Lahat ng Kabanata ng Isang Mainit Na Gabi (SSPG): Kabanata 61 - Kabanata 70

Chapter 62 Khanna POV Sa wakas… nakarating na ako. Pagbukas ng pintuan ng eroplano, sinalubong agad ako ng mainit na hangin ng Pilipinas. Iba ang amoy, iba ang pakiramdam—parang lahat ng alaala ko kay Alessandro ay bumalik sa isang iglap. Bitbit ang mamahaling maleta, naglakad ako sa arrival area na parang runway. Ang mga mata ng ilang pasahero at staff ay nakasunod sa akin, pero hindi ko na iyon alintana. Isa lang ang nasa isip ko. Alessandro. Habang hinihintay ko ang sundo ng pamilya ko, mahigpit kong hinawakan ang designer shades sa aking kamay at mariing bumulong: “Humanda ka… at pati na rin ang babaeng nangahas na agawin ka sa akin. This is my battlefield now.” Pagdating ko sa may labasan ng airport kung saan naghihintay ang mga sundo, hindi ko napigilang mapangiti. Nandoon si Brandon, ang matagal ko nang kaibigan—isang taong alam kong hindi kailanman iiwan ako. Suot niya ang dark sunglasses at naka-formal casual na outfit, litaw ang tikas at pamilyar na presensiya na ma

Chapter 64“Pumili ka, Sandro.” Matigas ang boses ko, nanginginig man ang kamay kong nakahawak kay Julie. Diretso ang tingin ko sa kanya, walang kahit anong pag-aalinlangan. “Kami ng anak mo… o ‘yang una mong fiancé.”Natahimik ang buong paligid. Ang bawat hininga ng lahat ay tila bumigat sa ere.Kita ko ang pagkagulat sa mga mata ni Alessandro. Parang binuhusan ng malamig na tubig ang buong katawan niya. Tumingin siya kay Khanna—basag, duguan, ngunit matalim pa rin ang tingin. Tapos ay bumalik ang mga mata niya sa akin at kay Julie na mahigpit na nakakapit sa braso ko.“Alessandro…” mahina, halos pabulong na sabi ni Lillian, parang nananabik din sa magiging sagot niya.Ngumisi si Khanna kahit may dugo pa sa labi. “Huwag kang magpauto, Sandro. Ako ang pinili mo noon… ako ang dapat mong piliin ngayon.”Hinaplos ko ang pisngi ng anak ko, pinisil siya nang mahigpit. “Hindi ako magmamakaawa,” mariin kong dagdag. “Kung siya ang pipiliin mo, aalis kami ngayon at hinding-hindi ka na makikita

Chapter 66 Humugot ako ng malalim—kitang-kita sa mukha niya ang determinasyon na hindi basta nagbibirong salita. “Pero paano si Sandro? Paano kung piliin niya siya?” nangingimik kong tanong, at ramdam kong nanginginig ang boses ko. Huminga siya. “Si Sandro ay lalaki ng sariling desisyon. Pero may magagawa tayo: bibigyan natin siya ng panahon, at sabay siyang bibigyan ng malinaw na dahilan kung bakit hindi katanggap-tanggap ang mga ginawa ni Khanna. Hahayaan ko rin siyang madama ang bigat ng responsibilidad niya bilang ama. Kung tunay siyang nagbago—malalaman natin. Kung hindi—may karapatan kang protektahan ang anak mo at ang sarili mo.” Diko alam kung paano ko ipapaliwanag ang nangyari sa loob ng dibdib ko—pagkainit, pagod, at pag-asang magtutugis muli. Pero ang sinabi niya ang nagpabigat sa puso ko: may planong praktikal, hindi lang emosyonal na pangakong maglalaho ang sakit. “Magpapadala rin ako ng mga tao,” dagdag niya, “mga taong mapagkakatiwalaan; aalamin natin kung ano ta

Chapter 68Tinignan ako ni Grandpa nang seryoso. “May tatawag ako ngayon. Mag-alam na ang driver at dalawang alalay na mapagkakatiwalaan. Dumaan lang kayo sa likuran—huwag talagang mag-ingay. Kung may sumunod—huwag kayong makipagsuntukan. Kami ang babawi ng laban.”Huminto ako saglit, at sa puso ko ay naglaban ang takot at ang kagustuhang makawala. “Grandpa… paano si Sandro?” mahina kong tanong.Huminga siya nang malalim. “Si Alessandro ay may oras. Isa siya sa mga dapat nating bigyan ng pagkakataon. Pero ang prioridad ko ay ang inyong kaligtasan. Kung pipiliin niya kayo—malalaman natin. Kung hindi—haharapin natin ‘yon nang magkasama.”Naglakad si Nene papunta sa akin at dumalaw ng konti ang mga mata niya. “Sige, Sol. Aayusin ko ‘to. Mamaya na lang ang drama. Kailangan nating umalis bago pa kumalat ang galit.”Bumulong ako sa yaya ni Julie: “Yaya, ayusin mo na ang mga damit ni Julie na pang-fit para sa probinsya—simple lang. Huwag mong ilabas ang magagandang gamit. Madiskreto lang ha?

Chapter 70 Ngunit hindi iyon ang pipiliin ko. Hindi ko na hahayaang masunog ang buhay ng walang kasalanan dahil sa aking sariling pagpapakasakit. Kaya nag-steel ako sa sarili—lumalim ang boses ko. “Hindi iyon ang gagawin ko, Khanna. Hindi ako manlaloba. Ipe-protekta ko ang kanila kong pamilya—si Sol at ang anak namin—sa paraang hindi ka naman mababahala sa career mo. Kung ako ang tatamaan, ako na ang tatamaan. Ngunit kung sasabihin mong kailangan mong manira ng buhay nila… malalaman mo kung anong ibig sabihin ng pagwawasto.” Umiling siya, at may bahagyang linlang sa kanyang tingin. “Very poetic, Sandro. But words are cheap.” Hindi ko na siya inasintahan pa. Tumalikod ako at naglakad pababa ng hagdan. Bawat hakbang ko ay mabigat—parang bawat sandali ng pag-aatubili at bawat tigil ng pagkakataon ay bumabalik sa akin. Kailangan kong kumilos. Kailangan kong kumuha ng awtomatikong solusyon na hindi lumilikha ng panibagong sunog. Sumakay ako sa kotse ng mansyon at tumawag agad kay gran