All Chapters of เป็นเมียลับทายาทมาเฟีย: Chapter 1 - Chapter 8

ค่ำคืนมหานครกรุงเทพฯ สว่างไสวราวกับดวงดาวทั้งฟ้าหล่นลงมาอยู่ในงานเดียว “Divina Haute Couture Fashion Night” งานแฟชั่นโชว์ระดับท็อปของปีที่รวบรวมเหล่าดีไซเนอร์ชื่อก้องไฮโซเซเลบริตี้นักธุรกิจ และดาราชื่อดังไว้คับคั่ง ฮอลล์หลักของโรงแรมหรูใจกลางเมืองแน่นขนัดไปด้วยผู้คนระดับแถวหน้า ไม่ว่าจะหันไปทางใดก็ล้วนเจอแต่ใบหน้าคุ้นเคยจากปกนิตยสารแต่ค่ำคืนนี้สายตาทุกคู่จับจ้องไปยังคนเพียงคนเดียว พรพระพาย ลูกสาวคนเดียวของ พัทธ์ธร วรานนทวัฒน์ นักธุรกิจผู้ทรงอิทธิพลแห่งวงการอสังหาริมทรัพย์ เจ้าของอาณาจักรมูลค่าหลายหมื่นล้าน และเธอหญิงสาวผู้ไม่เคยใช้เพียงแค่ชื่อเสียงของพ่อในการยืนหยัดบนโลกนี้พรพระพาย วรานนทวัฒน์ วัย 22 ปี เพิ่งจบมาหมาดๆ เธอเริ่มทำงานในวงการบันเทิงตั้งแต่อายุ 16 ปี หญิงสาวมีใบหน้ารูปไข่ ผิวขาวนวลเนียนราวหยก ดวงตากลมโตดูหวานปนเศร้า ริมฝีปากแดงระเรื่อได้รูป มักมีหนุ่มๆ ทั้งในและนอกวงการตามจีบเสมอแม้จะเป็นทายาทพันล้าน แต่พรพระพายเลือกจะฝ่าทางของตัวเอง และคืนนี้เธอจะเดินในฐานะนางแบบฟินาเล่ ของแบรนด์ระดับโลก “Valentine's ROSÉ”เสียงเพลงเริ่มเปลี่ยนจังหวะช้าลง เย้ายวนราวกับเวทมนตร์สะกดม่านแ

ห้องใต้ดินลับในกาสิโนหรูหราใจกลางเมือง ถูกปกคลุมด้วยความเงียบสงัดและแสงสลัวจากหลอดไฟเพียงดวงเดียวที่แกว่งไกวเหนือเพดาน สายโซ่ที่ถูกพันไว้แน่นหนาบนข้อมือเปื้อนเลือดของชายหนุ่มคนหนึ่งส่งเสียงกระทบพื้นคอนกรีตเย็นเฉียบ ดวงตาเขาเบิกกว้างอย่างหวาดกลัว เหงื่อกาฬไหลอาบขมับทั้งที่อากาศเย็นยะเยือกเสียงรองเท้าหนังราคาแพงก้าวลงบันไดอย่างหนักแน่นเป็นจังหวะทีละขั้น ราวกับเสียงของยมทูตที่กำลังจะเดินเข้ามาเอาวิญญาณเงาร่างสูงใหญ่ในชุดสูทดำสนิทปรากฏขึ้นจากเงามืด ผิวเข้มดุดัน ใบหน้าคมสันไร้รอยยิ้ม ดวงตาคมกริบเปรียบเหมือนเสือที่พร้อมขย้ำทุกอย่างที่ขวางทางเขาคือ ไทเกอร์ หรือที่คนในวงการใต้ดินเรียกเขาว่า เสือดำแห่งกรุง มาเฟียผู้ควบคุมอำนาจเหนือทุกอย่างตั้งแต่กาสิโนสนามแข่งรถ ไปจนถึงตลาดค้าอาวุธระดับโลกแต่สิ่งเดียวที่ไทเกอร์ไม่แตะต้องคือยาเสพติดและการค้ามนุษย์ เพราะเขามีน้องสาวและแม่ที่เขารักที่สุด เขาทำใจไม่ได้หากจะเห็นผู้หญิงถูกย่ำยีแบบไม่เต็มใจ“ขอร้องผมผิดไปแล้ว ได้โปรดปล่อยผมไปเถอะ!” เสียงชายที่นั่งกองอยู่บนพื้นร้องโหยหวน ร่างกายเขาสั่นสะท้านทั้งจากความหนาวและความหวาดกลัวไทเกอร์หยุดยืนตรงหน้าชายคนน

สตูดิโอเต็มไปด้วยทีมงานที่วิ่งวุ่นตลอดทั้งเช้า พรพระพายนั่งอยู่หน้ากระจกขนาดใหญ่ เธอสวมเพียงเสื้อคลุมผ้าซาตินบางเบาชุดจริงอยู่ข้างใน ชุดถ่ายโฆษณาโลชั่นที่เผยผิวเนียนเปลือยช่วงไหล่และแผ่นหลังอย่างเย้ายวน“พร้อมนะ” เสียงตากล้องเอ่ยขึ้นเมื่อทุกอย่างพร้อม นางแบบสาวยิ้มบาง ลุกขึ้นจัดเสื้อคลุมให้เผยร่องไหล่พอดีแล้วก้าวเข้าไปกลางฉากสีขาวเธอเริ่มโพสต์ท่าลูบไล้โลชั่นลงบนผิวอย่างอ่อนช้อย นิ้วเรียวยาวแตะเนื้อครีมสีขาวมุกก่อนจะแตะลงบนต้นขาเนียนแน่น แล้วลากขึ้นถึงช่วงสะโพก ตากล้องกดชัตเตอร์รัว ใบหน้าพรพระพายยิ้มบาง ดวงตาออดอ้อนส่งให้กล้องอย่างมืออาชีพ แต่กลับไม่รู้เลยว่า มีใครบางคนที่ไม่ควรอยู่ที่นี่ กำลังยืนมองอยู่หลังม่านด้านหลังทีมงานไทเกอร์ยืนกอดอกดวงตาดุดันจ้องไปที่หญิงสาวคนเดียวในฉาก ดวงหน้าเข้มเครียดขณะมองพรพระพายยิ้มหวาน ลูบไล้เนื้อโลชั่นลงบนต้นแขนเนียนนุ่มแล้วหันไปยิ้มให้ตากล้องที่ส่งเสียงชมไม่ขาดปาก“สุดยอดเลยน้องพายสวยมาก เซ็กซี่มาก!”คำพูดนั้นทำให้เขากัดกรามแน่น หัวใจเขาเต้นแรง ไม่ใช่เพราะความงามของเธอ แต่เพราะความรู้สึกอยากเป็นคนเดียวที่ได้เห็นแบบนี้ผู้ชายทั้งหมดในห้องนี้มองเธอเหมื

ไทเกอร์เดินตามพรพระพายเข้ามาในร้าน สายตาของพนักงานต่างพากันจ้องมองพรพระพาย บางคนก็เดินเข้ามาขอถ่ายรูป สิ่งที่เขากลัวคือจะมีข่าวของเขาหลุดออกไป “หากว่ามีข่าวของผมหลุดออกไปร้านของคุณจะเหลือไว้แต่ชื่อ!” เขาข่มขู่พร้อมลากหญิงสาวเข้าไปในห้องลองชุด ซึ่งเขาไม่คิดจะเลือกชุดด้วยซ้ำ “ชุดนี้หล่อดีนะครับ” พายุบอกเจ้านายที่นั่งทำหน้าไม่ทุกข์ร้อนอะไร “พวกนายเลือกมาสิว่าอันไหนดี” เขาเปิดแท็บเล็ตนั่งอ่านงาน โดยไม่ยอมหันมองชุดที่ลูกเลือก “ผมว่านายน้อยมาลองใส่ดีกว่าครับ จะได้รู้ว่าเหมาะมั้ย” “มึงว่ากูไม่หล่อเหรอ?” เขาใส่อะไรก็เหมาะทั้งนั้น “เปล่าครับผมไม่ได้หมายถึงแบบนี้” เขาหมายถึงว่าชุดจะเหมาะกับชุดของเจ้าสาวหรือไม่ “เอาสีดำนั่นแหละเลือกๆ มา” เขาไม่สนใจสักพักประตูอีกห้องก็เปิด พร้อมกับร่างคนตัวเล็กกว่าเขาเดินออกมาในชุดเจ้าสาวสีขาวสะอาด พรพระพายก้าวออกมาช้าๆ ด้วยท่าทีสง่างาม ใบหน้าแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางอ่อนๆ แต่กลับทำให้เธอดูโดดเด่นราวกับเจ้าหญิงที่หลุดออกมาจากเทพนิยายดวงตาของไทเกอร์หยุดอยู่ตรงหน้าเธอทันทีแน่นิ่ง ไม่มีแม้แต่การ