All Chapters of Isang Mainit Na Gabi (SSPG): Chapter 221 - Chapter 230

Chapter 220Habang bumababa ako sa hagdan papunta sa kumedor kung saan naghihintay sina Mommy at Daddy, hindi ko mapigilang mapabulong, "Shit… ang daming abs!"Napahinto ako sandali sa gitna ng hagdan habang sariwa pa sa isip ko ang eksenang nakita ko kanina — si Adrian, walang pang-itaas, may tuwalya lang sa bewang, at yung katawan niya… parang hinulma ng mga anghel sa langit.“Focus, Julie! Focus!” bulong ko sa sarili habang pinipilit kong itago ang ngiti na gustong sumungaw sa labi ko.Ngunit habang bumababa ako, parang ayaw ako ng katawan kong makinig. Ramdam ko pa rin ang init sa pisngi ko.Pagdating ko sa ilalim ng hagdan, bigla kong narinig ang boses ni Mommy.“Anak, bakit pula ang mukha mo?”Agad akong napaubo. “Ah—wala ‘to, Ma. Medyo mainit lang siguro sa taas,” palusot ko habang mabilis na umupo sa upuan.“Talaga lang ha?” sabat naman ni Daddy na nakataas ang kilay. “Baka naman nilalagnat ka, o baka naman kinikilig ka?”Halos mabilaukan ako sa kape kong iniinom. “D-Dad naman

Chapter 222“Okay, uuwi na ako. Basta promise me, hindi mo ako papalitan,” ngiti nitong sabi niya sa akin, pero ramdam ko ang takot at pagdududa sa tono ng boses niya.Lumapit ako at hinawakan ang kamay niya. “I promise, Leanne. Walang makakapagpalit sa’yo,” tugon ko, kahit sa loob-loob ko ay may bigat sa bawat salitang lumalabas sa bibig ko.Ngumiti siya, halatang naniwala, saka marahan akong niyakap. “Good. Kasi kapag niloko mo ako, Adrian…” tumigil siya sandali at bumulong sa tenga ko, “…hindi lang puso mo ang mawawala sa’yo.”Napatigil ako. Napalunok. Ang lamig ng hangin sa pagitan naming dalawa ay parang mas lalo pang nanigas nang marinig ko ang mga salitang ‘yon.“Mag-iingat ka sa daan,” sabi ko na lang para tapusin ang usapan. Tumango siya, ngumiti, at dahan-dahang akong naglakad papasok ng mansion.Pagkasara ng gate, napasandal ako sa bakal at napahawak sa aking sentido.Hanggang kailan ko pa kayang itago ang lahat ng ito?Napailing na lamang ako at nagpapatuloy naglakad papas

Chapter 224Habang minamaneho ko ang sasakyan, ramdam ko ang katahimikan sa loob. Si Mom ay tahimik lang sa tabi ko, abala sa pag-check ng phone, marahil ay nakikipag-chat sa daddy ko tungkol sa lakad namin ngayon.“Anak,” biglang sambit ni Mom, hindi inaalis ang tingin sa bintana. “Napansin ko lang… iba ang tono ng boses mo kanina habang kausap mo si Julie.”Napakunot ang noo ko. “Ha? Paano naman?”Ngumiti lang siya, ‘yung tipong ngiting may alam. “Yung parang may lambing, at hindi pilit. Alam ko kapag totoo, Adrian. Lumaki kang hawak ko — kilala ko ang bawat timpla ng boses mo.”Napakamot ako ng ulo, hindi makasagot. “Mom naman…”“Don’t ‘Mom naman’ me,” natawa ito ng bahagya. “Hindi ko sinasabing mali, anak. Sa totoo lang, matutuwa ako kung totoo nang may nararamdaman ka sa kanya. Si Julie ay mabuting babae — hindi lang dahil anak siya ni Sandro at Solidad, kundi dahil may puso siya.”Tumahimik ako saglit. Hindi ko alam kung paano ko ipapaliwanag ‘yung nararamdaman ko.Oo, gusto ko

Chapter 226Pagkapasok namin sa loob, sinalubong kami ng masiglang ngiti ni Tita Celeste. Nasa gitna ito ng sala, kasama sina Mommy, Daddy, at ang mga magulang ni Adrian. Parang may mini-gathering na hindi ko alam kung dapat ko bang ikatuwa o ika-stress.“Hi, everyone!” masigla niyang bungad habang nakapamewang pa. “She is my daughter-in-law, someday. And I think na ngayong araw ay kailangang malaman ng buong mundo na engaged na ang aming kaisa-isang anak na si Adrian!”Sabay bulungan, palakpakan, at kilig reactions mula sa lahat.Parang tumigil ang mundo ko.Engaged?Ngayong araw?Biglaan?Ramdam ko ang pamumula ng mukha ko, pati ang pagsikip ng dibdib ko. Parang hindi man lang kami ininform. Hindi man lang kami na-consult. Para kaming… ipinipresenta.Napatingin ako kay Adrian.At doon ko nakita iyon — ang pilit na ngiti, ang bahagyang pag-iwas ng tingin, at ang isang sandaling lungkot na mabilis niyang tinago.Bakit parang… ayaw niya?O ako?O… may tinatago talaga siya?“Come here,

Chapter 228 "L-lets cancel t-the engagement." Matigas kong sabi. "Pero, anak Julie. Paano nating harapin Ang iskandalo na ito?" Tanong ni Mommy. "Kailangan matuloy Ang kasal ninyo ng anak ko, Julie. No matter what happened!" wika ni Mommy Celeste. "How? Isa lang pala akong mistress, sino pa bang lalaking magpakasal sa akin kung isa pala akong kabit?" “Ako…” Isang boses—malalim, matatag, walang bakas ng pagdadalawang-isip—ang umalingawngaw sa buong sala. Para itong kumalas sa pagitan ng mga bulungan, nagpatigil sa bawat taong humihinga. Lahat kami napatingin sa pintuan. At doon… doon ko siya nakita. Ang lalaking matagal ko nang inakala na hindi ko na muling makikita. Matangkad. Naka-dark slacks at puting polo na bahagyang basa sa balikat, para bang nagmadaling pumasok sa loob. Ang buhok niya ay medyo magulo, pero ang mga mata niya—hindi nagbabago—matapang, diretso, at puno ng determinasyon. Siya ang lalaking minsan ay nagligtas sa akin nang muntik na akong malunod sa dag