห๊อะ! จะยังไงก็ช่างเถอะน่า หนูผูกจิตกับเฮียแล้ว และสัมผัสได้ลึกๆว่าเรามีความปรารถนาดีอันแรงกล้าต่อกัน ถึงช่วงนี้ดวงเราจะไม่ค่อยถูกกันเท่าไหร่ แต่ก็คงไม่แย่มากหรอกมั้ง -*-”

“ผูกจิต? กับดวง? -_-”

“ใช่ค่ะ นี่เลย ขออนุญาต Tie-in นะคะ! เฮียรู้จัก Myztery Horo แหล่งรวบรวมศาสตร์แห่งคำทำนายรึยัง บอกเลยว่าโด่งดังมากในโลกออนไลน์ตอนนี้เลยนะ ^^”

ฉันเอียงคอถามเฮียคิระที่ดูใช้สมาธิกับการขับรถบนถนนเพราะรถเยอะมากๆ แล้วก็แอบเห็นเฮียทำหน้างงๆพอปรายตามองมาทางนี้อ่ะ

“อ๊ะๆ ทำหน้าแบบนี้แปลว่าไม่รู้ล่ะสิ งั้นเฮียเกิดวันอะไรคะ หนูจะตรวจดวงชะตาให้เฮียเดี๋ยวนี้ เป็นการแสดงน้ำใจและความหวังดิ....”

“ไร้สาระ”

ชิ! นั่นไงว่าละ ลุงนะลุง แค่บอกวันเกิดมาคำเดียวจะบ่นอุบอิบให้ยืดยาวแล้วเบ้ปากใส่คนอื่นเขาทำไมฮะ ด้ายยยย....สงสัยต้องใช้ไม้ตายขั้นเบสิค

“โธ่เฮียขาไม่ต้องเล่นตัวหรอกค่าาา นี่หนูกำลังสร้างมิตรภาพอันดีงามระหว่างเราด้วยการอ่านคำทำนายที่แม่นจนน่าตกใจให้เลยน้าาาาาาาาาาาาา ลั่ลล้าาาา ลั่ลล้าลั้ลลาลั่ลหล่า ลา ล้า ลั้ลลา ลาหล่า ลาล้า วี๊ดดดดด ฮ่ะๆๆๆ ตลกอ่ะ >_<”

“-_____-^”

อุ่ย...แต่สงสัยจะไม่เวิร์ค เพราะพอได้ฟังการไล่ระดับโทนเสียงปุ๊บ เฮียคินก็ปรายตามองฉันแบบเอือมๆ แถมยังทำหน้าเหมือนฉันเป็นตัวประหลาดซะงั้นอ่ะ

“อ่ะ ไม่บอกอยู่ดีสินะคะ ถ้าไม่บอกงั้นหนูทำต่อนะ ลั้ลล้าาา…”

“พอ! หนวกหู วันพุธ”

เอ๋...วันพุธงั้นหรอ วันพุธก็คือดาวพุธ แต่ไม่หรอก บังเอิญน่า โชคชะตาคงกำลังปั่นหัวเราให้ไขว้เขวจากเทพบุตรดาวพุธแห่ง Nightshade ที่ตอนนี้อยู่ไกลแสนไกลเท่านั้นอ่ะ

“โอเค วันพุธค่ะ รอแป๊บ วันพุธๆ โอ๊ะเจอแล้ว...หนูจะอ่านละน้า คนเกิดวันพุธ….”

ตู้มมม! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ตู้มมมมมมม!

“กรี๊ดดดดดดดดดดด ระเบิด! ระเบิด! หรือเรากำลังอยู่ท่ามกลางสงคราม! ไหน! ระเบิดอยู่ไหน นั่นเสียงปืนจากรถถังใช่มั้ย?! กรี๊ดดดด เฮียคินระวังค่าาา จับมือกันไว้พวกเรากำลังจะตายยยยย อ๊ากกกกก >[]<!!!”

แต่ยังไม่ทันที่ฉันจะเอ่ยปากออกไปสักคำ อยู่ๆรถที่เรานั่งก็มีเสียงปืนและเสียงระเบิดดังตูมตามดังขึ้นมาจนฉันผวาทิ้งมือถือแล้วเอามือข้างนึงปิดหน้า ส่วนมืออีกข้างคว้าแขนเฮียคินที่อยู่ข้างกัน ภาพบนรถตอนนี้มืดดำ โอ้วพระเจ้านี่ฉันตายจากแรงระเบิดไปแล้วสินะ ฮือออ ....นี่สินะที่เค้าเรียกว่าเวรกรรม TT^TT

“ครับป้า”

...เอ๋?

“ออกแล้วครับ กำลังกลับ”

อ้าว...

ท่ามกลางนาทีลุ้นระทึก หัวใจที่เต้นตึกๆ และเสียงหวีดร้อง 2,800 เดซิเบลของฉัน อยู่ๆเฮียคินก็พูดขึ้นมาเสียงเรียบจนฉันเปิดหน้าไปมองและเห็นว่ารถยังคงวิ่งอยู่บนถนน นี่คือโลกปกติ ต่างจากเดิมแค่เฮียคินกำลังคุยโทรศัพท์อยู่เท่านั้น

มิหนำซ้ำดูเหมือนการแหกปากตะโกนออกไปเป็นกระต่ายตื่นตูมของฉันจะทำให้ตาลุงนี่ถูกอกถูกใจมากซะด้วย พอคุยเสร็จลุงแกก็กดวาง แล้วหันมากระตุกยิ้มมุมปากล้อเลียนฉัน

“เอ้า... เสียงเรียกเข้าหรอกหรอเนี่ย หนูก็คิดว่า…”

“เล่นใหญ่อะไรขนาดนั้น”

หึ๊ยยยย ฟังแล้วหมั่นเขี้ยวขอสักที ฉันใช้มือหยิกแขนแน่นๆของเฮียคินที่ตัวเองเกาะไว้ แล้วบ่นอุบอิบออกไปยกใหญ่

“คนบ้าที่ไหนเค้าใช้เสียงเรียกเข้าเป็นระเบิดลูกใหญ่กับเสียงปืนรัวๆเหมือนอยู่ในสงครามกันบ้าง เฮียโตในซุ้มมือปืนรึไง! -*-”

เนี่ย แล้วพอฉันพูดจบ เฮียคิระก็ยักไหล่ขำๆ และทำเป็นไม่สนใจ แต่แปลกจังแฮะ พึ่งรู้จักกันเอง ทำไมฉันถึงรู้สึก...สนิทใจ 

อ๊ะๆ ไม่นับรวมเรื่องที่เฮียเป็นตัวกาลกิณีนะ ฉันไม่เสพติดเรื่องซวยจ้ะ ที่บอกว่าสนิทใจหมายถึง เฮียเค้าก็ดู...ไม่ได้ถือตัวอะไร

“มาๆ ตั้งใจฟังนะคะ หนูจะอ่านคำทำนายแล้วนะ คนเกิดวันพุธ....”

“พี่สาวยังไม่ตอบไง๊”

หืม... นั่นสิ โรสไปไหนกันน้า รอมาสักพักแล้วอ่ะ วันนี้วันหยุดแต่ไม่ตอบไลน์เลยนี่มันแปลกๆมั้ย

“อือ ยังเลยค่ะ อ่านต่อละนะ คนเกิดวันพุธ...”

“หิว”

…เอ๊ะ! นี่ตั้งใจขัดรึเปล่า ไม่เอาๆ คิดในแง่ดีเฮียเขาคงแค่หิวข้าว

“ก็จอดสิคะ -.- ร้านข้างทางมีเยอะแยะไป ดีเหมือนกันหนูอยากกินผัดกะเพรา เนี่ย เค้าว่าคนเกิดวันพุธ...”

“เบื่อกะเพรา อยากกินซาลาเปา”

“โอ๊ยยย! ไม่อยากฟังก็บอกมาเลย แต่บอกไว้ก่อนถ้าไม่ฟังเฮียจะเสียใจ คำทำนายของแม่หมอ Myztery คือการคาดการณ์ที่แม่นสุดยอดในภาคพื้นเอเชียตะวันออกเฉียงใต้!!!”

“เว่อร์ไป”

พอตะโกนข้างหูตาลุงนี่ไปแบบนั้น ฉันก็กอดอก ขมวดคิ้ว จิกตามองแบบไปอย่างหาเรื่อง แล้วเฮียคินก็ขำ

“หึ....”

“เชอะ! ไม่อยากฟังก็ไม่ต้องฟัง แต่หนูอยากบอก จะพูดลอยๆละกัน คน-เกิด-วัน-พุธ...”

“ร้านนั้นน่ากิน งั้นกินร้านนั้นละกัน”

“โว้ยยยยย หนูชักจะเริ่มหมดความอดทนแล้วนะ เฮียรู้รึเปล่าว่าบรรดาเฮียๆของหนูถ้าดื้อมากๆจะโดนลงโทษยังไง หึหึ...”

หนอยๆ ไอ้เราก็อุตส่าห์หวังดี จะเล่าสู่กันฟังว่าชะตาชีวิตช่วงนี้จะเป็นไงแล้วยัง!!!

“อ่ะ ว่าไป”

โอ๊ะนี่คือที่ขึ้นเสียงใส่ก็ยังสำนึกไม่ได้เลยสักนิดว่างั้น? ด้ายยยย เฮียคินนนน ด้ายยยยย.....

“แล้วอย่ามาร้องไห้นะถ้าโดนหนูทำรุนแรง ห้ามแจ้งความเรียกจรวดมาจับหนูด้วย เพราะหนูจะไม่ปรานีเฮียอีกแล้ว ทนเอาก็แล้วกัน!”

พรึ่บบบ!

พูดจบฉันก็ลุกพรวด โน้มตัวเอามือป้องเป็นโทรโข่งไปตะโกนข้างหูเฮียคิระด้วย Level เสียง 3,800,000 เดซิเบลจนรถสั่น

“กรี๊ดดดดดดดดด เฮียคินเลิกกวนประสาทหนูได้ล๊าวววววว กรี๊ดดดดด ฮ่าๆๆๆๆๆๆ จงหูหนวกไปซะ กรี๊ดดดดดดดด!”

เอี๊ยดดดดด!

แล้วพอฉันทำแบบนั้น เฮียคินที่น่าจะตกใจจากการใช้สมาธิขับรถอยู่ก็ถึงกับเบรคกะทันหันและหักพวงมาลัยรถเข้าข้างทางอย่างรวดเร็ว ในขณะที่ฉัน...

“ว๊ายยยย O_O!”

พรึ่บ!

เพราะทรงตัวไม่อยู่ แรงเหวี่ยงของรถเลยทำให้ฉันเซไปมาอย่างตั้งตัวไม่ทัน และจบลงที่ร่างของฉันทิ้งตัวลงบนตักของเฮียคินอย่างเลี่ยงไม่ทัน มิหนำซ้ำหน้าฉันยังมุดอยู่ที่อกขาวๆ ได้กลิ่นน้ำหอมจางๆจากปกเสื้อฮาวายสีฟ้า เล่นเอาพูดอะไรไม่ออกที่ต้องใกล้กับผู้ชายคนอื่นนอกเหนือจากพวกเฮียๆในระยะประชิดแบบนี้เหมือนกัน

“อะ...เอ่อ ฮะ....เฮียคินหนูขอโทะ....”

แล้วจังหวะที่ฉันเงยหน้าขึ้นไป ซึ่งก็พอดีกับที่เฮียคินก้มหน้าดุๆนั่นลงมาพร้อมกัน ริมฝีปากของเราสองคนก็....

จุ๊บ!

“O_O” <<< เฮียคิน

“O_O” <<< ฉัน

“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด >////////////<”