76: ออกลาย [2]

“หว่านปิงวังหลวงไม่ใช่ที่ที่เจ้าจะไปเที่ยวเล่นได้ เสร็จงานนี้เจ้าอยากไปเที่ยวที่ใดพี่จะให้คนคุ้มกันพาไปตามแต่เจ้าต้องการเลย” ชายหนุ่มยื่นข้อเสนอทั้งยังดึงแขนออกจากการเกาะกุม การถึงเนื้อถึงตัวของหว่านปิงเขาไม่ค่อยชอบใจสักเท่าไร ทว่าจะหักหาญน้ำใจมากก็มิได้ ด้วยเห็นแก่หน้ามารดากลัวจะคิดมาก

“ท่านพี่ลำเอียง พี่สะใภ้ไปได้เหตุใดข้าจะไปด้วยไม่ได้เจ้าคะ ท่านแม่...” ในเมื่อขอพี่ชายไม่ได้ผล นางจึงเปลี่ยนเป็นอ้อนมารดาแทน ท่านแม่ตามใจนางทุกอย่าง ครั้งนี้ก็ต้องเห็นด้วยกับเป็นแน่

“งานสำคัญเจ้าอย่าได้เอาแต่ใจ ครั้งนี้ไปด้วยไม่ได้” ฮูหยินหลี่ห้ามปรามในทันที ผิดที่นางเองตามใจหว่านปิงจนเสียคน เรื่องกลั่นแกล้งสะใภ้ก็ใช่ว่าตนจะไม่รู้ ว่ากล่าวตักเตือนไปแล้วก็นึกว่าจะดีขึ้น แต่ก็ยังมีบางครั้งกระทำลับหลังตนจนได้

“แคก ๆ ข้าไม่ไปด้วยก็ได้เจ้าค่ะ เป็นข้าที่เอาแต่ใจทำให้ทุกคนต้องรำคาญแล้ว ท่านแม่ พี่ใหญ่ พี่สะใภ้ ข้าขอตัวก่อนนะเจ้าคะ รู้สึกเวียนหัวเจ้าค่ะ” แสร้งป่วยหวังได้รับความสนใจทว่ากลับผิดคาด นอกจากจะไม่มีผู้ใดตามมาง้อแล้ว มารดากับทำเพียงแค่ให้แม่นมดูแลอย่างขอไปที

“แม่นมจวงช่วยหาของบำรุงให้นางหน่อยก็แล้วกัน