All Chapters of พุทธศักราช 2525 โปรดอ่อนโยนกับฉันหน่อย: Chapter 81 - Chapter 90

วันรุ่งขึ้น ผู้ใหญ่บ้านคำแปงและกำนันประจำตำบลได้มาจัดการเรื่องของสองสามีภรรยาที่สถานีตำรวจกันแต่เช้าและพาตัวทั้งคู่กลับบ้านในทันที ถึงจะได้รับการประกันตัวแต่คดีความก็ได้ติดตามทัดและแจ่มจันทร์ยาวเป็นหางว่าว สร้างความแค้นใจให้กับทั้งคู่เป็นอย่างยิ่งหลังจากที่ทัดและแจ่มจันทร์ได้รับการประกันตัว ก็มีการพูดคุยถึงเรื่องนี้กันอย่างเอิกเกริกจากคนในหมู่บ้านและหมู่บ้านข้างเคียง ทั้งหัวเราะเยาะ พูดนินทาสองสามีภรรยากันอย่างสนุกปาก จนทั้งคู่รวมถึงละมัยไม่กล้าออกไปไหนมาไหนอยู่พักใหญ่แต่ที่มีการโจษจันกันมากที่สุดกลับไม่ใช่เรื่องทัดและแจ่มจันทร์ เป็นเรื่องของปิ่นแก้วต่างหาก ตอนนี้ทุกคนในหมู่บ้านต่างรับรู้กันแล้วว่าปิ่นแก้วไม่ได้ทำงานค้าบริการจนร่ำรวยแต่อย่างใด เธอเปิดร้านขนม ร้านเครื่องดื่มจนโด่งดังและร่ำรวยต่างหากนับว่าโชคดีที่ปิ่นแก้วไม่มีเวลากลับไปหมู่บ้านในช่วงนี้ ไม่อย่างนั้นเธอต้องโดนชาวบ้านล้อมหน้าล้อมหลังเพื่อชื่นชมจนปวดเศียรเวียนเกล้าเป็นแน่แท้“มันเป็นไปได้ยังไงกัน” ยุพินเอาแต่ก่นด่าไม่หยุดเมื่อได้ยินข่าวเรื่องของปิ่นแก้ว“มันต้องไปคดโ

“ชัย เป็นอะไรวันนี้หน้ามุ่ยเชียว” เมื่อเห็นใบหน้าบึ้งตึงของเด็กหนุ่มซึ่งเดินเข้ามาที่คาเฟ่พร้อมแดนไทยในตอนเย็นหลังเลิกเรียน ปิ่นแก้วจึงอดถามออกมาไม่ได้ตอนนี้ชิงชัยและแดนไทยเรียนชั้นมัธยมปีที่หนึ่งที่โรงเรียนประจำจังหวัดด้วยกันทั้งคู่ จึงได้มาใช้ชีวิตในตัวเมืองเป็นหลัก โดยแดนไทยอาศัยอยู่ที่หอพักกับแดนดิน ส่วนชิงชัยและไพจิตรได้เช่าบ้านเป็นหลังอยู่บ้านที่เช่านี้ สุขและมาลีเป็นฝ่ายหาให้ อยู่ติดกับบ้านของสองสามีภรรยานี้เอง ซึ่งไพจิตรถูกใจมากเพราะนับถือมาลีและสุขเหมือนญาติผู้ใหญ่คนหนึ่งโชคดีที่บ้านเช่าทำเลค่อนข้างดี ติดถนนใหญ่ ไพจิตรจึงเปิดเป็นร้านรับตัดเย็บเสื้อผ้าไปด้วย เพราะฝีมือการตัดเย็บของไพจิตรซึ่งดีมาก ร้านตัดเย็บของเธอจึงมีชื่อเสียงขึ้นอย่างรวดเร็วส่วนงานขายเสื้อผ้าที่หน้าโรงภาพยนตร์ไพจิตรก็ไม่ได้ทิ้งเพราะถือเป็นแหล่งรายได้ชั้นดีแม้จะไม่มีเสื้อผ้าของปิ่นแก้วมาขายแล้ว แต่เธออาศัยคำแนะนำของปิ่นแก้วที่ให้ตัดเย็บเสื้อผ้าเด็กและเสื้อผ้าผู้ใหญ่แบบสำเร็จคล้ายผ้าโหลทั่วไปออกมาขาย ซึ่งขายดิบขายดีเป็นอันมากเพราะแบบเสื้อผ้าที่นำมาตัดน

เมื่อเห็นลูกค้าเริ่มกลับมาซื้อขนมที่ร้านตามปกติ เธอจึงให้สุนีทยอยเปิดตัวขนมใหม่ทันที โดยเน้นขนมที่ใช้ผลไม้ซึ่งปลูกจากไร่ของแดนดินเป็นหลัก ทั้งชีสพายมะยงชิด ชีสพายมะม่วง แซนด์วิชไส้ผลไม้ครีมสด ซึ่งขายดีเป็นเทน้ำเทท่าตั้งแต่เปิดตัววันแรก เพราะผลไม้ที่สดใหม่ เนื้อครีมหอมมัน เรียกได้ว่าหมดเกลี้ยงตั้งแต่เปิดตัวเพียงสองชั่วโมงแรกเท่านั้นแต่ขนมที่เรียกได้ว่ายอดขายถล่มทลายอย่างแท้จริงก็คือชีสเค้กข้าวเหนียวทุเรียน หนึ่งร้อยชิ้นที่เตรียมไว้ในวันเปิดตัวได้หายวับไปตั้งแต่ครึ่งชั่วโมงแรก แม้เธอจะขายราคาสูงถึงชิ้นละห้าสิบบาทก็ตามแต่ละคนที่ได้กินต่างชื่นชอบในความหอม ข้น มัน และนุ่มเนียนของเนื้อขนม พวกเขาไม่นึกเลยว่าข้าวเหนียวมูนจะเข้ากับครีมชีสได้ดีขนาดนี้ บวกกับกลิ่นหอมซึ่งเป็นเอกลักษณ์ของทุเรียนที่ปั่นผสมลงไปกับครีมชีส ยิ่งทำให้ครีมชีสหอมน่ากินยิ่งขึ้น ไม่เท่านั้น ปิ่นแก้วยังใจป้ำใช้เนื้อทุเรียนแบบเต็มเม็ดโปะไว้บนหน้าเค้กอีก ราคาห้าสิบบาทต่อชิ้นถือว่าไม่แพงเลยสำหรับขนมชนิดนี้“แก้วคิดได้ยังไงถึงเอาข้าวเหนียวมูนกับทุเรียนมาทำเค้กแบบนี้” สุนีกลับมาหน้าบานเป็

“แก้วว่ารอจดหมายอยู่ที่บ้านก็พอ จะได้ไม่ต้องเหนื่อยเดินทาง อีกอย่างแก้วไม่อยากหัวใจวายตาย”“ไม่ได้ ครั้งหนึ่งในชีวิตเชียวนะ ไหนแก้วบอกว่าอยากสัมผัสชีวิตของผู้คนในอดีตให้มากที่สุดไง ถ้าพ้นจากนี้ไปก็หมดโอกาสแล้ว”“อาจมีโอกาสทำอีกครั้งในปีหน้าก็ได้” ปิ่นแก้วงึมงำ“ไม่มีทาง แก้วเก่งขนาดนี้ ไม่มีครั้งหน้าแล้วล่ะ รับรองครั้งนี้สอบติดแน่ ๆ เราไปดูผลสอบที่เมืองหลวงกันเถอะ แก้วจะได้ซึมซับบรรยากาศและมีความทรงจำดี ๆ เก็บไว้ระลึกถึงเมื่อแก่ตัวไป อย่างคราวพี่เองก็เสียดายที่ไม่มีโอกาสได้ทำแบบนี้เพราะไม่มีค่าเดินทาง ตอนนี้เรามีพร้อมทุกอย่างก็ควรจะไปร่วมสนุกด้วย”เพราะโดนแดนดินชักจูงเธอจึงคล้อยตามในที่สุด และตอนนี้หญิงสาวก็กำลังยืนหน้าซีดหน้าเหลืองอยู่ตรงสนามกีฬาของมหาวิทยาลัยปิดชื่อดังแห่งหนึ่งในเมืองหลวง ซึ่งสถานที่แห่งนี้เป็นที่ติดประกาศผลสอบเอนทรานซ์ของส่วนกลางตอนนี้เป็นเวลาเกือบสี่ทุ่ม ในสนามต่างคลาคล่ำไปด้วยนักเรียนและผู้ปกครองที่มีลูกหลานเข้าร่วมสอบปีนี้ รวมไปถึงนักศึกษารุ่นพี่หลายคณะ หลายมหาวิทยาลัยที่มาร่วมลุ้นกับรุ่นน้องในครั้งนี้ด้วย ใ

แดนดินตามดูแลปิ่นแก้วอีกสี่วันเต็ม ๆ ทั้งช่วยเธอหัดขี่มอเตอร์ไซค์ไปยังสถานที่ต่าง ๆ ในมหาวิทยาลัยจนคล่องตัว พาเธอไปรู้จักกับสถานที่กินและสถานที่ซื้อสินค้าทั้งภายในและภายนอกมหาวิทยาลัย รวมถึงพาไปแนะนำกับบรรดาเพื่อนของเขาที่ยังคงอยู่ในจังหวัด m เผื่ออนาคตปิ่นแก้วต้องการความช่วยเหลือเรื่องใดก็สามารถมาขอความช่วยเหลือจากพวกเขาได้แม้ใจจะไม่อยากจากไปไหนแม้แต่ก้าวเดียว แต่มีภาระที่บ้านอีกมากรอเขาไปจัดการอยู่ ทำให้เขาไม่สามารถอยู่กับเธอนานกว่านี้ได้ เช้าของวันที่ห้าเขาจึงขับรถกลับบ้านแต่เช้าตรู่“กลับถึงบ้านแล้วพี่จะโทรมาหาที่หอนะ แล้วพี่จะเขียนจดหมายมาหาแก้วทุกอาทิตย์ แต่ถ้าแก้วมีเรื่องเร่งด่วนหรือปัญหาอะไรก็อย่าลังเลที่จะโทรหาพี่ ถ้าไม่เจอก็ให้ส่งแฟกซ์ทิ้งไว้ที่ร้านขนมหรือที่บ้านในตัวเมือง อยู่ที่นี่ดูแลตัวเองดี ๆ อย่าหักโหมมาก จำเอาไว้ว่าสุขภาพตัวเองต้องสำคัญมากที่สุด” ชายหนุ่มยังคงสั่งการยืดยาวก่อนตัดใจขับรถจากไปปิ่นแก้วที่ยืนอยู่หน้าหอพักในตอนนี้มีน้ำตาคลอเบ้าระหว่างมองตามหลังรถกระบะของเขาไป ช่วงสี่วันนี้เธอกับเขาทำตัวติดกันอยู่ตล