All Chapters of หมอร้ายคลั่งรัก ยัยแฟนเก่า: Chapter 11 - Chapter 20

“ได้สิแล้วเจอกัน เอาไว้พาน้องยี่หวา มาทานข้าวด้วยกันด้วยนะ ระลึกความหลังกันหน่อย นะครับน้องยี่หวา”“เอ่อ คือว่า…ฉัน”“ได้สิ หวาไม่ติดอะไรอยู่แล้ว ฉันไปที่ไหน ยี่หวาก็ไปที่นั่นแหละ ไปก่อนนะ ไว้เจอกันใหม่ กลับบ้านกันนะหวา”เขาโอบไหล่เธอเดินออกมาทันที โดยไม่ได้สนใจมีนา ที่ยื่นมือถือค้างเอาไว้ นี่เขาปฏิเสธเธออีกครั้งหนึ่งแล้ว เจย์ที่มาด้วยได้แต่ส่ายหัว กับพฤติกรรมของเพื่อนสนิทสาวคนนี้ ซึ่งไม่เปลี่ยนไปเลย“ก็แค่เบอร์โทร จะหวงอะไรนักหนา”“ที่จริงไอ้ติณณ์มันไม่ได้หวงเบอร์หรอก แต่เพราะคำถามที่เธอไม่ควรพูดเมื่อกี้ต่างหาก ทำให้มันไม่อยากคุย”“หมอเจย์!”“ฉันพูดจริง ๆ นะมีนา ถ้าเธอเจอไอ้ติณณ์ แล้วยังคุยกับมันแบบนี้อยู่ ต่อให้ชอบแทบตาย มันก็ไม่หันมามองเธอหรอก ไม่เห็นเหรอว่ามันมากับใคร”“ฉันรู้ว่าเขาไม่ได้ชอบฉัน”“ก็น่าจะพอได้แล้วไหม ผู้ชายดี ๆ มีอีกตั้งเยอะ.... อย่ามามองฉันแบบนั้น ฉันไม่มีรสนิยมกินเพื่อน”“ฉันก็ไม่มีย่ะ รีบเข้าไปได้แล้ว”“ไปสิ”มีนาเดินนำหน้าหมอเจย์เข้าไปในร้าน หมอเจย์ได้แต่ส่ายหัวกับความเอาแต่ใจของเพื่อนสนิทในกลุ่ม“ผ่านไปกี่ปีนิสัยก็ไม่เปลี่ยน แบบนี้น่ะเหรอไอ้ติณณ์มันจะมอง ไม่รู้

ยี่หวาทนไม่ไหวอีกแล้ว ทุกครั้งที่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น มีแต่เธอที่เป็นฝ่ายรอเขา และรับคำขอโทษเดิม ๆ กับคำพูดตอบส่ง ๆ อย่างที่เขากำลังทำ“หวา คือพี่จะต้องไปที่ห้องอาจารย์ใหญ่ต่อ ถ้าไม่มีอะไร…”“ไม่มี นับจากนี้ก็ไม่มี หวาไม่มีอะไรจะพูดกับพี่ติณณ์อีกแล้ว”“ไม่เอาน่าหวา อย่างอแงเป็นเด็กสิ พี่รู้ว่าพี่ผิด ขอโทษนะ”“พี่รู้จริง ๆ เหรอคะ หรือแค่พูดไปส่ง ๆ แบบนั้นเองว่าตัวเองผิด พี่ก็แค่พูดให้พ้นไปวัน ๆ เท่านั้น ความรู้สึกผิดจริง ๆ ไม่มีเลยสักครั้ง”ติณณ์รู้สึกอึดอัด และเริ่มคิดในใจ‘เริ่มหาเรื่องอีกแล้ว ไม่พ้นจะต้องร้องไห้อีก’“ยี่หวา พี่กำลังทำเรื่องจบ ก็เลยยุ่ง ๆ น่ะ พี่สัญญานะว่า…”“พอแล้วค่ะพี่ติณณ์ หวาไม่อยากรอสัญญาที่ไร้ความหมายนี้อีกแล้ว”“ยี่หวา… พี่ว่าวันนี้เราคงคุยกันไม่รู้เรื่อง”“ติณณ์! เราต้องไปแล้วนะ”ยี่หวาหันไปมอง ผู้หญิงคนเดิมที่เอาแต่เรียกเขา ตอนนี้น้ำตาของเธอเริ่มรื้นขึ้นมาอีกครั้ง แต่ติณณ์กลับเห็นว่า เหมือนเธอเริ่มถ่วงเวลาเขาเอาไว้“หวา ไม่เอาน่าอย่าร้องไห้สิ พี่สัญญาว่า…”“ไปเถอะค่ะ หวาไม่เป็นไร พี่ติณณ์ไม่ใช่พึ่งทำแบบนี้เป็นครั้งแรก หวาไม่อยากเป็นตัวถ่วงพี่อีก”“ยี่หวา! ทำ

ยี่หวาหาผ้าห่มออกมาห่มให้เขา คนตัวโตไม่เหมาะกับโซฟาเอาเสียเลย แต่เธอเห็นว่าเขานอนหลับสนิท ก็เลยไม่อยากกวน“งานของพวกคุณหมอ คงจะหนักมากจริง ๆ สินะ เพลียจนหมดสภาพขนาดนี้ มีเวลานอนกับเขาบ้างมั้ยเนี่ย”ยี่หวายืนมองดูติณณ์ภพ และคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย สุดท้ายก็ตัดสินใจเข้าห้องไปอาบน้ำ เพราะวันนี้เธอเองก็เหนื่อยมาทั้งวัน เธอเบาแอร์ข้างนอกให้เขาแล้ว เพราะกลัวว่าเขาจะหนาว พรุ่งนี้เป็นวันหยุด แต่คงไม่ดีแน่ ถ้ามีผู้ชายนอนอยู่ในห้องสาวโสดแบบนี้ “เอายังไงดีล่ะ ปลุกเขา หรือว่าไม่ปลุกดี”ยี่หวานั่งคิดอยู่ในห้อง แต่เห็นหมอติณณ์หลับสนิทเพราะความอ่อนเพลีย ก็ไม่อยากให้เขาขับรถกลับไปจริง ๆ ในใจของเธอยังเป็นห่วงเขาอยู่ แต่ก็ไม่อยากยอมรับ ถ้ายังเป็นแบบนี้อยู่ คงได้ใจอ่อนให้เขาอีกครั้งแน่ ๆ“ช่างมันเถอะ แค่คืนเดียวเอง ไม่เป็นอะไรหรอกน่า พรุ่งนี้ตื่นมา เผลอ ๆ เขาก็กลับไปแล้ว”ยี่หวาตัดสินใจข่มตาให้หลับ ซึ่งทำได้ยากมาก เพราะรู้ว่าใครยังนอนอยู่ข้างนอก แม้จะมีประตูกั้น แต่เธอยังไม่ลืมอ้อมกอดเพียงชั่วครู่ ที่ถูกเขากอดเมื่อกี้นี้“พอได้แล้ว นอน ๆ ๆ อย่าเพ้อเจ้อ โอ๊ย!!!”ส่วนคนที่นอนอยู่ข้างนอก ก็ได้แต่ยืนพิงประตูห

ยี่หวาเหมือนโดนสะกดจิต ไม่ว่าเขาจะพูดอะไร ตอนนี้เธอเหมือนจะปฏิเสธอะไรไม่ได้เลย เธอพาเขาเดินเข้ามาในห้องนอน และพาไปที่ห้องน้ำ ซึ่งมีเครื่องมือและอุปกรณ์ทุกอย่างครบ “เชิญค่ะ”"คือว่าผม… ไม่ได้เอาผ้าเช็ดตัวมา คุณพอจะมีผ้าเช็ดตัวให้ยืมมั้ย"“อ้อ รอเดี๋ยวนะคะ นี่คุณหมออย่าบอกนะคะว่า คุณกลับไปที่โรงพยาบาลมาทั้งคืน”“ใช่ครับ แต่เป็นแบบนี้ไม่บ่อยหรอกนะ เมื่อคืนพอดีว่าหมอเวร เจอเคสอุบัติเหตุ ไม่มีใครชำนาญเรื่องการผ่าตัดช่องท้อง ก็เลยโทรเรียกผมไปน่ะ ปกติผมไม่ได้รับเคสฉุกเฉินแบบนี้หรอก วางใจได้”ยี่หวาไม่ได้คิดอะไร แต่เขากลับพูดเพราะกลัวว่าเธอจะไม่เข้าใจ ยี่หวารู้สึกว่า หมอติณณ์พยายามจะทำให้เธอเข้าใจเขา เธอเดินเอาผ้าเช็ดตัวและแปรงสีฟันอันใหม่มาให้เขา“นี่ค่ะ ของใหม่ทั้งหมด คุณหมอใช้เถอะค่ะ”“ขอบคุณครับ”เขาหันมายิ้มให้เธอ ยี่หวารีบเดินออกจากห้องไปทันที เมื่อเขามองเธอแบบนั้น เธอก็แค่ซื้อเก็บเอาไว้ เวลาเปลี่ยนแปรงจะได้มีสำรองก็เท่านั้นเอง แต่หมอติณณ์ถึงกับยิ้มออกมาด้วยความดีใจเขาเดินเข้าไปและเริ่มอาบน้ำอีกครั้ง ที่จริงหมอติณณ์อาบมาจากโรงพยาบาลแล้ว แต่แค่อยากหาเรื่องมาหาเธอ เลยใช้เรื่องอาบน้ำมาเป็

เมื่อเธอเปลี่ยนชุดเสร็จแล้ว ก็พาเขาออกมาทานข้าวที่ร้านใกล้ ๆ คอนโด เธอไม่อยากพาเขาไปไกลมาก เพราะกลัวจะกลับมาถึงค่ำ อีกอย่างวันนี้เธอก็อยากให้เขากลับบ้าน และไม่อยากให้เขาค้างด้วยอีกคืน เพราะเธอไม่อยากใจอ่อนอีกแล้ว“อร่อยมาก ร้านใช้ได้เลยนะ”“ค่ะ คุณหมอบอกว่ามีเรื่องอยากให้ช่วย”“ใช่แล้ว พี่อยากจะหาห้องพักแถวนี้ เพราะว่าอยู่ใกล้โรงพยาบาลน่ะ ที่คอนโดหวามีห้องว่างมั้ย เช่าหรือซื้อก็ได้”“อะไรนะคะ จะซื้อคอนโดเลยเหรอคะ”“หรือหวาจะให้พี่อยู่ด้วยก็ไม่ติดนะ เช่าหรือซื้อเอาไว้ พี่ก็จ่ายได้ทั้งนั้น”“จะได้ยังไงล่ะคะ พูดอะไรแบบนั้น เป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว”“เหอะ รีบปฏิเสธเชียวนะ”เขาเห็นยี่หวาหน้าแดงจนถึงใบหู ก็รู้ว่าเธอปากแข็ง แต่ใจนั้นอ่อนยวบอยู่นานแล้ว ไม่งั้นคงไม่ยอมให้เขา เข้าไปนอนในห้องนอนหรอก แค่ไม่อยากยอมรับเท่านั้น ซึ่งหมอติณณ์เองก็ไม่เคยรู้เลยว่า ยี่หวาจะใจแข็งขนาดนี้“เอาไว้ฉันจะถามให้นะคะ”“ยี่หวา! ยี่หวาจริง ๆ ด้วย บังเอิญจังเลย”ผู้ชายร่างสูง หล่อ ตี๋ ขาวเดินเข้ามาหาทั้งคู่ แต่เมื่อเห็นหมอติณณ์ลุกขึ้นมา เขาก็แปลกใจจนหน้าถอดสีไปทันที“พี่ต้อม! มาทำอะไรคะเนี่ย”“พี่... มาซื้อของน่ะ แล้วยี