All Chapters of ข้ากลายเป็นตัวประกอบที่ตื่นมาในอ้อมกอดของพระรอง: Chapter 71 - Chapter 80

คุณประโยชน์ที่ไป๋เหลียนกล่าวมาเสียยืดยาว ทำเอาฮูหยินหลี่รู้สึกประหลาดใจ ยาเม็ดที่กินง่ายทั้งยังไม่มีรสชาติขมเฝื่อนคอ ที่สำคัญมีประโยชน์มากมาย มีของดีเช่นนี้อยู่บนโลกด้วยหรือ “ท่านแม่ข้ารับรองได้ผลดียิ่งขอรับ ข้าลองมาแล้ว” หลี่มู่กวากล่าวเสริมอีกแรง ดูเหมือนว่าภรรยากับมารดาจะเข้ากันได้ดี เพียงเท่านี้ตนก็หายห่วงไปเปลาะหนึ่งแล้ว“แม่รู้แล้ว แม่จะกินทุกวันไม่ให้ขาดเจ้าพอใจหรือยัง จริงสิคราวนี้จะอยู่กันนานหรือไม่แม่จะให้คนเตรียมข้าวของเครื่องใช้ได้ถูก”“อยู่ยาวขอรับ ถ้าไม่มีเรียกตัวลูกก็จะไม่ไปที่ใดแล้ว” ถึงคราวที่ต้องลงหลักปักฐานเสียที ทั้งท่านแม่ก็อายุมากขึ้นทุกวัน สมควรต้องกลับมาดูแลท่านเสียที“ดี ๆ คราวนี้แม่ก็จะได้ไม่ต้องเหงา เช่นนั้นจัดงานแต่งเลยดีหรือไม่ แม่กลัวหลานจะมาก่อน” แค่ได้ยินว่าบุตรชายกับลูกสะใภ้กลับมาอยู่บ้านถาวร ฮูหยินหลี่ตื่นเต้นดีใจ เร่งเร้าจะจัดพิธีเสียให้ได้ด้วยนางเกรงว่าจะได้อุ้มหลานก่อนทั้งสองเข้าพิธี ไม่อยากให้สะใภ้ต้องถูกผู้คนครหา แต่ถึงจะท้องก่อนนางก็ไม่สนคำพูดชาวบ้านอยู่แล้ว จะห่วงก็แต่สะใภ้ก็เท่านั้น“คงต้องรอให้งานสำคัญครั้งนี้เสร็จสิ้นก่อนขอรับ ลูกจึงถือโอก

หลังจากหลี่มู่กวาออกไป ไม่นานฮูหยินหลี่จึงเรียกหาเด็กรับใช้ ให้นำทางสะใภ้ไปยังเรือนนอนของบุตรชาย เน้นย้ำให้ไป๋เหลียนพักผ่อนอย่างเต็มที่ไม่ต้องเกรงใจ เมื่อถึงเวลาอาหารจะให้เด็กไปเรียกทว่าเมื่อตามเด็กรับใช้มาถึงหน้าเรือน ก็รู้ได้ทันทีว่าความยุ่งยากกำลังจะมาเยือนเสียแล้ว เมื่อหว่านปิงคุณหนูเล็กของจวนแม่ทัพยืนรอนางอยู่หน้าประตูอยู่ก่อนแล้ว ทั้งเรือนที่ถูกพามานี่ก็ไม่น่าจะใช้เรือนนอนของหลี่มู่กวา“พี่สะใภ้นี่คือเรือนนอนของท่าน ข้าเห็นว่าท่านกับพี่ใหญ่ยังไม่ได้เข้าพิธี เพื่อเลี่ยงข้อครหาข้าจึงให้คนจัดเรือนท้ายจวนไว้สำหรับท่าน เอาไว้เมื่อใดได้เข้ามาอย่างถูกต้อง เมื่อนั้นค่อยขยับขยายไปเรือนเล็กหลังนั้นก็แล้วกัน พี่สะใภ้คงไม่ขัดอะไรนะเจ้าคะ” แม้ใบหน้าจะยิ้มแย้มพูดจาอ่อนโยน ทว่าภายในกลับเต็มไปด้วยความไม่พอใจ คิดว่าพี่ใหญ่หนุนหลังแล้วอย่างไร แต่ท่านแม่อยู่ข้างข้าทั้งคน สตรีบ้านนอกเช่นเจ้านับเป็นตัวอะไร“อยู่ที่ไหนข้าก็อยู่ได้ทั้งนั้น เรือนท้ายจวนก็ดีไปอีกแบบ ยามท่านพี่ต้องการจะได้ไม่ต้องคอยเก็บเสียงร้องให้ลำบาก คือท่านพี่ค่อนข้างเป็นคนร้อนแรง เจ้าคงไม่ว่าอะไรนะพี่สะใภ้เป็นคนเปิดเผย” ในเมื่ออีกฝ

หลังจากหว่านปิงถูกเรียกคุยวันนั้น เจ้าตัวสงบเสงี่ยมไม่เข้ามายุ่งวุ่นวายหรือเจ้ากี้เจ้าการเรื่องของไป๋เหลียนอีก กระนั้นพฤติกรรมถึงเนื้อถึงตัวหลี่มู่กวาก็ยังมีอยู่เป็นนิตย์ นับวันยิ่งติดหนึบตามติดไปทุกที่ อ้อนให้พาออกไปซื้อของข้างนอกบ้าง ทำให้คู่ผัวเมียแทบจะไม่มีเวลาส่วนตัวแต่ถึงหว่านปิงมักจะมาปรากฏตัวให้เห็นทุกวัน กระนั้นก็คว้าน้ำเหลวทุกครา เมื่อหลี่มู่กวาไม่มีเวลาจะตามใจใคร นอกจากจะมีภารกิจรัดตัวแล้ว เขายังถือภรรยาเป็นใหญ่ เวลาว่างทั้งหมดจึงไม่พ้นใช้ไปกับภรรยา มากกว่าการตามใจน้องสาวต่างสายเลือด“ท่านแม่พรุ่งนี้ลูกกับไป๋เหลียนจะต้องเข้าวังร่วมงานใหญ่ อาจจะต้องค้างคืนที่นั่นนะขอรับ” “หืม... ไป๋เหลียนก็ต้องไปด้วยหรือ แม่ว่าเป็นงานสำคัญให้นางอยู่จวนไม่ดีกว่าหรือ จะพาน้องไปทำไมกัน”“ลูกก็ไม่อยากให้ไปแต่ท่านอ๋องกำชับให้น้องหญิงไปด้วยให้ได้ขอรับ ฝ่าบาทก็ทรงรับสั่งมาเช่นกัน ลูกจึงขัดพระประสงค์ไม่ได้ขอรับ” เขาเองก็ไม่อาจจะขัดรับสั่งฝ่าบาทได้ ทั้งความสามารถตรวจสอบพิษได้ด้วยตาเปล่าก็ได้รับการยอมรับแล้ว พระองค์จึงอยากจะให้ภรรยาเขาไปช่วยในเรื่องนี้ด้วยเช่นกัน“ฝ่าบาทถึงกับกำชับมาด้วยองค์เองเชียว

“ผู้ช่วยเหล่าเปียวสั่งกำชับทุกคนดีแล้วใช่ไหม” หลังจากที่แกล้งป่วยเพื่อถ่วงเวลา บัดนี้เตี่ยซำฮวงพร้อมแล้วที่จะดำเนินการต่อให้จบ ท่านอ๋องทรงเร่งให้เขาจัดการให้เรียบร้อย ก่อนที่ฝ่าบาทจะทรงฟื้นคืนสติ ไม่เช่นนั้นสิ่งที่ลงแรงมาทั้งหมดก็จะสูญเปล่า“เรียบร้อยขอรับ ยาถอนพิษอยู่ที่ข้าน้อย ใต้เท้าต้องรีบจัดการให้จบเรื่องภายในสี่ชั่วยามนะขอรับ ไม่เช่นนั้นข้าน้อยได้ตายจริง ๆ เป็นแน่” เหล่าเปียวไม่ลืมที่จะกำชับเจ้านาย หากว่าเกินสี่ชั่วยามไปแล้วแม้มียาถอนพิษก็ช่วยอะไรไม่ได้ เขาเองก็กลัวตายเช่นกัน“รู้แล้วน่า ถ้าเจ้าไม่รอดข้าก็ไม่รอดเหมือนกัน ”ระหว่างเดินทางไปยังอุทยานหลวงซึ่งเป็นสถานที่จัดงาน เสนาบดีเตี่ยซำฮวงมีสีหน้าเคร่งเครียดไม่น้อย แม้ว่าจะวางแผนมาแล้วเป็นอย่างดีแต่อะไรก็ไม่แน่นอน ทุกอย่างล้วนเหนือความคาดหมายได้ทุกเมื่อท่ามกลางลานกว้างอุทยานหลวง ผู้คนกำลังหลั่งไหลกันเข้ามาไม่หยุด เหล่าเสนาอำมาตย์และผู้ที่เกี่ยวข้องต่างตั้งตารอช่วงเวลาสำคัญ ส่วนบนแท่นบัลลังก์ด้านบนสูงสุดคือที่ประทับขององค์จักรพรรดิ ลดหลั่นกันลงมาก็ที่นั่งสำหรับเชื้อพระวงศ์และบุคคลสำคัญ“ฝ่าบาทเสด็จ”เสียงก้องกังวานของกงกงน้อยดั

“นี่มันอะไรกันฝ่าบาท คราวนี้พระองค์จะแก้ตัวอย่างไร โหดเหี้ยมนักถึงกับวางยาพวกเราเชียวหรือ เช่นนั้นสัญญาเมื่อครู่ถือว่าเป็นโมฆะ ต่อไปนี้แคว้นฉู่จะเอาเรื่องให้ถึงที่สุด ได้โปรดทุกท่านในที่นี้ให้ความเป็นธรรมกับพวกเราด้วย อย่าได้ปล่อยให้คนชั่วลอยนวล” เตี่ยซำฮวงได้ทีรีบหาพรรคพวกเป็นการใหญ่ แสร้งทำตัวเป็นผู้ถูกกระทำ หวังพลิกสถานการณ์กลับมาเป็นฝ่ายได้เปรียบ“เจ้ากล่าวหาเราเป็นครั้งที่สองแล้วนะ ใต้เท้าเตี่ยเจ้ามีหลักฐานหรือว่าเราเป็นผู้กระทำ”“ฝ่าบาทยังจะแก้ตัวอีกหรือ ใคร ๆ ก็เห็นหลังจากทูตของเราดื่มสุราเขาไปก็กระอักเลือดออกมาทันที ทุกท่านในที่นี้ล้วนเป็นพยาน”“ฝ่าบาทมิใช่ว่าพวกกระหม่อมปรักปรำพระองค์แต่อย่างใด แต่หากพระองค์ไม่มีหลักฐานเพื่อแสดงความบริสุทธิ์ พวกเราก็จนใจไม่อาจอยู่ข้างพระองค์ได้พ่ะย่ะค่ะ” ซีหยางอ๋องแห่งแคว้นฉานลุกขึ้นออกความคิดเห็น พวกเขาเป็นมิตรอันดีกับแคว้นเป่ยมาช้านาน ทว่าจะให้หลับหูหลับตาเข้าข้างอย่างเดียวก็มิใช่เรื่อง ด้วยเกี่ยวพันไปถึงชื่อเสียงด้วยเช่นกัน“กระหม่อมเห็นด้วยกับซีหยางอ๋องพ่ะย่ะค่ะ” องค์ชายเก้าแคว้นซ่งกล่าวเสริมทัพ แม้จะรู้สึกสะใจไม่น้อยกระนั้นก็ไม่สามารถแสดง