MYZTERY HORO ::: EP.6

::: KIRA :::

จุ๊บ!

“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด >////////////<”

ยัยตัวเล็กบนตักผมแผดเสียงออกมาดังสนั่นทันทีที่ริมฝีปากเราแตะกัน ก่อนจะมุดหน้าที่แดงไปถึงหูลงมาที่เสื้อฮาวายของผมแบบร้อนรนจนกระดุมเสื้อเม็ดบนเริ่มหลุดลุ่ย เม็ดต่อๆไปก็หลุดตาม

เออ เอาเข้าไป ยัยนี่เป็นบ้าไรวะ จะโหวกเหวกทุกสามนาทีเลยไง๊ -_-?

“พอได้แล้วมั้ง”

“กรี๊ดดดดด ไม่! เฮียมากอดหนูทำไม เฮียโย เฮียพาย เฮียบีทสอนว่าห้ามแตะเนื้อต้องตัวผู้ชาย! เพราะพวกผู้ชายไว้ใจไม่ได้! ผู้ชายจะหลอกล่อให้เราตายใจ และผู้ชายก็จะพาเราไปได้.....”

“บอกให้พอ!”

“…กัน”

เสียงเล็กๆกับหน้าตาเอาเรื่องดูแผ่วลงพอผมตะคอกออกไปเสียงดัง เอาตรงๆหนวกหูฉิบหาย แต่...เมื่อกี๊ว่าไงนะ =_=^

“ใช่ ดะ...ได้กัน =[]=! หรือว่าเฮียคิน.... โอ้วม่าย หนูอุตส่าห์สถาปนาให้เป็นพี่ชายที่คนที่สี่ แต่ที่จริงแล้วเฮียคิดไม่ซื่อและมีอะไรแอบแฝงในใจใช่มั้ย?!”

“ได้กันเนี่ยนะยัยบ้า พูดไรออกมาวะก็เธอ...”

“อย่ามาแก้ตัว!! พวกเฮียๆบอกว่าผู้ชายที่ไหนก็อยากได้กันกับสาวๆพราวเสน่ห์ หมายถึง...นี่! อย่างหนูนี่ไง! ถึงจะไม่รู้ว่าได้กันคืออะไร แต่หนูก็พอรู้ว่าตัวเองเซ็กซี่แสนซนขนาดหนายยยย TT^TT”

เจ้าของริมฝีปากอมชมพูโอดโอยไม่หยุด แถมยังชี้นิ้วสั้นๆไปหาตัวเองอย่างภาคภูมิใจ ก่อนจะเปลี่ยนอารมณ์เป็นวี๊ดว๊ายตามเดิม ซึ่งนั่นแหละแม่งโคตรรรรร หนวกหูฉิบหาย -*-

“อ้าวเงียบ! ถ้าไม่ได้คิดอะไรไม่ดีเฮียมาสัมผัสแนบชิดกับหนูทำม๊ายยย มาจูจุ๊บ ขโมย First Kiss ของหนูไป อร๊ายยยย >_< จงอธิบายความหมายของคำว่า ‘ได้กัน’ ออกมาเพื่อยืนยันความบริสุทธิ์ใจในฐานะพี่ชายเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นหนูจะกรีดร้องให้ดังไปทั่วทั้งภาคใต้ ม่ายยยย”

บ้าฉิบ... ผมข่มใจกัดฟันนั่งมองร่างเล็กของยัย...ยัยนี่ชื่อไรนะ? เออช่างแม่ง ร่างเล็กดีดดิ้นอยู่บนตักผมเหมือนเด็กงอแงเอาแต่ใจ เวร... หูกูนี่อื้อไปหมด อะไรคือไม่เว้นช่องไฟให้กูพูดเลยวะเนี่ย แล้วให้อธิบายความหมายของคำว่าได้กันซะด้วย

“ยัยเด็กประหลาด! พูดออกมาเองยังไม่รู้ว่าคือไรเนี่ยนะ -_-”

“ม่ายต้องงงง ไม่ต้องมาทำเป็นดุกลบเกลื่อนเลยค่ะ ปล่อยหนูเลย ปล่อยหนูเดี๋ยวนี้น้าา มานั่งเฉยๆให้หนูนั่งตักทำไม อร๊ายยยยย กรีดร้องให้สุดเสียง พระเจ้าโหดร้ายทารุณเกินไป! First Kiss ของหนูมีไว้ให้รุ่นพี่เตโชเท่านั้น!! ให้มาจูจุ๊บกับคนแปลกหน้าแบบนี้ หมดกัน! (>[]< ) ( >[]<) (>[]< ) ( >[]<)”

“....ไอ้เตโช? รู้จักมัน?”

พอได้ยินชื่อไอ้เวรนั่นที่เป็นเป้าหมายเดียวของการมาที่นี่ ผมเลยถามไปแต่ยัยเด็กนี่ก็เอาแต่โวยวาย เลื่อนมือไปกุมขมับแล้วเพ้ออะไรคนเดียวอยู่ได้

“ม่ายยยย พ่อเทพบุตรดาวพุธผู้เป็นเนื้อคู่ บุคคลแห่งความรักที่มีสายใยสานสัมพันธ์กันอยู่ คิดแล้วก็เสียดาย TT^TT”

...บุคคลแห่งความรัก?

“เธอกับมันกิ๊กกันอยู่?”

“ฮือออออ บ้าบอที่สุด ฟ้าดินเป็นพยานนะคะนี่คือเจ้าปีศาจที่มาขัดขวางการแสวงบุญจากการทำความดีของหนู TT^TT”

อ่ะ นี่ก็จะพูดคนเดียวอีกนานป่ะ แล้วขยันชี้นิ้วสั้นๆนั่นจังนะ ชี้ไปชี้มาจนตอนนี้มันแช่ค้างบนแผงอกผมละ -*-

“เฮ้ย ถามก็ตอบดิวะยัย...ผีบ้า -_-”

“แงงงง ดูสิคะคุณพระเจ้า ดูๆๆ! หนูชื่อลิซ่าไม่ได้ชื่อผีบ้า แม่หมอขาลูกเจอแล้วค่า นี่สินะตัวกาลกิณีที่แท้ทรู Oh! Noooo! ชีวิตหลังจากนี้คงไม่แคล้วต้องซวยตาย หรือเราจะเกิดมาเพื่อดวงตกและร้องไห้ จากนั้นก็ตายไปในที่สุ....... TT^TT”

จิ๊! ตึงงงง!

“เลิกแหกปากแล้วตอบสักทีได้มั้ยวะ!!!”

เฮือก O_O!

เพราะพูดด้วยดีๆยัยนี่ไม่ยอมฟัง ผมเลยหมดความอดทนตะคอกและทุบพวงมาลัยออกไปเสียงดัง แล้วนิ้วเล็กๆที่จิ้มอยู่บนอกผมก็ถูกเลื่อนไปปิดปาก พร้อมกับสีหน้าของร่างเล็กบนตักที่ดูแตกตื่นจนท่าทางโวยวายนั่นหยุดชะงัก และ...

“ฮะ...เฮียคินขา อยะ...อย่าทำอะไรหนูเลยนะ หนูแค่มาทำความดีเพื่อสังคม ไม่ได้เตรียมพร้อมมารับมือกับผู้ชายใจร้ายหน้าไหนสักคนเลยค่ะ T^T”

ยัง...ยังไม่หยุด นี่คือบุคลิกปกติหรือยัยนี่ตั้งใจกวนประสาทกันวะ แล้วทำไมกูขนลุกแปลกๆ พอได้ยินชื่อตัวเองด้วยเสียงออดอ้อนแบบนี้ -*-

“ลงไปดิ๊” ผมพูดออกไปเสียงเข้ม แล้วเจ้าของดวงตากลมโตก็ทำตาปริบๆ

“ตะ...แต่หนูผูกจิตกับเฮียแล้ว O.O”

เนี่ย เด็กนี่มันเป็นอะไรวะ จะมีผู้หญิงสักกี่คนบนโลกที่เจอกันไม่ถึงครึ่งชั่วโมงแล้วเป็นงี้ นี่กูไม่ปกติหรือน้องมันไม่ปกติ

“รำคาญ ลงไป”

“แต่เราก็มีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งนิดหน่อยต่อกันแล้วด้วย T////T”

พูดจบนิ้วเรียวก็ชี้มาที่ปากผมสลับกับปากตัวเองแบบอายๆ แถมยังขยับตัวดุ๊กดิ๊กไปมาบนนั่งผมอยู่ได้

“งั้นก็เอาคืนไป”

“เอาคืน? หมายถึงยังไง”

“ก็จูบแรก เอาคืนไป”

“ฮะ? มันเอาคืนดะ... อื้ออออ O_O” 

พูดจบผมก็โน้มตัวลงไปกดจูบลงบนริมฝีปากอมชมพูนั่น แต่แม่ง...ตอนแรกคิดว่าจะแตะเบาๆแล้วแยกย้ายทางใครทางมัน ก็เสือกมีอารมณ์กับท่าทางตกใจจนอ่อนยวบของเด็กนี่ แถมรสชาติลิปกลอสกลิ่นเมล่อนแม่งก็โคตรจะดี

“อื้อออ เอียอินอ่อยอู๋อ๊ะ (เฮียคินปล่อยหนูนะ ) กรี๊ดดดด >___<!!!”

จ๊วบ...จ๊วบ...

“อื้อออ อ่อยยย! (ปล่อย!!!)”

เสียงโวยวายจากลิซ่าดังขึ้นไม่หยุด ร่างผอมบางดีดดิ้นหนักขึ้น มือเล็กทั้งกำและกระชากเสื้อผมอย่างแรง แววตาเหมือนช็อคๆก่อนจะมีใครบางคนเข้ามาขัด 

ก๊อก ก๊อก ก๊อก...

‘เป็นไรป่ะน้อง เห็นเบรคกะทันหัน’

เสียงนั่นทำให้เราผละออกจากกัน แต่ยังไม่ทันที่ผมจะพูดอะไร ยัยเด็กน้อยโลกสวยก็กระชากประตูให้เปิดออกแล้ววิ่งหน้าตาตื่นลงจากรถไป

เวร! นี่กูรังแกเด็กใช่มั้ย?

::: END KIRA :::

หลายวันต่อมา...

IST Building @ Treatise University

ฉันนั่งเหม่อลอยคิดเรื่องที่เพิ่งเจอมาเมื่อวันก่อนอย่างไม่เข้าใจ ทำไมนะทำไม ทำไมคนเราจูบกันได้ง่ายๆ ไม่ต้องแต่งงานกันก่อนหรือไง -3- แถมเฮียคิระน่ะดูท่าทางก็ไม่น่าจะใช่คนใจร้าย แต่กลับเป็นผู้ชายร้ายกาจซะได้ ดีนะพอวิ่งลงจากรถมาก็เจอแท็กซี่ ฉันเลยโบกแล้วโดดขึ้นรถให้พากลับไปส่งที่สนามบินแล้วหนีกลับมาที่นี่ เห๊อะ! สิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าผู้ชายนี่เข้าใจยากสิ้นดี -*-

 “ลิซ! ช่วยหน่อยดิต้องส่งเย็นนี้”

แล้วระหว่างที่ฉันกำลังนั่งเอามือถูปากตัวเองจนแสบไปหมด โรสก็โผล่มาที่ตึก IST หน้าตาตื่นพร้อมกับโน้ตบุ๊คในมือที่วางลงแบบรีบร้อน ก่อนจะหันหน้าจอมาหาฉันทันที

“มันรับข้อมูลไปแล้วแต่ไม่แสดงผลอ่ะ ช่วยดูให้ทีว่า Error ตรงไหน“

โรสพูดและชี้ไปที่ Code ภาษา C บนหน้าจอด้วยท่าทางร้อนใจ หืม? อ๋อ..เด็กวิศวะโลจิสฯก็มีเรียนวิชานี้นี่

“แป๊บนะ ประกาศตัวแปรแล้ว... printf() ตรงนี้เป็นข้อความแสดงก่อนรับข้อมูลถูกแล้ว จากนั้น Input ข้อมูลจากคีย์บอร์ดเข้าไปเก็บไว้ในตัวแปรทั้งสองตัว ใช้ฟังก์ชั่น scanf() ก็ถูกแล้ว อ๋อ.. แต่ control string ของตัวแปร qty ที่ประกาศไว้เป็น int ซึ่งเป็นข้อมูลตัวเลขจำนวนเต็ม จริงๆต้องใช้ %d นะ ถ้าเป็น %c อ่ะ มันใช้สำหรับข้อมูลที่เป็นอักขระตัวเดียว อย่าง product code ที่รับข้อมูลเข้ามาข้างบนเห็นมั้ย แล้วก็..โรสลืมใส่คำสั่งแสดงผลอีกทีนะ ต้องเพิ่มฟังก์ชั่น printf() เข้าไปอีกครั้ง ดึงตัวแปรที่เก็บข้อมูลเอาไว้มาแสดงผลก็จะได้แบบนี้…อ้อ! อย่าลืมใส่ n ด้วย มันเป็นอักขระควบคุมการแสดงผล หมายถึงให้ขึ้นบรรทัดใหม่น่ะ”

แกร๊กๆๆๆ

ฉันเบนความสนใจจากเรื่องเฮียคิระแล้วหันไปแก้ code พร้อมกับอธิบายให้โรสฟังแบบชิลๆ เพราะสำหรับเด็ก IST มันเป็นเรื่องพื้นฐานง่ายๆ ก่อนจะหันหน้าจอโน้ตบุ๊คที่แก้ code เสร็จแล้วคืนไปให้

“แจ๋ว ได้แล้ว ^_^”

พอโรสลอง Run code ดูก็เหมือนจะผ่านไปด้วยดี ทีนี้ก็ยิ้มกว้างเชียวล่ะ เอ๊ะๆๆ ถ้างั้นแบบนี้...

“ร้อนจังเลย เย็นนี้อยากกินร็อคกี้โรด ไม่รู้จะมีใครใจดี...”

“สามควอทไปเลย เดี๋ยวไปส่งงานก่อนนะ รอนี่”

“อื้อ โชคดีของลิซจริงๆเลยน้าาา ที่มีพี่สาวใจดี ^_^”

พอฉันพูดจบโรสก็รีบไปส่งงาน ทิ้งสัมภาระอะไรต่างๆไว้นี่ แล้วพอคล้อยหลังโรสไปนิดหน่อย เฮียโยที่เดินลงมาจาก IST ก็ทำท่าเฉี่ยวๆมาทางนี้พอดี

“หยุดนะ! เจ้าอดีตพี่เขยใจร้าย อุ่ย...”

ฉันลืมตัวส่งเสียงทักเฮียโยดังไปหน่อยจนเหล่าแฟนคลับ Nightshade หันมามองทันที เฮียเองพอได้ยินก็เดินแอ๊กๆเหมือนเท่มากมาทางนี้ แล้วยังจะมีหน้า...

“ว่าไงครับน้อง หรือว่าจะขอเบอร์พี่?”

แล้วแค่นั้นเลยจ้า เสียงซุบซิบรอบข้างก็ดังขึ้นมาทันที...

‘หูยยย มั่นหน้าเนอะ หน้าตาจืดชืดคิดว่าจะเรียบร้อย กล้าขอเบอร์ไปอีก’

เดี๋ยวสิ -*- น่ากลัวจริงๆเลยนะแฟนคลับพวกนี้ ที่จริงฉันมีทุกช่องทางติดต่อเฮียโยแล้วนะ พวกเธอต่างหากที่น่าจะไม่มีอ่ะ ชิชิ พาลใส่เฮียโยดีกว่า ชอบหาเรื่องให้ฉันนักนี่ -3-

ฟุ้บ!

“หยุดเลย นี่กระเป๋าโรสนะอย่ามาใกล้”

ฉันกอดอกส่งเสียดุออกไป แต่เฮียโยก็ทำเป็นไม่สนใจ แถมยังมองซ้ายมองขวา ค่อยๆแง้มกระเป๋าโรสแล้วแอบส่องของข้างในด้วยสายตาอยากรู้อยากเห็นใช้ได้

ใช่... ต้องใช่แน่ๆ นี่เฮียเป็นหัวขโมยในคราบ Nightshade ใช่มั้ย =_=^

“ยังอีก หนูไม่ได้เรียกแล้วเดินมาทำไม ที่บอกให้หยุดหมายถึงหยุดเดินมาทางนี้ แล้วจะไปไหนก็ไปคนนิสัยไม่ดี :P”

“.....ไปไหน?”

เฮียชี้ที่กระเป๋าโรสแล้วถามออกมา แหม... ตอนเจอหน้าเค้าทำเป็นไม่สนใจ ฉันล่ะเบื่อจริงๆ ชอบแอบมาถามทุกที แล้วจะปฏิเสธโรสทำไมก็ไม่รู้ คนปากไม่ตรงกับใจ!

“ไม่บอกหรอก อย่ามาจับนะ ยี๋ เดี๋ยวจะพาโรสไปซื้อกระเป๋าใหม่”

ฉันลอยหน้าลอยตาตอบกลับไป แล้วเฮียโยก็พยักหน้าพร้อมกับหยิบกระเป๋าตังค์ออกมา ก่อนจะดึงบัตรเครดิตใบหนึ่งส่งมาให้

“ดี เก่าละ เอาไป”

“หูยยย รักเฮียจังเลย วันนี้พวกหนูจะไปกินติมด้วย ขออีกใบได้มั้ย ^_^”

“ได้”

ป๊อก!

“วงเงินไม่จำกัด บัตรเดียวก็พอมั้ย -.-”

ง่ะ... ทั้งที่รู้ว่าระดับเฮียๆของพวกฉันเนี่ย คงไม่ถือบัตรเครดิตจำกัดวงเงินหรอก แต่ฉันก็หาเรื่องโดนเขกหัวซะได้

“คิกๆ ใช้เท่าไหร่ก็ได้หรอ งั้นเหมาทั้งห้างเลยได้มั้ย”

“เชิญ แต่อย่าให้....รู้”

และเหมือนเดิม เฮียพูดแล้วเว้นช่องไฟนิดหน่อย พร้อมกับชี้ไปที่กระเป๋าโรส ไม่รู้ว่าการเอ่ยชื่อโรสมันพูดยากตรงไหน

“ก็ได้ หนูไม่บอกโรสหรอกว่าเฮียติดสินบนหนู รอเรียกพี่เขยอยู่นะคะ สู้ๆนะยูววว คิกๆๆ ^_^”

ได้ฟังแบบนั้นเฮียก็แค่กระตุกยิ้มมุมปากแต่ไม่ได้ตอบกลับอะไร แล้วตั้งท่าลุกจะขึ้นจากโต๊ะ

“เอ่อเฮีย เดี๋ยวสิ”

“ว่า?”

“นั่งก่อนสิคะเรื่องนี้ต้องกระซิบอ่ะ”

เพราะเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าเรื่องที่คาใจนั่นมันต้องปรึกษา Badboy ระดับปรมาจารย์ แต่เพราะมานั่งอยู่นานสองนาน ทั้งเฮียบีทและเฮียพายก็ไม่ผ่านมาทางนี้เลยไง งั้นปรึกษาเฮียโยนี่แหละ นับจากสกิลที่ทำร้ายหัวใจโรสแบบทะลุทะลวง พ่อหนุ่มสายเปย์ ทายาท AKR Jewelry คนนี้เค้าน่าจะตอบได้ 

“มีไร”

“ก็...แน่นอนอยู่แล้ว เฮียเคยจูบกับผู้หญิงใช่มั้ย”

ฉันยื่นหน้าเข้าไปใกล้ แล้วส่งเสียงกระซิบกระซาบเบาๆ จนเฮียที่น่าจะไม่ได้ยินต้องก้มตัวลงมาฟังทำให้ใครต่อใครหันมาจ้องที่เรา

“ยัยนั่นฝากมาถามหรอวะ -.-”

“เปล่าสักหน่อย โรสน่าจะรู้อยู่ละ อีกอย่าง...เฮียพายบอกว่าเฮียเป็นคนชั่วอยู่แล้วค่ะ อันนี้หนูเชื่อมาตลอดเลยนะ”

“เอองั้นไปละ”

พอฉันพูดไปแบบนั้น เฮียโยก็ทำท่าจะลุกขึ้น เล่นเอาห้ามแทบไม่ทัน โหยๆ ขี้น้อยใจจังเลยนะคะ ขี้ปฏิเสธคนอื่นด้วยค่ะ!!

“เดี๋ยวววว หนูล้อเล่นค่ะ”

“อืม มีไรจริงจังก็รีบพูดมา อย่ามาหาเรื่องหลอกด่าได้ป่ะวะ -*-”

“ก็เนี่ย จริงๆมันก็มี คือ...หนูอยากรู้ว่าทำไมผู้ชายถึงจูจุ๊บผู้หญิงค่ะ”

“o_O?”

แล้วคำถามของฉันก็ทำเอาเฮียโยเลิกคิ้วนิดหน่อย ก่อนจะจ้องมาอย่างพิจารณา

“ที่ตอบไม่ได้นี่เพราะจุ๊บบ่อยหรอคะ - -*”

“ถุย หลายเหตุผล ถามไมอ่ะ -.-”

โอ๊ะโอว...คนเราจุ๊บกันด้วยหลายเหตุผลหรอเนี่ย ความรู้ใหม่เลยอ่ะ –[]-

“ก็...หนูอยากรู้ อย่างเช่นว่า ถ้าจุ๊บแบบไม่มีเหตุผลนี่ได้รึเปล่าคะ”

“ได้ อยากจูบก็จูบ ใครห้ามอ่ะ”

“นั่นไง! ชัดเลย! อุ๊ยโรสมา” ได้ยินแบบนี้เฮียโยนี่หันขวับเลยจ้า ฮ่าๆๆๆ

“ไอ้อ๊องไอ้บ้า ถามทำไม ไปโดนใครจูบมาหรอวะ”

“บะ...บ้าหรอ -////- ผู้ชายที่ไหนจะมาจูบหนูได้อ่ะ”

ถึงจะพูดไปแบบนั้นแต่ในใจ...ใช่ค่าาาา อันที่จริงโดนไปแล้วค่ะเฮีย TT^TT นี่สองสามวันแล้วหนูยังตกใจมว๊ากกกก ที่ถามเพราะกำลังตื่นตระหนก หนูเฝ้าคิดมาตลอดทางระหว่างที่บินอยู่บนฟ้า ชะโงกหน้ามองหาพระเจ้า ก็มีแต่หน้าเฮียคินลอยมาบังตา

“ดี ไม่เคยก็ดีละ”

“แล้วถ้าเคยนี่คือไม่ดีหรอคะ - -*”

ทำไมฟังคำพูดเฮียแล้วรู้สึกผิดที่มีลับลมคมในกับพี่ชายอีกคนที่ตัวเองผูกจิตเอาไว้ =_=^

“กับแฟนป้ะล่ะ? ถ้าใช่ก็ไม่เป็นไร”

“แต่ถ้าเป็นแฟนก็ยังไม่ได้แต่งงาน แล้วจะจูบกันได้ไง”

ฉันถามออกไปอย่างไม่เข้าใจ นี่โลกมันไปไกลหรือว่าฉันยังไม่ไปไหนล่ะเนี่ย อุ๊ยตาย...กลับคอนโดวันนี้ต้องไปแกะสลักผลไม้ เสร็จแล้วก็พับดอกบัวเตรียมใส่บาตรพรุ่งนี้เอาไว้

“ถุย คนยังไม่แต่งสมัยนี้ก็ได้กันเยอะแยะไป”

“ดะ...ได้กันอีกแล้ว หนูถามตรงๆนะเฮีย ได้กันมันคืออะไร -3-”

และแน่นอนว่า...

“ไม่บอก ยังเด็กอยู่ ตั้งใจเรียนไป”

“ง่ะ แล้วถ้า...เป็นพี่น้องกันนี่จูบกันได้มั้ย?”

ฉันยังคงตั้งคำถามต่อ ครั้งนี้เฮียเงียบ แต่แอบอมยิ้มเล็กๆมองไปที่กระเป๋าโรส เอ๋ๆ... แววตาแบบนั้นคุณซ่อนอะไรเอาไว้?

“เอางี้ จะเป็นไรก็ช่าง ถ้ารู้สึกดีก็จูบๆไป รู้เรื่องยัง?”

อ่าฮะ...

“แบบนี้นี่เอง นี่แปลว่าเฮียรู้สึกดีกับทุกคนที่จูบเลยใช่มั้ย”

“ไม่เชิง เอ้ยไม่ใช่ ไม่ตอบแม่งละ วนมาอยู่ได้ -.-”

พอโดนฉันยิงคำถามปิดท้ายเข้าหน่อย เฮียโยก็ลุกพรวดแล้วเดินลิ่วๆไปเลย แต่แอบยิ้มไรอ่ะ ส่งกระแสจิตคุยกับเส้นด้ายในกระเป๋าโรสรึไงนะ ช่างเหอะว่าแต่...

ถ้าพี่น้องจูบกันได้...

งั้นเพราะแบบนี้ใช่มั้ย เฮียคินเค้าถึงไม่คิดอะไรอ่ะ?

แล้วถ้ารู้สึกดีก็ทำไป...

งั้นความรู้สึกที่ถึงแม้จะตกใจแต่ก็ยังไม่ลืมรสจูบนั่น...

มันก็ไม่ใช่ความรู้สึกที่ผิดอะไรมากมายใช่มั้ย >/////<

ละ...แล้วแบบนี้ถ้าเจอกันอีก

เราจะขอจูบเฮียคินเค้าอีกที ก็ได้อ่ะดิ คิกๆๆๆ >/////<

เฮ้อ...ไอ้เราก็คิดจนปวดหัวอยู่ได้ตั้งนาน นี่ความรู้ใหม่เลยนะเนี่ยเฮียโย ได้ฟังคำสอนของเฮียหนูก็โล่งใจ ^_^